Nagulat si Aurelia sa umpisa. Napagtanto niya ito pagkatapos mabigla nang isang segundo. Nakabalot na parang dalawang tinapay ang mga braso ng lalaking ito kaya hindi niya mahubad ang pantalon niya…Medyo nailang siya at namula ang pisngi niya. Mahina siyang nagsabi habang nakayuko, “T-Tatawagin ko ang nurse!”“Maiihi na ko sa pantalon ko kung hihintayin mong dumating ang nurse!”“Ako—”“Pumasok ka na rito!” Kumunot ang noo ni Neil. “Luwagan mo lang ang pantalon ko para sa'kin.”Yumuko si Aurelia. Kahit na nakakailang, nakaramdam siya ng tamis. Dahil dito, ginawa niya ang sabi niya. Lumapit siya sa kanya at tinulungan siya papunta sa inidoro. Iniunat niya ang binti niya at sinenyasan siya gamit ng isang tango. “Tanggalin mo na!”Biglang naisip ni Aurelia na nakakatawa ito. Hindi niya napigilang matawa nang malakas. “Bakit ka tumatawa?”“Lalaki ka, pero pinilit mo ang isang babaeng hubarin ang pantalon mo para sa'yo!”“Ikaw…” Namula ang pisngi ni Neil. “Bwiset kang babae
Papalapit na ang mga yabag. Biglang napansin ni Neil na nakabukas ang pinto. Nang sasabihan niya pa lang si Aurelia na isara ito, tumingala siya at nakita niya si Carter na nakatulala sa pintuan. Ang nakita niya ay nakatayo si Neil sa banyo nang nakabuka ang binti habang nakayuko si Aurelia sa harapan niya. May hawak siyang gunting. At ang gunting ay papunta sa…Napasigaw si Carter!“Wag, tigil!”Nanginig ang kamay ni Aurelia at bumagsak sa lapag ang gunting. Tumingin siya kay Carter, pagkatapos kay Neil—namumula ang mukha niya. Tinakpan niya ang mukha niya at tumakbo palabas na para bang tumakbo siya para sa buhay niya. Walang oras si Carter para habulin siya nang mabilis niyang tingnan ang sitwasyon ni Neil. “Insan, baliw ba ang babaeng yun?” Hindi siya makapaniwala. “Napakasama kung gugupitin niya ang ano mo!”Mawawalan ba ng tagapagmana ang heneral kapag nangyari iyon?Mukhang gustong mamatay ni Neil habang nawalan ng kulay ang mga mata niya. Nanlulumo niyang tinigna
Sumimangot si Zephyr. Hindi siya parang pufferfish!“Magsabi ka, anong meron?”“Gusto ko lang ng kausap.”Kumunot ang noo niya. “Wala kang mahanap na iba?”Nainis si Neil. “Gusto lang kitang kausapin. Bakit ba ang dami mong tanong? Alam ko masaya ka sa asawa't anak mo, pero pwede mo bang kaawaan ang isang single na lalaki?”Naintindihan na ni Zephyr. Si Aurelia na naman ang sinasabi ni Neil. Mahina siyang tumawa at lumingon kay Cordelia na natutulog pa rin. Bumulong siya, “Ang address mo.”“Pumunta ka sa cafe sa tabi ng ospital. Mag-agahan tayo.”Binaba niya kaagad ang tawag. Hindi nagtagal, sumugod si Zephyr sa cafe. Hindi niya napigilang mabigla nang nakita niya ang mesang puno ng pagkain. “Kahit na hindi ka nagsh-shoot ng pelikula ngayon, bantayan mo naman ang timbang mo!” Tumayo si Zephyr sa harapan niya nang mukhang seryoso. “Lalo na't talent ka ng Imperial Media. Ako ang boss mo!”Tumingin lang sa kanya si Neil at nagpatuloy na kumain ng beef burger na hawak niya.
Kahit na nasa entertainment industry si Neil, may suporta siya ng pamilya niya. Naging maayos ang lahat para sa kanya. Hindi siya nakaranas ng paghihirap kaya natural lang na hindi niya naiintindihan ang halaga ng pera. Para sa kanya, numero lang ang pera. Gayunpaman, ito nang unang beses niyang narinig na pag-usapan ni Zephyr ang pera. May punto ang sinabi niya. “Ibig sabihin, kung handa si Aurelia na gumastos para sa'kin, mapapatunayan nito na gusto niya ako?”“Um…” Kinamot ni Zephyr ang babay niya. “Oo, parang ganun.”Nasabik si Neil na para bang tumama siya sa lotto. Kaagad niyang kinuha ang phone niya para tawagan si Aurelia. “Hoy, may nakita akong sinturon na gusto ko. Nagkakahalaga yun ng $400!”Muntik nang mabuga ni Zephyr ang kape niya. Nanlaki ang mga mata niya para tignan ang baliw sa harapan niya. Hindi tama iyon. Maraming pelikula na ang pinagbidahan ng best actor kaya dapat mas matalino siya. Paano niya nagawang gamitin ang eksaktong script na ito!?Siguro w
Biglang nagbago ang mukha ni Neil. Sa sandaling iyon, isang mahinang komosyon ang narinig sa kabilang linya. Natapos ang tawag. Pakiramdam niya ay nagwawala ang mga emosyon niya. Kinakabahan siya. “Nasa panganib si Aurelia… Nasa panganib siya!” Nagpabalik-balik siya sa inis. “Kailangan ko siyang iligtas!”“Kumalma ka!” Tumayo si Zephyr para pigilan siya. “Hindi kaagad nangangahulugan ng kahit na ano ang tawag na yun!”“Hindi mo alam na ang reyna ang nagpalaki kay Victoria!” Inis na inis si Neil. “May sinabi siguro siya sa reyna, kundi ay di niya papapuntahin si Aurelia sa palasyo para sa wala, di ba? Hindi niya kilala si Aurelia!”“Kahit na ganun, di ka pwedeng pumunta roon!” Pagsusuri ni Zephyr nang may malalim na boses. “Kahit na sandali pa lang ako sa Southeast Aciatic, alam kong hindi ka pwedeng pumunta sa palasyo kahit kailan mo gusto! Anong dahilan mo para pumunta roon ngayon? Anong gagawin mo pagkatapos mong pumasok? Sasabihin mo bang kinidnap ni Queen Carmella si Aur
Huminga nang malalim si Aurelia para magmukhang kalmado at pinilit niyang ngumiti. Sandaling nalito si Carmella. Sa kung anong dahilan, bigla niyang naalala ang una nilang pagkikita ni Helene. Halos magkasing-edad sila at madalas silang dumalo sa sari-saring okasyon kasama ng mga nakakatanda sa kanila. Siya ang huwarang dalaga habang medyo naiiba naman si Helene para sa royal family. Palagi siyang gumagawa ng bagay na nakakagulat. Sa bawat isang beses na gawin niya ang mga nakakagulat na bagay na iyon, gagamitin ng mga guro sa palasyo ang awtoridad nila para turuan ang mga pasaway gamit ng tungkod. Madalas parusahan si Helene, at bago pa siya mahampas, sobra siyang kinakabahan na palaging kusang nanginginig ang mga balikat niya. Parang namanhid ang utak ni Carmella. Tinignan niya ulit si Aurelia at nakita niya ang mahabang kulay chestnut niyang buhok. Hindi niya napigilang kilabutan habang nanginig siya. Paanong nangyari ito?Pinilit niya ang sarili niyang kumalma. Nagkata
Namula ang mukha ni Aurelia habang napahiya siyang nakatayo roon. Tumayo si Carmella at umikot sa mahabang mesa para dahan-dahang lumapit kay Aurelia. Tinuro niya ang isa sa mga damit at sinabihan siya, “Isa ito sa gold-couching techniques. Ang materyal na ginamit sa gintong sinulid na ito ay nagmula sa kalapit na bansa ng Southeast Aciatic. Hindi masyadong marami ang produksyon nito kada taon kaya napakamahal nito. Malambot at madaling masira ang sinulid nito kaya kailangang mong maging sobrang maingat para mapanatiling buo ang sinulid.”Narinig na ito ni Aurelia, pero ito ang unang beses niyang narinig ito. “Mataas ang requirements ng istilong ito para sa needlework techniques.” Kalmado siyang tinignan ni Carmella. “Ang balabal lang na'to ay inabot ng lima hanggang anim na buwan at sa pagtutulungan ng ilang beteranong artisans.”Kinagat ni Aurelia ang mga labi niya at nanatiling tahimik. “Ms. Aurelia, hindi ko pinagdududahan ang abilidad mo,” mahinang sabi ni Carmella. “Pero
Kinagat ni Aurelia ang mga labi niya. Punong-puno ng determinasyon ang magagandang mata niya. “Ms. Aurelia, nakapag-isip ka na ba?”Kampante si Carmella. Sapat na ang pera sa loob ng sobre para mabuhay siya nang maayos nang ilang panahon, at pangarap ng lahat ang isang Southeast Aciatic passport. Makukuha ito pareho ng babaeng ito. Ano pa bang hahanapin niya?Kaya nagulat si Carmella na suminghal si Aurelia. Medyo namumuhi ang walang pakialam na titig niya. “Iniisip niyo ba gamit lang din ang tingin ko kay manong kagaya niyong lahat?”Nagsalubong ang kilay ni Carmella sa pagkaalarma. “Anong sinabi mo?”Dinampot ni Aurelia ang sobre at isa-isang binanggit ang mga salita nang seryosong-seryoso, “Basta't pumayag ako sa mga kondisyon niyo makakakuha ako ng pera at opisyal na Southeast Aciatic citizenship! Tama ka. Kailangan ko to pareho. Pero pagsisikapan ko ang mga kailangan ko. Hindi ko ipagpapalit si Neil para sa mga to!”“Ikaw…”“Mahal na Reyna, mawalang-galang lang po.” Yumu
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala