Chapter 23

Maaga kaming nakatulog ni Kiel. Pinaalalahan kasi siya ng kaniyang secretary na kailangan ang presensya niya kinabukasan sa kumpanya. Hindi ako sigurado kung bakit at para saan gayong maayos naman ngayon ang business nila at ni daddy.

We are eating our breakfast right now. Pagkatapos ay saka kami tutungo sa kumpanya niya.

"I heard from dad that our company is getting better. Thanks to you, I guess?" pamimikon ko.

Ngumisi siya.

"I think you should thank yourself, baby. I wouldn't help your business if it wasn't for you, though."

"Shut up. You didn't even know me that much back then," I hissed. Mambobola talaga.

"Uh-huh. That's what you think," aniya at saka muling ngumisi.

Patawa-tawa pa siya nang mapansin ang pagkalito sa aking mukha.

Una akong natapos sa pagkain dahil panay ang daldal niya sa hapag. Pinipilit niya kung hindi raw ba talaga s'ya pamilyar sa akin noon. Kasi raw ay nang una niya akong makita, hindi niya na halos makalimutan ang mukha ko. Hindi na raw ako maalis sa isip