Kabanata 548

“Mom…” Ang mahinang tawag ni Cordelia pagkaraan ng ilang sandali. Pinagmasdan niyang mabuti ang kanyang ina. “A-Ayos ka lang ba?”

Punong-puno ng enerhiya si Xyla. "Mm-hmm, ayos lang ako!" Dinala niya ang mansanas na hindi pa niya natatapos balatan habang nagsasalita. Tinusok niya ang kutsilyo sa mansanas—napakaganda nito.

Nanatiling tahimik si Cordelia.

Sa pagkakatanda niya, malambot na tao ang kanyang ina, bukod pa noong siya ay may sakit.

Gayunpaman, magulo ang kanyang isip noon. Hindi niya alam kung ano ang kanyang ginawa kapag siya ay nagwawala.

Hindi pa siya naging ganito kahigpit mula nang gumaan ang pakiramdam niya ngayon.

Napatingin si Xyla kay Rowan, na naging mabait na bata sa kanyang sigaw. Tahimik niyang iniyuko ang kanyang ulo habang nakaupo sa tabi ng kama at hinihimas ang kanyang mga palad. Medyo mataas ang kama, at ang kanilang mga binti ay hindi nakadikit sa sahig. Nakalaylay ang kanilang mga binti.

Para siyang si Ginger kapag sinisigawan ito ni Zephyr.

Tinakpa