Pinatawag ako sa principal office dahil gusto nilang tumakbo ako bilang student council president ng University. But I rejected their offer dahil wala naman talaga akong balak para tumakbo sa eleksyon na 'yon. Wala naman rin kasing saysay kung papayag ako na tumakbo bilang student president ng University. Everyone hates me kaya sino naman ang tatangap saakin? Ayoko rin kasi siguradong mas magiging busy ako kung sakali mang mangyari 'yon.
Pabalik na ako sa classroom nang may nakasalubong ako sa daan. The guy named Jeffrey, Storm's friend. No... Hindi ko lang sya nakasalubong. Mukhang ako ang pakay nya kaya sya pumunta rito.
Nakatingin at nakangiti sya habang naglalakad papunta sa direksyon ko. I know that smile. Iinisin nya nanaman ako. I averted my gaze and pretended like I didn't see him. Lalagpasan ko sana sya pero bigla nyang hinawakan ang kamay ko nang makalapit sya saakin.
"Pretending not to see me? Nakakatampo ka n
The atmosphere inside the car became heavy. It's suffocating and it almost make me breathless. Sunod-sunod ang malakas na pintig ng puso ko dahil sa kaba at iba pang emosyon na nararamdaman ko.What if he misunderstand what he saw? Magagalit ba sya saakin ngayon? I don't want him to be angry. Hindi na nga maganda ang relasyon naming dalawa at ayoko namang madagdagan 'yon dahil lang sa mga hindi pagkakaintindihan.Even though the presence is making my throat dry, I still forced myself to speak. "I don't know how he figured out our relationship. Maniwala ka man o hindi, wala akong pinagsabihan nito. I was also surprised when he told me that he know about our marriage. I thought that you're the one who told him about that, but it seems like you also don't have an idea."Nanatili lamang na nakatutok ang mga mata nya sa daan at hindi man lang nagbago ang expresyon nya. I bit my lower lip and decided to continue speaking. I ne
A child. I never thought that he'll say that. Did he only say that para hindi mag-hinala si Mommy Stara? Malamang 'yon ang dahilan. He will never think of having a child with me. But hearing him saying that made me excited. Hanggang ngayon ay hindi pa rin 'yon maalis sa isipan ko. Pagkatapos ng dinner ay bumalik na kami sa bahay. Pareho kaming dumeretso sa sarili naming kwarto para makapag-pahinga na. Kanina habang nasa kotse kami para bumyahe pauwi ay nanatili lang kaming tahimik. No one talked about the conversation earlier. Hanggang sa nakauwi na lang kami, wala pa rin saamin nagsalita. Maybe he don't have an idea that what he said has really an effect on me. Pagkatapos kong maligo at patuyuin ang buhok ko ay pinilit ko na ang sarili ko na matulog. The thoughts in my head is making me insane and sleeping is the only way for me to calm down. Pagkagising ko ay agad na
"Grabe ka naman. Sobrang sama talaga ng ugali mo. Pati ba naman si Angel gaganituhin mo? What did she do to you? She's very kind, why did you push her?" ani ng isang babae."Inggit lang talaga sya kay Angel. People loves Angel very much kaya naiingit sya." The other girl rolled her eyes at me.What did she say? I'm jealous of her? Bakit ko naman sya pag-seselosan? I will never be jealous of this kind of woman. She's two-faced and annoying. Always pretend like an innocent girl dahil lang gusto nyang magustuhan sya ng ibang tao. Her personality is annoying.Hindi ko pinansin ang ibang babae. I continue staring at her without an expression in my face. Habang nakatingin saakin ang ibang babaeng naaawa sa kanya, may ngising gumuhit sa gilid ng labi nya.She think that this will make me mad? Akala nya ba maaapektuhan ako kapag ginawa nya ito? I'm used of receiving a lot of people's hate and this won't effe
Malakas na tumunog ang alarm clock na nakalagay sa side table ko pero hindi ko pa rin nagawang ibuklat ang mga mata ko.My head was throbbing with a pounding pain and I could barely open my eyes. It was like I had been struck by a heavy object. Sobrang sama ng pakiramdam ko kaya hindi ako makabangon sa kama. I also feel dizzy and I could feel that I can throw up at any minute. What's happening to me? My body also feels hot and heavy.I think I have a fever. It's been so long since I got a fever. Ngayon lang ulit ako nagkaroon ng sakit. Pero bakit naman ako biglang linagnat? Tingin ko rin ay hindi maganda ang sakit ko ngayon. I don't think I can go to the University today.Ilang minuto pa ang lumipas pero gano'n pa rin ang nararamdaman ko. Pero kahit gano'n, I still forced myself to stand up and go downstairs. Kaylangan ko ipagluto ng makakain si Storm. Galit sya saakin kagabi at ayokong madagdagan pa ang galit nya.
I froze like an ice when I heard those words from him. Sigurado akong sa bibig nya mismo galing 'yon. Parang tumigil ang oras ko at hindi ako nakapag-isip ng tama. My heart became emotionally and I was too shocked to speak."S-Storm..." My voice was quivering when I mumbled his name.Did I heard him right? Maaring imahinasyon ko lang ang narinig ko pero umaasa pa rin ako na tama ang narinig ko. I'm hoping that he really mean it. Pero paano nangyari ito? Is he just half asleep? Hindi kaya't sinusubukan nya lang paglaruan ang nararamdaman ko ngayon?I don't know.Hindi sumagot si Storm pero nanatiling nakapulupot ang kamay nya saakin. Our position is a bit uncomfortable but he's not complaining about it. Sa totoo lang, ayoko rin gumalaw at gusto ko lang na yakapin nya ako nang ganito. This is the first time he hugged me like this and it's really making me happy.I tried
"A date?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya. I don't know if I heard him right kaya naman hindi ko talaga alam kung ano ang dapat kong maramdaman o sabihin."Oo." tugon nya. "We've been married for three years but we never went out for a date yet. Couples do that, right? Pwede tayong pumunta sa restaurant na pagmamay-ari ng ninong ko. That place is perfect for us. Hindi pa ako nakakapunta sa lugar na 'yon pero alam ko na maganda 'yon." he said with excitement.Napangiti ako pero agad rin akong umiwas ng tingin. Ayoko na mapansin nya na masaya ako dahil sa gusto nyang gawin. Tumango-tango ako. "Okay. After class dederetso na ako pauwi para makapag-handa."Hindi ko na hinintay pa ang susunod nyang sasabihin. Tumalikod na ako at umakyat papunta sa kwarto ko.Hindi nawala ang ngiti ko buong oras. I can't explain the happiness I'm feeling right now. Gusto ko pa ngang tumalon-talon dahil sa say
Yinaya pa ako ni Queenie na pumunta sa mall para mamasyal pero tinangihan ko 'yon dahil kaylangan kong umuwi nang maaga. I know that she understand that. Sinabi ko sa kanya na sa susunod na lang kami mamasyal. Maaga akong umuwi para maghanda sa dinner date namin ni Storm. Wala pa sya sa bahay nang makauwi ako. Maybe he's doing something else kaya wala pa sya sa bahay. Storm is a busy person and I can always understand him. Dumeretso agad ako sa kwarto ko para maligo. Pagkatapos ko maligo ay hinanda ko na ang dress na susuotin ko. This is the first time I felt this excited. Sa bawat paggalaw ko ay nararamdaman ko rin ang malakas na pagtibok ng puso ko dahil sa excitement at kaba. After I blow dried my hair, isinuot ko na ang royal blue dress na napili ko. My mom bought me this dress a long time ago but I never worn it before because I think that it's too fancy and extravagant to me. But now that I look at it, I think that this dress is perfect for me to wear tonight. It's a maxi dres
"Geneviève, are you okay?" Agad akong umiwas ng tingin sa nakikita ko nang marinig ko ang boses ni Ate Kyla. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko para pigilan ang luhang gustong kumawala dito. This is too much. Para akong sasabog dahil sa nararamdaman ko. Bakit ba kaylangan kong makita ang bagay na ito? Kakaayos pa lang namin ni Storm. No. Imposibleng ginusto 'to ni Storm. "I'm okay." mariin kong wika at marahan na kinagat ang ibabang labi ko. "Mommy, siguro nagulat si Tita Gen sa nakita nya. Tingnan nyo po doon, oh. Meron pong nag-ki-kiss." narinig ko namang sabi ni Winny at tinuro sila Storm. Napasinghap si Ate Kyla at agad na tinakpan ang mga mata ng anak nya. "Oh my God. They are unbelievable. Paano nila nagagawang mag-halikan sa public place? Goodness! Hindi ba sila nahihiya? Grabe naman kung maglaplapan. Wala silang respeto sa mga nakakakita nila." reklamo n
Tatlong buwan na ang lumipas simula nang bigyan ko ng pangalawang pagkakataon si Storm. Kahit busy siya sa trabaho ng kompanya niya, hindi pa rin siya nawawalan ng oras na bumawi saaming mag-ina.Patuloy ring bumabalik ang tiwala ko sa kanya at habang tumatagal ay mas minamahal ko rin siya. Nakikita ko rin kung gaano kasaya si Gabella Ariana kasama ang ama niya. Napalitan na rin ng apelyido ni Storm ang apelyido ng anak ko.May galit pa rin ang mga magulang ko at si Wein kay Storm pero unti-unti na rin niya nakukuha ang loob ng pamilya at mga kaibigan ko. Pinapatunayan niya sa kanila na hinding-hindi niya na muli ako sasaktan pa.Maayos na ang lahat at sobrang saya ko. Mas lalong lumalago ang negosyo ko sa Australia at naghahanda na rin ako para humalili sa kompanya namin. Bumalik na ang koneksyon ng pamilya ko at ni Storm kaya naman mas lalo kaming umaangat. Wala na akong mahihiling pa. I'm so happy.
"Masarap ba ang mga pagkain?" nakangiting tanong ni Storm habang pinapanood si Gabella na kumakain. Simula nang magkausap sila kanina, hindi na nawala ang paningin nya sa anak namin. They had a conversation earlier and I just kept quiet while listening. That scene was very dramatic but also special. Humingi si Storm ng tawad sa kanya dahil wala siya sa tabi namin habang lumalaki si Gabella. Our daughter accepted his apology with all her heart. Nangako si Storm na babawi sya sa kanya at saamin. "Opo, Daddy." Mas nagkislapan ang mga mata ni Storm dahil sa tinawag ni Gabella sa kanya. "This is my mother's restaurant. Your Lola. You can meet her and my father later." "Really po?" Gabella's eyes sparkled. Tumango naman si Storm bilang tugon. Tahimik lang ako simula kanina. They were so happy to meet each other. Na-gu-guilty ako dahil sa katotohanang ako ang dahilan kung bakit hindi nila nakilala ang isa't isa nang maaga. Nakayuko lang ako at nagpapatuloy sa sa
Mas bumuhos ang emosyon na nararamdaman ko nang yakapin ako ni Storm. Parang ilog ang luha kong walang tigil na umagos. Hindi ko napigilan ang paghagulgol at gano'n din si Storm. The atmosphere became seriously dramatic. Damang dama ng pag-iyak namin ang hinagpis na nararamdaman naming dalawa."Fvck myself. I hate myself. Kasalanan ko kung bakit nangyari ang lahat na 'to. I'm sorry, Love. Please forgive me."Hindi ko inaasahan na ito ang mga salitang lalabas mula sa kanya kapag nalaman nya ang katotohanan na 'to. Akala ko magagalit sya. Akala ko ay susumbatan nya ako sa lahat. But now he's saying sorry. He's begging for forgiveness. Ibig sabihin ba nito ay hindi nya kukunin saakin si Gabella?"When I met that girl, I felt something in my heart. I suddenly remembered you. You resemble her. Pero binalewala ko lang 'yon dahil hindi ko kaylanman naisip na may anak tayo. Hindi ko naisip na itatago mo sya sa'kin. Pero hindi ki
"Arabella, sorry talaga. Bibilhan ko lang sana sya ng milktea tapos habang bumibili ako bigla syang nawala sa tabi ko. I'm sorry. I'll make sure that I'll find her. Kasalanan ko 'to..." naiiyak na sabi ni Queenie nang magkita kami sa mall. Noong nalaman ko na nawawala si Gabella, agad kaming pumunta dito ni Jeffrey sa mall na pinuntahan nila.I'm panicking and my mind and heart can't calm down. Nasaan ba ang anak ko? She don't have a phone with her. Kapag hindi ko pa sya mahahanap, mababaliw na talaga ako."It's no use blaming yourself. Maghiwalay tayong tatlo at hanapin natin si Gabella. Sigurado akong hindi sya lalayo."Kabisado ni Gabella ang phone number ko kaya naman sigurado akong maghahanap sya ng paraan para matawagan ako. I already taught her what to do if something like this happen. Pero syempre mag-aalala pa rin ako. No one called me yet. Paano kung may nangyaring hindi maganda sa anak ko?
"Mommy, are you okay?"Napalingon ako sa anak ko nang itanong nya 'yon. Ngayon ko lang napansin na nakatitig na pala ako sa bintana ng kwarto. I can't still stop thinking about Storm.It's obvious that my daughter is confused. Nagtataka sya kung bakit bigla bigla na lang akong umaarte nang ganito. Ngumiti na lang ako para masiguro sya na ayos lang ako. "Yes anak. May iniisip lang ako."Nandito kami ngayon sa kwarto ko sa mansyon ng mga magulang ko. Dito agad ako dumeretso dahil nandito din naman ang anak ko. When I arrived here, she immediately jumped on me and gave me a hug. Nag-alala talaga sya saakin. She asked me what happened and I just told her that an unexpected situation happened. Hindi na sya nagtanong pa ng ibang bagay matapos no'n pero sigurado pa rin ako na marami syang gustong itanong sa'kin pero pinipilit nya na 'wag magtanong. Hindi ko rin naman masasagot ang mga tanong nya ngayon.Mom
"Geneviève, wake up. Huminto na ang ulan."Dahan-dahang nagbukas ang mg mata ko nang marinig ang malambing na boses na 'yon. Right after I opened my eyes, I saw Strom smiling at me. Ilang beses pa akong napakurap para siguraduhin kung tama ba ang nakikita ko. I was right. It was really Storm beaming at me.I looked away as I sat up. How can he smile to me like that after what happened?Mahina akong napahikab at tumingin sa kanya. He look so much better now. Napatingin rin ako sa labas ng kubo at napansing wala na ngang ulan. Medyo madilim pa pero mas maaliwalas na ang kalangitan kaysa kanina.Sa tingin ko ay malapit na sumapit ang umaga.Muli akong napatingin sa kanya. Bahagya akong lumapit at hinawakan ang noo nya. Bumaba na ang temperatura nya. Napakataas ng lagnat nya kanina lang pero ngayon ay nawala na agad ang sakit nya.He smiled even brighter while looki
"Fvck this. Fvck everything." I mumbled aggressively and bit my lower lip. Mariin akong napapikit sabay hilot sa sentido ko. Sumasakit ang ulo ko dahil sa inis."Geneviève, I'm really sorry. Hindi ko alam na mangyayari 'to. It's my fault for being careless,""It's no use blaming yourself now. Wala tayong laban sa lakas ng ulan." Napa-buntonghininga ako at nagmulat ng mga mata. "Bakit hindi mo ako ginising kanina? Dapat tinanong mo sa'kin ang daan para hindi tayo naligaw." bulaslas ko."You were sleeping. I don't want to disturb your peaceful sleep." wika nya at lumapit saakin. "I'm sure that someone will come to save us."Umupo na lamang ako sa sahig at yinakap ang tuhod ko. Basang-basa ang lahat ng suot ko ngayon kaya naman sobrang lamig. Well, coldness is nothing to me. Nasanay naman ako sa lamig ng panahon pero iba na 'to. I'm wet because of the rain. Maari pa akong magkasakit dahil d
"Lahat bagay sa'yo kaya lahat bibilhin natin." Mommy Stara said joyfully. Pilit akong ngumiti sa kanya. "Ayos lang po ako Mommy Stara. Marami pa naman akong dami--" "No, Gen. Gusto ko bilhan ka pa ng maraming damit. Don't be shy, hija. Ako naman ang gustong gumawa nito at libre ko naman ang lahat." she winked at me. Wala na akong nagawa kundi ang ngumiti. Kanina pa ako dito sa fitting room at ilang mamahalin na damit na rin ang nasukat ko. Bawat damit ay binibili ni Mommy Stara bilang regalo nya daw saakin. Gusto ko nang tumakas at maghanap ng iba pang dahilan pero hindi ko magawa. Hindi ko naman magawang iwan si Mommy Stara dahil ayokong magtampo sya. Pero pano na 'to? I have to go on my parents' house because my daughter is waiting for me. Nangako ako na mamamasyal kami ngayong araw. Sigurado akong magtatampo sya kung hindi ko magagawa ang pangako ko sa kanya. "Ma, Geneviève is exhausted. Sa susunod na lang kayo nag-shopping. You can always invite her next time." singit naman ni
"You look beautiful." pagpupuri ni Storm nang makapasok ako sa private dining room ng restaurant. Naabutan ko syang naghihintay at may mga pagkain na sa lamesa. Mga paborito ko pa ang mga nakahanda.Hindi ko sya pinansin at umupo na lang sa harapan nya. I'm just wearing a simple black halter dress and my favourite black heels. Simple lang naman ang ayos ko katulad nang kahapon."I know." I replied, not smiling at him. Umiwas din ako ng tingin sa kanya. He looks magnificent now. Bagay na bagay sa kanya ang porma nya ngayong araw pero hindi ko pinahalata na napansin ko 'yon. I should make my heart calm down. Gwapo sya, oo pero hindi dapat ako mabighani sa gandang lalaki nya at sa mga matamis nyang ngiti."I'm glad that you came." Kahit hindi ako nakatingin sa kanya sigurado pa rin ako na malawak syang nakangiti ngayon.Hindi ko magawang makatingin sa ngiti nya. That smile is the thing that made me fool