Chapter 2 (9) The King of Arrogance
(Sera POV)
Medyo nainis nga sa akin yung lalaki dahil sa sinagot ko sa kanya. May lie detector ba siya sa kanyang katawan para malaman niyang nagsisinungaling ako? Saka ang tampo niya ohh. Kala naman nito may concern sa akin. Saka ang lapit din ng pagsisinungaling ko sa totoong nangyari, paano niya nadetect?
Pagdating namin sa tuktok ng bundok, mas lalong gusto ko ngang isigaw na lang dito ang problema ko. Kaya lang may puntod at baka bumangon pa yun ina ni Kuya Ano dahil sa bunganga ko. Di ko naman keribels na makakita ng ganoong bagay sa boung buhay ko.
“Anong dala mong pagkain riyan?” Nang mailagay ko na nga yung bouquet sa puntod. Medyo gutom na ako at kahit gumawa nga ako ng agahan, sino naman yung may ganang kumain kung wala naman akong kasalo? Mas mabuti palang nagpabebe na lang ako, para maforce si Mama na harapin ako. Speaking of Mama, sana hindi siya
Chapter 2 (10) The King of Arrogance(Nathaniel POV)“Uhmm. Kailangan ko nang umalis.” Nang bumalik nga sa harapan ko ang babae. Namutla bigla ang mukha nito. “Hinahanap na ako sa amin. Ano, di ko sigurado na mapapangatawan ko yung sinabi ko sa Mama mo, kasi nakasalalay yun sa ugali ng lalaking mapapangasawa ko.”“Magpapakasal ka talaga sa kanya, kahit hindi ka naman sigurado?”Binigyan ako nito ng pilit na ngiti. “Oo. Sigurado ang pamilya ko sa lalaking yun, kaya okey lang ata.”“Who is he?” Saka bigla itong tumawa. “Nevermind.”Tumango siya. “Ikaw ayusin mo rin ang pakikitungo mo sa babaing ipapakasal sayo. Alam kong magkikita pa tayo, pero depende parin yun. Susubukan ko talagang bumalik dito. See yah soon.”Gaya ng kahapon, muli na naman nga ako nitong tinalikuran. Kumaway ng malayo na ito sa akin, na tuluyan
Chapter 2 (11) The King of Arrogance(Secretary Taki POV)Lumapag sa rooftop ng Main building ng kompanya ni Master Nathaniel ang chopper na siya ang lulan nito. Nakahelera kaming naghihintay sa kanya. Kaagad itong bumaba at lumapit ako sa kanya. Mahahaba at mabibilis ang bawat lakad nito na nakasanayan ko na din sabayan ito. Walang salitang lumabas sa kanyang bibig hangang sa makarating nga kami sa opisina nito.Diretso sa kanyang upuan saka napatitig sa akin.“May ipapagawa ako sayo.” Nakikinig lang ako sa kanya. Alam kong personal sa tuwing ganito ang kanyang auwra. “May babaing bigla na lang sumulpot sa bundok kung saan inilibing ang aking ina.”Babae? Malinaw ang sinabi niyang babae diba? Hindi ako makapaniwala na bibigkasin ang salitang yun ng kanyang labi.“Sinabi niya, isa din siya sa biktima ng arrange marriage.” Heto ba yung dahilan kung bakit nagtanong siya tung
Chapter 2 (12) The King of Arrogance(Sera POV)Suot nga ang damit at alahas na ipinadala sa akin ng lalaking yun… Nakahinga sila Mama at Ate Wilma ng makita ako.“Ngunit wag tayong makampante Mama, baka may pinaplano siyang isabotahe ang date nila. Hoy Sera! Si Nathaniel Yao ang lalaking yun, hindi biro ang impluwensya niya. Kaya umayos ka. Baka ano pa ang mangyari sa amin, dahil sayo. Tungkol kay Papa… Alam mo bang…”“Wilma.” Putol ni Mama kay Wilma. Saka lumingon ulit sa akin. “Napakaganda mo sa damit na yan Sera.” Isang black dress na siyang makikita ang hita dahil sa hiwa na kulang na lang talaga… Punitin ko na para wala nang maitago diba?Sa damit pa lang na ipinadala ng lalaking yun, pakiramdam ko binabastos na ako nito. Ang klase ng lalaking gumagawa nito, mga manyak at walang respeto sa mga babae.“Anong tungkol kay
Chapter 2 (13) The King of Arrogance(Secretary Taki POV)Kalahating oras na ang lumilipas ngunit wala paring utos na lumalabas sa labi ni Master Nathaniel. Hindi man lamang ito lumabas ng sasakyan, at kahit man silipin si Miss Sera. Ang nais lang nito malaman ng kanyang ama na narito siya sa mangyayaring trahedya.Paunti-unti nang lumalayo ang mga tauhan namin sa lokasyon ni Miss Sera. Mapapabuntong hininga ka na lang talaga. Nang biglang tumawag ang Executive Secretary ng Chairman.“Give the phone to Master Nathaniel.”“What for Secretary Ethan?” Narinig kong ngumisi ito.“May sasabihin sa kanya si Chairman kung gusto mo malaman.” Kaya sa loob ng sasakyan ino-on ko ang speaker at maririnig nga ni Master Nathaniel ang kanyang ama. Tumatawa ito na parang may pinaglaruang laruan, at nagwagi nga sa pustahang ginawa.“Son, alam mo ba kung sino ang nasa harapan ko
Chapter 2 (14) The King of Arrogance(Dr. William POV)“Her vital sign.”“Stable.” Na maririnig ang tunog ng makina ngunit pakiramdam ko kailangan ko munang makitang may pagkatao ang aking anak, kung hindi merong internal bleeding sa kanya.“She is fine William!” Biglang bukas ng pinto ng ER. Si Ruth… Patulak niya akong pinaalis sa tabi ng anak namin, at sinabi na nga sa mga nurse na ilagay na ito sa maayos na silid. “Mamaya lang magkakaroon na ng pagkatao si Sera.”“Nakita mo ang ginawa mo Ruth! May balak silang patayin ang anak natin.” Napabuntong hininga ito sa harapan ko.“Nakikita mo ba ang sarili mo William? Matapos mong pagalitin ang Chairman dahil patatakasin mo ang paborito mong anak, at ngayon pinagbibintangan mong may kagagawan sa nangyari kay Sera, sa tingin mo mapapatawad ka pa niya? Mabuti ngang napaki-usapan ko pa ang Cha
Chapter 3 Ugliness, Behind the Queen Successful Family(Sera POV)Nang maimulat ko ang aking mga mata, si Papa kaagad ang bumungad sa akin. Kaagad akong napahawak sa braso nito…“Dad, a-anong nangyari sa mukha ninyo?” Merong pasa at pumutok ang labi nito. Hindi nga nagsinungaling si Kuya Ruel at Ate Wilma sa sinabi nito sa akin. Kasalanan ko yun kasi… Nais nga akong patakasin ni Papa sa kasunduang ito.“Ayos lang ako Sera. Sabihin mo sa akin may masakit ka bang nararamdaman? Kamusta ang pandinig mo?”“Ayos lang din ako Dad.” Huminga ako ng malalim. Namalayan ko na lang nasa paligid ko din sila Ate Wilma na kausap ni Mama sa may Terrace at si Kuya Ruel na may binabasa sa clipboard nito. “May sumabog Dad… At mabuti na lang talaga, nakaalis ako. At meron diba akong tatlong batang sinagip? Kamusta sila?”“They are fine Se
Chapter 3 (2) Ugliness, Behind the Queen Successful Family(Sera POV)Napapa-scroll ako sa social media para sa balita tungkol nga sa pagbitaw ko sa aking titulo. Ngunit wala akong makita, kundi ang mga haka-hakang… binayaran ng pamilya ko ang hurado para itanghal nga akong panalo.Ayoko man magbasa ng mga kumento ng ibang tao, eh sa tuluyan akong nacurious. Ngunit mali ang ginawa ko kasi nakaramdam ako ng kirot. Hindi sila naniniwala na kaya ko ngang maipanalo ang koronang yun. Kahit sarili kong kababayan, may basher din ako.O wag paniwala Sera, dahil uso ngayon ang mga trolls. Gumagawa ng dummy account para lang mag-ingat at gumawa-gawa ng kwento.Yung tungkol naman kahapon na nangyari, wala din. Walang report. Anong nangyayari? Haist. Siguro sino ba naman ako? Di naman ata malaki ang pangalan ko para nga bantayan ng mga taga-media ang bawat kilos ko. Saka mas mabuti na nga yun, malayang-
Chapter 3 (3) Ugliness, Behind the Queen Successful Family(Sera POV)“Dr. Ruel Mendevil!” Napalingon kaagad si Kuya Ruel sa akin at kagaya ni Papa nagulat din siya sa akin.“Ano ang ginagawa mo dito?”“Pakiramdam ko tuloy bawal ako dito. Bawal ba?”“Restricted ang lugar na ito Miss Sera.” Address ni Kuya Ruel ng pangalan ko na tinatawag lang ako ng mga katulong ng ganoon. Ngumiti na lang ako sa kanya.“Tutulong ako kuya sa pagpapakain ng bata. Wala naman akong ginagawa sa silid ko, bakit di na lang ako tumulong sa inyo? May maitutulong naman ako diba?”Napabuntong hininga si Kuya Ruel. “Plus, ang cute ng mga baby!”“Aning-aning ka talaga.” Tipong mapapasubo si Kuya Ruel sa sinabi ko. “Anong cute dyan? Kung si Wilma yan, umalma na kung magpapakain siya.”“Hindi ako si At
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi
(Jing-ER POV)Pagdating ko sa school, syempre di ako late. Mas maaga akong dumarating, mas maagang nakakakuha ako ng bagay na ikaka-peace offering ko kay Lost.Hahaha.Di nga ako nagkamali, makakabawi na ako kay Lost ng makita ko ang hinahawakan ni Aby.Isang collection book ng mga larawan ni Zendeo.Masaya ko itong ibinigay kay Lost ngunit nakalimutan niya isa akong patay gutom na kailangan pakainin.Kaya at the end nag-agawan kaming dalawa sa collection book ni Aby. Di kasi sumang-ayon sa deal ko sa kanya.Kaya naman biglang naging maldita si Aby ng nasira namin ang Album. Puro kay Zendeo nga ang larawan.Kapag ganito si Aby, lumalabas na ang sungay, kailangan ko nang lumayas sa harapan niya. Tatakbo ako na alam kong walang oras si Aby na habulin ako.Ang nakakagawa lang kay Aby para habulin niya ito, ay si Kevin.Minsan kapag nakikita ko silang nagbabangayan, kapag n
(Jing-Er POV)Ganoon talaga ang pangalan ko may pa-dash pang nalalaman si Author.Jing-Er.Wow!Ang sarap ng umaga! Unat ko ng aking mga kamay.Oo, masarap kahit wala naman talagang lasa.Wala lang, napaka-energetic ko lang ngayon dahil nga namiss ko na naman ang mga bestie ko sa haba ng summer vacation. Kailangan pa talaga namin umuwi ng probinsya para taguan lang ng mga magulang ko yung naniningil sa kanila.Bumalik naman dito na marami ding iniwang utang sa probinsya. Ibang klase talaga ang mga magulang kong yan. Kaya naman di na ako magtataka kung magulang ko talaga sila.Lumapit ako sa bike na katabi lang din ng bike ng kapatid ko.Bago ako umalis papunta sa school, set up na muna ng prank para sa kapatid ko.Hahaha. Kala niya di ako marunong gumanti. Isumbong mo pa kasi ako kila Mama.Ayan. Bahala na kung ano man ang mabasag na paso sa m
(Aby Sena POV)Ang secondhand camera ko na pinaghirapan namin ni Dada bilhin. Sa kamay lang bumagsak ni Kevin at ganito na ang sinapit niya.Sumusobra na siya!Ano naman kung secondhand yun?! Camera ba niya para ikahiya niya at mabawasan ang pagkatao?Ano naman kung ang pangit ng mga kuha ko?Expert ba siya pagdating sa mga larawan?!Sa ginawa niya, naghahamon siya ng World War Three!“Sena, malalate ka na.”Gising niya sa akin ulit.Muli niya akong nilapitan. Hinawakan ang balikat ko na ikina-angat ko ng mukha ko sa kanya.Talagang galit ako.Galit ako…At ng makita nito ang mukha ko, na ikinangiti niya.“Sira ulo ka ba Kevin?”“I am not. Bakit anong problema ng mukhang yan?”Gusto kong tumawa na parang traydor. Yung tipong inis ka tapos tumatawa ka.Yung effect na parang