"Are you okay, Gen? Kanina ko pa napapansin na natutulala ka. Hindi ka ba masaya sa bonding natin ngayong araw? Masama ba ang pakiramdam mo?
Nabalik ako sa realidad nang marinig ang boses ni Mommy Stara. Nakasakay kami ngayon sa van at pauwi na. Gabi na at kakatapos lang namin pumunta sa park. We did a lot of things to have fun but I still can't get the images I saw earlier out of my head. Kanina pa kumikirot ang puso ko at kanina ko pa gusto umiyak. Pinipigilan ko lang dahil ayoko na mapansin ni Mommy Stara ang nararamdaman ko. I don't want her to get worried.
Pilit kong ngumiti. "No, Mommy. I was just thinking about the things I need to do tomorrow. Sorry po kasi bigla na lang ako natutulala. I really had fun today." I responded.
She smiled. "Okay, ija. Sobra rin akong nag-enjoy. Gawin ulit natin 'to sa susunod. Next time, mag-shopping tayo sa mall!" she exclaimed. Muli lang akong ngumiti at tumango.
"Geneviève? Ano ang nangyayari sa'yo? Bakit parang nanghihina ka?" nag-aalalang tanong ni Queenie nang makita nya akong nakaupo sa sahig. I'm thankful that she's the only one who saw me like this. Mabuti na lang talaga ay pinuntahan nya ako at walang ibang nakakita saakin. Tears kept flowing from my eyes and I don't know how to make myself calm anymore. Sumabog na ako at patuloy akong nanghihina dahil sa sakit na nararamdaman ko sa puso ko. I'm getting weaker and weaker and I don't know kung paano pa ako makakakuha ng lakas. All my strength left my body."I heard your scream kanina. Ano ba ang nangyayari? Wala ka pa kasi sa gym kaya naman pinuntahan kita agad dito. Tell me what happened, Geneviève. Bakit ka umiiyak? I never saw you like this before." Queenie uttered, panicking. Kinagat ko ang labi ko hanggang sa magdugo ito pero tuloy-tuloy pa rin ang pag-agos ng luha ko."I want to go home." mahina kong bulong sa kanya.
I ditched class with Queenie yesterday, at agad ring kumalat ang chismis tungkol do'n. Other students reacted. Siguro ay dahil na rin alam nilang never pa namin ginawa 'yon noon. Queenie might be a blabbermouth lady but she's a good student who never skipped class. Gano'n rin ang tingin nila saakin. Kaya naman marami ang nagulat nang malaman nila ang pagtakas namin sa guard.What's the big deal? Masyado silang pakealamero. We just ditched class, and who cares? Marami rin namang students ang gumagawa no'n. Do they expect us to be a perfect students all the time?Nalulungkot ako dahil nadamay si Queenie. She have a very strict parents kaya napagalitan sya. But fortunately, her strict parents really love her kaya agad naman syang napatawad ng mga ito. She only used her charm and then her parents forgave her. At isa pa, they like me as Queenie's friend. Ako lang naman kasi ang pinaka-malapit nyang kaibigan kasi ako lang ang may kayang tumiis ng
"Tuloy pa ba natin ang pag-sakay sa ferris wheel?" tanong ni Storm saakin nang makabalik sya. Katatapos nya lang makipag-usap kay Allysa at pagbalik nya saakin ay para syang nawalan ng gana. They talked for almost thirty minutes. Parang nabitin pa sya sa pakikipag-usap sa babaeng iyon."Ikaw ang bahala." sabi ko at umiwas ng tingin. Hindi ko kasi alam kung ano ang sasabihin ko."Sa susunod na lang. Medyo pagod na rin ako, eh. Pumunta na lang tayo dito next time." he uttered. Pati ang tono ng boses nya ay wala ng gana.Hindi ko alam kung ano ba ang pinag-usapan nilang dalawa. Kanina lang ay excited na excited syang sumakay sa ferris wheel kasama ako pero ngayon ay parang bigla na lang sya naubusan ng lakas at sigla. Hindi rin sya makatingin nang tuwid saakin at medyo nakakunot pa ang noo nya.Maybe seeing Allysa made him remember the things I've done to him. Sigurado naman kasi ako na kung hindi nya a
Tatlong araw lang ay lumabas na ang resulta ng DNA test ni Storm at ng anak ni Allysa. Nakuha agad ni Xia ang mga impormasyong kaylangan ko. Napag-alaman ko na magkadugo silang dalawa, but he isn't Storm's child. Nagulat talaga ako sa katotohanang nalaman ko. Storm is not the father of Allysa's son. Ang totoong ama ng anak ni Allysa ay si Kuya Derick, Storm's cousin who also looks like him. Magkamukha si Storm at si Kuya Derick kahit na mag-pinsan lang sila. I met his cousin in our wedding day but I never had a conversation with him. Kuya Derick is three years older than Storm and he is one of the most successful young intrepreneur in Asia. Hindi ko talaga inakala ang katotohanang iyon. I can't believe that Allysa, who is Storm's ex girlfriend, has a relationship with his cousin. Kaya pala kamukha din ni Storm ang anak nya. Now I'm relief that Storm isn't the father of Allysa's son. Pero sa tingin ko, nalulungkot s
"Storm, bakit ayaw mo ako papasukin? Gusto lang naman kita bisitahin. I brought foods for you! Hindi ka ba na-bo-boring sa bahay mo? Ikaw lang ang mag-isa dito kaya ngayon sasamahan kita!"Gano'n na lang ang galit na namuo saakin dahil sa sinabi ni Angel. Nasa may tapat sya ng front door ng bahay namin at pasimple namang hinaharanagan ni Storm si Angel para hindi sya makapasok. He also didn't expect that she's going to come here today. Her sudden arrival surprised the both of us. Ang kapal ng mukha nya pumunta dito. Sasabihin nya pa na gusto nya lang pumunta dito para samahan si Storm, but the truth is, she wants to flirt and innocently seduce him.Nakakairita. Manonood sana ulit kami ni Storm ng movies pero bigla syang dumating para manggulo. She really like ruining our day together. Alam kong wala syang pag-asa kay Storm pero nababahala ako sa mga masasamang bagay na pwede nyang gawin para makuha nya ang gusto nya. Baka mapahamak pa si Sto
"What?" Nalaglag ang panga ni Storm dahil sa sinabi ni Angel. Habang ako ay natutulala lang at para bang nakalimutan na ang lahat. Pati ang paghinga yata ay nakalimutan ko na rin. Namamanhid ang buong katawan ko at para bang wala na akong nararamdaman pa. Mali, may nararamdaman pa pala ako. Damang-dama ko kung paano nagkakapira-piraso ang puso ko. It hurts as hell. Sa bawat pirasong hiwa ay hindi maampat ang daloy ng dugo. How can I make this freaking pain stop? "Buntis ako. At ikaw lang ang ama. Kaylangan mo akong panagutan, Storm. Iwan mo ang girlfriend mo dahil wala naman syang kwenta! Bakit, kaya mo bang ipagpalit ang anak natin sa babaeng 'yan?" asik ni Angel habang mababang nakatingin saakin. She's arrogant. I hate her so much. Muli kong naramdaman ang titig ni Storm saakin pero hindi ko sya binigyan ng tingin. He tried to explain something to me but I didn't listen. Natahimik lang sya at tanging ang hikbi ko
Move on together, he said. After he said that, I just left the rooftop, ignoring the words he said. Ano ba ang iniisip nya? I don't need him to be by my side. I don't need him to do anything. He's not even my friend. The only one I need in my darkest days is Queenie's confrontations. She's the only person who can help me to move on. Pumunta ako sa coffee shop kung saan ako hinihintay ngayon ni Queenie. She said that hot coffee can help a broken heart. That's a nonsense and of course I don't believe that. Ano naman ang maitutulong saakin ng kape? But I still came because I need something warm. Para kasing nababalutan ang buo kong pagkatao ng lamig. "Arabella, libre ko na ang kape. Relax ka lang d'yan!" magiliw na sabi ni Queenie nang makarating ako coffee shop na nasa tapat ng university. Pumunta sya sa counter at nag-order ng dalawang Macchiato. Pagkatapos no'n ay bumalik na sya at saka kami nag-usap.
"Sigurado ka na ba sa gagawin mo?" malungkot na tanong ni Queenie nang makarating kami sa airport. Bago kami pumunta dito ay namili muna ako ng ibang mga bagay na kaylangan kong dalhin. Nagmamadali kasi ako kanina kaya hindi ko nadala ang iba kong gamit."Queenie, thank you for everything. Ikaw na ang bahala sa lahat. Make sure not to tell anyone where I am." I smiled.Umiiyak sya ngayon kahit na sinusubukan nyang magpigil. I also want to cry because I'm about to leave her. That's why I'm wearing shades so she wouldn't notice. Namamaga na rin kasi ang mga mata ko kakaiyak."Huwag mo akong kakalimutan i-message, ah! Dapat hindi tayo mawawalan ng connections sa isa't isa! Bestfriend mo ako habambuhay kaya huwag na huwag mo akong kakalimutan. Sana makahanap ka ng kasiyahan sa ibang bansa. Malay mo, meron." Mahigpit nya akong yinakap. "Balik ka agad after 2 years, okay? Magpagaling at magpalakas ka."
Tatlong buwan na ang lumipas simula nang bigyan ko ng pangalawang pagkakataon si Storm. Kahit busy siya sa trabaho ng kompanya niya, hindi pa rin siya nawawalan ng oras na bumawi saaming mag-ina.Patuloy ring bumabalik ang tiwala ko sa kanya at habang tumatagal ay mas minamahal ko rin siya. Nakikita ko rin kung gaano kasaya si Gabella Ariana kasama ang ama niya. Napalitan na rin ng apelyido ni Storm ang apelyido ng anak ko.May galit pa rin ang mga magulang ko at si Wein kay Storm pero unti-unti na rin niya nakukuha ang loob ng pamilya at mga kaibigan ko. Pinapatunayan niya sa kanila na hinding-hindi niya na muli ako sasaktan pa.Maayos na ang lahat at sobrang saya ko. Mas lalong lumalago ang negosyo ko sa Australia at naghahanda na rin ako para humalili sa kompanya namin. Bumalik na ang koneksyon ng pamilya ko at ni Storm kaya naman mas lalo kaming umaangat. Wala na akong mahihiling pa. I'm so happy.
"Masarap ba ang mga pagkain?" nakangiting tanong ni Storm habang pinapanood si Gabella na kumakain. Simula nang magkausap sila kanina, hindi na nawala ang paningin nya sa anak namin. They had a conversation earlier and I just kept quiet while listening. That scene was very dramatic but also special. Humingi si Storm ng tawad sa kanya dahil wala siya sa tabi namin habang lumalaki si Gabella. Our daughter accepted his apology with all her heart. Nangako si Storm na babawi sya sa kanya at saamin. "Opo, Daddy." Mas nagkislapan ang mga mata ni Storm dahil sa tinawag ni Gabella sa kanya. "This is my mother's restaurant. Your Lola. You can meet her and my father later." "Really po?" Gabella's eyes sparkled. Tumango naman si Storm bilang tugon. Tahimik lang ako simula kanina. They were so happy to meet each other. Na-gu-guilty ako dahil sa katotohanang ako ang dahilan kung bakit hindi nila nakilala ang isa't isa nang maaga. Nakayuko lang ako at nagpapatuloy sa sa
Mas bumuhos ang emosyon na nararamdaman ko nang yakapin ako ni Storm. Parang ilog ang luha kong walang tigil na umagos. Hindi ko napigilan ang paghagulgol at gano'n din si Storm. The atmosphere became seriously dramatic. Damang dama ng pag-iyak namin ang hinagpis na nararamdaman naming dalawa."Fvck myself. I hate myself. Kasalanan ko kung bakit nangyari ang lahat na 'to. I'm sorry, Love. Please forgive me."Hindi ko inaasahan na ito ang mga salitang lalabas mula sa kanya kapag nalaman nya ang katotohanan na 'to. Akala ko magagalit sya. Akala ko ay susumbatan nya ako sa lahat. But now he's saying sorry. He's begging for forgiveness. Ibig sabihin ba nito ay hindi nya kukunin saakin si Gabella?"When I met that girl, I felt something in my heart. I suddenly remembered you. You resemble her. Pero binalewala ko lang 'yon dahil hindi ko kaylanman naisip na may anak tayo. Hindi ko naisip na itatago mo sya sa'kin. Pero hindi ki
"Arabella, sorry talaga. Bibilhan ko lang sana sya ng milktea tapos habang bumibili ako bigla syang nawala sa tabi ko. I'm sorry. I'll make sure that I'll find her. Kasalanan ko 'to..." naiiyak na sabi ni Queenie nang magkita kami sa mall. Noong nalaman ko na nawawala si Gabella, agad kaming pumunta dito ni Jeffrey sa mall na pinuntahan nila.I'm panicking and my mind and heart can't calm down. Nasaan ba ang anak ko? She don't have a phone with her. Kapag hindi ko pa sya mahahanap, mababaliw na talaga ako."It's no use blaming yourself. Maghiwalay tayong tatlo at hanapin natin si Gabella. Sigurado akong hindi sya lalayo."Kabisado ni Gabella ang phone number ko kaya naman sigurado akong maghahanap sya ng paraan para matawagan ako. I already taught her what to do if something like this happen. Pero syempre mag-aalala pa rin ako. No one called me yet. Paano kung may nangyaring hindi maganda sa anak ko?
"Mommy, are you okay?"Napalingon ako sa anak ko nang itanong nya 'yon. Ngayon ko lang napansin na nakatitig na pala ako sa bintana ng kwarto. I can't still stop thinking about Storm.It's obvious that my daughter is confused. Nagtataka sya kung bakit bigla bigla na lang akong umaarte nang ganito. Ngumiti na lang ako para masiguro sya na ayos lang ako. "Yes anak. May iniisip lang ako."Nandito kami ngayon sa kwarto ko sa mansyon ng mga magulang ko. Dito agad ako dumeretso dahil nandito din naman ang anak ko. When I arrived here, she immediately jumped on me and gave me a hug. Nag-alala talaga sya saakin. She asked me what happened and I just told her that an unexpected situation happened. Hindi na sya nagtanong pa ng ibang bagay matapos no'n pero sigurado pa rin ako na marami syang gustong itanong sa'kin pero pinipilit nya na 'wag magtanong. Hindi ko rin naman masasagot ang mga tanong nya ngayon.Mom
"Geneviève, wake up. Huminto na ang ulan."Dahan-dahang nagbukas ang mg mata ko nang marinig ang malambing na boses na 'yon. Right after I opened my eyes, I saw Strom smiling at me. Ilang beses pa akong napakurap para siguraduhin kung tama ba ang nakikita ko. I was right. It was really Storm beaming at me.I looked away as I sat up. How can he smile to me like that after what happened?Mahina akong napahikab at tumingin sa kanya. He look so much better now. Napatingin rin ako sa labas ng kubo at napansing wala na ngang ulan. Medyo madilim pa pero mas maaliwalas na ang kalangitan kaysa kanina.Sa tingin ko ay malapit na sumapit ang umaga.Muli akong napatingin sa kanya. Bahagya akong lumapit at hinawakan ang noo nya. Bumaba na ang temperatura nya. Napakataas ng lagnat nya kanina lang pero ngayon ay nawala na agad ang sakit nya.He smiled even brighter while looki
"Fvck this. Fvck everything." I mumbled aggressively and bit my lower lip. Mariin akong napapikit sabay hilot sa sentido ko. Sumasakit ang ulo ko dahil sa inis."Geneviève, I'm really sorry. Hindi ko alam na mangyayari 'to. It's my fault for being careless,""It's no use blaming yourself now. Wala tayong laban sa lakas ng ulan." Napa-buntonghininga ako at nagmulat ng mga mata. "Bakit hindi mo ako ginising kanina? Dapat tinanong mo sa'kin ang daan para hindi tayo naligaw." bulaslas ko."You were sleeping. I don't want to disturb your peaceful sleep." wika nya at lumapit saakin. "I'm sure that someone will come to save us."Umupo na lamang ako sa sahig at yinakap ang tuhod ko. Basang-basa ang lahat ng suot ko ngayon kaya naman sobrang lamig. Well, coldness is nothing to me. Nasanay naman ako sa lamig ng panahon pero iba na 'to. I'm wet because of the rain. Maari pa akong magkasakit dahil d
"Lahat bagay sa'yo kaya lahat bibilhin natin." Mommy Stara said joyfully. Pilit akong ngumiti sa kanya. "Ayos lang po ako Mommy Stara. Marami pa naman akong dami--" "No, Gen. Gusto ko bilhan ka pa ng maraming damit. Don't be shy, hija. Ako naman ang gustong gumawa nito at libre ko naman ang lahat." she winked at me. Wala na akong nagawa kundi ang ngumiti. Kanina pa ako dito sa fitting room at ilang mamahalin na damit na rin ang nasukat ko. Bawat damit ay binibili ni Mommy Stara bilang regalo nya daw saakin. Gusto ko nang tumakas at maghanap ng iba pang dahilan pero hindi ko magawa. Hindi ko naman magawang iwan si Mommy Stara dahil ayokong magtampo sya. Pero pano na 'to? I have to go on my parents' house because my daughter is waiting for me. Nangako ako na mamamasyal kami ngayong araw. Sigurado akong magtatampo sya kung hindi ko magagawa ang pangako ko sa kanya. "Ma, Geneviève is exhausted. Sa susunod na lang kayo nag-shopping. You can always invite her next time." singit naman ni
"You look beautiful." pagpupuri ni Storm nang makapasok ako sa private dining room ng restaurant. Naabutan ko syang naghihintay at may mga pagkain na sa lamesa. Mga paborito ko pa ang mga nakahanda.Hindi ko sya pinansin at umupo na lang sa harapan nya. I'm just wearing a simple black halter dress and my favourite black heels. Simple lang naman ang ayos ko katulad nang kahapon."I know." I replied, not smiling at him. Umiwas din ako ng tingin sa kanya. He looks magnificent now. Bagay na bagay sa kanya ang porma nya ngayong araw pero hindi ko pinahalata na napansin ko 'yon. I should make my heart calm down. Gwapo sya, oo pero hindi dapat ako mabighani sa gandang lalaki nya at sa mga matamis nyang ngiti."I'm glad that you came." Kahit hindi ako nakatingin sa kanya sigurado pa rin ako na malawak syang nakangiti ngayon.Hindi ko magawang makatingin sa ngiti nya. That smile is the thing that made me fool