SOL POV
Crap. Everything is a mess!
Paano ko nasabi?
Mahigit sa sampung lalaki ang nakapalibot sa akin at lahat ng hawak nilang baril ay nakatutok sa akin... kasama na si Kio roon. Ang mas nagpalaglag pa lalo ng panga ko dahil sa gulat ay ang pagdating ng mga zodiacs, ni kuya Matt, Clyden, Code at... siya.
Si Raddix.
Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa dahil nandito sila para iligtas at tulungan ako? O dapat ba akong matakot na baka madamay lang sila sa gulong 'to? Arghhh! Hindi ito ang inaasahan ko!
Magpabaril na lang kaya ako ng matapos na? Argh, baliw ka, Sol!
"Surrender all your guns," pagbabasag ni Raddix sa katahimikan.
Simula kasi ng pagdating niya kanina ay natigil ang lahat, maski ata ang paghinga nila. Ang tanging maririnig lamang ay mga kaluskos ng daga at ihip ng hangin.
Ang kaninang matapang na awra ni Kio ay napalitan ng pagkatakot, maging ang ibang mga kasama nito ay gan'on din. Hindi ko a
NOONG bata pa kami ni Luke, lagi 'yon nasa bahay, walang araw na hindi iyon pumupunta sa'min. Halos hindi na nga kami mapaghiwalay e. Pareho kami ng interes sa lahat ng bagay, kaya hindi na nakakapagtakang magkasundong-magkasundo talaga kami.Matatakutin talaga si Luke, lapitin din kasi 'yon ng mga bully sa school kaya na-trauma. Dahil do'n ay nasanay na akong lagi siyang pinagtatanggol at binabantayan. Parang siya pa nga ang mukhang babae sa'ming dalawa e. Ang arte kasi minsan ng lalaking 'to."S-Sol, please? Can I stay with you tonight?" pakiusap ulit nito at mas lalo pang hinigpitan ang pagyakap sa akin."Huwag kang mag-alala hindi ka na nila sasaktan ulit. Hindi namin hahayaang may mangyaring masama sa'yo. Don't worry you're now safe. I promise," mahinahon kong sabi at iniharap ang mukha niya. "B-But Luke, you can't stay with me---""Why?" pagsingit niya at kumalas sa pagkakayakap. "I can't go home yet, Sol. Ayoko munang umuwi dahil baka sundan nila a
SOL POVHINDI detalyado na sinabi sa'kin ni Luke ang patungkol sa sekreto na matagal ng itinago ni papa. Naging palaisipan ang bagay na 'yon sa'kin. Hindi ako mapakali, punong-puno ng mga katanungan na tila nagkandahalo-halo na ang mga iyon sa utak ko. Ngunit ni isa sa mga 'yon ay wala akong makuhang kasagutan.Nang matapos ang masiyasat na pagtatanong ng mga zodiacs kay Luke ay pinabalik na ito sa kanila ngunit pinadalhan ng mga bantay para masigurong hindi ito masusundan ng mga kaaway. Oo, hanggang ngayon ay wala pa ring alam ang black swan patungkol sa tunay na katauhan ni Luke at ang posisyon nito sa Alphanatom. Dahil gaya nga ng sinabi ni Luke kaninang umaga, wala siyang balak umamin. Mananatiling sekreto ang lahat ng impormasyon ibinahagi niya sa'kin.Inaasahan niyang hindi ko ito ipagsasabi kay Raddix. Nakokonsensya ako sa totoo lang. Feeling ko isa na akong traydor sa organization dahil sa paglilihim ko ng katotohanan. Pero ayokong magin
MASIGLA saman akong tumango at excited na hinila siya papasok sa loob ng bahay ampunan. Sinalubong naman kami ni sister Marie."Oh hija, biglaan ang pagdalaw mo ah? Hindi tuloy kami nakapaghanda."Napakamot na lang ako sa batok. "Ayos lang po, sister. Hindi ko nga rin alam na dito ako balak dalhin ni Raddix."Dali-dali namang nagmano si Raddix kay sister Marie. "Magandang gabi po.""Ay kagwapong bata naman nito!" anang ni sister Marie ng tingnan nito ang kabuuan ni Raddix. Raddix's face is exposed. Simula noong nakaraang araw ay hindi na nito sinusuot ang maskara niya. Nasigawan nga siya ni Dorry dahil sa pagiging pasaway. Ang tanging rason niya lang ay, 'Huwag niyong sarilihin ang kagwapohan ko. Hayaan niyong makita rin ng mundo.' Oh 'di ba? Taas ng confidence. Pero ok lang, totoo naman e. "Nice meeting you po, I'm Raddix Garrenth Elvis Varzen po. Raddix will do po," pagpapakilala ni Raddix. Palihim naman akong natawa. Pfft. B
SANDY POV"YOU NEED to retake, Miss Santiago," wika ng professor saka ibinigay sa'kin ang test paper. Hindi ko maiwasang manlumo ng makita ang pulang bilog na nasa itaas ng pangalan ko. "I heared you're dating Code Varzen? What will be the reaction of an outstanding doctor after seeing his girlfriend's test paper? Hmm, probably disappointed."Palihim na lang akong napairap.May pagka-tsismosa rin 'tong si prof e, ang mabilis makasagap ng maiinit na balita. Daig pa virus at communicable diseases. Saka ano raw? Madi-dissapoint si Code? Tss, hanapin niya pake ko."If you continue with your current dull performance, sorry to say this but you'll fail. We don't need some lazy-ass-party girl in the field of medicine. I think nursing is not for you, Miss Santiago," dagdag pa nito na tiningnan pa ako mula ulo hanggang paa.Wala talagang preno ang bibig nito. Sige lang, i-down mo lang ako prof. Ipapalunok ko talaga sa'yo diploma ko kapag na
Matthias Gil Varzen.The first son of Eurex Aeross Varzen and Ivory Sachel Varzen. The older of the Varzen brothers. A cold-hearted famous lawyer.And the one who KILLED KUYA KEVIN."W-Why did he do that?! You told me that t-they were bestfriends?" hindi makapaniwalang tanong ko kay Luke. Hanggang ngayon kasi ay hindi pa rin ma-absorb ng utak ko lahat ng mga isiniwalat niya. Ayokong maniwala. Parang hindi naman magagawa iyon ni kuya Matt!Napasinghap na lamang si Luke. "Iyon ang isa sa pagkakamaling ginawa ni kuya Kevin... ang magtiwala nang husto sa Varzen na 'yon. At tingnan mo kung anong nangyari sa kaniya? Pinatay siya ng taong lubos niyang pinagkatiwalaan at itinuring na kaibigan," kalmado nitong usal ngunit ramdam ko ang labis na galit sa bawat salitang binitawan niya.I somehow understand Luke's anger. Aminado akong nagagalit din ako sa sinapit ni kuya Kevin sa kamay ni kuya Matt. Ngunit gusto kong alamin ang bu
SOL POVEXAM DONE! YAAAY! Sa wakas makakapag-relax na rin ako! Sakto namang natapos ang exam bago ang birthday namin ni Sandy kaya ang saya-saya ko!Excited naman akong bumaba ng hagdan habang hawak ang tali ni Puffy. Sinalubong naman ako ng dalawang katulong at isang butler. Nang makita ako ay sabay-sabay silang yumuko."Nasa labas na po sila, Ma'am. Kayo na lang po ang hinihintay," wika ng katulong nakatayo sa kaliwa.Si Puffy kasi hindi umaalis sa ilalim ng kama ko kanina, ayaw ata sumama. Hindi ko naman siya pwedeng iwan dito dahil baka magutom. Halos isang oras ko rin siyang kinumbinsing umalis sa ilalim ng kama kaya ito, nahuli kami."Ma'am, sa'min niyo na po pasabayin si Puffy para naman po makapag-enjoy kayo sa byahe," nakangiting suhestyon ng butler.Nginitian ko naman siya saka ibinigay sa ang tali ni Puffy. Inabot ko rin sa kaniya ang maliit na bag na naglalaman ng dog food, dog snack, at mga laruan."Thank youuu!" pa
THIRD PERSON POVNanatili ang dalawa sa silid na iyon hanggang sa tawagin sila ni Dorry para bumaba at pumunta sa cottage.Magkasama si Raddix at Sol na lumabas. A simple green beach dress na three inches above the knee ang suot ni Sol, ayaw kasi ng ni Raddix na magsuot ito ng swimsuit. He knows that Sol is a head turner, with an hour-glass body and angelic face other guys would surely stare at his wife. And he hates that. He's d*mn terretorial!Sa kabilang banda, palihim na pinapuri ni Sol ang gwapong lalaking kasama niyang maglakad ngayon. Raddix was just wearing a simple blue and white stripe beach top and white cotton short and paired with black sun glasses. Sol can't praise him verbally, dahil nahihiya ito. Pero traydor ang mga mata niya, kumikislap kasi iyon habang palihim na tinititigan ang asawa.'Siguradong pagpye-pyestahan 'to ng mga babae mamaya', ani pa nito sa isip.They both hold their hands while walking. Ramdam agad ng d
SOL POVNAGPALIPAT-LIPAT ang tingin ko kay Sandy at sa brown envelope na hawak nito. Tila mas lalong kumabog sa kaba ang dibdib ko sa tuwing iisipin kung ano ang meron sa loob no'n.'Ito ang sagot sa mga katanungan mo', mga tinuran ni Sandy na paulit-ulit na nagpi-play sa utak ko.Sagot sa mga katanungan ko? Anong ibig niyang sabihin?"A-Actually, nagdadalawang-isip pa ako kanina kung sasabihin ko sa'yo ang tungkol dito," anito at huminto sa harap ko. "But then, I realized Luke was right. You need to know the truth Sol, before everything gets worst."Teka... 'di kaya konektado ang sasabihin ni Sandy sa sikretong tinutukoy ni Luke?Ramdam ko naman ang paghawak ni Sandy sa kamay ko. "Sol, listen ok? H-Hindi ko intensyon na sirain ang gabi mo ngayon. Nandito ako para tulungan ka, isagip ka sa posibleng kapahamakan." Ibinigay naman niya sa'kin ang brown envelope. "Papa gave this to me. You must see what's inside."Dikit ang kilay ko
More months after...SANDY POVOBSTACLES don’t have to stop you. If you run into a wall, don’t turn around and give up. Figure out how to climb it, go through it, or work around it. Being challenged in life is inevitable, being defeated is optional. Oh 'di ba? Ganda ng opening statement ko? Syempre pa-ending na e HAHAHA charot.Oh siya, back to reality. Ehem.Maingat kong nilagay ang dalang bulaklak sa dalawang puntod na nasa harap ko ngayon. Umupo ako sa damuhan at mapait ang ngiting tiningnan ang mga iyon."Magkasama na kayo, siguro naman hindi na kayo mababagot diyan," wika ko at pinaglandas ang kamay sa pangalan nilang nakasulat sa lapida. "Sana masaya na kayo kung saan man kayo naroroon. Huwag kayong mag-alala, ayos lang kami rito. Ito maganda pa rin anak niyo. Walang kupas," pagbibiro ko pa.Napatingin na lamang ako sa magandang kalangitan. Napakaganda ng hugis ng mga ulap, tumitingkad pa iyon sa tuwing nadidikit sa a
NA-BLANKO bigla ang utak ko. Maski ang paghinga ata ay panandalian kong nakalimutan. Nagpalipat-lipat ang tingin ko kay Raddix at sa labas ng kotse. Hindi ko alam ang gagawin ko!"Sh*t!" singhal ni Raddix. Ilang segundo ring nagpagewang-gewang ang kotseng sinasakyan namin hanggang sa sapilitan niya iyong ibinangga sa isang posteng nakasuporta sa tulay na kinalalagyan namin ngayon.Tagumpay na nahinto ang kotse. Buong pasasalamat ko na hindi ako nagtamo ng kahit anong sugat. Agad naman akong sinuri ni Raddix, tinanong nang paulit-ulit kung ayos lang ba ako. Sinuri ko rin ang kalagayan niya at gaya ko'y hindi rin ito nagtamo ng malalang sugat.Ang akala ko ay tuluyan ng nabunutan ng tinik ang lalamunan ko, ngunit tila mas dumami pa ang bumara doon nang marinig ang malalakas na sigaw sa labas.Mga aso ni Sarry. Na pilit kaming pinabababa. Ilang beses akong napalunok ng laway at nanginginig ang kamay na tiningnan si Raddix."W-What now? How can w
"MALUWAG kasi ang pagkakatali mo sa mga aso mo kaya nakatakas," patawa-tawang usal ni Flame. "I'm still the king of this mafia group, Honey. Sa akin pa rin sila susunod, kahit anong pag-aalaga at pagpapakain mo sa kanila.""D*mn you! Die already!""You first," asik nito at sinenyasan ang lahat ng mga kasamang nasa likod. Pumalibot naman ang mga iyon kay Sarry at sabay-sabay na itinutok ang baril. Maya't-maya pa'y tumingin sa dereksyon namin si Flame. "Umalis na kayo, ako na bahala rito."Bago pa man ako makapagtanong ay agad na hinawakan ni Raddix ang pulsuhan ko at hinila paalis doon."You owe me a lot love birds!" sigaw ni Flame. Nginitian kami nito sa huling pagkakataon.Pailing-iling na lamang si Raddix at ipinagpatuloy ang paghila sa'kin paalis doon. Rinig pa nga ang pahabol na sigaw at mura ni Sarry. Ngunit alam kong wala na dapat akong ipag-alala, dahil siguradong hindi na siya makakaalis doon!Mabilis ang bawat hakbang namin ka
TILA may bumara sa lalamunan ko dahilan para bumigat ang paghinga ko. Hindi ko maitago ang kabang unti-unting lumulukob sa sistema ko!Naramdaman ko naman ang paghawak ni Raddix sa kamay ko, kahit papaano'y nabawasan ang panginginig no'n."Don't worry, will be fine. I'll promise," bulong niya sa'kin. Ngunit alam kong gaya ko ay natatakot din siya sa maaaring mangyari. Knowing that witch? Hindi iyon magdadalawang isip na gumawa ng kabaliwan.Rinig naman ang mahihinang tawa at papalapit na yabag ni Sarry. Mas lalong nagharumentado ang puso ko nang makitang marami itong kasama--- mga aso niyang nakatutok ang mga baril sa'min."Bakit naman ganiyan ang mga mukha ninyo? Hindi niyo ba inaasahan na buhay pa rin ako? Hmm well, sorry for the surprise. But h*ll yeah, I'm here... breathing and alive," nakangising wika nito. Humakbang naman ito habang nanatili ang nakakairita niyang ngisi. "Natutuwa ako na malamang hindi pa rin kayo nakakalabas. Sayang naman kas
"AVIEL Katniss," mahinang sambit ni Raddix sa pangalan nito.Taimtim ko namang pinanood ang paglapit niya. Walang emosyon niyang binagtas ang ilang metrong pagitan niya sa'min ni Raddix.Avie looks the same. Her signature curly brown hair and her model-like height didn't change. Yet, I found it wierd seeing her wearing a blank-face. I am used to see her b*tchy awra."Don't do anything stup*d that you might regret after, Aviel. I won't think twice releasing all the bullets from my gun and shoot your head," malamig na saad ni Raddix at itinago pa ako sa likod.Nagpapalipat-lipat naman ang tingin ni Avie sa'min bago tuluyang magsalita, "I didn't wait here for almost an hour just to kill the both of you. Kung may balak man akong patayin kayo, kanina ko pa sana ginawa habang naglalandian kayo sa cell."Kinain agad ng hiya ang katawan ko dahil sa sinabi niya. Nakita niya ang nangyari kanina? Nandoon ba siya? Ba't hindi ko napansin?!Un
HINAWAKAN naman niya ang dalawa kong kamay habang patuloy sa pag-agos ang mga luha sa mata niya. "C-Can you s-say it again? Please, I-I want to hear it again, wife.""Raddix," I gulped. "We're having a baby."Mas lalo siyang naiyak. Sinubukan niyang pigilan ang pagtulo ng mga luha ngunit bigo siya. Parang sirang gripo iyong walang humpay sa pag-agos. Agad ko naman siyang nilapitan at niyakap nang mahigpit. Hinayaan ko siyang umiyak nang umiyak sa balikat ko."I thought you'll be mad if I tell you I'm pregnant," natatawa kong sabi kahit ang mga luha sa mata'y patuloy din ang pag-agos."W-Why would I-I?" wika nito sa kalagitnaan ng paghikbi. "H-Happiness and joy is understatement. Those w-word's aren't enough to describe what I-I feel right now. I want to jump, I-I want to shout, but my mind is filled with too much delight that the only thing I could is to cry."Napabuga na lamang ako ng hangin. Saka ang pagwika, "Dorry told me that we mi
NAUNANG maglakad ang isang armadong lalaki habang nakasunod naman sa'kin ang isa. Habang binabagtas ang mahabang hallway, palihim kong pinagmasdan ang baril na hawak nila.Klyton was right, Scorpion is not prepared for tonight's war. Halatang hindi pa dumadating ang mga bago nilang armas na galing pa sa ibang bansa. And for Alphanatom, hindi sila madaling makakapunta rito para tulungan ang scorpion. Si Hermes at Demeter na ang bahalang magpatahimik sa mga iyon. The roadway 36 was their secret passage.Nang mapansin kong nasa kalagitnaan na kami ng hallway... doon ko na sinimulan ang sunod na plano.Huminto ako sa paglalakad at umaktong masakit ang paa. "I-I can't walk."Dali-dali namang nahinto ang dalawa at nilapitan ako."Ano bang problema?""Ayos lang ba kayo?"Mas lalo kong pinag-igihan ang pag-arte."Ouch! It hurts, I can't walk!" pekeng daing ko. Natawa naman ako sa isip nang makita ang nag-aalalang mga
NAGTATAASANG mga puno at madilim na daan ang binabagtas ng sasakyan namin ngayon. Parang setting nga ito ng mga horror movies na napanood ko. Walang ibang dumaraan na mga sasakyan, wala ka ring makikitang mga bahay na nakatayo.Maging ang nagbabangayan na si Klyton at Krypton ay biglang natahimik. Hindi man aminin ng dalawa, alam kung gaya ko ay natatakot din sila.Ilang minuto rin naming tiniis ang gano'ng ambience hanggang sa marating namin ang isang tulay. Sa dulo no'n ay nakita namin ang maraming ilaw na sigurado akong nagmumula sa mga bahay at establishemento."Nandito na tayo," bulong ni Klyton habang nasa hawak na cellphone ang paningin.Hindi ko namalayang humigpit na pala ang kapit ko sa seat bealt na suot ko. Napuno nang malalalim na pagbuntong hininga ang loob ng sasakyan. Habang papalapit ang kotse'y ramdam ko ang mas lalong paglakas ng kabog ng dibdib ko. Pinigilan ko na nga ang utak na huwag mag-isip ng kung ano-anong masasama, m
"SA COLD CITY ang karaniwang tirahan ng mga ex-conv*ct at mga taong sangkot sa iba't-ibang illegal na gawain. Madalas akong isama ni Rossel sa tuwing dadalawin niya ang asawang' nakatira roon. Delikado at tago ang lugar, mahirap i-locate. Kung makapasok ka man, hindi ka na makakabalik... lalo na kapag nalaman nilang hindi ka kaanib."Ilang beses akong napalunok ng laway nang marinig ang sinabi ni Dorry. Hindi naman siya nanakot, pero ramdam ko ang panginginig ng tuhod dahil sa sinabi niya.Naiisip ko pa lang na pupunta kami roon, parang hihimatayin na ako sa kaba.Pero hindi ngayon ang oras para magpakain sa takot. Kung ang pagpunta sa lugar na iyon ang tanging paraan para maligtas ang black swan at matigil na sa kahibangan ang scorpion at alphanatom...hindi ako aatras."Pero kung mapilit kayo at talagang gusto niyong pumunta roon... wala na akong magagawa," dugtong pa nito at isinara ang librong binabasa. Walang emosyon niya akong tiningnan. "B