Kabanata 698

Naging blangko ang isipan ni Aurelia. Hindi pa siya nakaranas ng ganitong sitwasyon.

Nabuhay siya na parang daga sa kanal sa unang 18 taon ng buhay niya. Hindi siya nanakit ng ibang tao sa sarili niyang kagustuhan, pero kinailangan niyang talikuran ang ilang bagay para sa pera at iligtas ang sarili niya—mga bagay kagaya ng kaalaman ng isang regular na tao.

Nang nakita niya ang nasaksak na si Fredric, ang unang relasyon ng regular na tao ay ang tumawag ng pulis at dalhin siya sa ospital.

Hindi niya iyon magawa. Hindi niya siya kayang iwan para mamatay pero hindi niya gustong mapahamak ang sarili niya dahil dito.

Ang pinakamagandang magagawa niya ay ang hilahin si Fredric pauwi para gamutin ang sugat niya at pigilan siyang mamatay sa kalsada dahil sa kawalan ng dugo.

Kumabog ang puso ni Aurelia habang nawalan siya ng panimbang. Lumitaw ang isang masamang kaisipan sa utak niya. Kua niyang tumalikod, umalis, at isara ang pinto para hayaan ang lalaking mabuhay nang mag-isa sa loob