"Who are you?" malamig kong tanong sa lalaking nasa harapan ko habang matalim syang tinitingnan. I know that this guy is one of Storm's closest friend... Pero paano? Does he really know my true relationship with Storm. Sinabi ba ni Storm sa kanya ang bagay na iyon?
Ngumiti ang lalaki, at dahil doon ay lumitaw ang malalim nyang dimple. "I am Jeffrey! Hindi ba ako na-ikwento ni Storm saiyo? He's so mean if he didn't. Nakakatampo naman sya. I'm his closest best friend tapos hindi nya ako kwinento sa maganda nyang asawa! So mean!" the guy pouted. His voice is so loud kaya nag-alala ako na baka marinig sya ng iba. Buti na lang ay malayo si Queenie ngayon kaya imposibleng narinig nya iyon.
So he really know that I am Storm's wife. Ngunit bakit at paano? I'm sure that Storm never want his friends to know that he's already married.
Nanatiling nakapako ang mga mata ko sa lalaki. I stood up and faced him. "Let's talk outside
"Hindi pa ba tayo pwedeng umuwi?" tanong ko kay Queenie pagkatapos nya maligo at magbihis. Gusto ko nang umuwi dahil ayokong magkaroon ng gulo. Bakit ba kasi sila nandito? I never thought that they will come here too. It's just a coincidence?"Malapit na kaya mag-gabi, Arabella. Wala pa 'yung driver ko. Saka sabi ko sa kanya bukas ng gabi pa tayo uuwi." aniya habang pinupunasan ang basa ng buhok nya gamit ang twalya. "May problema ka ba? There's no expression in your face but your eyes looks sad. May nagawa ba akong masama? Something that made you upset?" nag-aalala nyang tanong at humarap saakin.Nag-angat ang tingin ko sa kanya. She can really read my emotions no matter how hard I try to conceal it. But still, I can't tell her the truth. "No. I'm just thinking about something that confuses me. Huwag mo na lang pansinin. It's nothing." palusot ko at humiga sa couch.Narinig ko ang mga yapak nyang papalapit saakin.
"S-Storm..." Hindi ko napigilang mautal nang bigkasin ko ang pangalan nya. Madilim na ang paligid at kalangitan ngunit sapat na ang liwanag ng buwan para makita ko ang kabuuhan nya. He's wearing a simple blue t-shirt and white shorts. Nanatiling nakapako ang tingin nya saakin at gano'n din ako sa kanya. I don't know what to do and say. Alam kong nandito sya sa beach resort na ito pero hindi ko inakalang makikita ko talaga sya dito."W-What are you doing here?" tanong nya habang bahagyang nakakunot ang noo. Halatang wala syang ideya na nandito rin ako.I clenched my fist when my sense finally came back to reality. "I told you that I'm going to a beach resort. Dito 'yon. My friend's family owned this resort." Umiwas ako ng tingin. My heart is beating so fast and I don't know how to calm it down. "How about you? Bakit ka nandito?"I already know that he's here but I still want to ask him that question. Bakit sya nandi
Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Ang pagkilos nya ay mas mabilis pa sa kisap-mata. My heart beat faster and it almost explode like a bomb. Nanlaki ang mga mata ko nang maramdaman kong iginalaw nya ang labi nyang nakadapo saakin.He's kissing me. But it wasn't passionate. He's kissing me hard and aggressively at para bang binubuhos nya ang kanyang emosyon sa halik na 'yon. Nanlamig ang buong katawan ko pero hindi ako nakagalaw. My mind is telling me that I should push him away, but my body didn't move.This is not a kiss of love. But why do I like it? Hindi ko alam. Wala akong maintindihan. I don't know what to feel anymore. Ang tanging nasa isipan ko lamang ay ang katanungan na bakit nya ginagawa ang bagay na ito.After few seconds, his lips left mine. Parehas pa kaming hinihingal nang bahagya. Nakaiwas sya ng tingin saakin pero deretso ang mga mata ko sa kanya. Why did he kissed me?"Sto
Kinagabihan ay umuwi na kami ni Queenie. Sinubukan nya pa akong pilitin na ihatid sa bahay ko pero hindi ko sya hinayaan dahil hindi nya pwedeng malaman kung saan ako nakatira. What if she figure out that I'm married to Storm? Meron ng isang taong nakakaalam kaya mas lalo dapat akong mag-ingat upang hindi kumalat ang balita. It's not like I don't trust her, nababahala lang ako dahil baka madamay sya sa mga gulong maaring mangyari sa hinaharap. Nagpaiwan lang ako sa tapat ng isang mall, saka ako nagpasundo kay Manong pauwi. Mukhang nauna akong nakauwi kaysa kay Storm dahil wala pang tao sa bahay nang makarating ako. Mas mabuti na rin siguro 'yon dahil hindi pa ako handa na makaharap si Storm ngayon. After 'that' happened, hindi na ako nakapag-isip nang maayos. Patuloy pa rin akong ginugulo ng h***k na 'yon. That unexpected kiss, hinding-hindi 'yon maaalis sa isipan ko kahit na ano pang paglilibang sa sarili ang gawin ko. I want to erase t
"Geneviève." mariin na sabi ni Wein habang tinitingnan ako nang mariin sa mata. Hinaharangan nya ako para hindi ako makalabas sa gate ng university. Seriously. Because of his actions, maraming tao ang nagtataka at nagbibigay atensyon saamin. Maraming tumitingin sa kanya nang may pagka-mangha, lalo na ang mga babae. Sino ba naman kasi ang babaeng hindi magbibigay ng atensyon sa kanya? This cousin of mine is very attractive despite of being married. Kahit hindi na sya gano'n ka-bata, marami pa ring mga babae ang na-a-attract sa kanya. He looks like Tita, his mother, who also looks like my father. I can say that my father's genes were really amazing. Kaya nga naging ganito ang itsura ko. I'm don't really care about my appearance but I know that my beauty is undeniable. I got my facial features from my father, and I got my hair and eye color from my mother. Pinaningkitan ko ng mata ang lalaking nasa harapan ko. Why did he came here? I know that he's a very busy pe
"I'm sorry. I didn't mean to see this. I was just curious and I didn't expect that I will see something l-like this." Ibinaba nya ang picture frame sa bed side table. Napalunok sya at umiwas ng tingin saakin. I know that she wants to ask me a lot of questions, but she just kept her mouth shut because she wants to respect me. "I won't tell anyone about this. I'll pretend I didn't see it."Mariin kong naisarado ang kamao ko. My heart is still beating so fast and tons of emotions wants to control me but I kept a straight face. Natatakot ako sa possibleng nararamdaman ngayon ni Queenie. Is she upset because I didn't tell her that?Pero base sa expresyon nya, halatang wala talaga syang ideya sa ibig-sabihin ng litratong iyon.Bahagya syang yumuko at nauna nang lumabas ng kwarto. Hindi na ako nakapag-salita pa dahil hindi ko rin naman alam kung paano ako magpapaliwanag sa kanya. Hindi rin ako sigurado kung kaya ko
Pinatawag ako sa principal office dahil gusto nilang tumakbo ako bilang student council president ng University. But I rejected their offer dahil wala naman talaga akong balak para tumakbo sa eleksyon na 'yon. Wala naman rin kasing saysay kung papayag ako na tumakbo bilang student president ng University. Everyone hates me kaya sino naman ang tatangap saakin? Ayoko rin kasi siguradong mas magiging busy ako kung sakali mang mangyari 'yon.Pabalik na ako sa classroom nang may nakasalubong ako sa daan. The guy named Jeffrey, Storm's friend. No... Hindi ko lang sya nakasalubong. Mukhang ako ang pakay nya kaya sya pumunta rito.Nakatingin at nakangiti sya habang naglalakad papunta sa direksyon ko. I know that smile. Iinisin nya nanaman ako. I averted my gaze and pretended like I didn't see him. Lalagpasan ko sana sya pero bigla nyang hinawakan ang kamay ko nang makalapit sya saakin."Pretending not to see me? Nakakatampo ka n
The atmosphere inside the car became heavy. It's suffocating and it almost make me breathless. Sunod-sunod ang malakas na pintig ng puso ko dahil sa kaba at iba pang emosyon na nararamdaman ko.What if he misunderstand what he saw? Magagalit ba sya saakin ngayon? I don't want him to be angry. Hindi na nga maganda ang relasyon naming dalawa at ayoko namang madagdagan 'yon dahil lang sa mga hindi pagkakaintindihan.Even though the presence is making my throat dry, I still forced myself to speak. "I don't know how he figured out our relationship. Maniwala ka man o hindi, wala akong pinagsabihan nito. I was also surprised when he told me that he know about our marriage. I thought that you're the one who told him about that, but it seems like you also don't have an idea."Nanatili lamang na nakatutok ang mga mata nya sa daan at hindi man lang nagbago ang expresyon nya. I bit my lower lip and decided to continue speaking. I ne
Tatlong buwan na ang lumipas simula nang bigyan ko ng pangalawang pagkakataon si Storm. Kahit busy siya sa trabaho ng kompanya niya, hindi pa rin siya nawawalan ng oras na bumawi saaming mag-ina.Patuloy ring bumabalik ang tiwala ko sa kanya at habang tumatagal ay mas minamahal ko rin siya. Nakikita ko rin kung gaano kasaya si Gabella Ariana kasama ang ama niya. Napalitan na rin ng apelyido ni Storm ang apelyido ng anak ko.May galit pa rin ang mga magulang ko at si Wein kay Storm pero unti-unti na rin niya nakukuha ang loob ng pamilya at mga kaibigan ko. Pinapatunayan niya sa kanila na hinding-hindi niya na muli ako sasaktan pa.Maayos na ang lahat at sobrang saya ko. Mas lalong lumalago ang negosyo ko sa Australia at naghahanda na rin ako para humalili sa kompanya namin. Bumalik na ang koneksyon ng pamilya ko at ni Storm kaya naman mas lalo kaming umaangat. Wala na akong mahihiling pa. I'm so happy.
"Masarap ba ang mga pagkain?" nakangiting tanong ni Storm habang pinapanood si Gabella na kumakain. Simula nang magkausap sila kanina, hindi na nawala ang paningin nya sa anak namin. They had a conversation earlier and I just kept quiet while listening. That scene was very dramatic but also special. Humingi si Storm ng tawad sa kanya dahil wala siya sa tabi namin habang lumalaki si Gabella. Our daughter accepted his apology with all her heart. Nangako si Storm na babawi sya sa kanya at saamin. "Opo, Daddy." Mas nagkislapan ang mga mata ni Storm dahil sa tinawag ni Gabella sa kanya. "This is my mother's restaurant. Your Lola. You can meet her and my father later." "Really po?" Gabella's eyes sparkled. Tumango naman si Storm bilang tugon. Tahimik lang ako simula kanina. They were so happy to meet each other. Na-gu-guilty ako dahil sa katotohanang ako ang dahilan kung bakit hindi nila nakilala ang isa't isa nang maaga. Nakayuko lang ako at nagpapatuloy sa sa
Mas bumuhos ang emosyon na nararamdaman ko nang yakapin ako ni Storm. Parang ilog ang luha kong walang tigil na umagos. Hindi ko napigilan ang paghagulgol at gano'n din si Storm. The atmosphere became seriously dramatic. Damang dama ng pag-iyak namin ang hinagpis na nararamdaman naming dalawa."Fvck myself. I hate myself. Kasalanan ko kung bakit nangyari ang lahat na 'to. I'm sorry, Love. Please forgive me."Hindi ko inaasahan na ito ang mga salitang lalabas mula sa kanya kapag nalaman nya ang katotohanan na 'to. Akala ko magagalit sya. Akala ko ay susumbatan nya ako sa lahat. But now he's saying sorry. He's begging for forgiveness. Ibig sabihin ba nito ay hindi nya kukunin saakin si Gabella?"When I met that girl, I felt something in my heart. I suddenly remembered you. You resemble her. Pero binalewala ko lang 'yon dahil hindi ko kaylanman naisip na may anak tayo. Hindi ko naisip na itatago mo sya sa'kin. Pero hindi ki
"Arabella, sorry talaga. Bibilhan ko lang sana sya ng milktea tapos habang bumibili ako bigla syang nawala sa tabi ko. I'm sorry. I'll make sure that I'll find her. Kasalanan ko 'to..." naiiyak na sabi ni Queenie nang magkita kami sa mall. Noong nalaman ko na nawawala si Gabella, agad kaming pumunta dito ni Jeffrey sa mall na pinuntahan nila.I'm panicking and my mind and heart can't calm down. Nasaan ba ang anak ko? She don't have a phone with her. Kapag hindi ko pa sya mahahanap, mababaliw na talaga ako."It's no use blaming yourself. Maghiwalay tayong tatlo at hanapin natin si Gabella. Sigurado akong hindi sya lalayo."Kabisado ni Gabella ang phone number ko kaya naman sigurado akong maghahanap sya ng paraan para matawagan ako. I already taught her what to do if something like this happen. Pero syempre mag-aalala pa rin ako. No one called me yet. Paano kung may nangyaring hindi maganda sa anak ko?
"Mommy, are you okay?"Napalingon ako sa anak ko nang itanong nya 'yon. Ngayon ko lang napansin na nakatitig na pala ako sa bintana ng kwarto. I can't still stop thinking about Storm.It's obvious that my daughter is confused. Nagtataka sya kung bakit bigla bigla na lang akong umaarte nang ganito. Ngumiti na lang ako para masiguro sya na ayos lang ako. "Yes anak. May iniisip lang ako."Nandito kami ngayon sa kwarto ko sa mansyon ng mga magulang ko. Dito agad ako dumeretso dahil nandito din naman ang anak ko. When I arrived here, she immediately jumped on me and gave me a hug. Nag-alala talaga sya saakin. She asked me what happened and I just told her that an unexpected situation happened. Hindi na sya nagtanong pa ng ibang bagay matapos no'n pero sigurado pa rin ako na marami syang gustong itanong sa'kin pero pinipilit nya na 'wag magtanong. Hindi ko rin naman masasagot ang mga tanong nya ngayon.Mom
"Geneviève, wake up. Huminto na ang ulan."Dahan-dahang nagbukas ang mg mata ko nang marinig ang malambing na boses na 'yon. Right after I opened my eyes, I saw Strom smiling at me. Ilang beses pa akong napakurap para siguraduhin kung tama ba ang nakikita ko. I was right. It was really Storm beaming at me.I looked away as I sat up. How can he smile to me like that after what happened?Mahina akong napahikab at tumingin sa kanya. He look so much better now. Napatingin rin ako sa labas ng kubo at napansing wala na ngang ulan. Medyo madilim pa pero mas maaliwalas na ang kalangitan kaysa kanina.Sa tingin ko ay malapit na sumapit ang umaga.Muli akong napatingin sa kanya. Bahagya akong lumapit at hinawakan ang noo nya. Bumaba na ang temperatura nya. Napakataas ng lagnat nya kanina lang pero ngayon ay nawala na agad ang sakit nya.He smiled even brighter while looki
"Fvck this. Fvck everything." I mumbled aggressively and bit my lower lip. Mariin akong napapikit sabay hilot sa sentido ko. Sumasakit ang ulo ko dahil sa inis."Geneviève, I'm really sorry. Hindi ko alam na mangyayari 'to. It's my fault for being careless,""It's no use blaming yourself now. Wala tayong laban sa lakas ng ulan." Napa-buntonghininga ako at nagmulat ng mga mata. "Bakit hindi mo ako ginising kanina? Dapat tinanong mo sa'kin ang daan para hindi tayo naligaw." bulaslas ko."You were sleeping. I don't want to disturb your peaceful sleep." wika nya at lumapit saakin. "I'm sure that someone will come to save us."Umupo na lamang ako sa sahig at yinakap ang tuhod ko. Basang-basa ang lahat ng suot ko ngayon kaya naman sobrang lamig. Well, coldness is nothing to me. Nasanay naman ako sa lamig ng panahon pero iba na 'to. I'm wet because of the rain. Maari pa akong magkasakit dahil d
"Lahat bagay sa'yo kaya lahat bibilhin natin." Mommy Stara said joyfully. Pilit akong ngumiti sa kanya. "Ayos lang po ako Mommy Stara. Marami pa naman akong dami--" "No, Gen. Gusto ko bilhan ka pa ng maraming damit. Don't be shy, hija. Ako naman ang gustong gumawa nito at libre ko naman ang lahat." she winked at me. Wala na akong nagawa kundi ang ngumiti. Kanina pa ako dito sa fitting room at ilang mamahalin na damit na rin ang nasukat ko. Bawat damit ay binibili ni Mommy Stara bilang regalo nya daw saakin. Gusto ko nang tumakas at maghanap ng iba pang dahilan pero hindi ko magawa. Hindi ko naman magawang iwan si Mommy Stara dahil ayokong magtampo sya. Pero pano na 'to? I have to go on my parents' house because my daughter is waiting for me. Nangako ako na mamamasyal kami ngayong araw. Sigurado akong magtatampo sya kung hindi ko magagawa ang pangako ko sa kanya. "Ma, Geneviève is exhausted. Sa susunod na lang kayo nag-shopping. You can always invite her next time." singit naman ni
"You look beautiful." pagpupuri ni Storm nang makapasok ako sa private dining room ng restaurant. Naabutan ko syang naghihintay at may mga pagkain na sa lamesa. Mga paborito ko pa ang mga nakahanda.Hindi ko sya pinansin at umupo na lang sa harapan nya. I'm just wearing a simple black halter dress and my favourite black heels. Simple lang naman ang ayos ko katulad nang kahapon."I know." I replied, not smiling at him. Umiwas din ako ng tingin sa kanya. He looks magnificent now. Bagay na bagay sa kanya ang porma nya ngayong araw pero hindi ko pinahalata na napansin ko 'yon. I should make my heart calm down. Gwapo sya, oo pero hindi dapat ako mabighani sa gandang lalaki nya at sa mga matamis nyang ngiti."I'm glad that you came." Kahit hindi ako nakatingin sa kanya sigurado pa rin ako na malawak syang nakangiti ngayon.Hindi ko magawang makatingin sa ngiti nya. That smile is the thing that made me fool