SANDY POV
"ANONG GINAGAWA mo rito?" gulat na bulalas ni Luke nang makita ako. Salubong ang kilay at halata sa mukha na hindi ito natutuwang makita ako.
Inirapan ko lang ito.
"Grabe ka naman mang-welcome. Na-touch ako. Sobra," inis kong sabi kay Luke.
"Bakit ka ba kasi nandito? Anong sadya mo?"
Syempre ikaw, alangan naman tatay mo! Hmp!
Na-miss ko 'tong si Luke e. Ilang linggo ko na siyang hindi nakikita, kaya naman pumunta ako ngayon sa kanila.Nginitian ko naman siya nang malapad.
"Ikaw baby ko---HOOY!"
Taena, pinagsarhan ba naman ako ng pinto?! Arghhh!
"Umuwi ka na!" bulyaw nito sa'kin sa bintana. "Sinisira mo gabi ko---aray naman Ma!" daing nito ng makatanggap ng batok galing kay tita.
"Hello, Sandy! Napadalaw ka ah? Anong meron hija?" si tita pagkabukas ng pintuan. "Tara, pasok ka."
"Mama, pauwiin niyo nga 'yan."
"Tumigil ka, Luke."
Napanguso na lamang si Luke.saka ang pag-upo s
I TRIED to revive myself. Kumain ako ng mga paborito kong pagkain at nanood ng paborito kong palabas sa cellphone ko. Mabuti na lang at maraming vacant, kaya nakapag-relax ako kahit papaano. Luke was all by my side, kahit na masakit pa ang katawan nito. Sinamahan ko nga siya kanina sa school infirmary para magpalinis ng mga sugat niya.Ok na kami Luke, bumalik na kami sa normal. Sumama siya sa amin ni Rain kaninang lunch. Expected ko na wala ang presenya ni Sandy dahil alam kong galit pa rin sa'kin ang babaeng 'yon.School done. Dali-dali naman akong sumakay sa nakaparadang kotse na minamaneho ng mga nagw-gwapohang driver. Sino pa ba?"Mav! Chad!" tawag ko sa pangalan nila.Agad naman akong nilingon ng dalawa saka pinagbuksan ng pinto. Pumasok naman ako sa loob at nginitian sila. Ngunit naglaho ang ngiti ko ng mapansing iniiwasan nila ang tingin ko. Ang tahimik din nila. Naninibago ako."A-Ayos lang ba kayo? May problema ba?" nag-alala kong tanong.
"R-RADDIX," mahinang sambit ko sa pangalan niya. Hinawakan ko naman ang mukha niya at iniharap sa akin.I stared at his beautiful eyes. His eyes tell something that I couldn't read.The uncertain messages behind those unique color of his pupil was like a jumbled puzzle, it was hard to figure out; hard to connect the missing pieces.I don't want to conclude. I don't want to assume that Raddix was sincerely showing those emotions because I am nothing. I am not special.But... why? Why did Erden keep showing those soft emotions? For what? To confuse me?Napapikit na lamang ako at ilang ulit na napabuga ng hangin. Paulit-ulit kong sinubukan na pakalmahin ang sarili ko at i-refresh ang utak ko.I've been so exhausted lately, and I couldn't afford another chaos. Gusto ko ng matulog at magpahinga."H-Hey, open your eyes," Raddix's deep voice is somehow relaxing... therapeutic. Ang sarap pakinggan. Ghad, pagod na nga t
'RICO: Already trembling in fear, queen? One innocent life has been taken today. Want to see more?'Iyon ang chat sa akin ng account ni Rico. Pero alam kong hindi siya ang gumagamit no'n o kung sino mang kamag-anak niya.Alam ko na sa likod ng mga duguang manika na natanggap ko ay konektado sa pagkamatay ni Rico at sa misteryosong taong gumagamit ng account niya ngayon.Aalamin ko kung sino sila.Haharapin ko sila.Dahil sa nangyari kay Rico ay naging irregular ang classes ng mga estudyante sa school. Patuloy pa rin kasi ang pag-i-imbestiga ang mga pulis at inaalam ang tunay na pagkamatay ni Rico.Ang dating walong subject sa isang araw ay naging apat na lang. At ginamit ko ang pagkakataong iyon para mag-imbestiga.I always sneak on the crime scene secretly. Pero hindi nagtatagal ang pamamalagi ko roon dahil nahuhuli ako ng mga pulis. Napagalitan tuloy ako ng advicer namin.Pero hindi ako tumigil.Mabut
"I-I'M NOT crying," wika ko at umiwas ng tingin kay Clyden. Palihim kong hinipo ang pisnge ko at doon ko napagtantong umiiyak nga ako.Sh*t.Naiinis ako sa sarili ko. Bakit ba kasi ako nagkakaganito? Hindi ko maintindihan! Naguguluhan na ako sa nararamdaman ko.Kailan ba 'to matatapos?Ayoko na."Ano bang nangyari? Please tell me, Sol," pangungulit ni Clyden.Hindi ko sinagot ang tanong ni Clyden at dali-daling nagpaalam sa kanila. Wala sa mood akong pumasok sa kwarto. Buong araw akong namalagi roon at hindi lumabas. Dinadalhan na lang ako ni Dorry ng pagkain.An unknown number keep texting me. The same number I received last time. He kept asking me if I'm fine, kumakain ba ako nang maayos, may gusto raw ba akong sabihin sa kaniya, at kung ano-ano pang sweet messages.Kung ako siguro si Rain, baka nahimatay na ako sa sobrang kilig dahil sa mga messages na 'yon.Pero hindi, mas nadagdagan tuloy ang p
NAPATULALA ako ng ilang segundo dahil sa sinabi ni Raddix. Paulit-ulit kong inisip ang dahilan kung bakit nalaman ni Raddix ang tungkol sa iniisip ko kanina sa posibilidad ng pagkakaroon ng katulong ang alphanatom sa pagsasagawa ng mga illegal nitong transaksyon at negosyo.Hindi kaya konektado talaga ang utak namin ni Raddkx? O sadyang may powers achu chu itong si Raddix at nababasa niya ang mga nasa utak ko?'Di kaya nama'y alam talaga siya sa pinaggagawa ko?!NO WAY! AHHH! IMPOSIBLE!Wala naman akong pinagsabihan, sa tuwing magkwe-kwento naman ako ay hindi tapos at kulang-kulang ang impormasyon. Katulad ng pag-uusap namin ni Luke at ni kuya Matt no'ng nakaraan.At isa pa, MASYADONG BUSY si Rqddix para maisipan pa nitong alamin ang pinaggagawa ko. Busy ito sa pagbabantay kay Avie na naging human glue na ata dahil ayaw ng humiwalay sa kaniya.Tss, nabwe-bwesit talaga ako sa babaeng 'yon ewan ko kung bakit. Parang fak
RADDIX'S POV"IT'S NOT good for the next generation to witness your dirty asses and ruin their lives like how you ruined ours," I said while looking at one of the doggies of Alphanatom in front of me. "I won't let my future kids saw your fvck up faces. So yeah, killing you is the best choice I ever had."After the meeting, two zodiacs interrupted me and wife's conversation. And it turns out that I need to deal with a dog from Alphanatom.Such a waste of time. I would rather spend my whole night hugging Sol... shower her my kisses.He kneel down and start begging for my mercy. "P-Pakiusap h-huwag niyo akong patayin! H-Huwag n-niyong wakasan ang buhay ko! Parang awa niyo na!"Inilayo ni Pisces ang lalaki. Nagpumiglas pa ito at nagpumilit na makalapit sa akin. Walang emosyon ko lang siyang pinanood habang nakaupo."P-Pakiusap pakawalan niyo na ako! Huwag niyo akong patayin!""Shut up!" singhal ni Aquarious na nakatayo sa gili
SOL POVCrap. Everything is a mess!Paano ko nasabi?Mahigit sa sampung lalaki ang nakapalibot sa akin at lahat ng hawak nilang baril ay nakatutok sa akin... kasama na si Kio roon. Ang mas nagpalaglag pa lalo ng panga ko dahil sa gulat ay ang pagdating ng mga zodiacs, ni kuya Matt, Clyden, Code at... siya.Si Raddix.Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa dahil nandito sila para iligtas at tulungan ako? O dapat ba akong matakot na baka madamay lang sila sa gulong 'to? Arghhh! Hindi ito ang inaasahan ko!Magpabaril na lang kaya ako ng matapos na? Argh, baliw ka, Sol!"Surrender all your guns," pagbabasag ni Raddix sa katahimikan.Simula kasi ng pagdating niya kanina ay natigil ang lahat, maski ata ang paghinga nila. Ang tanging maririnig lamang ay mga kaluskos ng daga at ihip ng hangin.Ang kaninang matapang na awra ni Kio ay napalitan ng pagkatakot, maging ang ibang mga kasama nito ay gan'on din. Hindi ko a
NOONG bata pa kami ni Luke, lagi 'yon nasa bahay, walang araw na hindi iyon pumupunta sa'min. Halos hindi na nga kami mapaghiwalay e. Pareho kami ng interes sa lahat ng bagay, kaya hindi na nakakapagtakang magkasundong-magkasundo talaga kami.Matatakutin talaga si Luke, lapitin din kasi 'yon ng mga bully sa school kaya na-trauma. Dahil do'n ay nasanay na akong lagi siyang pinagtatanggol at binabantayan. Parang siya pa nga ang mukhang babae sa'ming dalawa e. Ang arte kasi minsan ng lalaking 'to."S-Sol, please? Can I stay with you tonight?" pakiusap ulit nito at mas lalo pang hinigpitan ang pagyakap sa akin."Huwag kang mag-alala hindi ka na nila sasaktan ulit. Hindi namin hahayaang may mangyaring masama sa'yo. Don't worry you're now safe. I promise," mahinahon kong sabi at iniharap ang mukha niya. "B-But Luke, you can't stay with me---""Why?" pagsingit niya at kumalas sa pagkakayakap. "I can't go home yet, Sol. Ayoko munang umuwi dahil baka sundan nila a
More months after...SANDY POVOBSTACLES don’t have to stop you. If you run into a wall, don’t turn around and give up. Figure out how to climb it, go through it, or work around it. Being challenged in life is inevitable, being defeated is optional. Oh 'di ba? Ganda ng opening statement ko? Syempre pa-ending na e HAHAHA charot.Oh siya, back to reality. Ehem.Maingat kong nilagay ang dalang bulaklak sa dalawang puntod na nasa harap ko ngayon. Umupo ako sa damuhan at mapait ang ngiting tiningnan ang mga iyon."Magkasama na kayo, siguro naman hindi na kayo mababagot diyan," wika ko at pinaglandas ang kamay sa pangalan nilang nakasulat sa lapida. "Sana masaya na kayo kung saan man kayo naroroon. Huwag kayong mag-alala, ayos lang kami rito. Ito maganda pa rin anak niyo. Walang kupas," pagbibiro ko pa.Napatingin na lamang ako sa magandang kalangitan. Napakaganda ng hugis ng mga ulap, tumitingkad pa iyon sa tuwing nadidikit sa a
NA-BLANKO bigla ang utak ko. Maski ang paghinga ata ay panandalian kong nakalimutan. Nagpalipat-lipat ang tingin ko kay Raddix at sa labas ng kotse. Hindi ko alam ang gagawin ko!"Sh*t!" singhal ni Raddix. Ilang segundo ring nagpagewang-gewang ang kotseng sinasakyan namin hanggang sa sapilitan niya iyong ibinangga sa isang posteng nakasuporta sa tulay na kinalalagyan namin ngayon.Tagumpay na nahinto ang kotse. Buong pasasalamat ko na hindi ako nagtamo ng kahit anong sugat. Agad naman akong sinuri ni Raddix, tinanong nang paulit-ulit kung ayos lang ba ako. Sinuri ko rin ang kalagayan niya at gaya ko'y hindi rin ito nagtamo ng malalang sugat.Ang akala ko ay tuluyan ng nabunutan ng tinik ang lalamunan ko, ngunit tila mas dumami pa ang bumara doon nang marinig ang malalakas na sigaw sa labas.Mga aso ni Sarry. Na pilit kaming pinabababa. Ilang beses akong napalunok ng laway at nanginginig ang kamay na tiningnan si Raddix."W-What now? How can w
"MALUWAG kasi ang pagkakatali mo sa mga aso mo kaya nakatakas," patawa-tawang usal ni Flame. "I'm still the king of this mafia group, Honey. Sa akin pa rin sila susunod, kahit anong pag-aalaga at pagpapakain mo sa kanila.""D*mn you! Die already!""You first," asik nito at sinenyasan ang lahat ng mga kasamang nasa likod. Pumalibot naman ang mga iyon kay Sarry at sabay-sabay na itinutok ang baril. Maya't-maya pa'y tumingin sa dereksyon namin si Flame. "Umalis na kayo, ako na bahala rito."Bago pa man ako makapagtanong ay agad na hinawakan ni Raddix ang pulsuhan ko at hinila paalis doon."You owe me a lot love birds!" sigaw ni Flame. Nginitian kami nito sa huling pagkakataon.Pailing-iling na lamang si Raddix at ipinagpatuloy ang paghila sa'kin paalis doon. Rinig pa nga ang pahabol na sigaw at mura ni Sarry. Ngunit alam kong wala na dapat akong ipag-alala, dahil siguradong hindi na siya makakaalis doon!Mabilis ang bawat hakbang namin ka
TILA may bumara sa lalamunan ko dahilan para bumigat ang paghinga ko. Hindi ko maitago ang kabang unti-unting lumulukob sa sistema ko!Naramdaman ko naman ang paghawak ni Raddix sa kamay ko, kahit papaano'y nabawasan ang panginginig no'n."Don't worry, will be fine. I'll promise," bulong niya sa'kin. Ngunit alam kong gaya ko ay natatakot din siya sa maaaring mangyari. Knowing that witch? Hindi iyon magdadalawang isip na gumawa ng kabaliwan.Rinig naman ang mahihinang tawa at papalapit na yabag ni Sarry. Mas lalong nagharumentado ang puso ko nang makitang marami itong kasama--- mga aso niyang nakatutok ang mga baril sa'min."Bakit naman ganiyan ang mga mukha ninyo? Hindi niyo ba inaasahan na buhay pa rin ako? Hmm well, sorry for the surprise. But h*ll yeah, I'm here... breathing and alive," nakangising wika nito. Humakbang naman ito habang nanatili ang nakakairita niyang ngisi. "Natutuwa ako na malamang hindi pa rin kayo nakakalabas. Sayang naman kas
"AVIEL Katniss," mahinang sambit ni Raddix sa pangalan nito.Taimtim ko namang pinanood ang paglapit niya. Walang emosyon niyang binagtas ang ilang metrong pagitan niya sa'min ni Raddix.Avie looks the same. Her signature curly brown hair and her model-like height didn't change. Yet, I found it wierd seeing her wearing a blank-face. I am used to see her b*tchy awra."Don't do anything stup*d that you might regret after, Aviel. I won't think twice releasing all the bullets from my gun and shoot your head," malamig na saad ni Raddix at itinago pa ako sa likod.Nagpapalipat-lipat naman ang tingin ni Avie sa'min bago tuluyang magsalita, "I didn't wait here for almost an hour just to kill the both of you. Kung may balak man akong patayin kayo, kanina ko pa sana ginawa habang naglalandian kayo sa cell."Kinain agad ng hiya ang katawan ko dahil sa sinabi niya. Nakita niya ang nangyari kanina? Nandoon ba siya? Ba't hindi ko napansin?!Un
HINAWAKAN naman niya ang dalawa kong kamay habang patuloy sa pag-agos ang mga luha sa mata niya. "C-Can you s-say it again? Please, I-I want to hear it again, wife.""Raddix," I gulped. "We're having a baby."Mas lalo siyang naiyak. Sinubukan niyang pigilan ang pagtulo ng mga luha ngunit bigo siya. Parang sirang gripo iyong walang humpay sa pag-agos. Agad ko naman siyang nilapitan at niyakap nang mahigpit. Hinayaan ko siyang umiyak nang umiyak sa balikat ko."I thought you'll be mad if I tell you I'm pregnant," natatawa kong sabi kahit ang mga luha sa mata'y patuloy din ang pag-agos."W-Why would I-I?" wika nito sa kalagitnaan ng paghikbi. "H-Happiness and joy is understatement. Those w-word's aren't enough to describe what I-I feel right now. I want to jump, I-I want to shout, but my mind is filled with too much delight that the only thing I could is to cry."Napabuga na lamang ako ng hangin. Saka ang pagwika, "Dorry told me that we mi
NAUNANG maglakad ang isang armadong lalaki habang nakasunod naman sa'kin ang isa. Habang binabagtas ang mahabang hallway, palihim kong pinagmasdan ang baril na hawak nila.Klyton was right, Scorpion is not prepared for tonight's war. Halatang hindi pa dumadating ang mga bago nilang armas na galing pa sa ibang bansa. And for Alphanatom, hindi sila madaling makakapunta rito para tulungan ang scorpion. Si Hermes at Demeter na ang bahalang magpatahimik sa mga iyon. The roadway 36 was their secret passage.Nang mapansin kong nasa kalagitnaan na kami ng hallway... doon ko na sinimulan ang sunod na plano.Huminto ako sa paglalakad at umaktong masakit ang paa. "I-I can't walk."Dali-dali namang nahinto ang dalawa at nilapitan ako."Ano bang problema?""Ayos lang ba kayo?"Mas lalo kong pinag-igihan ang pag-arte."Ouch! It hurts, I can't walk!" pekeng daing ko. Natawa naman ako sa isip nang makita ang nag-aalalang mga
NAGTATAASANG mga puno at madilim na daan ang binabagtas ng sasakyan namin ngayon. Parang setting nga ito ng mga horror movies na napanood ko. Walang ibang dumaraan na mga sasakyan, wala ka ring makikitang mga bahay na nakatayo.Maging ang nagbabangayan na si Klyton at Krypton ay biglang natahimik. Hindi man aminin ng dalawa, alam kung gaya ko ay natatakot din sila.Ilang minuto rin naming tiniis ang gano'ng ambience hanggang sa marating namin ang isang tulay. Sa dulo no'n ay nakita namin ang maraming ilaw na sigurado akong nagmumula sa mga bahay at establishemento."Nandito na tayo," bulong ni Klyton habang nasa hawak na cellphone ang paningin.Hindi ko namalayang humigpit na pala ang kapit ko sa seat bealt na suot ko. Napuno nang malalalim na pagbuntong hininga ang loob ng sasakyan. Habang papalapit ang kotse'y ramdam ko ang mas lalong paglakas ng kabog ng dibdib ko. Pinigilan ko na nga ang utak na huwag mag-isip ng kung ano-anong masasama, m
"SA COLD CITY ang karaniwang tirahan ng mga ex-conv*ct at mga taong sangkot sa iba't-ibang illegal na gawain. Madalas akong isama ni Rossel sa tuwing dadalawin niya ang asawang' nakatira roon. Delikado at tago ang lugar, mahirap i-locate. Kung makapasok ka man, hindi ka na makakabalik... lalo na kapag nalaman nilang hindi ka kaanib."Ilang beses akong napalunok ng laway nang marinig ang sinabi ni Dorry. Hindi naman siya nanakot, pero ramdam ko ang panginginig ng tuhod dahil sa sinabi niya.Naiisip ko pa lang na pupunta kami roon, parang hihimatayin na ako sa kaba.Pero hindi ngayon ang oras para magpakain sa takot. Kung ang pagpunta sa lugar na iyon ang tanging paraan para maligtas ang black swan at matigil na sa kahibangan ang scorpion at alphanatom...hindi ako aatras."Pero kung mapilit kayo at talagang gusto niyong pumunta roon... wala na akong magagawa," dugtong pa nito at isinara ang librong binabasa. Walang emosyon niya akong tiningnan. "B