"A date?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya. I don't know if I heard him right kaya naman hindi ko talaga alam kung ano ang dapat kong maramdaman o sabihin.
"Oo." tugon nya. "We've been married for three years but we never went out for a date yet. Couples do that, right? Pwede tayong pumunta sa restaurant na pagmamay-ari ng ninong ko. That place is perfect for us. Hindi pa ako nakakapunta sa lugar na 'yon pero alam ko na maganda 'yon." he said with excitement.
Napangiti ako pero agad rin akong umiwas ng tingin. Ayoko na mapansin nya na masaya ako dahil sa gusto nyang gawin. Tumango-tango ako. "Okay. After class dederetso na ako pauwi para makapag-handa."
Hindi ko na hinintay pa ang susunod nyang sasabihin. Tumalikod na ako at umakyat papunta sa kwarto ko.
Hindi nawala ang ngiti ko buong oras. I can't explain the happiness I'm feeling right now. Gusto ko pa ngang tumalon-talon dahil sa say
Yinaya pa ako ni Queenie na pumunta sa mall para mamasyal pero tinangihan ko 'yon dahil kaylangan kong umuwi nang maaga. I know that she understand that. Sinabi ko sa kanya na sa susunod na lang kami mamasyal. Maaga akong umuwi para maghanda sa dinner date namin ni Storm. Wala pa sya sa bahay nang makauwi ako. Maybe he's doing something else kaya wala pa sya sa bahay. Storm is a busy person and I can always understand him. Dumeretso agad ako sa kwarto ko para maligo. Pagkatapos ko maligo ay hinanda ko na ang dress na susuotin ko. This is the first time I felt this excited. Sa bawat paggalaw ko ay nararamdaman ko rin ang malakas na pagtibok ng puso ko dahil sa excitement at kaba. After I blow dried my hair, isinuot ko na ang royal blue dress na napili ko. My mom bought me this dress a long time ago but I never worn it before because I think that it's too fancy and extravagant to me. But now that I look at it, I think that this dress is perfect for me to wear tonight. It's a maxi dres
"Geneviève, are you okay?" Agad akong umiwas ng tingin sa nakikita ko nang marinig ko ang boses ni Ate Kyla. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko para pigilan ang luhang gustong kumawala dito. This is too much. Para akong sasabog dahil sa nararamdaman ko. Bakit ba kaylangan kong makita ang bagay na ito? Kakaayos pa lang namin ni Storm. No. Imposibleng ginusto 'to ni Storm. "I'm okay." mariin kong wika at marahan na kinagat ang ibabang labi ko. "Mommy, siguro nagulat si Tita Gen sa nakita nya. Tingnan nyo po doon, oh. Meron pong nag-ki-kiss." narinig ko namang sabi ni Winny at tinuro sila Storm. Napasinghap si Ate Kyla at agad na tinakpan ang mga mata ng anak nya. "Oh my God. They are unbelievable. Paano nila nagagawang mag-halikan sa public place? Goodness! Hindi ba sila nahihiya? Grabe naman kung maglaplapan. Wala silang respeto sa mga nakakakita nila." reklamo n
"You look exquisite." Storm complimented when he saw my whole appearance. I'm just wearing a simple backless red dress for this night. Hindi na ako masyadong nakapag-handa tulad kagabi but I think that my appearance for tonight is not that bad too. Mukhang nagustuhan pa nga ito ni Storm. His jaw dropped when he saw me going down the stairs earlier. I can see that he was stunned. I felt proud because of that."Thank you for the compliment, Storm. Shall we go?" I asked him with a small smile on my face. Nakakaramdam nanaman ako ng excitement pero hindi na 'yon tulad ng kagabi. I don't know what changed. Siguro ay dahil rin 'yon sa nangyari."Yes." He grinned. Sinenyasan nya ako na kumapit sa braso nya at ginawa ko rin naman 'yon. Naglakad kami palabas ng bahay at nagtungo sa kotse nya. Pinagbuksan nya pa ako ng car door sa front seat para makapasok ako. He really is a real gentleman.He started driving. Ngayon na lang ulit
Inis ko lang na pinagmamasdan ang lalaking nasa harapan ko. He's eating the foods that is meant for Storm. Bakit ba sya na ang kumakain ngayon kasama ko? Nawalan tuloy ako ng gana."Ang sarap talaga ng pagkain dito. Sayang hindi natikman ni Storm ang mga pagkain na ito." Jeffrey commented, still giggling. Para syang bata kumain. Pati ba naman sa pagkain ay umaapaw ang kakulitan nya. He's not just annoying, he's also childish."Hurry up because I don't want to waste my time for this. Tell me what you know." ubos-pasensya kong sabi at sumandal sa upuan. If this man is just trying to annoy me, I will chock him to death.Napalingon ulit sya saakin. Buti na lang ay napansin nyang naiinip na ako kaya uminom na sya ng tubig bago magsalita. "Ano ang gusto mo'ng unahin ko? Kung paano ko nalaman ang kasal ninyo ni Storm? O kung ano ang nalalaman ko kung ano'ng meron kela Angel at Storm?"Pinaningkitan ko
"Are you okay, Gen? Kanina ko pa napapansin na natutulala ka. Hindi ka ba masaya sa bonding natin ngayong araw? Masama ba ang pakiramdam mo?Nabalik ako sa realidad nang marinig ang boses ni Mommy Stara. Nakasakay kami ngayon sa van at pauwi na. Gabi na at kakatapos lang namin pumunta sa park. We did a lot of things to have fun but I still can't get the images I saw earlier out of my head. Kanina pa kumikirot ang puso ko at kanina ko pa gusto umiyak. Pinipigilan ko lang dahil ayoko na mapansin ni Mommy Stara ang nararamdaman ko. I don't want her to get worried.Pilit kong ngumiti. "No, Mommy. I was just thinking about the things I need to do tomorrow. Sorry po kasi bigla na lang ako natutulala. I really had fun today." I responded.She smiled. "Okay, ija. Sobra rin akong nag-enjoy. Gawin ulit natin 'to sa susunod. Next time, mag-shopping tayo sa mall!" she exclaimed. Muli lang akong ngumiti at tumango.
"Geneviève? Ano ang nangyayari sa'yo? Bakit parang nanghihina ka?" nag-aalalang tanong ni Queenie nang makita nya akong nakaupo sa sahig. I'm thankful that she's the only one who saw me like this. Mabuti na lang talaga ay pinuntahan nya ako at walang ibang nakakita saakin. Tears kept flowing from my eyes and I don't know how to make myself calm anymore. Sumabog na ako at patuloy akong nanghihina dahil sa sakit na nararamdaman ko sa puso ko. I'm getting weaker and weaker and I don't know kung paano pa ako makakakuha ng lakas. All my strength left my body."I heard your scream kanina. Ano ba ang nangyayari? Wala ka pa kasi sa gym kaya naman pinuntahan kita agad dito. Tell me what happened, Geneviève. Bakit ka umiiyak? I never saw you like this before." Queenie uttered, panicking. Kinagat ko ang labi ko hanggang sa magdugo ito pero tuloy-tuloy pa rin ang pag-agos ng luha ko."I want to go home." mahina kong bulong sa kanya.
I ditched class with Queenie yesterday, at agad ring kumalat ang chismis tungkol do'n. Other students reacted. Siguro ay dahil na rin alam nilang never pa namin ginawa 'yon noon. Queenie might be a blabbermouth lady but she's a good student who never skipped class. Gano'n rin ang tingin nila saakin. Kaya naman marami ang nagulat nang malaman nila ang pagtakas namin sa guard.What's the big deal? Masyado silang pakealamero. We just ditched class, and who cares? Marami rin namang students ang gumagawa no'n. Do they expect us to be a perfect students all the time?Nalulungkot ako dahil nadamay si Queenie. She have a very strict parents kaya napagalitan sya. But fortunately, her strict parents really love her kaya agad naman syang napatawad ng mga ito. She only used her charm and then her parents forgave her. At isa pa, they like me as Queenie's friend. Ako lang naman kasi ang pinaka-malapit nyang kaibigan kasi ako lang ang may kayang tumiis ng
"Tuloy pa ba natin ang pag-sakay sa ferris wheel?" tanong ni Storm saakin nang makabalik sya. Katatapos nya lang makipag-usap kay Allysa at pagbalik nya saakin ay para syang nawalan ng gana. They talked for almost thirty minutes. Parang nabitin pa sya sa pakikipag-usap sa babaeng iyon."Ikaw ang bahala." sabi ko at umiwas ng tingin. Hindi ko kasi alam kung ano ang sasabihin ko."Sa susunod na lang. Medyo pagod na rin ako, eh. Pumunta na lang tayo dito next time." he uttered. Pati ang tono ng boses nya ay wala ng gana.Hindi ko alam kung ano ba ang pinag-usapan nilang dalawa. Kanina lang ay excited na excited syang sumakay sa ferris wheel kasama ako pero ngayon ay parang bigla na lang sya naubusan ng lakas at sigla. Hindi rin sya makatingin nang tuwid saakin at medyo nakakunot pa ang noo nya.Maybe seeing Allysa made him remember the things I've done to him. Sigurado naman kasi ako na kung hindi nya a
Tatlong buwan na ang lumipas simula nang bigyan ko ng pangalawang pagkakataon si Storm. Kahit busy siya sa trabaho ng kompanya niya, hindi pa rin siya nawawalan ng oras na bumawi saaming mag-ina.Patuloy ring bumabalik ang tiwala ko sa kanya at habang tumatagal ay mas minamahal ko rin siya. Nakikita ko rin kung gaano kasaya si Gabella Ariana kasama ang ama niya. Napalitan na rin ng apelyido ni Storm ang apelyido ng anak ko.May galit pa rin ang mga magulang ko at si Wein kay Storm pero unti-unti na rin niya nakukuha ang loob ng pamilya at mga kaibigan ko. Pinapatunayan niya sa kanila na hinding-hindi niya na muli ako sasaktan pa.Maayos na ang lahat at sobrang saya ko. Mas lalong lumalago ang negosyo ko sa Australia at naghahanda na rin ako para humalili sa kompanya namin. Bumalik na ang koneksyon ng pamilya ko at ni Storm kaya naman mas lalo kaming umaangat. Wala na akong mahihiling pa. I'm so happy.
"Masarap ba ang mga pagkain?" nakangiting tanong ni Storm habang pinapanood si Gabella na kumakain. Simula nang magkausap sila kanina, hindi na nawala ang paningin nya sa anak namin. They had a conversation earlier and I just kept quiet while listening. That scene was very dramatic but also special. Humingi si Storm ng tawad sa kanya dahil wala siya sa tabi namin habang lumalaki si Gabella. Our daughter accepted his apology with all her heart. Nangako si Storm na babawi sya sa kanya at saamin. "Opo, Daddy." Mas nagkislapan ang mga mata ni Storm dahil sa tinawag ni Gabella sa kanya. "This is my mother's restaurant. Your Lola. You can meet her and my father later." "Really po?" Gabella's eyes sparkled. Tumango naman si Storm bilang tugon. Tahimik lang ako simula kanina. They were so happy to meet each other. Na-gu-guilty ako dahil sa katotohanang ako ang dahilan kung bakit hindi nila nakilala ang isa't isa nang maaga. Nakayuko lang ako at nagpapatuloy sa sa
Mas bumuhos ang emosyon na nararamdaman ko nang yakapin ako ni Storm. Parang ilog ang luha kong walang tigil na umagos. Hindi ko napigilan ang paghagulgol at gano'n din si Storm. The atmosphere became seriously dramatic. Damang dama ng pag-iyak namin ang hinagpis na nararamdaman naming dalawa."Fvck myself. I hate myself. Kasalanan ko kung bakit nangyari ang lahat na 'to. I'm sorry, Love. Please forgive me."Hindi ko inaasahan na ito ang mga salitang lalabas mula sa kanya kapag nalaman nya ang katotohanan na 'to. Akala ko magagalit sya. Akala ko ay susumbatan nya ako sa lahat. But now he's saying sorry. He's begging for forgiveness. Ibig sabihin ba nito ay hindi nya kukunin saakin si Gabella?"When I met that girl, I felt something in my heart. I suddenly remembered you. You resemble her. Pero binalewala ko lang 'yon dahil hindi ko kaylanman naisip na may anak tayo. Hindi ko naisip na itatago mo sya sa'kin. Pero hindi ki
"Arabella, sorry talaga. Bibilhan ko lang sana sya ng milktea tapos habang bumibili ako bigla syang nawala sa tabi ko. I'm sorry. I'll make sure that I'll find her. Kasalanan ko 'to..." naiiyak na sabi ni Queenie nang magkita kami sa mall. Noong nalaman ko na nawawala si Gabella, agad kaming pumunta dito ni Jeffrey sa mall na pinuntahan nila.I'm panicking and my mind and heart can't calm down. Nasaan ba ang anak ko? She don't have a phone with her. Kapag hindi ko pa sya mahahanap, mababaliw na talaga ako."It's no use blaming yourself. Maghiwalay tayong tatlo at hanapin natin si Gabella. Sigurado akong hindi sya lalayo."Kabisado ni Gabella ang phone number ko kaya naman sigurado akong maghahanap sya ng paraan para matawagan ako. I already taught her what to do if something like this happen. Pero syempre mag-aalala pa rin ako. No one called me yet. Paano kung may nangyaring hindi maganda sa anak ko?
"Mommy, are you okay?"Napalingon ako sa anak ko nang itanong nya 'yon. Ngayon ko lang napansin na nakatitig na pala ako sa bintana ng kwarto. I can't still stop thinking about Storm.It's obvious that my daughter is confused. Nagtataka sya kung bakit bigla bigla na lang akong umaarte nang ganito. Ngumiti na lang ako para masiguro sya na ayos lang ako. "Yes anak. May iniisip lang ako."Nandito kami ngayon sa kwarto ko sa mansyon ng mga magulang ko. Dito agad ako dumeretso dahil nandito din naman ang anak ko. When I arrived here, she immediately jumped on me and gave me a hug. Nag-alala talaga sya saakin. She asked me what happened and I just told her that an unexpected situation happened. Hindi na sya nagtanong pa ng ibang bagay matapos no'n pero sigurado pa rin ako na marami syang gustong itanong sa'kin pero pinipilit nya na 'wag magtanong. Hindi ko rin naman masasagot ang mga tanong nya ngayon.Mom
"Geneviève, wake up. Huminto na ang ulan."Dahan-dahang nagbukas ang mg mata ko nang marinig ang malambing na boses na 'yon. Right after I opened my eyes, I saw Strom smiling at me. Ilang beses pa akong napakurap para siguraduhin kung tama ba ang nakikita ko. I was right. It was really Storm beaming at me.I looked away as I sat up. How can he smile to me like that after what happened?Mahina akong napahikab at tumingin sa kanya. He look so much better now. Napatingin rin ako sa labas ng kubo at napansing wala na ngang ulan. Medyo madilim pa pero mas maaliwalas na ang kalangitan kaysa kanina.Sa tingin ko ay malapit na sumapit ang umaga.Muli akong napatingin sa kanya. Bahagya akong lumapit at hinawakan ang noo nya. Bumaba na ang temperatura nya. Napakataas ng lagnat nya kanina lang pero ngayon ay nawala na agad ang sakit nya.He smiled even brighter while looki
"Fvck this. Fvck everything." I mumbled aggressively and bit my lower lip. Mariin akong napapikit sabay hilot sa sentido ko. Sumasakit ang ulo ko dahil sa inis."Geneviève, I'm really sorry. Hindi ko alam na mangyayari 'to. It's my fault for being careless,""It's no use blaming yourself now. Wala tayong laban sa lakas ng ulan." Napa-buntonghininga ako at nagmulat ng mga mata. "Bakit hindi mo ako ginising kanina? Dapat tinanong mo sa'kin ang daan para hindi tayo naligaw." bulaslas ko."You were sleeping. I don't want to disturb your peaceful sleep." wika nya at lumapit saakin. "I'm sure that someone will come to save us."Umupo na lamang ako sa sahig at yinakap ang tuhod ko. Basang-basa ang lahat ng suot ko ngayon kaya naman sobrang lamig. Well, coldness is nothing to me. Nasanay naman ako sa lamig ng panahon pero iba na 'to. I'm wet because of the rain. Maari pa akong magkasakit dahil d
"Lahat bagay sa'yo kaya lahat bibilhin natin." Mommy Stara said joyfully. Pilit akong ngumiti sa kanya. "Ayos lang po ako Mommy Stara. Marami pa naman akong dami--" "No, Gen. Gusto ko bilhan ka pa ng maraming damit. Don't be shy, hija. Ako naman ang gustong gumawa nito at libre ko naman ang lahat." she winked at me. Wala na akong nagawa kundi ang ngumiti. Kanina pa ako dito sa fitting room at ilang mamahalin na damit na rin ang nasukat ko. Bawat damit ay binibili ni Mommy Stara bilang regalo nya daw saakin. Gusto ko nang tumakas at maghanap ng iba pang dahilan pero hindi ko magawa. Hindi ko naman magawang iwan si Mommy Stara dahil ayokong magtampo sya. Pero pano na 'to? I have to go on my parents' house because my daughter is waiting for me. Nangako ako na mamamasyal kami ngayong araw. Sigurado akong magtatampo sya kung hindi ko magagawa ang pangako ko sa kanya. "Ma, Geneviève is exhausted. Sa susunod na lang kayo nag-shopping. You can always invite her next time." singit naman ni
"You look beautiful." pagpupuri ni Storm nang makapasok ako sa private dining room ng restaurant. Naabutan ko syang naghihintay at may mga pagkain na sa lamesa. Mga paborito ko pa ang mga nakahanda.Hindi ko sya pinansin at umupo na lang sa harapan nya. I'm just wearing a simple black halter dress and my favourite black heels. Simple lang naman ang ayos ko katulad nang kahapon."I know." I replied, not smiling at him. Umiwas din ako ng tingin sa kanya. He looks magnificent now. Bagay na bagay sa kanya ang porma nya ngayong araw pero hindi ko pinahalata na napansin ko 'yon. I should make my heart calm down. Gwapo sya, oo pero hindi dapat ako mabighani sa gandang lalaki nya at sa mga matamis nyang ngiti."I'm glad that you came." Kahit hindi ako nakatingin sa kanya sigurado pa rin ako na malawak syang nakangiti ngayon.Hindi ko magawang makatingin sa ngiti nya. That smile is the thing that made me fool