Hindi na alam ni Davina kung ano ang pinag-usapan ng maglolo sa library. Nagtungo na lang siya sa kusina para makapagluto ng tanghalian nila dahil mukhang magtatagal ang usapan nila. Napapakamot na lang si Davina sa ulo niya kapag naiisip niyang itutuloy ng Lolo ni Caspian na ipublic ang tungkol sa kanilang dalawa. Hindi yun pwedeng mangyari, ayaw ni Davina na mas lumala pa ang sitwasyon.Ang kailangan niya lang ay ang malaman ang pagkatao ni Caspian, yun lang at kahit na wala sa plano niya ang mahalin ito kailangan niyang isantabi ang nararamdaman niya para maituwid ang batas, para magawa niya ng tama ang trabaho niya. Sa trabahong pinili niya kailangan malakas ang loob mo at kahit na mahalaga sayo ang isang tao pero lumabag siya sa batas, you need to kill them.“Ahh,” da-ing ni Davina nang masugatan na naman ang daliri niya. Palagi na lang siyang nasusugatan sa tuwing naghihiwa siya dahil sa lalim ng iniisip niya. Muli siyang bumuntong hininga, saan nga ba aabot ang mga ginagawa niy
Pagdating nila sa beach ay pabagsak na ibinaba ni Davina ang mga gamit niya. Ano na naman lang bang gagawin nila sa beach? Naiinis tuloy siya dahil tatlong araw silang hindi makakauwi. Ayaw niyang mainip ang Daddy niya sa kakahintay sa kaniya, malamang tatawag at tatawag ang Daddy niya para magtanong tungkol sa update ng misyon ni Davina.Shoot to kill ang order kay Dead Angel pero gusto ni Davina na may matibay silang proweba na si Dead Angel nga si Caspian dahil baka kapag pinatay ni Davina si Caspian, malaman niya sa huli na hindi pala siya si Dead Angel, konsensya pa niya sa huli.Maya-maya ay pumasok na si Caspian sa kwarto nila dala-dala ang ibang gamit.“Hindi naman na kailangang gawin pa ito but thanks.” Nakangiting wika ni Davina.“I don’t want you to feel alone, let’s go outside.” Pag-aaya ni Caspian. Hindi pa man pumapayag si Davina nang hawakan na siya ni Caspian sa kamay at lumabas ng kwarto nila. Habang naglalakad sila ay nakatingin si Davina sa magkasalikop na mga kamay
Salubong ang mga kilay ni Caspian na nakatingin sa lalaking tumawag kay Davina. Hindi na maipinta ang mukha niya dahil may kakilala pa pala si Davina rito.“Jasper,” sagot din ni Davina. Hinawakan ni Davina sa kamay si Caspian saka ito bahagyang nginitian. “Don’t worry, I’m okay. I know him too,” aniya kay Caspian na hindi pa rin maipinta ang mukha.“How did you know him?” blangko at malamig na tanong ni Caspian.“He’s my classmate when we are in college, He’s Jasper.” Pagpapakilala naman ni Davina. Masama pa rin ang tingin ni Caspian kay Jasper na nakangiti lang sa kaniya. Naniningkit ang mga mata ni Caspian na tinignan si Jasper.“Next time, be careful dahil hindi mo gugustuhin kung anong gagawin ko.” tila pagbabanta niyang wika kaya pilit na rin ang ngiti ni Jasper na tila ba tinalaban ng pananakot ni Caspian.“I’m really sorry Davina, hindi ko sinasadya. Mabuti at nandito ka it’s been a long time.” baling na lang ni Jasper kay Davina.“Well yeah—hey!” biglang wika ni Davina nang b
Nang makapasok si Caspian sa kwarto nila ni Davina ay dahan-dahan pa siyang naglakad palapit sa sofa habang nasa kama naman si Davina. Ramdam ni Davina ang pagpasok ni Caspian sa kwarto nila pero hindi niya ito pinansin.“I’m sorry for what happened lately.” Malumanay niyang hinging tawad. Naupo nang maayos si Davina saka siya sumandal sa headboard.“For what? Hindi ko alam ang sinasabi mo.” tila masungit niyang wika. Napabuntong hininga naman si Caspian dahil ayaw niya nang umaamin siya sa mali niya dahil kahit na siya ang may mali, hinding hindi siya hihingi ng sorry.“Sa paraan ng pananalita ko kanina, kung pakiramdam mo kinokontrol ko ang buhay mo, I didn’t mean that.” kalmado niyang wika, napakasoft ng tinig niya ngayon. Mas lalo tuloy naguilty si Davina dahil mukhang inisip ni Caspian ang mga binitawang salita ni Davina kanina.“Wala yun, hayaan mo na.” sagot niya na lang din.“But still, I’m sorry.” Hindi na nilingon ni Davina si Caspian dahil para bang lumalambot ang puso niya
Nang makarating sila ng bahay ay nauna nang bumaba si Caspian at padabog pa niyang isinarado ang pintuan.“Ano bang problema mo?! Pwede ba kung may sarili kang problema huwag mo na akong idamay pa dahil marami rin akong problema na dapat kong gawin! Kung gusto mo naman na palang umuwi, pwede mo namang sabihin sa’kin yun at kusa akong sasama sayo. Hindi mo na ako kailangan pang kaladkarin na para bang bata!” galit na galit na wika ni Davina habang nakasunod siya kay Caspian.Binilisan ni Davina ang paglakad niya saka niya hinawakan sa braso si Caspian para pigilan ito. Hinarap niya si Caspian at halos hinihingal pa si Davina dahil sa pagsigaw at paghabol niya kay Caspian. Tiningnan naman siya ni Caspian.“Sabihin mo nga sa’kin, ano bang problema mo?!” galit pa rin niyang tanong dito, naguguluhan si Davina kung bakit ba bigla bigla na lang nagbabago ang kinikilos ni Caspian. Wala naman siyang maalalang may ginawa siyang hindi nagustuhan ni Caspian saka kung meron man, ano pa bang pakial
Nanlaki ang mga mata ni Davina dahil sa pwesto nila ngayon ni Caspian. Bakas na bakas ang pagod kay Caspian.“A-Are you okay?” tanong niya rito, pigil pigil tuloy ang hininga ni Davina dahil sa pwesto nila ni Caspian ngayon ay para silang magkayakap.“I just want to rest on your shoulder, please let me stay for a while.” Tila nakikiusap niyang wika, sa boses pa lang niya alam mong pagod na. Wala namang nagawa si Davina kundi ang hayaan si Caspian sa gusto niya. Nakapikit ang mga mata ni Caspian at nakakaramdam siya ng kaunting pahinga sa bisig ni Davina.Halos manlamig ang katawan ni Davina nang maramdaman niya ang mainit na mga kamay ni Caspian na dahan-dahan na yumakap sa kaniya. Muli siyang napalunok pero hindi siya gumalaw. Tiningnan niya si Caspian at napabuntong hininga na lang siya. Nag-aalinlagan siyang yakapin din si Caspian pero sa tingin niya iyun ang tama para kahit papaano ay mabawasan ang pagod na nararamdaman ng binata.Dahan-dahan na iniangat ni Davina ang mga kamay ni
Masayang nakatitig si Caspian kay Davina dahil sa mga nakalipas na taon, ang bumibili ng mga gamit niya sa kusina ay si Max at Sophia. May ibang tao naman ng ginagawa ang mga ginagawa ni Davina ngayon pero iba pa rin yung pakiramdam niya kapag si Davina na ang gumagawa lalo na at nakikita at pinapanuod niya ang bawat kilos ni Davina.“Wala ka bang balak gawin?” pagtatanong ni Davina para mabawasan ang ilang na nararamdaman niya dahil sa titig ni Caspian.“Meron,” tipid niyang sagot pero nanatili siyang nakangiti.“Meron naman pala pero bakit nandito ka pa?” nilingon niya na si Caspian ngayon pero umiwas din siya dahil nakangiti na naman ito na para bang tanga, wala naman dapat ikangiti.“Hindi ba at mamimili tayo kaya bakit ako aalis ng hindi ka pa kasama?” kinalma ni Davina ang sarili niya, nawala sa isip niyang iyun nga pala ang gagawin nila pagkatapos niyang maglista. Paanong hindi siya mawawala sa sarili niya kung nadidistract siya sa presensya ni Caspian?Hindi na lang sumagot si
Kumalas naman na si Caspian sa pagkakayakap niya kay Davina kaya nagtatakang nakatingin sa kaniya si Davina.Napapailing na lang din si Max at Evander na nakatingin sa kanilang dalawa. Kung magmadali si Caspian kanina akala mo katapusan na ng mundo.“Ano bang nangyari? Bakit ka ganiyan? You look pale.” Saad ni Davina. Napabuga na lang ng hangin si Caspian dahil nakaginhawa ang pakiramdam niya, kanina kasi akala mo sasabog na ang puso niya sa sobrang kaba at pag-aalala.“I saw on the internet that there is a hostage taking in a mall kaya nagmadali akong pumunta rito, are you okay?” bakas pa rin ang pag-aalala sa tono ng boses ni Caspian. Natawa naman sa kaniya si Davina.“Napanuod mo na pala, bakit hindi mo pa tiningnan kung saang mall? Akala mo naman iisa lang ang mall dito sa Manila. 30 minutes ang layo ng mall kung saan may hostage taking mula rito.” aniya saka tiningnan ang malaking tv hindi kalayuan sa kanila. Tiningnan na rin yun ni Caspian at nagpapasalamat siya dahil hindi siya