NAUNANG DUMATING sa lugar si Allan. Hawak ang isang baril habang ang isa pa'y nakasuksok sa likod nang lumabas siya ng sasakyan.Sa lahat ng lugar na maaaring pagdalhan ni Ramon kay Dahlia ay rito pa, sa lupang pagmamay-ari niya.Ang lupang minsang tinuluyan ni Ramon habang naghihintay na tumakas patungo sa Mindanao.At dahil gabi na'y mahirap kumilos sa dilim lalo pa't wala siyang dalang ilaw at umaasa lang sa nakikita ng paningin. Magkagano'n man ay kabisado niya ang lugar.At kung tama ang hinala niya'y nasa loob ng maliit at lumang bahay si Ramon… at sana nga lang ay nasa loob din si Dahlia upang hindi na siya mahirapan pa sa paghahanap.Dahan-dahan siyang naglakad sa matalahib na lupa. Pinapakiramdaman kung may iba bang tao sa paligid lalo pa't mahirap tukuyin kung mayro'n nga sa dilim ng lugar.Hindi rin nakatulong ang malakas na simoy ng hangin na sinasayaw ang halaman sa paligid. Pakiramdam niya'y may ibang taong naglalakad kasabay niya ngunit kapag lilingon ay wala naman siya
PAPASIKAT PA LAMANG ANG ARAW at unti-unting lumiliwanag ang kalangitan ngunit para kay Scarlette ay tuluyan nang naging madilim ang kanyang mundo. Gusto niyang umiyak pero walang lumalabas na luha sa kanyang mga mata. Gusto niyang sumigaw pero ‘di niya magawa. Nakatulala lang siya sa lumang building na ngayong hindi na makilala dahil sa naganap na pagsabóg. Sa kanyang tabi ay si Dahlia na kanina pa lumuluha. Nakaupo sa loob ng ambulansya ang dalawa at parehong may nakabalot na towel sa katawan. Maraming opisyal ang dumating nang malaman ang nangyari. May mga pulis at rescuer sa lugar upang mag-imbestiga at hanapin ang katawan ni Allan. Nangunguna sa paghahanap si Maximo at ilang tauhan, nagbabakasakaling may makita man lang silang parte ng katawan nito. Maingay at magulo ang paligid ngunit tila walang naririnig at nakikita si Scarlette. Tuluyang huminto ang lahat para sa kanya. Hanggang sa dumating si Marcus na may dalang bottled water para sa dalawa upang kahit papa’no’y makain
KINAGABIHAN ay nagtungo si Marcus at Luna sa main house. Naabutan nila si Dahlia na abala sa cellphone at may tinatawagan. Hindi mapakali ang itsura at pabalik-balik ang lakad.“Anong meron?” tanong niya kay tiya Corazon na naro'n din.“Kanina niya pa tinatawagan si Scarlette pero ayaw sumagot.”“Hindi pa ba nakakabalik?” Ilang oras na ang dumaan at hindi pa ito nakakauwi simula nang umalis kanina.“Kaya nga alalang-alala na si Ate, dahil hindi pa siya nakakabalik. Ring lang nang ring ang cellphone, ayaw sagutin ang tawag.”“Ipinahanap na ba sa security?”“May inutusan na si Maximo pero hindi pa nagri-report.”Kaya nilapitan na ni Marcus ang Ina upang pakalmahin. Sinabihan na huwag masiyadong mag-alala at babalik din si Scarlette.“Hindi ko maiwasan, anak. Kamamatáy lang ni Allan kaya natatakot ako para sa kaligtasan ni Scarlette,” pahayag ni Dahlia.Hanggang sa dumating si Lucas. “Dumating na si Scarlette, nasa may gate at papunta na rito,” pahayag niya sa lahat.Biglang nabuhayan si
BUMAGAL ANG PAGPAPATAKBO ni Marcus sa sasakyan nang mapansin na may nakasunod na dalawang kotse mula sa likuran, na hindi pamilyar. Ngunit dahil pinapasok naman ang kotse ay marahil mga kaibigan lamang ng matandang Lopelion ang mga ito.Ilang sandali pa'y nilagpasan siya at tuloy-tuloy ang pagpapatakbo hanggang sa tuluyang mawala sa paningin.Nakarating na sila sa bahay at ipinasok sa garahe ang kotse nang salubungin ng security staff. “Sir Marcus, pinapatawag ho kayo sa main house,” abiso pa nito.Tumango si Marcus at inilabas ang motorsiklo. Ito na lamang ang gagamitin niya patungo sa main house kaysa maglabas muli ng sasakyan. “Gusto mo bang sumama?” tanong niya pagkatapos kay Luna.Tumango ito saka sumakay sa likod. Nakatagilid ang pagkakaupo saka nilingkis ang braso sa bewang ni Marcus upang hindi mahulog.Binagalan pa nga ni Marcus ang pagpapatakbo sa motorsiklo dahil hindi sanay si Luna na sumakay sa ganitong uri ng vehicle.Nang makarating sa main house ay sumalubong agad si M
ISANG MALALIM NA HININGA ang pinakawalan ni Marcus nang marinig ang garalgal na boses ng asawa. Mas lalo niya tuloy ramdam ang pagkamiss kay Luna.“Oo, uuwi ako,” tipid niyang sagot.“… Okay lang, kahit matagalan, I can wait. Basta umuwi ka lang sa'kin,” halata ang lungkot sa boses ni Luna.Dumaan ang katahimikan sa pagitan nila. Pawang pinapakinggan ang hininga ng bawat isa. Kahit wala ng masabi ay patuloy pa ring nasa tenga ang cellphone, walang gustong tapusin ang tawag. Hanggang sa kusa nang naputol.Binaba ni Marcus ang cellphone saka napasandal sa pader na kahoy, kung sa'n ay matatanaw mula sa kinalalagyan niya ang malawak na taniman ng mga gulay.Mga magsasakang pinipiling bantayan ang mga taniman kaysa umuwi sa kanya-kanyang tahanan kahit pa malalim na ang gabi.Isang linggo na siya sa lugar matapos umalis sa kabilang bayan, at huling araw na rin niya ngayong gabi. Dahil bukas ay muli siyang lilipat sa katabing bayan para hanapin si Ramon. Na mas uncivilized at kakaunti lang a
NAGMAMANEHO na pauwi si Luna nang tumawag si Liliane upang ipaalam na babalik na ang mga ito at ipagpapatuloy na lamang ang therapy sa mansyon dahil pinayagan na ng doctor na sa bahay na lamang magpagaling si Fausto.Natuwa naman si Luna dahil namimiss na rin niya nang husto ang mga magulang. Natanong din ni Liliane kung kailan makakabalik ng bansa si Marcus.Nang malaman kasi ng mga ito ang nangyari ay nag-alala rin sila para sa manugang. Kaya minarapat ng mag-asawa na umuwi na lamang talaga para samahan ang anak habang naghihintay sa pagbabalik ni Marcus.Pagdating sa mansyon ay sumalubong si Myrna upang ibalita na darating bukas ng umaga si Liliane at Fausto.“Tumawag si Mommy to inform.”Bakas ang tuwa sa mukha ng Mayordoma. “Ipapaayos ko ang kwarto,” aniya kahit araw-araw namang nililinis.Tumango si Luna saka nagpaalam na aakyat patungo sa kwarto upang makapagpahinga na.“Hindi ka ba kakain muna?”“Wala akong gana.”Kumunot ang noo ni Myrna. Mabilis na nilapat ang kamay sa leeg
NAKANGITI pang kumaway si Lucas kay Jenny habang papalayo sa opisina ni Luna. Pagsakay sa elevator ay saka lang napalis ang ngiti niya sa labi. Kinuha niya ang cellphone at d-in-ial ang number ni Lieutenant general Navarro. Naka-ilang ring na'y hindi man lang nito sinasagot ang tawag kaya nagpasiya na siyang kontakin ang ama. “May nangyari ba? Ang sabi ni Luna ay kahapon pa hindi matawagan si Marcus,” bungad niya pagkasagot ni Maximo sa tawag. “Nai-report na sa'kin ni Navarro ang nangyari, kaninang umaga. At totoong hindi nga ma-contact si Marcus maging ang agent na dapat ay magiging partner niya sa misyon.” “Pinaalam mo na ba kay Mama?” Tinutukoy niya'y si Dahlia. “Hindi, wala akong balak na ipaalam kay Dahlia ang nangyayari. Lalo pa't ang agent na pinadala bilang partner ni Marcus ay walang iba kundi si Scarlette.” Nakarating na sa office si Lucas at bubuksan na dapat niya ang pintuan nang matigilan. “A-ano? Hindi ba’y nasa Malaysia si Scarlette?” “Nag-request itong ipalipat s
PATULOY ANG MGA KALABAN sa pagpapaulan ng bala. At mabuti na nga lang at nasa may kisame sina Marcus at Kurt dahil kung nagkataon ay baka wala ng mapaglagyan ang mga bala sa katawan nila.Hindi rin matigil ang pag-ugoy ng kubo sa puntong may nabali na at bumagsak ang kalahati ng bahay. Doon lang tuluyang tumigil ang grupo sa pagpapaputok.Ngunit hindi naman matigil sa pag-iingay at nagsisisihan pa dahil nasira nila ang kubo. Malalagot sila panigurado sa mga amo nila.Mayamaya pay sinimulan nilang tingnan kung ano nang nangyari sa mga nanggulo sa tahimik nilang gabi. Maingat pa nilang sinilip sa gumuhong parte ng kubo kung nasa ilalim ba ang katawan ng entremetido, nang walang ano-ano ay tumalon si Marcus sa likod ng isa sa mga kalalakihan at sinipa ang ulo nito sanhi para matumba.Sabay hila sa baril kahit nakapalibot pa ang strap sa katawan ng lalake. Pinaputukan niya ang dalawang pasugod sa kanya saka muling binalingan ang lalakeng inatake. Pumipiglas kaya kailangan patulugin. Hinam
KANINA PA PABALIK-BALIK ang lakad ni Marcus. Hindi siya mapakali sa labis na kabang nararamdaman. Hindi niya akalaing kakabahan siya nang ganito higit pa sa mga misyong natatanggap niya.“Mag-relax ka nga, Marcus,” saway ni Timoteo sa apo. “Hindi lang ikaw ang kinakabahan. Maupo ka't nahihilo ako sa ginagawa mo.”“Pero, ‘Lo—” aapela pa sana niya nang muling magsalita ang matanda.“Alam ko! Pinagdaanan ko na ‘yan pati na ni Maximo. Pero hindi makakatulong ‘yang ginagawa mo, pumirmi ka nga!”Sa huli ay naupo si Marcus tulad ng inutos ni Timoteo. Kasalukuyan silang nasa ospital ngayon dahil manganganak na si Luna.Nagkataon pa na lumuwas ng bayan sila Liliane upang dalawin si Estrella, ang ina ni Fausto. Si Timoteo ay nagkataon namang dumalaw para bisitahin ang mga apo.Samantalang si Lucas ay abala pa sa meeting nito kaya hindi nila kasama. Sina Maximo at Dahlia naman na agad tinawagan ay papunta na sakay ang private helicopter ng pamilya upang makaabot.“Magdadalawang-oras na si Luna s
PANAY ANG VIBRATE ng cellphone ni Marcus sa bulsa pero hindi niya ito kinuha dahil nakaalalay siya kay Luna habang naglalakad ito sila may garden.“Pwede mo na ‘kong bitawan, kaya ko namang maglakad. Sagutin mo muna ‘yang cellphone mo at kanina ko pa nararamdaman ang vibration,” ani Luna.Binitawan naman ni Marcus ang asawa at saka kinuha sa bulsa ang cellphone. Tadtad ng messages ang screen at may ilang missed call galing kay Scarlette.Nag-vibrate muli ang cellphone dahil tumatawag ito. “Hello?” sagot niya agad.“Mabuti naman at sinagot mo na,” halata ang iritasyon sa boses nito. “Nasa’n si Kurt?”Kumunot ang noo niya. May sinabi kaya si Lucas? Pero alam niyang hindi ito magsasalita hanggat hindi niya sinasabi. Marahil ay iba ang tinutukoy nito. “Anong kailangan mo?” Hindi siya nagpahalata at nanatiling kalmado.“Anong petsa na pero hindi ko pa rin siya nakakausap. Nasaan na ba siya?”“Kung may gusto kang sabihin ay sa’kin na lang at ako na ang bahalang magsabi sa kanya.”“Siya ang
MALAKAS NA KALAMPAG sa bakal na rehas ang nagpagising kay Ramon. Hindi niya akalain na makakatulog siya sa kabila ng kinasasadlakang sitwasyon. Na kahit panay ang reklamo sa tigas ng kinahihigaan ay naging komportable ang kanyang katawan sa matigas na kama.“Gumising ka diyan!” ang sigaw ng pulis na nagbabantay sa kanya. “Bilisan mong kumilos dahil ililipat ka na!”“Ano? At saan niyo naman ako dadalhin?!” Hindi makapaniwala si Ramon sa sinabi nito.“’Wag ka ng magtanong pa!” Pagbukas ng selda ay agad na hinaklit sa braso si Ramon na nagpupumiglas dahil na rin sa rahas nang pagkakahila rito.Dinala sa interrogation room si Ramon at pinaupo kaharap si Lieutenant General Navarro.“Sa'n niyo ‘ko ililipat?” muling tanong ni Ramon.Napangisi si Navarro at mapang-uyam na tumingin sa nakakaawang itsura nito. “Kung sa’n ka nanggaling.”Hindi agad naunawaan ni Ramon ang sinabi nito ngunit ilang segundo pa ay bigla na lamang siyang napatayo. Ang kinauupuan ay bigla na lang natumba sa biglaan niy
UNTI-UNTI NANG SUMISILIP ang haring araw nang dumating sa mansyon ng Fajardo si Marcus. Sa gate pa lang ay sumalubong na ang grupo ni Benjie upang magbigay galang sa pagbabalik ni Marcus.Nabalitaan nilang napagtagumpayan nito ang pagdakip kay Ramon kaya labis ang tuwa nila at inabangan ang pagbabalik nito sa Fajardo.Mahihinang tapik sa balikat ang sinagot ni Marcus sa mga ito. “Salamat sa pagbabantay niyo,” aniya sa grupo.“Tungkulin namin ito, Sir Marcus. Salamat sa pagtitiwala niyo sa’min,” sagot ni Benjie.Isa-isang tiningnan ni Marcus ang grupo. “Maraming salamat ulit, papasok na ‘ko sa loob. Naghihintay na ang mag-Ina ko,” anas niya.Nilakihan ng Guard ang bukas ng gate para kay Marcus. “Maligayang pagbabalik, Sir Marcus," masayang bati nito.Tipid na tango ang iginawad niya rito bago nagpatuloy patungo sa mansyon. Bubuksan pa lang sana niya ang pintuan nang bumukas na ito at bumungad sa kanya si Myrna, ang Mayordoma. “Marcus!” masaya nitong wika saka siya nilapitan. “Mabuti at
NANLALABO AT NAGDIDILIM na ang paningin ni Kurt. Nanghihina na rin siya at habol-habol ang sariling hininga. Sa lagay niyang ‘to ay tila ‘di na siya magtatagal.“H-Hindi man lang ako…nakapag…paalam kay…Captain,” nasambit niya ngunit wala ng tinig ang lumalabas mula sa kanyang bibig.Unti-unti na siyang pumipikit…mukhang ito na yata ang katapusan niya…Hanggang isang sampal sa pisngi ang nagpamulat sa kanya. Nang tingnan niya kung sino ang gumawa no'n ay napangiti na lamang siya. “Dumating ka,” aniya kahit wala namang boses na lumalabas sa kanya.“Gumising ka, ‘di ka pwedeng mamatáy dahil ikukulong pa kita,” wika ni Marcus. Tumulong na siya sa pagbuhat ng stretcher upang madala ito sa yate.Matapos maisakay si Kurt ay hinanap niya naman ang warden na pinag-iwanan niya kay Ramon. “Dito! kaladkarin niyo ‘yan dito!” utos niya nang makitang palapit na ang mga ito sa yate.“Bitawan niyo ko, mga walangh*ya!” sigaw ni Ramon. “Papatay*n ko kayong lahat!” Ngunit ilang sandali pa ay natigilan na
NAKAILANG TAWAG na si Ocampo kay Major General Perez ngunit hindi ito sumasagot. Malalim na rin kasi ang gabi kaya sa palagay niya ay natutulog na ito.“Ano, ayaw pa ring sumagot?” tanong ni Mr. O sa kapatid.“Ayaw pa rin.”“Tawagan mo lang nang tawagan. ‘Wag mong titigilan hanggat ‘di sumasagot,” utos naman ni Ramon na hindi na mapakali sa kinauupuan.Ginawa naman ni Ocampo ang utos ni Ramon ngunit bigo pa rin itong masagot ang tawag. Hanggang sa tuluyan na ngang hindi matawagan ang numero ni Major General Perez. Sa palagay niya ay sinadyang i-off ang cellphone.“Cannot be reach na, in-off ata ang cellphone,” pahayag ni Ocampo.Impit na sumigaw si Ramon sa sobrang inis. “P*tang*nang Perez 'yan! Matapos kong tulungan na makarating kung nasa’ng puwesto man siya ngayon ay ganito ang gagawin niya sa’kin?!” Halos magwala siya sa sobrang galit.Wala man lang kaide-ideya na hawak na ngayon ng kampo nila Maximo si Major General
DAHIL SA BIGLAANG KILOS ni Torres ay nadaplisan sa panga si Kurt nang umilag ito sa suntok. Nang makabawi ay nagpakawala rin ng suntok bilang ganti.Ngunit dahil sanay at bihasa sa pakikipaglaban dahil na rin sa ilang taong training na magkasama ay gamay na ng dalawa ang kakayahan ng isa’t isa. Madali lang kay Torres na iwasan ang suntok ni Kurt at gano’n din ito sa tuwing nagpapakawala ng suntok ang Warden.Dahil may alam sa mix martial arts ay nagawang malusutan ni Kurt ang depensa ni Torres sa pamamagitan ng sipa. Sa lakas ng sipa ay natumba ito pero nakabawi rin agad na mabilis gumulong patayo.“Madaya!” akusa ni Torres.“Kailangan kong manalo, e,” anas naman ni Kurt na nangingiti pa, tila nag-eenjoy sa nangyayari.Sumugod muli si Torres pero binigla agad ni Kurt. Umatras siya para linlangin ito at para na rin maghabol ito sabay bitaw niya ng suntok sa tiyan. Dumaing si Torres pero hindi pa rin tumigil sa pagpapakawala ng suntok hanggang sa bigla na lang dumating si warden Yulo ga
NANG MAUNAWAAN ni Scarlette ang sinabi ni Lucas ay mabilis siyang humabol sa kabila ng panghihina. Hinarangan pa siya ng ilang tauhan na nakabantay ngunit ayaw niyang magpapigil. Buong lakas niyang sinigaw ang pangalan nito, “Lucas! Sandali lang!”Kahit malayo ay huminto naman si Lucas upang lingunin si Scarlette. “Bakit? Na gets mo na ba? Ang bilis naman.”“Anong ginagawa ni Kurt sa lugar na ‘yun?! Napakadelikado ng pinagawa niyo sa kanya!”“Personal request niya ‘yun at pinagbigyan lang namin.”“Kahit na, dapat ibang tao ang pinadala niyo, hindi siya. Si Marcus? Ako! Dapat ginising niyo ako para gawin ang misyon." Nagpumiglas si Scarlette at nagawang makalapit sa binata. “Mapapahamak si Kurt do’n.”“Baka nakakalimutan mo kung sino siya? Tandaan mong hindi basta-basta si Kurt. At nasisiguro ko ring bago pa may mangyaring masama sa kanya sa lugar na ‘yun ay naubos na niya ang kalahati ng mga bilanggo.” Matapos ay pinasadahan ng tingin ang ulo at paa ni Scarlette. “Kahit gisingin ka pa
THREE DAYS AGOPINAGMASDAN ni Kurt ang orasan sa itaas ng pader. Isang minuto na ang nagdaan nang umalis si Marcus at naiwan ang Vietnam pulis para magbantay.Sa ganitong pagkakataon siya dapat kumilos. Kailangan na niyang tumakas at puntahan si Scarlette. Pero masiyadong alerto ang pulis na maya’t maya ang sulyap upang siguruhin na wala siyang ginagawang kakaiba.Nang magtama ang tingin nilang dalawa ay agad siyang umarteng nasasaktan. “C-Can you please help me?” aniya pa sa aktong nahihirapan sa pag-upo.Akma namang tutulong ang pulis nang matigilan. “No, you can’t fool me,” wika pa nito na muling naupo.Bakas ang iritasiyon sa mukha ni Kurt nang hindi niya nagawang linlangin ang pulis. Mukhang nasabihan na ito nang husto ni Marcus kaya hindi na u-obra ang pag-arte niya.Pero kung hindi um-obra ang plan A… may plan B pa naman. Magkukunwari siyang aalisin ang gapos sa kamay upang mapilitan na lumapit ang pulis. At kapag nangyari ‘yun ay patutumbahin niya ito gamit ang paa.“What are