(Sera POV)
Si Kuya Ruel nakasandal sa isang dingding, at napapikit lamang ito ng lumabas ako. Hinahayaan lang nila magtapatan ng kayabangan ang mga tauhan nila. Inalis ko ang pagkaka-akbay ni Nathaniel sa akin. Hinarap ko siya.
“Wala akong oras upang maglinis ng unit ko, kaya kung mangugulo lang naman ang mga tauhan mo, palabasin mo sila ngayon din.” Ngumisi lamang si Nathaniel pero sumunod naman siya sa akin at senenyasan ang mga tauhan niya magsilabasan. Isang tango din ni Kuya Ruel sa kanyang tauhan, sumunod din ito.
Iminulat ni Kuya Ruel ang kanyang mga mata. “Kailan mo lulubayan si Sera?”
Mayroong katapangan sa tanong niya para kay Nathaniel.
“Lubayan ang asawa ko para pestihin mo rin Ruel? Nah, hindi ko yan hahayaan na mangyari.”
“Nathaniel, dalawa ba kaming pinapanindigan mo? Mahirap yang ginagawa mo. Kung wala kang balak makipaghiwalay sa akin,
(Wilma POV)Inakala kong mauuwi ang pinapakita kong awa sa Old Master Yao na kakampihan niya ako at tuluyan na sisipain si Sera sa pamilyang ito, ngunit nagkakamali pala ako. Ano ang nakita ng uklubin na ito kay Sera. Bakit niya sinasabi ang mga salitang ito na parang nais niya ako mapahiya. Sa totoo lang parang ilang beses akong sinampal sa sinabi nito. Si Sera ang kinikilala niyang manugang sa pamilyang ito na hindi talaga ako makakapayag!Hindi ko hahayaan na magwagi si Sera sa usapang ito. Ito na ang pagkakataon ko para sirain siya, at tangapin ng Old Master Yao na ako ang karapatdapat para kay Nathaniel.Kung makatitig sa akin ang Old Master Yao, parang ako itong makasalanang babae sa mundo na nakilala niya. Ngunit hindi ako susuko na makita niyang ako ang mas marangal, mabait, at nakakaawa sa situation na ito.Malumanay ang mukha ng Old Master Yao, at ang asal na ipinapakita niya sa amin ay marangal. Kalmado, at alam a
(Sera POV)Ang napakalma kong puso sa isang iglap muling bumilis ang pagtibok. Hindi ko alam kung paano ko sasagutin ang old Master Yao sa kanyang tanong. Nakatitig ito sa akin ng husto, hangang sa ikinayuko ko. Ewan ko kung naitago ko ang aking mukhang namumula sanhi ng tanong.Mahinahon na ngumiti ang Old Master Yao, kinuha ang kanyang tsaa, at bago nagsalita napahigop muna ito. Napatitig sa mukha ng mag-asawang Mendevil at Wilma, tila ba sila na ang nailang sa narinig nila.“Ang mukha mo iha, alam kong hindi sapilitang nakipagtalik sayo si Nathaniel, kaya naman sa mga naririto sa silid na ito, muli ko kayong pagbabantaan. Walang may karapatang sumira sa kasal ng dalawang ito hangang humihinga pa ako sa mundong ito.”Sa ipinahayag ng Old Master Yao ang mukha ni Ate Wilma ay kasindilim ng uling at napakalagim. Sigurado ako na naubos na ni Ate Wilma lahat ng mura na maimumura niya sa Old Master Yao.&ldquo
(Sera POV)“Gusto ko ang katapangan mo ngayon Sera.” At biglang hinawakan ni Nathaniel ang braso ko. Mahigpit at malakas. Nasasaktan ako… Pero ang sakit na nararamdaman ko wala pa ito sa sakit na ipinaranas ni Nathaniel at Wilma sa akin.“Sa totoo lang Nathaniel, kaya kong isumpa na ikaw lamang ang naging lalaki ko sa buong buhay ko. Paano naman si Ate Wilma? Sa tingin mo ba napakalinis niya?” Oras na para labanan ko nga ang mga sinabi ni Ate Wilma sa akin na hindi tugma sa pagkatao ko. “Siyam… O baka hindi na mabilang sa daliri. Pinagbubuntis ko ang anak natin noon pero hindi mo ako pinaniwalaan, at ang isa pang katangahan na hindi ka naniwala sa akin, ay ang pinagbubuntis ni Ate Wilma na anak mo ito? Hindi mo yun anak!”Binitiwan ako bigla ni Nathaniel, at tumawa…“Alam mo Sera hangang ngayon yan parin ang sinasabi mo sa akin. Alam natin na hindi mo pinagbubunt
(Wilma POV)“Dahil ipinamukha naman ni Sera sa pamilya mo na hindi ako karapat-dapat saiyo. Na masama ako, at ang pagmamahal ko sayo Nathaniel ay naging landi na lamang sa paningin nila. Kahit ikaw nabulag na ng tuluyan ni Sera, wala na akong kalaban-laban pa. Mas mabuting mawala na lamang kami ni Seth sa mundong ito. Hadlang lamang kaming dalawa sa pagmamahalan ninyo ni Sera.”Napabuntong-hininga si Nathaniel, at napilitang maupo sa harapan ko.(Sera POV)Sa loob nga ng dalawang linggo, hinayaan lamang ako ni Nathaniel na manatili sa aking Condo Unit, matapos din ibigay ni Kuya Ruel ang pekeng resulta na depression nga ang dahilan kung bakit nagkaroon ako ng aksidente isang gabi. Ayoko siyang makita kung siya naman talaga ang magiging daan para maging maikli ang buhay ko.Pero hindi ko inaasahan mayroon akong natangap na documentong galing sa Y
(Sera POV) Lumabas si Nathaniel sa sasakyan nito at asar na napangiti siya sa akin. Saka ang paningin nito dumapo sa paningin ni Kuya Ruel.“Hindi sayo sasama ang asawa ko. Hindi mo na ito kailangan pa gawin Ruel. Pero maraming salamat kung patuloy kang sumusulpot sa tuwing nanganganib nga ang asawa ko. Ngunit sa ngayon, gaya ng sinabi ko, sa akin siya sasama.”Walang nagawa si Kuya Ruel kundi lumabas nga sa sasakyan para na din kausapin ng tao sa tao si Nathaniel.“Yun kung hahayaan kong may mangyari na namang hindi maganda kay Sera.” Lalong umabot ang ngiting pang-asar ni Nathaniel hangang sa tenga nito. “Sa ngayon mayabang mong sinasabi na asawa mo si Sera pero darating ang oras na matatapos na ang relasyon ninyong dalawa.” Dagdag pa ni Kuya Ruel. “Asawa mo siya ngayon, kaya sino naman ako para sunduin siya, kaya hahayaan kitang sumama si Sera saiyo.”“Natural Ruel.” Hindi pa nga nakukuha ni Nathaniel ang pagsang-ayon ko sa kanya, lumapit na ito sa akin at hinablot ang kamay ko. N
(Sera POV)Ngunit biglang tumawa si Nathaniel. Hindi ito maganda…“Alam mo Sera pinapatawa mo ako ng husto eh. Kasi minamaliit mo ako ng husto. Alam mo bang parang papatay lang ako ng langgam kapag ginusto ko siyang patayin?”Alam ko kung ano ang kayang gawin ni Nathaniel sa isang iglap. Kaya naman napayuko ako ng bahagyang at napabuntong-hininga. Pero hindi ko inaasahan na magpapakita ng katigasan si Gail sa harapan ni Nathaniel, at patuloy na nagsalita para lang ata ipaglaban ang hustisya para sa akin.“Naman talagang wala kang kwenta. Puro ka pananakot kay Sera! Sige, patayin mo ako! Tch. Ang isang Mr. Nathaniel Yao gago at walang kwentang asawa! Higit pa roon, isang kang bulag na walanghiya!”“Gail, tama na please. Shhhh. Tama na.” Na kahit nga malamig ang paligid pinagpapawisan ako para kay Gail.Nandilim ang mukha ni Nathaniel. Parang kahit anong oras tila
(Sera POV)“Nathaniel, bitawan mo ako!” Nagpupumiglas ako a kanya, pero hindi ako makawala kay Nathaniel.Hinalikan nito ang aking leeg, at bigla nitong kinagat. Napapikit ako sa sakit… At namilipit ang buo kong katawan. Lalo na ang lugar kung nasaan ang aking tumor.“Diba sinabi mo na ako lang ang mamahalin mo Sera? Ibig lang sabihin ako lang ang makakasama mo sa kama. O hindi lang ako ang pinagsabihan mo noon, kundi maraming lalaki? Ilan ba kami Sera? Alam mo nadidiri ako kapag iniisip kong totoo ang mga yun!”Over-thinking ang tamang salita para riyan Nathaniel. Hinding-hindi ko magagawa ang kalokohan na yan.“Paulit-ulit kong tinatanong ang aking sarili, bakit kita pinakasalan.” Pabulong niyang sinabi sa akin na halos lahat ng aking balahibo nagsitindigan. Hangang sa pinunit na nga niya ang natitira kong saplot.“Nathaniel…” Mangiyak-ngiyak kong
(Sera POV)Hindi ba dapat ako ang magtanong niyan sa kanya? O mali lang ang naitanong ni Ate Wilma sa akin?Lumingon ako kay Nathaniel na biglang kumunot ang noo, saka napahilot ng kanyang sintido. Saka bumaling ako kay Wilma at mas lalong nilakihan ko ang ngiti sa kanya. “Bakit mo ako tinatanong ng ganyan Ate Wilma? Ano ba ang pinagsasabi mo? Bahay ko ito. Kaya natural dito ako mag-aalmusal at niyaya nga ako ng asawa ko bago pumunta sa boutique ko. Ikaw, ano ang ipinunta mo dito? Ang Lumambitin na naman sa leeg ng asawa ko. Yan naman diba ang ginagawa ng kabit diba?”“…” Nagbago ang ekpresyon ni Ate Wilma. Humigpit ang hawak niya sa kanyang pitaka at naglabasan ang mga ugat sa kanyang mga kamay. Subalit magaling parin siya sa pag-arte. Wala na atang makakatalo sa kanya.Lumapit siya kay Nathaniel na may lungkot bigla ang mukha.“Nathaniel, parang hindi dapat ako pumunta dito. Tulo
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi
(Jing-ER POV)Pagdating ko sa school, syempre di ako late. Mas maaga akong dumarating, mas maagang nakakakuha ako ng bagay na ikaka-peace offering ko kay Lost.Hahaha.Di nga ako nagkamali, makakabawi na ako kay Lost ng makita ko ang hinahawakan ni Aby.Isang collection book ng mga larawan ni Zendeo.Masaya ko itong ibinigay kay Lost ngunit nakalimutan niya isa akong patay gutom na kailangan pakainin.Kaya at the end nag-agawan kaming dalawa sa collection book ni Aby. Di kasi sumang-ayon sa deal ko sa kanya.Kaya naman biglang naging maldita si Aby ng nasira namin ang Album. Puro kay Zendeo nga ang larawan.Kapag ganito si Aby, lumalabas na ang sungay, kailangan ko nang lumayas sa harapan niya. Tatakbo ako na alam kong walang oras si Aby na habulin ako.Ang nakakagawa lang kay Aby para habulin niya ito, ay si Kevin.Minsan kapag nakikita ko silang nagbabangayan, kapag n
(Jing-Er POV)Ganoon talaga ang pangalan ko may pa-dash pang nalalaman si Author.Jing-Er.Wow!Ang sarap ng umaga! Unat ko ng aking mga kamay.Oo, masarap kahit wala naman talagang lasa.Wala lang, napaka-energetic ko lang ngayon dahil nga namiss ko na naman ang mga bestie ko sa haba ng summer vacation. Kailangan pa talaga namin umuwi ng probinsya para taguan lang ng mga magulang ko yung naniningil sa kanila.Bumalik naman dito na marami ding iniwang utang sa probinsya. Ibang klase talaga ang mga magulang kong yan. Kaya naman di na ako magtataka kung magulang ko talaga sila.Lumapit ako sa bike na katabi lang din ng bike ng kapatid ko.Bago ako umalis papunta sa school, set up na muna ng prank para sa kapatid ko.Hahaha. Kala niya di ako marunong gumanti. Isumbong mo pa kasi ako kila Mama.Ayan. Bahala na kung ano man ang mabasag na paso sa m
(Aby Sena POV)Ang secondhand camera ko na pinaghirapan namin ni Dada bilhin. Sa kamay lang bumagsak ni Kevin at ganito na ang sinapit niya.Sumusobra na siya!Ano naman kung secondhand yun?! Camera ba niya para ikahiya niya at mabawasan ang pagkatao?Ano naman kung ang pangit ng mga kuha ko?Expert ba siya pagdating sa mga larawan?!Sa ginawa niya, naghahamon siya ng World War Three!“Sena, malalate ka na.”Gising niya sa akin ulit.Muli niya akong nilapitan. Hinawakan ang balikat ko na ikina-angat ko ng mukha ko sa kanya.Talagang galit ako.Galit ako…At ng makita nito ang mukha ko, na ikinangiti niya.“Sira ulo ka ba Kevin?”“I am not. Bakit anong problema ng mukhang yan?”Gusto kong tumawa na parang traydor. Yung tipong inis ka tapos tumatawa ka.Yung effect na parang