Marriage, A Debt Payment
By Death Wish
Chapter 1 Beauty Queen
(Sera POV)
Every young girls dream of being crown as a Beauty Queen. Kaya ang mga kasamahan ko ngayon sa pageant na ito, ay nakikita ko ang mga version nila noong bata pa sila. Nangangarap na makarating sa napakataas na entablado ng mga beauty pageant, ang Miss Universe. Kinakabahan ako ng sobra, halos nga hindi ko maisuot ang hikaw ko dahil mamaya lang sasabak na ulit kami. Kinakabahan man, ngunit may isang himalang nangyayari sa akin, kinakabahan lang ako kapag nasa backstage at kapag nasa stage na, alam kong ito ang huli kong pagkakataon para ipaglaban ang korona. Isang laro na lahat kaming naririto minimithi ang korona. May kanya-kanyang pinagdaanan at may kanya-kanya ding pag-aalalayan. Ginagawa ko ito para sa napaka-supportive kong pamilya. Kahit anong gustuhin ko, handa silang sumuporta at ibigay ang makakaya nila. Kaya naman ibibigay ko din ang lahat ng makakaya ko. Hindi ko man lang inisip na hindi para sa akin ang Korona, dahil yun ang ipinunta ng karamihan dito.
Ako si Sera Louisa Mendevil, twenty-five at iwinawagayway ang bandera ng mga single! Yeah! Hahaha. Sa wala naman sa akin nagtatangka manligaw. Dadaan muna sila sa pamilya ko bago nga ligaw. Yun ang nirerespeto ko din na kagustuhan ng aking pamilya. Sa totoo nga wala naman akong napupusuan na lalaki talaga. Siguro nais ko makita sa lalaki yung katangian ng aking ama. Maalaga, magalang, mapagmahal na asawa at ama, higit sa lahat napakasipag niya. Lahat ng kasapi ng pamilya ko, hindi ko naman sa ipinagyayabang, masisipag silang mga doktor at doktora. Kaya marami ang nagsasabi, di man lang dumanas ng hirap pagdating sa pera ang pamilya ko. Sa totoo lang dahil yun sa kasipagan ng aking ama. Kasipagan lang talaga ang susi para umangat ang isang tao, idagdag pa natin ang pagiging masinop.
“Batch 3! Hurry and prepare yourself at the backstage!” Sigaw na nga ng coordinator. Isang titig sa salamin, muli na naman akong ngumiti. Kakayanin natin Sera!
(Dr. William POV)
Doktor ako pero hindi ko mapigilan na kabahan para nga sa anak kong si Sera. Wala kami sa lugar mismo ng pageant niya, dahil meron kaming kailangan tapusin at ilang deadlines na dapat hindi namin mabigo ang umaasang cliente.
Nakatitig kami sa malaking screen. Narito ang buo kong pamilya, pwera nga lang kay Sera. Ngunit kasama naman namin ang nasa likuran ng pag-unlad ng pamilya namin, si Mr. Cedrick Yao. Kung wala siya, walang ngiti ang labi ng aking asawa, walang proteksyon sa aking mga anak, at lalong-lalo na wala ang masayahin kong anak na si Sera.
Lumabas na muli siya sa stage at kanya-kanya nga nagpakilala. Nang ang anak ko na, makapagpigil-hininga pero mapapaluha ka na lang talaga sa ngiti ng bunso ko. Masaya ako na lumaki siyang ganyan.
“William…” Napalingon ako kay Mr. Cedrick Yao. Bakas sa mukha niya ang kasungitan, ngunit halata rin ang katandaan nito. Malakas pa siya tignan. Pero ilang operasyon na din ang pinagdaanan ng katawan niya.
Agad na sumalubong sa akin ang usok ng tabako niya. “Sa pamilya mo, siya na lang ang walang silbi sa organisasyon.” Ngumisi ito. “Ngunit may sinabi sa akin ang asawa mong napaka-interesante.” Katabi ko lang ang asawa ko, pero di ko parin inaalis ang paningin kay Mr. Cedrick, ang tinaguriang pinakamakapangyarihang Mafia boss, na kahit autoridad sinasanto nga siya, kaya wala akong magawa kundi sumang-ayon sa mga kagustuhan niya. Di ko alam kung ano ang pinag-usapan nila ng asawa ko, ngunit parang may kinalaman ito kay Sera.
Pinaki-alaman na niya ang buhay namin, ng dalawa kong anak, wag na sina niyang isali pa si Sera, ang bunso kong anak.
“Tignan mo, ngiti pa lang ng anak mo, mananalo talaga siya.” Napatango ako. “Sayang nga ang kagandahan ng anak mo kung magiging doktora lang siya at abala ngang mag-opera. Sayang ang tindig at inosente nitong mukha kung gagaya din siya sa inyo.”
Nais ko magsalita, alam ko ang ngisi ni Cedrick ay mayroong kahulugan. Hindi yun maganda. Ano ba talaga ang pinag-usapan nila ng asawa ko?
“Ganito na lang William, kapag natalo ang anak mo, at ibig lang sabihin hindi niya napatunayan ang sarili para sa titulo niyang inaabot, sa ayaw mo man o hindi kailangan niyang sumunod sa yapak ninyong boung pamilya.”
Ano ito… Napalingon na ako sa asawa ko. Napatango ito. Hindi nakuha ng asawa ko ang titig na binibigay ko sa kanya. Akala ko ba napag-usapan namin na si Sera hindi namin idadamay sa di makataong ginagawa namin.
“Wag kang mag-alala William, sa tingin ko hindi ka malulugi sa arrangement na ito. Kaya wag mong titigan ng ganyan ang asawa mo. Saka napakagandang ideya nga ito ni Ruth.”
“Oo William, kung hindi nga papalarin si Sera, ang anak natin, unfair naman sa ibang nating anak na may inaambag sa organization. Kailangan niyang sumunod sa atin. At kung para nga sa kanya ang korona, hindi ko siya pipilitin na maging ganap na doktor.”
“Ruth…” Dismayado ako sa narinig ko.
“Pero kung papalarin, ipagkakasundo natin siya sa nag-iisang anak ng boss natin.” Nakangiti pa talagang sinasabi ito sa akin ng asawa ko.
“William…” Hinihingi ni Cedrick ang paningin ko sa kanya kaya agad kong itinago ang pagkadismaya ko. “Kilala mo si Nathaniel, nag-iisa kong anak, kaya lang masyadong woman-hater. Maarte pa sa babae ang usap-usapan ng mga katulong sa bahay.” Saka tumawa ito. “At kung papalarin nga ang anak mo, ikapitong babaeng ipagkakasundo ko sa kanya. Alam mo ba ang nangyari sa anim? Saka pumapayag naman si Nathaniel, ngunit gumagawa ng paraan para hindi matuloy. Haist. Nais ko na di lang naman magkaroon ng apo. Maluwag na ang Mansion para sa akin. Nakakabingi ang sobrang katahimikan. Nais ko lang bago malagutan ng hininga makita ang apo ko, o mga apo. Napakasarap noon isipin, diba William?”
Napalunok laway ako sa aking narinig. Is this an arrange marriage? At kilala ko nga ang nag-iisa nitong anak. Kahit si Cedrick hindi niya ito kayang kontrolin. At ipapain nila sa kamatayan ang anak ko? Anong kalokohan to?
@DeathWish
Chapter 1 (2) Beauty Queen(Sera POV)“The name I am going to announce will be crowned as the Miss Universe 2025.”Yung suspense ng tunog. At ang kamay na hinahawakan ko ngayon, pareho kaming kinakabahan at nanlalamig. Heto na nga, dalawa na lang talaga kaming nakatayo ngayon. Napapangiti kami sa isa’t-isa. Kung hindi man nga ako ang tawagin, ayos na ata ang maging 1st runner up diba? Not bad.Diyos ko po, kinakabahan ako ng sobra. Alam kong kinakabahan din ang pamilya ko habang nanunuod ngayon. Yung nga, sana wala silang operasyon, kundi magagalit ako kapag inuna nilang makita ako kesa sa pasyente nila. Huwag po kayong mag-alala, sabay-sabay natin papanuorin ang sarili ko sa stage na ito. Pero, sorry kung mabingi kaya kapag tumawa na naman ako na parang walang umaga. Ang mas naiirita talaga sa tawa ko, si Wilma. Kung makatawa daw ako, parang hindi ako nangaling sa pamilya namin. Hahaha.
Chapter 1 (3) Beauty Queen(William POV)Nang maka-uwi kami ng bahay, hinarang ko sa pintuan si Ruth na iniiwasan ako kahit sa sasakyan. Sumakay ito sa anak naming si Wilma, ngunit ngayon wala na siyang kawala sa akin. Wala na ding dahilan na nasa harapan kami ni Cedrick.“Ruth…”“William, pagod ako. Kung mag-aaway tayo ngayon, ipagbukas mo yan. Maawa ka, meron akong operasyon mamayang gabi. Kailangan ko matulog.” Diretso niyang pagpasok sa sala na kaagad naman kinuha ng katulong ang bag niya.“Anong maawa? Sa ginawa mo parang ibenenta mo ang sarili mong anak! Pinag-usapan na natin na hindi natin babangitin ang pangalan ni Sera sa organization, ano to?!” Natigilan sa paglalakad si Ruth, ngumisi sa akin.“Kumain na muna kayo.” Sinabi niya sa dalawang anak namin na nakasunod kaagad.“Tapos kayo mag-aaway? F*ck!” Daan ni Ruel sa gitna nam
Chapter 1 (4) Beauty Queen(Sera POV)Pagbaba ko pa lang sa eroplano, agad sa akin sumalubong ang mga batang babae na may mga hawak na maliliit na watawat. Saka naman sa akin isinuot ang kwintas na gawa sa bulaklak. Mapapangiti ka na lang sa makikita mo. Napahalik sa pisngi ng mga bata at sinabi ng isa…“Balang araw ako na din ang susuot ng Korona ninyo.” Kaya naman naupo ako sa harapan nito para maging kalevel ko ang taas nito.“Oo, darating ang panahon na yan.”“Ako din!” Saka di ko inaasahan na makakatangap ako ng group hug galing sa kanila. Mga bata na makikita sa kanilang mga mata ang kanilang mga iba’t-ibang pangarap at sana nga matupad ang mga yun.Sa paglabas ko sa Airport, napakaraming tao ang nag-aabang sa akin. Namalayan ko na lang nagsi-sulputan ang mga tauhan ng pamilya ko, at nagtaka lang ako kung bakit may ibang pin sa damit akong nakikita. Phoe
Chapter 1 (5) Beauty Queen(Sera POV)Sanay na ako sa ugali ni Ate Wilma. Maarte siya at medyo nga maldita. Pero di ko inaasahan ang narinig ko sa kanya. Ako ikakasal? At dahil yun sa koronang naipanalo ko? Hindi ko maintindihan.Nasa sala kami ngayon at kaharap ko nga ang mga magulang ko. Nakapikit lang si Papa at hinihilot ang kanyang sintido. Habang si Mama naman abala sa pagtimpla ng Tsaa.“Totoo po ba ang sinabi ni Ate Wilma?” Naglakas loob na akong magsalita. Sobrang hindi ko talaga inaasahan na ganito ang sasalubong sa akin. Akala ko talaga magiging masaya sila, pero bakit ganito ang mukha ni Papa. Para bang napakabigat ng pasanin nang koronang naipanalo ko.“Hindi kami pumasok ng trabaho at nilinis namin ang lahat ng schedule at appointment sa araw na ito para nga ipaliwanag sayo ang tungkol sa bagay na yan.” Mahinahon na sinabi ni Mama. Ngunit ngumiti ako…“Usap-
Chapter 2 The King of Arrogance (Secretary Taki)Kinaloskos ko ang aking sleeve matapos nga matangap ko ang mensahe ng Executive Secretary ng ama ni Master Nathaniel. This is the seventh arrange marriage proposal settled by the Chairman to his son. Such a waste kung paglalaruan lang naman ni Master Nathaniel ang buhay ng babaing to gaya ng pakikipaglaro niya sa mga nagdaang proposal.Well, kailangan ko ipaabot ang tungkol dito sa kanya.Nadatnan ko siya sa loob ng kanyang Robotics lab na halos ang sobrang oras niya iginugol sa paggawa ng mga devices at makumpleto ang pinu-program nitong robot. He is a freaking genius sa mga ini-imbento niya at mag-isa lang niya itong ginagawa. Meron naman siyang grupo ng mga scientist at inventor, ngunit malayong gugustuhin niyang maki-alam ang mga ito sa kanyang ginagawa. He is one of the famous and bachelor elite Multi-billionaire Tycoon pagdating sa larangan ng negosyo. Pi
Chapter 2 (2) The King of Arrogance (Secretary Taki POV)Malakas na umuulan nang makaabot ng kami sa family date na hinanda ng pamilyang Mendevil. We are late, ngunit hindi namin aakalain na kakarating di ng sasakyan ng Mafia Boss. Kaagad na pumaligid ang mga tauhan nito at hinintay na nga namin na makalabas ng sasakyan ito.Nang makita nito ang kanyang anak, ngumiti ito, saka nilapitan si Master Nathaniel. “Dapat lang na pinaghintay natin sila.”Sala sumilay ang ngiti ni Master Nathaniel dito. Pareho sila, like father like son. Ngunit kahit kailan hindi pa nadudungisan ng dugo ang mga kamay ng anak niya. Masasabi parin na mas malala ang stratehiya ng kanyang ama. Hindi makatao kung minsan at nawawala rin ang karapatang pangtao ng mga kalaban niya.Nang pumasok sa restaurant, bumungad sa paningin namin ang apat na katao na kaagad ding tumayo sa kanilang kinaka-upuan.“Di na sana kami tutul
Chapter 2 (3) The King of Arrogance (Sera POV)Kanina pa akong ginigising ng katulong ngunit mas pinili kong magtengang-kawali. Pabalik-balik dito, at sinasabing kailangan ko kumain ng agahan. Simula ng umuwi ako kasi dito hindi pa ako kumakain. Nakakawalang gana lang talaga. Dalawang araw na akong ganito. Sinubukan man akong kausapin ni Papa, pero mas pinili kong hindi muna siya kausapin. Si Mama, nagpupumilit at sinasabing kailangan ko yun gawin. Bakit?“Ayaw parin ba niyang bumangon?” Si Mama. “Ipa-akyat mo dito ang agahan niya.”Saka ko nga naramdaman na may naupo sa tabi ng kama ko. “Sera anak, magkakasakit ka sa ginagawa mo. Hindi lang sarili mo ang pinapahirapan mo, pati din kami ng Papa mo. Kumain ka na please. Pinag-aalala mo kami.”“Mama, talaga bang ikakasal na ako?” At nais kong magising sa bangungot na yun. Pakiramdam ko talaga binabangungot ako. P
Chapter 2 (3) The King of Arrogance (Sera POV)Paglabas nga namin sa tarangkahan ng compound na kinatitirikan ng bahay namin marami ang naghihintay. May taga-supporta, taga-media at higit sa lahat ang ipinadalang tauhan ng Miss Universe Organization.Oo, balak nga ng mga magulang ko na itapon na lang ng basta ang koronang naipanalo ko naman ngunit useless sa kanila. Akala ko talaga magiging masaya sila. Iba pala ang magdadala ng kasiyahan nila kundi makasal ako, at magkaroon sila ng apo. Haist.Wala pa sa isipan ko ang mag-asawa at magkaroon ng anak. Walang-wala pa talaga. Siguro mas nagising ako sa kalayaan na meron ako bilang isang dalaga. Nagagawa ko yung mga gusto ko na wala akong iisiping asawa at anak. Ano ba kasi ang pumasok sa isipan ng mga magulang ko at bigla silang nagka-interest na magkaroon ako ng asawa. Worst, it is a plain and obvious arranged marriage.Iniisip ko kung paano matatangihan ang proposa
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi
(Jing-ER POV)Pagdating ko sa school, syempre di ako late. Mas maaga akong dumarating, mas maagang nakakakuha ako ng bagay na ikaka-peace offering ko kay Lost.Hahaha.Di nga ako nagkamali, makakabawi na ako kay Lost ng makita ko ang hinahawakan ni Aby.Isang collection book ng mga larawan ni Zendeo.Masaya ko itong ibinigay kay Lost ngunit nakalimutan niya isa akong patay gutom na kailangan pakainin.Kaya at the end nag-agawan kaming dalawa sa collection book ni Aby. Di kasi sumang-ayon sa deal ko sa kanya.Kaya naman biglang naging maldita si Aby ng nasira namin ang Album. Puro kay Zendeo nga ang larawan.Kapag ganito si Aby, lumalabas na ang sungay, kailangan ko nang lumayas sa harapan niya. Tatakbo ako na alam kong walang oras si Aby na habulin ako.Ang nakakagawa lang kay Aby para habulin niya ito, ay si Kevin.Minsan kapag nakikita ko silang nagbabangayan, kapag n
(Jing-Er POV)Ganoon talaga ang pangalan ko may pa-dash pang nalalaman si Author.Jing-Er.Wow!Ang sarap ng umaga! Unat ko ng aking mga kamay.Oo, masarap kahit wala naman talagang lasa.Wala lang, napaka-energetic ko lang ngayon dahil nga namiss ko na naman ang mga bestie ko sa haba ng summer vacation. Kailangan pa talaga namin umuwi ng probinsya para taguan lang ng mga magulang ko yung naniningil sa kanila.Bumalik naman dito na marami ding iniwang utang sa probinsya. Ibang klase talaga ang mga magulang kong yan. Kaya naman di na ako magtataka kung magulang ko talaga sila.Lumapit ako sa bike na katabi lang din ng bike ng kapatid ko.Bago ako umalis papunta sa school, set up na muna ng prank para sa kapatid ko.Hahaha. Kala niya di ako marunong gumanti. Isumbong mo pa kasi ako kila Mama.Ayan. Bahala na kung ano man ang mabasag na paso sa m
(Aby Sena POV)Ang secondhand camera ko na pinaghirapan namin ni Dada bilhin. Sa kamay lang bumagsak ni Kevin at ganito na ang sinapit niya.Sumusobra na siya!Ano naman kung secondhand yun?! Camera ba niya para ikahiya niya at mabawasan ang pagkatao?Ano naman kung ang pangit ng mga kuha ko?Expert ba siya pagdating sa mga larawan?!Sa ginawa niya, naghahamon siya ng World War Three!“Sena, malalate ka na.”Gising niya sa akin ulit.Muli niya akong nilapitan. Hinawakan ang balikat ko na ikina-angat ko ng mukha ko sa kanya.Talagang galit ako.Galit ako…At ng makita nito ang mukha ko, na ikinangiti niya.“Sira ulo ka ba Kevin?”“I am not. Bakit anong problema ng mukhang yan?”Gusto kong tumawa na parang traydor. Yung tipong inis ka tapos tumatawa ka.Yung effect na parang