Sumagot din si Zephyr ng pabulong, “Gusto mong maparusahan!”Tumawa ng masaya si Zennie at kinagat niya ang cranberry cookie, bumagsak ang mga crumbs nito.Pumunta si Cordelia sa harap para magdilig ng halaman, kaya lumapit si Zephyr sa kapatid niya ng nakasimangot.“Maglinis ka ng kalat mo!”Napatalon si Zennie dahil sa biglaan na boses. Inubos niya ang lahat ng nasa bibig niya. Kahit na nagdadalawang isip siya, sumunod siya at kinuha niya ang walis mula sa kuya niya at sa huli ay naglinis siya ng lugar, sumuko siya sa awtoridad ng kuya niya.“Kuya, maganda ang ginagawa mo ngayon, huh?” Ang pang aasar niya habang nagtatrabaho. “Ikaw ang greatest husband na buhay, hindi ba?”Tumingin lang ng masama si Zephyr sa kanya.Ngumiti si Zennie at itinabi niya ang natitirang cookies sa bag pagkatapos niya maglinis.“Kanino mo ibibigay ang mga ito?” Ang biglang tinanong ni Zephyr.Nabigla si Zennie, tahimik na humigpit ang hawak niya sa bag.‘Lintik, naghihinala siya.’ Naisip niya kung
Tumingin ng galit si Zephyr kay Zennie, ngunit wala siyang magawa dahil sa sinabi nito.Pinunasan ng babae ang mga luha niya. “Ano naman ngayon kung 18 taong gulang ako? Sino ang nagsabi na hindi pwede magkaroon ng kasintahan ang isang 18 taong gulang? 18 ka rin noong nagkagusto sayo si Nelly Tanner!”“Zennie, magsalita ka pa at!”Ang nakakatakot na aura ni Zephyr ay nagpalamig sa buong kwarto.Narinig lang ni Zennie na malakas ang tibok ng puso niya. Yumuko siya at pinagdikit niya ang mga daliri niya, kinagat niya ang mga labi niya, hindi na ulit siya nagsalita.Sa oras na ito, dumating si Cordelia kasama sina Linda at Seth, nakasunod sa likod nila si Fredric. Nandito sila para ipagdiwang ang pagbubukas ng shop.Huminga ng malalim si Zephyr at ginawa niya ang lahat para ngumiti ng natural bago siya pumunta sa kanila. Mabait siyang bumati, mukha siyang isang host.Tumayo si Cordelia sa tabi niya, maamo at kahanga hanga. Tumawa si Linda dahil sa humahanga na tingin ni Cordelia, b
Sumingkit ang mga mata ni Josiah, kumurap siay, at umiling siya. ‘Nakakita ba ako ng multo kanina? Ang pulubi na yun…’Dumaan ito sa harap niya, ngunit ang mga mata at mukha na yun—ay kamukha ni Zephyr!“Josiah? Josiah Bayer!” Ang tawag ni Fredric mula sa kabilang linya. “Nahulog ka ba sa tubig?”Hindi sumagot si Josiah. Nakalimutan niyang ibaba ang phone habang sinundan niya ang lalaki.Mabilis ang paglalakad ng lalaki nang mapagtanto niya na may taong sumusunod sa kanya. Baka ang lalaki ay pamilyar sa lugar habang naglaho siya pagkatapos pumunta sa daanan sa bundok.Nakatayo sa lugar si Josiah, nabigla siya at huminto ang paglalakad niya.Ang hot spring hotel ay hindi nalalayo sa Splendor Mountain sa kabilang panig nito, ngunit ang lugar ay nasa gitna ng public na lugar, hindi ito pagmamay ari ng mga Hamerton.Namimingwit si Josiah sa lugar ng hindi kasama ang mga bodyguard niya, kaya hindi niya masundan ang lalaki kahit na gusto niya. Ang pulubi na kinakalakal ang basura ay w
Walang masabi si Zephyr. Mabagal siyang pumunta doon at tumingin siya pabalik kay Cordelia sa bawat hakbang niya, umaasa siya na bawiin ng asawa niya ang utos nito.Gayunpaman, patuloy si Cordelia sa paghikayat at ngumiti siya, napunta sa isang problema si Zephyr.Sa huli, kinagat ni Zephyr ang ngipin niya at nagdesisyon na siya para pumunta kay Zennie at sa iba.Nag uusap ng masaya ang grupo at nabigla sila nang tumingin sila kay Zephyr.“M-Mr. Grist…” Si Linda ang unang nakapansin na may mali at tinanong niya. “Ano yun?”Mukhang tense at istrikto si Zephyr, nakatayo siya ng direcho at hindi siya kumikibo ng ilang sandali… nang biglang ngumiti siya!Ang iba ay lumaki ang mga mata at napaatras, tumitig sila sa kanya na para bang hindi makapaniwala. Makalipas ang ilang sandali, napuno ng tawanan ang maliit na cafe.Mabilis na lumapit si Cordelia nang marinig niya na ang ingay at nakita niya na tumatawa ang grupo. Halos mahulog din sa upuan sina Zennie at Fredric! Pagkatapos ay tu
Tumingin ng malamig si Zephyr kay Nicholas, may alerto at mapanganib na tingin sa kanyang mga mata.Tumawa ng malamig si Nicholas habang tumingin siya sa lalaki. “Marcus, ang rental at renovation cost ay magastos, huh? Saan mo nakuha ang ganito kalaking halaga ng pera?”“Wala ka nang pakialam doon.” Tumingin ng malamig si Zephyr.“Inalagaan din kita noong nakulong ka.” Sumosobra na si Nicholas. “Hah, pwede mo sabihin sa akin kung kulang ang pera mo. Ipapahiram ko ito sayo. Hindi kita hahayaan na magdusa!”“Salamat, pero hindi ko ito kailangan.”“Hindi ko inaasahan ang ganitong determinasyon! Marcus, hindi ka katulad ng sinabi nila, hindi ba? Na umaasa ka sa asawa mo?”Tumingin si Nicholas kay Cordelia, na siyang nasa likod ni Zephyr nang magsalita siya.Humigpit ang mga kamao ni Zephyr, ang mga ugat sa braso niya ay halata.“Tumigil ka sa kalokohan mo.” Ang boses ni Cordelia ay biglang tumunog.Pumunta siya sa harap ni Zephyr, malaki ang mga mata niya, determinado, at walang t
Napahawak si Cordelia sa braso ni Zephyr at tumingin siya ng takot.Tila walang pakialam si Zephyr habang lumapit siya at sinabi niya ng malalim na boses, “Hindi sapat ang ingredients namin ngayong araw at hindi namin kaya magserve sa maraming tao. Pwede kayo bumalik bukas kung gusto niyo ng kape, Mr. Thompson.”“Ayos lang ang dessert kung walang kape!” Kumuha ng cookie si Nicholas nang makita niya na meron sa mesa.Gayunpaman, mabilis mabilis na hinila ni Zephyr ang tray at tumingin siya ng malupit kay Nicholas.Huminto si Nicholas bago niya sinubukang kunin ang braso ni Zephyr ng may agresibong tingin.Maingat si Zephyr. Sa isang galaw ng katawan niya, nahuli niya ang braso ni Nicholas! Pareho silang nasa isang stalemate, at naging tense ang mood.Ang mga lalaking may suot ng itim sa paligid ay handa na ring sumugod.Pinagpawisan ang likod ni Cordelia.Sumuntok si Nicholas, at nahuli ito ni Zephyr. Ang ekspresyon ni Zephyr ay malamig, nabigla si Nicholas sa pressure na ito.
Umupo si Nicholas sa loob ng kotse. Kahit na ang air-conditioner ay nasa mababang temperatura, mainit pa rin siya sa galit. Kinurot niya ang noo niya at nararamdaman niya na nababawasan na ang sakit ng ulo niya. Gayunpaman, ang kirot sa puso niya ay lumaki lang lalo.Ang unang araw na napunta siya sa kulungan, alam niya na hindi na siya mula sa parehong mundo ni Linda. Hindi niya kayang alagaan ng habang buhay si Linda—ang magagawa niya lang ay tumingin kay Linda, mamiss ito, at mamatay sa pagprotekta kay Linda.Ito ang rason kung bakit naalarma siya at natakot nang makita niya na may kinalaman si Linda kay Marcus. Alam niya kung anong klaseng tao si Marcus, at hindi niya hahayaan ang isang taong tulad ni Marcus na saktan si Linda!Basta’t may isang tao na makakasakit kay Linda, ilalayo ito ni Nicholas kahit na may presyo ito na dapat bayaran. Ito rin ang rason kung bakit niya laging pinupuntirya si Marcus.Ngunit, ngayong araw, may isang bagay siyang nakumpirma—na ang lalaking yun
Huminto si Nicholas at tinanong niya, “Sino ang gusto mong mawala?”May nakakabinging katahimikan bago sinabi ni Yale, “Ang pangatlong tagapagmana ng mga Hamerton, si Zephyr Hamerton!”Nagging malamig ang mga mata ni Nicholas.“Pumunta ka sa Centrolis kung pwede ka. Mag uusap tayo ng detalyado kapag nagkita tayo!”…Tumingin si Cordelia kay Linda, na siyang nakayakap sa tuhod at nakahiga sa kama. Hinimas niya ang likod ni Linda.Simula noong bumalik sila, walang sinabi si Linda. Nagtago siya sa kwarto niya simula nang pumasok siya sa bahay, at ang mga mata niya ay tila nawalan ng focus. Mukha siyang isang taong walang kaluluwa.“Linda, nagugutom ka na ba?” Ginawa ni Cordelia ang lahat para makipag usap. “Nasa labas sina Seth at Marcus. Sasabihin ko sa kanila na kumuha ng pagkain, okay?”Kumurap si Linda, at tumulo ang luha sa kanyang mata.Naramdaman ni Cordelia na parang humigpit ang kanyang puso.Ang Linda na kilala niya ay matapang at walang pakialam sa mga bagay, parang i
Natulala sandali sila Linda at Lina, sabay na bumaling ang atensyon nila sa pinto.Nakatayo doon si Nicholas, na may suot na hindi nakakapinsalang ngiti. Kanina pa siya tumatakbo sa labas ng kwarto ng kanyang anak, bago pa man dinala ni Linda ang tray sa itaas. Siya ay nag-aalala na ang kanyang anak na babae ay hindi kumain at nasa masamang kalooban. Ang takot na mawala ang anak na babae na pinaghirapan nilang hanapin ang sumasagi sa kanya.Gayunpaman, hindi niya alam kung paano siya lalapitan. Siya ay isang ama, isang lalaki, at may ilang mga bagay na maaaring hindi gustong pag-usapan ng mga babae sa isang lalaki.Habang nagdadalawang isip siya ay nakita niyang paakyat na si Linda kaya mabilis siyang nagtago sa gilid. Matapos kumatok si Linda sa pinto at pumasok, inilabas niya ang kalahati ng kanyang katawan at sumilip sa loob, pinipilit ang kanyang tenga sa pakikinig.Pero habang nakikinig siya, parang may kakaiba. Bakit umiiyak ang dalawang ito?Sa pagkabalisa, kumatok si Nicho
Ngumiti si Jacob, natuwa siya sa itsura ni Abigail, wala siyang kaalam-alam sa sakit na nararamdaman ni Abigail.“Hindi natin dapat balewalain ang sprain na ‘to. Kailangan nating pumunta sa ospital ngayon,” ang marahan niyang sinabi ngunit mayroong awtoridad ang kanyang tono. “Makinig ka sa’kin. Sasamahan kita!”Tumango si Abigail, ngumiti siya ng matamis habang nakasandal siya sa kanyang upuan. Pakiramdam niya ay nakalubog siya sa isang lalagyan na puno ng matamis na honey.-Kinagabihan, umuwi si Linda at agad na napansin ang problemadong ekspresyon ni Evelyn.“Anong nangyari?” Nadurog ang puso ni Linda. “Si Pammy ba?”Tumingin sa kanya si Evelyn at tumango. “Nalaman niya na may cancer si Mrs. Jenner, at…”Naalarma si Linda, tatakbo na sana siya paakyat ng hagdan, ngunit pinigilan siya ni Evelyn. “Madam, totoo ba ‘yun?”Nanatiling tahimik si Linda ng ilang sandali bago siya sumagot, “Oo.”“Sa tingin… medyo komplikado ‘to.” Kumunot ang noo ni Evelyn. “Pag-uwi niya, nagkulong
”Anong problema?” Napansin ni Jacob na may mali kay Abigail. Noong papaandarin na niya ang sasakyan, huminto siya at kabado siyang tumingin kay Abigail.‘Hindi ba komportable ang upuan? Masikip ba? Siguro hindi pasok sa standards niya ang kotse ko…”Maraming manliligaw si Abigail, lalo na ang mga mayayamang tagapagmana na hindi magdadalawang-isip na gumastos para sa kanya.Pinanghinaan ng loob si Jacob.Pagkatapos, noong sandaling iyon, napansin niya na hindi sinuot ni Abigail ang kanyang seatbelt. Nagkaroon siya ng ideya. Iyon kaya ang problema?Agad siyang lumapit at inabot niya si Abigail upang isuot ang kanyang seatbelt.Nabigla si Abigail, at kinabahan siya. Noong sandaling iyon, habang malapit sa kanya si Jacob, nalanghap niya ang preskong amoy ni Jacob na parang lavender at napansin niya ang kulay pulang bakas sa puting damit ni Jacob sa ilalim ng sikat ng araw.Noong inangat niya ang kanyang tingin at ngumiti siya pagkatapos niyang ayusin ang seatbelt ni Abigail, pakiram
Pagkatapos ay malinaw na narinig ni Lina na sabihin ng isang boses sa kabilang linya na, “Bed 35, Melissa Jones, oras na para sa gamot mo!”Agad na ibinaba ni Jesse ang tawag.Hawak ni Lina ang kanyang phone, tinititigan niya ang madilim na screen. Pakiramdam niya ay maiiyak siya, at tumulo ang mga luha pababa ng kanyang mukha.-Natapilok si Abigail sa set ngunit tiniis niya ang sakit hanggang sa huling eksena upang hindi maantala ang filming progress. Noong sumigaw ng “Cut” ang direktor, namamaga na ang kanyang paa, at hindi siya nangahas na humakbang.Naawa si Jackie kay Abigail at nakipagtalo siya sa crew, sinabi niya na hindi nila inalagaan ng mabuti ang pinakamamahal niyang artist.Hinila siya ni Abigail. “Ang sakit-sakit na ng paa ko, tapos gusto mo pang pasakitin ang ulo ko?”Agad na lumapit si Jackie upang alalayan siya at tinulungan niya siyang maglakad paalis ng set.Sa kasamaang palad, naka-schedule para sa maintenance ang kotse ngayong araw.Nauubos na ang pasensy
”Lina…” Ngumisi si Gia, nang mapansin niya ang galit sa mga mata ni Lina. Akala niya ay ang galit na ito ay nakatuon kay Linda. “Lina, nauunawaan ko na masama ang loob mo, pero isa itong seryosong bagay. Dapat mong hanapin si Mrs. Thompson para klaruhin ang bagay na ito! “Lina, sa tingin mo ba ay binalak ito ni Mrs. Thompson? Sinadya niyan itago sayo ang bagay na ito, para magdusa si Tita Melissa. At kapag nawala na ito, si Mrs. Thompson na lang ang maiiwan…”“Tapos ka na ba!?” Singhal ni Lina. Ang kape na dala ni Lina ay humulas sa kanyang mga kamay, na nalaglag at bumuhos ang mainit na kape sa likod ng paa ni Gia. Napasigaw si Gia, tumalon-talon na parang payaso. “Lina, ikaw…”“Nilinaw ko na ang sarili ko kanina.” Binitawan ni Lina ang kolyar ni Gia, na naging dahilan para matumba si Gia. “Tutulungan kitang isara yang mabaho mong bibig kung wala kang masasabing maganda!”Nanlaki ang mga mata ni Gia na may halong pagkabigla at takot sa kanyang mukha. Naniniwala siya na a
[Maraming salamat!]Sagot ni Toph: [Hindi mo kailangan maging pormal magkapatid tayo! Sana maging maganda ang iyong gabi~]Kung wala lang si Zuko sa opisina, tiyak na dinala na niya si Toph sa hardin para mag-sparring. -Makalipas ang dalawang araw, nung nasa ibaba si Lina para bumili ng. kape, ng bigla siya may nakitang pamilyar na imahe. “Lina, ang tagal nating hindi nagkita.”Nagulat si Lina, hindi maganda ang itsura ni Gia, hindi na siya kasing sigla nang gaya ng dati sa suot niyang damit at istilo. Tila mas mukha siyang pagod.Gayunpaman, may isang bagay na hindi nagbago—ang katusuhan sa kanyang mga mata.Ngumiti si Lina at sinabing, “Hindi pa naman gaanong matagal. Isang linggo pa lang ang nakakaraan mula nang matanggal ka.”“Pero hindi naging maganda ang buong linggo ko,” sabi ni Gia, at ibinaba niya ang tingin niya. Nagmukha siyang kaawa-awa dahil sa maputla niyang ekspresyon.Ngunit hindi na tinatablan ng ganito si Lina.“Gia, hindi kita pinapahirapan,” sabi ni Lina
Kumunot ang noo ni Zuko. “Ang balat mo? Yung hugis buwan?”“Oo.” Nahihiyang ngumiti si Lina. “Hindi ko kaagad sinabi sayo dahil medyo nag-aalala ako… Hindi ba karamihan ng mga lalaki ay ayaw sa mga babae na nagpapa-plastic surgery?”“Hindi naman lahat.” Marahan na hinaplos ni Zuko ang buhok ni Lina. “Ang mga lalaki ay kayang tanggapin ang lahat para sa babaeng mahal nila. Pero bakit mo nga pala pinatanggal ang balat mo?”Huminto sandali si Lina at marahan na nagsalita. “Si Gia ang kumumbinsi sa akin na ipatanggal ito. Sinabi niya sa akin na… yung balat sa bewang ko ay hindi maganda at naapektuhan nito ang itsura ko sa ilang mga damit.“Sa totoo lang, wala akong kamuwang-muwang noon.” Humagikgik siya. “Ibig kong sabihin, gaano ba ako kadalas magsusuot ng damit na kita ang tiyan at bewang ko? Mahalaga ba talaga kung hindi ito maganda sa paningin!? Pero nagpadala ako at nakinig sa kanya at pinatanggal ko ang balat ko.”Dumilim ang tingin ni Zuko. Matagal na nakausap ni Gia si Melvi
Inakala ni gia na si Jacob, dahil sa wala itong karanasan na makipag-date, ay walang alam at hindi siya tatratuhin ng maayos. Kaagad niyang napagtanto na ginamit niya ang pagiging mautak niyang abogado sa kanilang relasyon, ayaw nga rin siya bigyan ng tsokolate nito. Kung kaya nauwi siya kay Tobias. Yun nga lang…Huminga ng malalim is Gia. Lahat ng mga lalaki ay hindi maaasahan. Nagtataka siya kung bakit may maasahan na lalaki si Lina habang kahit si Renee, na maituturing na kahihiyan, ay may nag-aalaga sa kanya. Kinuyom ni Gia ang kanyang mga kamao sa galit na nagliliyab sa kanyang magata na parang apoy. -Pasado 10 na ng gabi, at hanggang ngayon ay nakasubsob pa rin si Lina sa pag-aaral sa isang disenyo sa kanyang opisina. Nag-unat siya at napansin niya na nakangiti sa kanya si Renee, at sinesenyasan siya gamit ng mga mata nito. At doon napansin ni Lina na nakapasok na pala si Zuko ng hindi niya napapansin. Napasinghap siya ng mahina at sinuntok ito ng mahina. “Paano mo nag
Napasinghap si Gia, bakas sa kanyang mga mata ang pinaghalong galit at takot habang nakatingin siya kay Linda. Saka naman lumapit ang driver ng mga Thompson at tumayo sa harapan nila. Tiningnan ni Linda si Gia ng nakangiti an puno ng panlilibak."Mm! Mmph!"Ng bigla, isang kakaibang tunog ang nanggaling sa kanilang likuran. Lumingon si Linda at nakita niya ag isang lalaki na may balot ang ulo, na pagewang gewang papunta sa kanila habang umaalog ang malaking katawan nito. Nagulat si Linda ngunit napansin niya na parang may kakaiba sa ekspresyon ni Gia. Ang lalaking balot na balot ang ulo ay nagawang ibuka ang ang bahagi ng kanyang bibig at magalang silang binati. Yumuko siya at sinabi, “Mrs. Thompson, ako nga pala si tobias Chambers. Isang karangalan para sa akin ang makita kayo dito!”“Ano naman ang maganda tungkol sa makita mo ako sa ospital?” Tanong ni Linda.“Kasi…” tumigil si Tobias. Binulong ng driver kay Linda, “Siya ang manager ng film studio project at ang punong abala