Day by day, her felt the pain. The sadness and anger is in her heart towards the man who fooled her despite of her to much giving love in the relationship. Minahal niya ang binata ng buong puso, ibinigay niya ang lahat sa kanilang relasyon maging maayos lang ang kanilang pagsasama bilang mag-asawa. She's giving an effort, to much support and love in every decision he’d made in every event of his life. Pinahalagahan niya ng higit pa sa buhay niya ang pag-iibigan nila dahil akala niya kapag binuhos niya ang lahat ay hindi niya mararansan ang sakit na kaniyang tinatamasa ngayon.Sobrang sakit pala kapag ‘yong taong mahal na mahal mo ay nagawa kang saktan paulit-ulit. Malaki ang tiwala niya dito dahil alam niyang secure ang relationship nila, matibay ang pagmamahal nila sa isa't-isa, alam niyang hindi sila maiiwasan ang masaktan dahil nakapalibot sa binata ang maraming tukso ngunit hindi niya akalain na magpapadala ito sa init ng damdamin at nagawa siyang lokohin. Patong-patong na sakit
“PORTALEJO!” Someone call Anton again.She look at her brother, Anton. Nervous and fear build inside her, what will happened next? Hindi niya gusto ang tension na bumabalot sa kapaligiran. Kitang-kita niya sa mukha ng kapatid na para bang kaya nitong pumatay anumang oras.May kinuha itong baril at isinukbit sa tagiliran natatakpan ito ng jacket na suot nito. “Stay here. I’m going to teach those asshole’s a lesson!” He said. Binuksan nito ang pinto ng sasakyan at lumab—“Kuya!” Hinawakan niya ang braso nito dahilan para mapatingin sa kaniya. Sunod-sunod siyang umiling kasabay ang sunod-sunod na pagluha ng kaniyang mga mata.“Please...” Not in front of me!Hinawakan nito ang kamay niya bago dahan-dahang inalis sa braso nito. “I said don't beg.” Mahinahon ngunit bakas ang lamig sa boses nito na para bang nagsasabi na hindi siya nito makikinig sa kaniya.Tuluyan na itong lumabas kaya mas double pa ang kaba na nararamdaman niya ng makita ang kapatid na kaharap ang isang lalaki na hindi niy
ABALA si Zael sa pagbabasa ng may kumatok sa pinto at iniluwa nito si Michael. Hindi niya iyon pinagka-abalahang tingnan hangang sa maramdaman niya na lang itong nakatayo sa kaniyang gilid.“What the fuck brought you here?” Walang emotion na sambit niya sa kay Michael.Tumikhim ang secretary dahilan para mapatingin siya dito. Yumuko ito ng bahagya bago iniabot sa kaniya ang isang puting sobre. “Boss, ibinigay sa akin ng guard may nagpapaabot po nito sayo.” Sandali niyang tinitigan ang sobre bago niya iyon tinanggap. Suminyas siya dito dahilan para mabilis itong nilisan ang kaniyang opisina. Nang mawala sa paningin ang binata ay tiningnan niya ang hawak na sobre. Sa unang tingin ay hindi siya interesadong buksan ito ngunit ng maisip na baka mula ito sa asawa ay madali niya itong binuksan upang tingnan ang laman.Malinaw sa kaniyang isipan ang kaniyang nabasa. Malinaw ang kaniyang mata sa nakita na nakasulat na letra. Nagtangis ang kaniyang bagang ng maisip kung sino ang may lakas ng l
“WHAT the fuck!” Bulaslas ni Zael ng maihinto niya ang sasakyan sa bahay nito—kung saan siya dinala sa araw ng anniversary nila.Dumapo ang mata nito sa kaniya na kitang-kita ang pagka-irita. “What the heck did you drive me here?!” Hindi makapaniwalang tanong ni Zael sa kaniya. Naiinis na tiningnan niya ito sa rear view mirror. “Hindi ba pwedeng magpasalamat ka na lang at may puso akong ipinagmaneho kita pa uwi sa lungga mo?” Inirapan niya ang binata.“Baba na!” She added.“I can't believe this. You supposed toward your house! Where did you live now?” “Bakit ko sasabihin? Sino ka ba?!” Walang alinlangang tanong niya sa binata habang nakatingin sa mga mata nito. Natigilan ito bago umiwas ng tingin sa kaniya.She hate him to the core! “I have a propo—” She cut him off.“I’m not interested. Just get out of my car, now.” Kalmadong utos niya dito ngunit na babakas sa boses niya na ang galit.“Listen, it's about what you said last time you came into my office. I’m willing to hel—”“I don
“SERYOSO talaga ako! I thought you're carrying a pig! Kung alam mo lang na bumilis ang tibok ng puso ko sa—nabihag niya ang puso ko!”“Bad shoot ka na sa kaniya. Mag sign of the cross ka ba naman na mas na una ang spirit kaysa sa anak?” Bagsak balikat na naglakad si Kant papunta sa sasakyan nito. Tinawanan niya ang kaibigan habang nakasunod siya dito.Hangang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwalang dalawa ang anghel na nabubuhay sa kaniyang sinapupunan. Sobra siyang nagtataka na sa pitong buwan ng kaniyang tiyan ay parang kabuwanan niya na ang laki nito. Nang dalawang buwan pa nga lang ito ay halatang-halata na ang umbok nito ngunit dahil sa madalas siyang nakasuot ng oversized ay hindi ka pansin-pansin ang tiyan niya kundi ang magandang kurba ng kaniyang katawan na napanatili niyang maganda.Pagkagaling sa hospital ay dumiretso sila sa Mall para kumain ng tangalian pero ang magaling niyang kaibigan ay pagkatapos nilang kumain ay niyaya siya nito sa nursery section upang bilhan raw
“DADO! DADO!” Dalawang pares na maliliit na palad ang tumatapik sa pisngi ni Kant. Naramdaman niya rin ang mabigat na bagay sa kaniyang likuran kaya napamulat siya ng mata. Kinusot-kusot niya ang kaniyang mata ng bumungad sa kaniya ang nakabungisngis na batang babae na kamukha ni Carry.“Prime won!” She raised her little hand while grinning to her twin-brother na naka-sakay sa likod ni Kant habang hinampas nito ang likod niya. Nilingon niya ang batang lalaki na nakasuot ng cowboy hat.“Primo great cowboy! Heya!” Muli siyang hinampas sa likod na para bang siya ang kabayo nito.“Good morning, Dado!” Malambing na bati sa kaniya ni Prime habang nakangiti. Ginulo niya ang buhok ng bata. “Hey, little girl. Help me get to get up!” Kinindatan niya si Prime. Nakangisi naman itong tumingin sa kakambal at sinungaban ito dahilan para bumagsak ang dalawa sa kama.Umupo si Kant sa kama at pinagmasdan ang dalawa na nagrarambulan sa kama. Imbes na awatin ang dalawa ay pinagsabong niya pa.“Go! Go
NAGLALAKAD si Carry sa ilalim ng malakas na ulan ka sabay ang walang tigil na pagluha ng kaniyang mga mata. Basang-basa na ang kaniyang sarili dahil hindi niya pinagka-abalahan na sumilong ng bumuhos ang malakas ng ulan sa nalaman niya kay Avril ay hindi niya alam kung anong gagawin niya.A pain and unbelievable truth. Nanigas si Carry sa kaniyang kinatatayuan ng marinig ang makalas na busena ng sasakyan. Nang mag angat siya ng tingin maliwanag na ilaw ng isang sasakyan ang tumama sa kaniyang mukha at hindi niya na nagawang umiwas pa.Lumundag ang puso niya at napa-upo siya sa gitna ng kalsada ng huminto ang sasakyan sa tapat niya ilang dangal na lang ang layo nito sa katawan niya. Humikbi siya ng malakas dahil hindi niya akalain na makakaligtas pa siya kamatayan, sa bilis ng takbo ng sasakyan ay hindi siya nito bubuhayin.Isang pares ng itim na sapatos ang tumigil sa kaniyang harapan. Wala na rin siyang nararamdaman na tumutulong ulan sa katawan
“PRIME, PRIMO. This is the day you're waiting for... You're Mom is in front of you.” Sambit ni Kant sa dalawang bata na printing naka-upo sa sofa habang na nunuod ng TV.Nakaluhod si Carry sa sahig habang nakatitig sa kaniyang mga anak na abala sa pagkain ng pasalubong na ibinigay ni Kant dito. Hindi niya maiwasang hindi umiyak at masaktan dahil sa hindi siya nito na gawang yakapin at kahit man lang batiin ay hindi nito ginawa.Sabay silang dumating ni Kant sa condo nito dahil bumalik na sila ng Manila ng hindi na tatapos ang shoot. Nakaramdam siya ng inggit kay Kant ng salubungin ito ng mga anak niya ng mahigpit na yakap at mga halik.“I hate her just like how she hate us from the very start.” Primo coldly said while staring at the TV.Napatakip si Carry sa kaniyang bibig upang pigilan ang ingay ng kaniyang pag-iyak. Pakiramdam niya ay pinipiga ang puso niya sa sakit dahil sa sinabi ng kaniyang anak. Kasalanan niya rin kung bakit ganito sa kaniya ang mga anak niya dahil sa una pa la