Chapter 1 (2) Beauty Queen
(Sera POV)
“The name I am going to announce will be crowned as the Miss Universe 2025.”
Yung suspense ng tunog. At ang kamay na hinahawakan ko ngayon, pareho kaming kinakabahan at nanlalamig. Heto na nga, dalawa na lang talaga kaming nakatayo ngayon. Napapangiti kami sa isa’t-isa. Kung hindi man nga ako ang tawagin, ayos na ata ang maging 1st runner up diba? Not bad.
Diyos ko po, kinakabahan ako ng sobra. Alam kong kinakabahan din ang pamilya ko habang nanunuod ngayon. Yung nga, sana wala silang operasyon, kundi magagalit ako kapag inuna nilang makita ako kesa sa pasyente nila. Huwag po kayong mag-alala, sabay-sabay natin papanuorin ang sarili ko sa stage na ito. Pero, sorry kung mabingi kaya kapag tumawa na naman ako na parang walang umaga. Ang mas naiirita talaga sa tawa ko, si Wilma. Kung makatawa daw ako, parang hindi ako nangaling sa pamilya namin. Hahaha.
Sorry na Ate Wilma. Parang hindi doktora. Kahit paano laughing is the best medicine, para sa mga walang lovelife o toxic man yung lovelife nila. Nakakaganda kaya ang tumawa.
“And the Miss Universe is…” May mga sumisigaw ng bansang nirerepresenta ko, pareho lang din ng dalagang hawak ko ang kamay niya. Nagkatanguan kaming dalawa. Kung sino man ang papalarin, siguradong maluwag na tatangapin ng bawat isa sa amin.
Hangang sa narinig ko nga ang pangalan ng bansang nirerepresenta ko. Hindi ako makapaniwala. Sobra. Masaya naman nga akong niyakap ng kandidata. Mayroong ngiti sa kanyang labi, at kanyang kinuha ang sash saka bouquet nito.
Masaya din akong nilapitan ng dating Miss Universe at nilagay sa ulo ko ang Korona na minimithi naming lahat. Sa totoo lang, ang akala ko, hindi tutulo ang aking luha, pero tumulo, para nga sa tinatawag na tears of joy.
Sa nanginginig kong katawan, agad kong niyakap ang bouquet ko pagkatapos nga maisuot ang aking sash. Alam kong masayang-masaya nito ang aking pamilya, mga kababayan at higit sa lahat ang pananalig ko nga sa Poong Maykapal na alalayan kaming lahat sa bawat landas na tinatahak namin.
“Take your first walk, Miss Universe 2025.”
(William POV)
Nakatayo na nga sa unahan ang maganda kong anak at isa nitong katungali sa korona. Pagkatapos ng nalaman ko, nawalan ako ng gana manuod. Hindi ko tangap na masasali bigla si Sera sa napakagulong mundo na iniikutan namin.
Patawarin mo ako Sera… Patawad. Sana nga hindi na lang ikaw ang manalo. Kung pipilitin ka nga nilang mag-aral ng medicina, di ako papayag na makapagtapos ka. Akala ko talaga, hindi ka pag-iinitan ng boss namin.
Napabuntong-hininga na lamang ako. Nais kong lumabas sa silid, pero hindi ko dapat ipakita ang pagkontra ko sa kagustuhan ni Cedrick. Kung hindi, isang iglap lang mawawalan ng magagandang bukas ang mga anak ko. O parang ako ang gumawa ng bagay na ikakamatay namin ng buo kong pamilya. bakit kasi naisipan ni Ruth na sabihin kay Cedrick ang tungkol kay Sera. Kailangan ko siya maka-usap, pero hindi kami maaring mag-away sa harapan ni Cedrick.
Sera anak, hindi pala maganda ang dala ng koronang yan para sayo. Sana nanatili ka na lang sa bahay, at wala ngang ipinapakitang katangian na ikaka-ayon ni Cedrick. Kapag nanalo ka, ipagkakasundo ka sa binatang walang ikinalayo sa kanyang ama. Si Cedrick mismo ang pumatay sa sarili niyang asawa at ayokong mangyari yun sa anak ko. Ayoko.
Anong ginawa mo Ruth?
Usap-usapan ang paggawa ng paraan ni Nathaniel upang maka-iwas siya sa pagpapakasal. Para sa kanya pangulo lang ang mga babae. Para sa kanya, negosyo ang asawa nito. Sa anim na babaing itinakda sa kanya, dalawa dito ay namatay sa Car accident, at si Nathaniel ang nasa likuran ng lahat ng yun.
Diyos ko po… Sana wag niyong ibigay ang korona para sa anak ko. Napakabigat ng pasanin ang naghihintay sa kanya kapag tinangap nga niya ito. Ayokong may mangyaring masama sa anak ko. Diyos ko po…
Ngunit napapikit ako ng aking mga mata ng, si Sera ang nakasungkit nga ng korona. Masaya namang napalundag si Ruth sa kanyang kinaka-upuan saka napapalakpak si Cedrick. Narinig ko ang tawa nila na parang halakhak ng demonyo. Kailangan na ipaliwanag ito sa akin ng asawa ko. Dapat hindi niya ito ginawa.
“Now the deal is set and sealed. Nanalo ang anak niyo, so, arrange marriage between my son and your daughter, William.”
“Maraming salamat Cedrick.” Si Ruth. Ako, napatango na lang.
“What is that face for William?” Nahuli ako. Ngunit kaagad kong inayos ang sarili ko. “Hindi lang ako makapaniwala Cedrick na nanalo ang anak ko, at mapapangasawa niya ang nag-iisa mong anak.”
“Ganito talaga yang si William. Sa katunayan nagagalak talaga siya ng sobra.” Salo sa akin ni Ruth. “Dahil napakakisig at matalinong binatilyo si Nathaniel. Napakapalad ni Sera ang anak namin para siya ang mapangasawa.”
“Ipaparating ko kaagad sa anak ko ang kasunduan na ito.”
“Cedrick.” Walang kating tawag ko sa kanya. “Sa tingin ko mas makakabuti na pag-uwi na lang ni Sera sabihin niyo sa kanya.”
“Why?” Nanghahamon ang tanong niya sa akin. Kilala niya ang sarili niyang anak. Maari nitong ipapatay si Sera kahit pumayag ito sa kasunduan. Gagawin ni Nathaniel ang lahat, hindi lang siya matali sa bagay na hindi naman talaga nito nais.
“May balak din akong sabihin kay Sera kapag umuwi siya. Mas personal mas mainam.”
“May chansa bang tumangi ang anak mo? Tss. Wag kang tanga William. Meron ba?”
“Cedrick…” Kuha ni Ruth ng attention nito. “Hindi tatangi si Sera. Sa katunayan nga may lihim na pagtingin si Sera sa anak niyo.” Hindi ako makapaniwala sa narinig ko kay Ruth, na ikinatawa ni Cedrick.
“Ganoon ba? O bakit ayaw niyo kaagad sa kanya sabihin.”
“Inaalala ng asawa ko, walang mas hihigit pang magandang i-aahin kay Sera sa pag-uwi niya bukod na sabihin dito na ikakasal nga siya kay Nathaniel.”
Ruth… Hinding-hindi magugustuhan ni Sera ang tungkol sa bagay na ito. Alam mo yan.
“Ahhh. Sige, sasabihin ko lang sa anak ko na meron na naman nga akong ipagkakasundong babae para sa kanya. Di ko sasabihin ang pangalan, at mas maganda siguro, iset-up natin sila na magcross ang landas. Bilang regalo ko na din sa anak ninyong matagal na palang pinagpapantasyahan ang anak ko. Sinabi mo sana ng maaga sa akin Ruth.”
@DeathWish
Chapter 1 (3) Beauty Queen(William POV)Nang maka-uwi kami ng bahay, hinarang ko sa pintuan si Ruth na iniiwasan ako kahit sa sasakyan. Sumakay ito sa anak naming si Wilma, ngunit ngayon wala na siyang kawala sa akin. Wala na ding dahilan na nasa harapan kami ni Cedrick.“Ruth…”“William, pagod ako. Kung mag-aaway tayo ngayon, ipagbukas mo yan. Maawa ka, meron akong operasyon mamayang gabi. Kailangan ko matulog.” Diretso niyang pagpasok sa sala na kaagad naman kinuha ng katulong ang bag niya.“Anong maawa? Sa ginawa mo parang ibenenta mo ang sarili mong anak! Pinag-usapan na natin na hindi natin babangitin ang pangalan ni Sera sa organization, ano to?!” Natigilan sa paglalakad si Ruth, ngumisi sa akin.“Kumain na muna kayo.” Sinabi niya sa dalawang anak namin na nakasunod kaagad.“Tapos kayo mag-aaway? F*ck!” Daan ni Ruel sa gitna nam
Chapter 1 (4) Beauty Queen(Sera POV)Pagbaba ko pa lang sa eroplano, agad sa akin sumalubong ang mga batang babae na may mga hawak na maliliit na watawat. Saka naman sa akin isinuot ang kwintas na gawa sa bulaklak. Mapapangiti ka na lang sa makikita mo. Napahalik sa pisngi ng mga bata at sinabi ng isa…“Balang araw ako na din ang susuot ng Korona ninyo.” Kaya naman naupo ako sa harapan nito para maging kalevel ko ang taas nito.“Oo, darating ang panahon na yan.”“Ako din!” Saka di ko inaasahan na makakatangap ako ng group hug galing sa kanila. Mga bata na makikita sa kanilang mga mata ang kanilang mga iba’t-ibang pangarap at sana nga matupad ang mga yun.Sa paglabas ko sa Airport, napakaraming tao ang nag-aabang sa akin. Namalayan ko na lang nagsi-sulputan ang mga tauhan ng pamilya ko, at nagtaka lang ako kung bakit may ibang pin sa damit akong nakikita. Phoe
Chapter 1 (5) Beauty Queen(Sera POV)Sanay na ako sa ugali ni Ate Wilma. Maarte siya at medyo nga maldita. Pero di ko inaasahan ang narinig ko sa kanya. Ako ikakasal? At dahil yun sa koronang naipanalo ko? Hindi ko maintindihan.Nasa sala kami ngayon at kaharap ko nga ang mga magulang ko. Nakapikit lang si Papa at hinihilot ang kanyang sintido. Habang si Mama naman abala sa pagtimpla ng Tsaa.“Totoo po ba ang sinabi ni Ate Wilma?” Naglakas loob na akong magsalita. Sobrang hindi ko talaga inaasahan na ganito ang sasalubong sa akin. Akala ko talaga magiging masaya sila, pero bakit ganito ang mukha ni Papa. Para bang napakabigat ng pasanin nang koronang naipanalo ko.“Hindi kami pumasok ng trabaho at nilinis namin ang lahat ng schedule at appointment sa araw na ito para nga ipaliwanag sayo ang tungkol sa bagay na yan.” Mahinahon na sinabi ni Mama. Ngunit ngumiti ako…“Usap-
Chapter 2 The King of Arrogance (Secretary Taki)Kinaloskos ko ang aking sleeve matapos nga matangap ko ang mensahe ng Executive Secretary ng ama ni Master Nathaniel. This is the seventh arrange marriage proposal settled by the Chairman to his son. Such a waste kung paglalaruan lang naman ni Master Nathaniel ang buhay ng babaing to gaya ng pakikipaglaro niya sa mga nagdaang proposal.Well, kailangan ko ipaabot ang tungkol dito sa kanya.Nadatnan ko siya sa loob ng kanyang Robotics lab na halos ang sobrang oras niya iginugol sa paggawa ng mga devices at makumpleto ang pinu-program nitong robot. He is a freaking genius sa mga ini-imbento niya at mag-isa lang niya itong ginagawa. Meron naman siyang grupo ng mga scientist at inventor, ngunit malayong gugustuhin niyang maki-alam ang mga ito sa kanyang ginagawa. He is one of the famous and bachelor elite Multi-billionaire Tycoon pagdating sa larangan ng negosyo. Pi
Chapter 2 (2) The King of Arrogance (Secretary Taki POV)Malakas na umuulan nang makaabot ng kami sa family date na hinanda ng pamilyang Mendevil. We are late, ngunit hindi namin aakalain na kakarating di ng sasakyan ng Mafia Boss. Kaagad na pumaligid ang mga tauhan nito at hinintay na nga namin na makalabas ng sasakyan ito.Nang makita nito ang kanyang anak, ngumiti ito, saka nilapitan si Master Nathaniel. “Dapat lang na pinaghintay natin sila.”Sala sumilay ang ngiti ni Master Nathaniel dito. Pareho sila, like father like son. Ngunit kahit kailan hindi pa nadudungisan ng dugo ang mga kamay ng anak niya. Masasabi parin na mas malala ang stratehiya ng kanyang ama. Hindi makatao kung minsan at nawawala rin ang karapatang pangtao ng mga kalaban niya.Nang pumasok sa restaurant, bumungad sa paningin namin ang apat na katao na kaagad ding tumayo sa kanilang kinaka-upuan.“Di na sana kami tutul
Chapter 2 (3) The King of Arrogance (Sera POV)Kanina pa akong ginigising ng katulong ngunit mas pinili kong magtengang-kawali. Pabalik-balik dito, at sinasabing kailangan ko kumain ng agahan. Simula ng umuwi ako kasi dito hindi pa ako kumakain. Nakakawalang gana lang talaga. Dalawang araw na akong ganito. Sinubukan man akong kausapin ni Papa, pero mas pinili kong hindi muna siya kausapin. Si Mama, nagpupumilit at sinasabing kailangan ko yun gawin. Bakit?“Ayaw parin ba niyang bumangon?” Si Mama. “Ipa-akyat mo dito ang agahan niya.”Saka ko nga naramdaman na may naupo sa tabi ng kama ko. “Sera anak, magkakasakit ka sa ginagawa mo. Hindi lang sarili mo ang pinapahirapan mo, pati din kami ng Papa mo. Kumain ka na please. Pinag-aalala mo kami.”“Mama, talaga bang ikakasal na ako?” At nais kong magising sa bangungot na yun. Pakiramdam ko talaga binabangungot ako. P
Chapter 2 (3) The King of Arrogance (Sera POV)Paglabas nga namin sa tarangkahan ng compound na kinatitirikan ng bahay namin marami ang naghihintay. May taga-supporta, taga-media at higit sa lahat ang ipinadalang tauhan ng Miss Universe Organization.Oo, balak nga ng mga magulang ko na itapon na lang ng basta ang koronang naipanalo ko naman ngunit useless sa kanila. Akala ko talaga magiging masaya sila. Iba pala ang magdadala ng kasiyahan nila kundi makasal ako, at magkaroon sila ng apo. Haist.Wala pa sa isipan ko ang mag-asawa at magkaroon ng anak. Walang-wala pa talaga. Siguro mas nagising ako sa kalayaan na meron ako bilang isang dalaga. Nagagawa ko yung mga gusto ko na wala akong iisiping asawa at anak. Ano ba kasi ang pumasok sa isipan ng mga magulang ko at bigla silang nagka-interest na magkaroon ako ng asawa. Worst, it is a plain and obvious arranged marriage.Iniisip ko kung paano matatangihan ang proposa
Chapter 2 (4) The King of Arrogance (Nathaniel POV)Naimulat ko ang aking mga mata. Isang paulit-ulit na bangungot ngunit alam ko naman na nangyari. Mga mata ng aking ina ang huli kong nakita bago pa man nga ito barilin ng aking ama. Yun na nga ang huling pagkakataon na tinitigan niya ako bilang isang ina.Narito na nga ako sa bundok kung saan matatagpuan ang puntod ni Mama. Nagpahinga lang ako saglit dahil malakas ang ulan at pinatila ko. Ngayon binabati ang mga mata ko ng mga crystal na namumuong tubig sa mga dahon ng talahib.Agad na sumalubong sa akin ang malamig na hangin, may hamog na kasama. Masyado nang mataas ang mga damo at tanging ang dinaraanan ko lang ang makikitang humihiwa sa mayabong na talahib. Tinawagan ko kanina ang secretarya ko na magpadala ng maglilinis sa bundok na ito.Kinuha ko sa likod ng sasakyan ang isang bouquet ng bulaklak at basket. Nilalapagan ko ng makakain ang puntod nito at kumak
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi
(Jing-ER POV)Pagdating ko sa school, syempre di ako late. Mas maaga akong dumarating, mas maagang nakakakuha ako ng bagay na ikaka-peace offering ko kay Lost.Hahaha.Di nga ako nagkamali, makakabawi na ako kay Lost ng makita ko ang hinahawakan ni Aby.Isang collection book ng mga larawan ni Zendeo.Masaya ko itong ibinigay kay Lost ngunit nakalimutan niya isa akong patay gutom na kailangan pakainin.Kaya at the end nag-agawan kaming dalawa sa collection book ni Aby. Di kasi sumang-ayon sa deal ko sa kanya.Kaya naman biglang naging maldita si Aby ng nasira namin ang Album. Puro kay Zendeo nga ang larawan.Kapag ganito si Aby, lumalabas na ang sungay, kailangan ko nang lumayas sa harapan niya. Tatakbo ako na alam kong walang oras si Aby na habulin ako.Ang nakakagawa lang kay Aby para habulin niya ito, ay si Kevin.Minsan kapag nakikita ko silang nagbabangayan, kapag n
(Jing-Er POV)Ganoon talaga ang pangalan ko may pa-dash pang nalalaman si Author.Jing-Er.Wow!Ang sarap ng umaga! Unat ko ng aking mga kamay.Oo, masarap kahit wala naman talagang lasa.Wala lang, napaka-energetic ko lang ngayon dahil nga namiss ko na naman ang mga bestie ko sa haba ng summer vacation. Kailangan pa talaga namin umuwi ng probinsya para taguan lang ng mga magulang ko yung naniningil sa kanila.Bumalik naman dito na marami ding iniwang utang sa probinsya. Ibang klase talaga ang mga magulang kong yan. Kaya naman di na ako magtataka kung magulang ko talaga sila.Lumapit ako sa bike na katabi lang din ng bike ng kapatid ko.Bago ako umalis papunta sa school, set up na muna ng prank para sa kapatid ko.Hahaha. Kala niya di ako marunong gumanti. Isumbong mo pa kasi ako kila Mama.Ayan. Bahala na kung ano man ang mabasag na paso sa m
(Aby Sena POV)Ang secondhand camera ko na pinaghirapan namin ni Dada bilhin. Sa kamay lang bumagsak ni Kevin at ganito na ang sinapit niya.Sumusobra na siya!Ano naman kung secondhand yun?! Camera ba niya para ikahiya niya at mabawasan ang pagkatao?Ano naman kung ang pangit ng mga kuha ko?Expert ba siya pagdating sa mga larawan?!Sa ginawa niya, naghahamon siya ng World War Three!“Sena, malalate ka na.”Gising niya sa akin ulit.Muli niya akong nilapitan. Hinawakan ang balikat ko na ikina-angat ko ng mukha ko sa kanya.Talagang galit ako.Galit ako…At ng makita nito ang mukha ko, na ikinangiti niya.“Sira ulo ka ba Kevin?”“I am not. Bakit anong problema ng mukhang yan?”Gusto kong tumawa na parang traydor. Yung tipong inis ka tapos tumatawa ka.Yung effect na parang