Ngumisi si Violet. “Kung ganun, Lina, kailan kayo magsasagawa ng party? Sigurado ako di mo kaya yun kasi wala kang pera, tama?“Mahirap ang lalaking yun, pero nagpumilit lang pakasalan siya. Ano bang nagustuhan mo sa kanya?”Nagngitngit ang ngipin ni Gia. “Violet, alam na alam mo kung bakit siya kinasal!”“Paano ko naman malalaman yun?” Tumawa nang malakas si Violet. “Wag mong sabihing may tinatago siyang sikreto?”“Walang-wala,” deklara ni Lina habang tumayo mula sa upuan niya. Naging malamig ang mga mata niya habang tinignan niya ang kwarto, at sa huli ay tinitigan niya nang maigi si Violet. Hindi nagpakita ng takot si Lina nang hinarap niya si Violet. Nabigla ang huli sa matikas na tayo ni Lina at wala siyang nasabi. “Dahil interesado ang lahat kung bakit ako ikinasal, tutuparin ko ang hiling niyong lahat ngayon.” Ngumiti siya at nagsabing, “Iyon ay dahil… mahal ko siya!”“Ano!?”Nagulat ang lahat pati ang nagulantang na si Violet. Ngumiti si Lina. Masaya siyang wala si
Nanahimik ang mga estudyante nang pumasok ang lecturer sa classroom. Oras na para sa design theory class, at palaging nangibabaw si Lina. Nakakuha siya ng papuri sa homework niya nang maraming beses. Gayunpaman, gulong-gulo ang puso niya ngayon. Tumulala siya sa homework niya. Punong-puno ang isipan niya ng presensya ni Zuko nang pumasok siya sa silid. Hinawakan niya ang buhok niya, at nararamdaman pa rin niya ang natitirang init mula sa kamay niya…Unti-unting lumitaw ang isang ngiti sa mukha niya habang tumulala siya sa hangin. Anong sabi niya bago siya umalis? Nabanggit niyang padadalhan niya siya ng tanghalian. Sa isang sandali, nabigla siya, at nagpakita siya ng isang naiilang na ngiti. Paanong nangyari iyon? Maraming tao sa tindahan sa tanghali, at inaasahan siyang manatili roon kasama ng mga magulang niya. Paano niya magagawang magkaroon ng oras para dalhan siya ng pagkain? Higit pa roon, marunong ba siyang magluto?Siguro sinabi niya lang iyon nang hindi masyado
Tumingala ang manager para tumingin kay Violet. “Ikaw ba si Ms. Lina?”Napalunok si Violet. “Hindi.”“Tama,” sabi niya nang nakangiti. “Pinadala ko ang pagkain para lang kay Ms. Lina. Hindi ito isang pagkakamali!”“Pero siya—”Gusto pang magsalita ni Violet, pero hindi siya binigyan ng pagkakataon ng manager. Nang walang babala, tumayo siya nang tuwid at sinenyasan ang iba na sumunod. Lumakas ang mga boses nila. “Sana'y magustuhan niyo, Ms. Lina!”…Ang totoo, sobrang nailang si Lina habang kumain siya. Higit sa sampung tagapagsilbi ang nasa paligid ng classroom habang pinagsilbihan siya ng manager. Maraming estudyante ang nanood mula sa labas. Nagsimula siyang pagpawisan. Habang lalo siyang mag-isip, mas lalo itong naging kakaiba. Pag-uwi niya, ang una niyang ginawa ay ang harapin si Zuko. “Anong meron sa tanghalian kanina?” tanong niya. Nagsalubong ang kilay niya. Hindi ba naghanda siya ng pagkain para sa kanya mula sa may-ari ng Best Level?Hindi kaya hindi masar
Dinilaan ni Zuko ang labi niya habang naramdaman niyang natuyo ang lalamunan niya. Magaling siya sa pagtatago ng emosyon niya at di niya ito hinahayaang lumitaw sa mukha niya. Gayunpaman, hindi siya magaling sa pagsisinungaling. Pinagbabawalan siyang magsinungaling simula noong bata pa siya. Ngayon, nahirapan siyang gumawa ng kwento tungkol sa pinakamalaking kasinungalingan sa buong buhay niya. Mas lumakas ang pagdududa sa mga mata ni Lina. “Zeke, ang pagkain sa hotel na iyon ay katumbas ng isang taong sahod, kaya…” “May ginawa ako, pero hindi ito iligal,” sagot niya nang may malalim na boses at umiiwas ng tingin. Noon, hindi siya tumitingin sa mata ng iba dahil wala siyang pakialam. Pero ngayon, nakaramdam siya ng pagsisisi kaya iniwasan niya ang mga mata niya. Kaagad na lumakas ang kaba niya. “Anong ginawa mo?”Sandaling nanahimik si Zuko. Habang binubuhos niya ang sarili niya sa pagkatao ni “Zeke”, mabilis siyang nag-isip kung anong klase ng gawain ang pwedeng kumita ng
Kung alam lang ni Zuko na gagawa siya ng ganitong kasinungalingan, sana nagpanggap siyang may sakit nitong nagdaang dalawang araw. Paano niya nagawang magtrabaho nang ganito kasipag!?“Zeke, halika rito. Patingin ako!” sabi ni Lina. “Ano?” Lumingon si Zuko para titigan siya nang masama. “A-Anong gusto mong tignan?”“Kung may malala kang sugat! May pamahid at gamot kami sa bahay. Lalagyan kita kung malala ang mga sugat mo!”“Di na kailangan!” Sabi ni Zuko at tinaas niya ang kamay niya sa harapan niya na para bang pagsasamantalahan siya ni Lina. “Uh… Di na talaga kailangan. Makapal ang balat ko, sanay akong bumagsak at mabugbog. Di ko kailangan ng pamahid!”“Zeke Hamerton!” Hinablot ni Lina ang t-shirt niya para hilahin ito pataas. “Patingin lang ako!”“Wag kang lumapit!”“Bakit ka sumisigaw?”“Tapos ka na ba? Wag mo kong hawakan!”Tinitigan nang masama ni Zuko si Lina, at napahinto siya sa gulat. “Zeke, gusto lang kitang tulungan…” mahinang paliwanag ni Lina. Hindi totoo k
Alam ni Lina na nagkamali siya ng sabi at kumurap siya habang nakatingin nang tahimik sa nanay niya. “Ikaw bata ka!” Nainis si Melissa, hinila siya sa sala, at nagsalita nang may mahinang boses. “May nararamdaman ka ba para sa kanya?”“Meron… ano naman ngayon?” Yumuko si Lina na para bang may nagawa siyang mali, pero ang ekspresyon niya ay may pagmamatigas. “M-May marriage certificate kami…”“Nababaliw ka na ba!?” Dinutdot siya ni Melissa. “Peke ang marriage certificate na yun!”“Mama, hinaan mo ang boses mo!” sabi ni Lina. “Lina!” Halos nagdadalamhati ang tono ni Melissa. Pakiramdam niya ay para bang ninakaw ang magandang bulaklak na tinanim niya kasama ng paso. Ang anak na pinaghirapan niyang palakihin ay maaagaw na ng iba!“Alam ko kung anong nasa isip mo. Kaya ko siya sinasanay!” Hininaan ni Melissa ang boses niya at matiyagang nagpaliwanag sa kanya, “Kapag sinanay natin siya nang maayos ngayon, makikinig siya sa'yo sa hinaharap, at magiging masaya kayong dalawa!”“Huh?”
Lumingon si Zuko sa dalaga sa tabi niya at pakiramdam niya ay para siyang isang cherry blossom na marikit at kaakit-akit. Sa sandaling iyon, biglang may boses na nagtanong sa kanya, ‘Naaalala mo pa ba si Pammy?’Nanginig sandali ang mga kamay ni Zuko, pagkatapos ay mabilis siyang sumubo ng pagkain para itago ang pagkatulala niya. ‘Pammy…’Kung nandito pa si Pammy, matagal na kaya niyang natupad ang marriage agreement sa mga Thompsons, unti-unting nakuha ang Hamerton Group, at naging isang mabuting asawa at ama?Samantala, nasa Jangasas siya ngayon bilang si Zeke Hamerton. Tinanggal niya ang maskara ni Zuko, pero alam niyang habangbuhay siyang mabubuhay sa anino ni Pammy. Ang totoo, maraming beses na niyang sinabihan ang sarili niya na limang taon pa lang si Pammy nang nawala siya at bata pa rin siya noon. Paanong magkakaroon ng malalim na damdamin ang isang bata? Wala dapat siyang masyadong pakialam. Sa kung anong dahilan, sa tuwing nakikita niya si Lina, and inosente niyang n
Nabigla si Zuko. Mahapdi sa mata ang malaswang pag-uusap at bastos na mga salita roon. Suminghal si Zuko. “Ano to!?”Tapat itong sinabi sa kanya ni Jacob, “Ito ang chat records sa pagitan nina Violet at ng isang male escort.”Nabigla si Zuko at nagbago ang ekspresyon niya. “Isang male escort?”“Oo.” Tumawa si Jacob. “Yung mga klase ng lalaking nasa nightclubs na gwapo at may magagandang katawan na espesyal na nagpapasaya sa mga mayayamang babae.”Para bang masusuka si Zuko. “Mahilig si Violet sa ganun?”“Hindi rin ako naniwala sa umpisa.” Umiling si Jacob nang may kumplikadong ekspresyon. “Hindi maganda ang reputasyon niya sa circle, pero di ako makapaniwalang ibababa niya ang sarili niya at aarkila ng mga male escort. Pagkatapos, ako naman…”“Sinubukan mo?” Nakita kaagad ng matatalas na mata ni Zuko ang sasabihin niya. Napahinto si Jacob. Kumplikado ang ekspresyon niya nang tumango siya. Pagkatapos ay pinaliwanag niya kay Zuko ang buong proseso, “Narinig kong mahilig siyang
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala