Ngayong maganda ang panahon, komportableng matulog sa labas, pero maraming mga lamok. Tahimik na lumapit si Lina. Masyadong maikli ang folding bed na binili niya at nakalawit ang mahahabang binti ni Zuko. Hindi rin sapat ang lapad nito. Sa kabuuan, mukha siyang isang magandang natutulog sa kama ng bata. Medyo natawa si Lina at tumalikod. Naghihintay pa rin si Dave sa sala. “Bakit di ka pa natutulog?” tanong niya. Tinuro ni Dave si Zuko at bumulong, “Di mo siya pinapasok?”“Lumabas ba siya nang kusa? O pinalayas siya ng mga magulang natin?” “Kusa siyang lumabas,” sagot ni Dave. “Oo nga pala, gutom ka ba? Bibigyan kita ng makakain!”Pagkatapos itong sabihin, tumalikod siya at nagpunta sa kusina. Kumuha siya ng isang plato ng lobster risotto.“Pinainit to sa palayok!” sabi niya. Nabigla si Lina at tumingin kay Dave. Para bang hindi ganito ang luto ng nanay niya at mahal ang lobster. Kahit bumili ng lobster ang nanay niya, iluluto niya iyon nang buo, at hindi lang hihimayin
“Uy, Lina, takot na takot talaga si Mama sa door guardian kanina!” Natawa si Dave. “Higit sampung taon na niyang ginagamit ang feather duster na yan, tapos bigla nitong narating ang katapusan nito!” Nabigla si Lina. “Ano? Sinubukan bang saktan ni Zeke si Mama?”“Hindi!” Pinaliwanag ni Dave ang sitwasyon sa kanya. “Nagalit si Mama kasi masyadong makalat ang kusina. Kinuha niya ang feather duster para gumawa ng punto, pero nadala siya at aksidente niya siyang nahampas nang malakas…“At nabali sa dalawa ang feather duster.”Nanlaki ang mga mata ni Lina. Tumingin si Dave sa porch at hininaan ang boses niya. “Ate, hindi siya door guardian kundi isang Ironman, ano?”Hindi napigilan ni Lina na tumawa at sinabihan ang kapatid niyang bumalik sa pagtulog. Tumingin siya sandali sa plato ng risotto sa mesa, pagkatapos ay pumunta sa beranda nang walang dahilan. Maingat ang posisyon sa pagtulog ni Zuko. Nakatagilid ang katawan niya, nakapatong ang mga braso niya sa dibdib niya, at natata
“Renta?” Lumingon sa kanya si Zuko nang nakataas ang isang kilay at may maliit na ngiti sa gilid ng labi niya. “Di ba ‘kinasal’ tayo? Nanghihingi ka pa rin ba ng renta sa asawa mo?”“Ikaw….” Hindi inasahan ni Lina na sasabihin niya iyon at kaagad na namula ang mukha niya. Tinitigan niya siya nang hindi makapagsalita. Mahinang tumawa si Zuko at huminto sa pang-aasar sa kanya. Dinampot niya ang folding bed niya na nakatayo sa labas ng beranda at naghandang ibalik ito sa sulok sa tabi ng pader. Nang nilampasan niya si Lina, napansin niya ang namumula niyang tainga at kitang-kita maski ang maninipis na hibla ng buhok sa mukha niya. Dumaan sa ilong niya ang natural niyang bango. Biglang napatalon ang puso niya at huminto ang mga yabag niya. Mahina niya siyang sinabihan, “Yung kama… Salamat din.”Tumingala si Lina at sinalubong ang titig niya. May kung ano sa kailaliman ng mga mata niya na para bang naglakad papunta sa sikretong lugar sa puso niya na walang nakakaalam. “Oh, siya n
“Ikaw… Paano mo nakuha to?” Si Melissa ang naunang kumibo at tumitig kay Lina. “Ikaw, bata ka, hindi ka naman umalis para magparehistro kasama niya, ano?”“Mama, anong sinasabi mo!?” Dinepensahan ni Dave ang ate niya. “Hindi umalis ng bahay si Lina buong araw!” “Oo, oo.” Tumango si Jesse. “Nakauwi ako nang tanghali at ginagawa ni Lina ang thesis niya!”“Kayong lahat, wag kayong mataranta,” sabi ni Zuko nang may malalim na boses. “Peke ang dalawang marriage certificate na'to.”“Peke!?” Mas lalong nagulat ang lahat. “Sabi ni Lina natatakot siyang maghahanap na naman ng gulo si Violet. Pinag-isipan ko ito at pumayag na mas mabuting maging handa,” simpleng paliwanag ni Zuko. “Kaya kumuha ako nito.”Nagulat si Lina at dinampot ang marriage certificates para tignan ito nang maigi. Nakita na niya noon ang marriage certificates ng mga magulang niya at kaparehong-kapareho iyon ng mga ito. Mukhang totoong-totoo ang katawan nila ni Zuko at ang sukat nito ay nakaayon sa pamantayan ng isa
Ngumiti si Melissa at naisip niya sa sarili niya na akala niya noong una ay nakulong si Zuko sa pakikipag-away at pakikipagbugbugan, pero lumabas na dahil pala ito sa pamemeke ng dokumento, na nagdala sa kakayanan niya sa ibang lebel. Kapag may talento ang isang tao, para silang umiilaw. “Zeke, kung ganun, maituturing kang isang kriminal na may talento at kakayahan!” Sabi ni Melissa, “Makakahinga na ako nang maluwag dahil nakulong ka para rito! Mas maganda yun kesa sa pakikipag-away!“Zeke, ayos lang na maligaw ng landas. Ang mahalaga ay ang magbago! Ginawa mong masyadong makatotohanan ang marriage certificate na'to, at pinakita nito ang husay mo! Kailangan mong ilipat ang talento mo sa pamemeke ng dokumento at gamitin ito sa ibang bagay—para makatulong sa lipunan!”“Oo! Sumasang-ayon ako!” Sumingit si Jesse. “Uy, Zeke, kaya mo rin bang mameke ng pera?”Umubo si Zuko at nasamid sa sarili niyang pagkain. Hindi siya nakasagot. Nagpipigil ng tawa si Dave at namula ang mukha niya.
Tumingin sandali si Lina kay Zuko at mahinang nagtanong, “Masama ang loob ko, pero ano pa bang magagawa ko? Malaking negosyo ang Grist Group, at para lang silang pumapatay ng langgam kapag dinurog nila kami.“Kasalanan ko talaga to.” Mapait siyang ngumiti. “Hindi ako dapat biglang nagsumbong ng problema sa mga produkto nila at di ko dapat tinipon ang mga tindero para wag silang tangkilikin. Hay… Ako tuloy ang nagdusa sa huli, tama? Nagbebenta pa rin ng mga produkto ng Grist Group ang mga tinderong nilapitan ko!”“Mabuti at natutukoy mo ang pagkakamali mo,” sabi ni Zuko nang may kalmadong ekspresyon. Tumingin sa baba si Lina at nanahimik siya. “Sisirain lang ng isang walang konsensyang kumpanyang kagaya ng Grist Group ang kaayusan ng merkado kapag nagpatuloy sila,” tumingin si Zuko sa kanya at nagsabing, “Tama ka sa paghingi ng katarungan, mali lang ang paraan mo.”Kinagat ni Lina ang labi niya. Inisip niyang palagi niyang nililihim ang inisip niya pero ang dami niyang sinabi nga
Kakatapos lang magsalansan ni Lina ng mga chichirya sa istante nang lumingon siya sa nanay niya. “Magaling talaga kayong dalawa sa ganito, ano?”“Hindi sa ganun ang nanay niyo!” Ngumisi si Jesse. “Wala siyang pakialam kung magsalita ang mga tao, basta't di nila gagalawin ang pera niya. Subukan nilang galawin ang pera niya at malalaman nila!”“Jesse Jenner!” Kaagad nagbato si Melissa ng isang bote ng tubig sa kanya at muntik na siyang tamaan sa ulo. “Seryoso ako,” sabi ni Melissa habang nakatingin kay Zeke na nagbubuhat ng tinda sa labas. “Simula nang dumating siya sa buhay natin, mas naging payapa ang buhay natin!”“Hindi ba sabi ni Dave nakahanap si Lina ng door guardian para sa'tin?“Gaano katagal mananatili ang guardian na'to? May iba ba siyang pamilya?”“Anong ginagawa niyo?” singit ni Lina. “Gusto ko siyang mas makilala!” Nag-isip sandali si Melissa. “Wag kang sasali sa usapang ito. Dahan-dahan ko siyang tatanungin at sasabihin niya sa'kin ang totoo!”Tumingin si Lina sa
Dumilim ang ekspresyon ni Lina at bumugso ang galit sa loob niya. May sasabihin sana siya nang humakbang si Zuko paharap at hinarangan siya. Sandali siyang natulala. Hinarangan siya ng malapad na likod ni Zuko nang buong-buo na pumigil sa kanyang makita ang malisyosong ngiti ni Violet o ang masasamang mukha ng mga siga. Para siyang isang pader na naghiwalay sa kanya sa kalangitan ng mundo. Uminit ang puso ni Lina at mayroon siyang halos hindi makitang ngiti. Naging malamig ang boses ni Zuko. “Ms. Grist, kung may sasabihin ka, sa'kin mo sabihin.”“Sabihin sa'yo? Sino ka ba sa tingin mo?” Pinagpatong ni Violet ang mga braso niya sa dibdib niya at ngumisi. “Mukhang nagsasaya ka sa buhay may-asawa mo ngayon. Masyado mo naman siyang pinoprotektahan! Magaling ba sa kama ang p*tang to para maging ganito ka katapat sa kanya?”“Violet Grist, ayusin mo yang bibig mo! Ikaw—”Bago natapos ni Lina ang pangungusap niya, diniinan ni Zuko ang ulo niya sa likuran niya. Tinaas ni Lina ang mal
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala