Chapter 2 (3) The King of Arrogance
(Sera POV)
Kanina pa akong ginigising ng katulong ngunit mas pinili kong magtengang-kawali. Pabalik-balik dito, at sinasabing kailangan ko kumain ng agahan. Simula ng umuwi ako kasi dito hindi pa ako kumakain. Nakakawalang gana lang talaga. Dalawang araw na akong ganito.
Sinubukan man akong kausapin ni Papa, pero mas pinili kong hindi muna siya kausapin. Si Mama, nagpupumilit at sinasabing kailangan ko yun gawin. Bakit?“Ayaw parin ba niyang bumangon?” Si Mama. “Ipa-akyat mo dito ang agahan niya.”
Saka ko nga naramdaman na may naupo sa tabi ng kama ko. “Sera anak, magkakasakit ka sa ginagawa mo. Hindi lang sarili mo ang pinapahirapan mo, pati din kami ng Papa mo. Kumain ka na please. Pinag-aalala mo kami.”
“Mama, talaga bang ikakasal na ako?” At nais kong magising sa bangungot na yun. Pakiramdam ko talaga binabangungot ako. P
Chapter 2 (3) The King of Arrogance (Sera POV)Paglabas nga namin sa tarangkahan ng compound na kinatitirikan ng bahay namin marami ang naghihintay. May taga-supporta, taga-media at higit sa lahat ang ipinadalang tauhan ng Miss Universe Organization.Oo, balak nga ng mga magulang ko na itapon na lang ng basta ang koronang naipanalo ko naman ngunit useless sa kanila. Akala ko talaga magiging masaya sila. Iba pala ang magdadala ng kasiyahan nila kundi makasal ako, at magkaroon sila ng apo. Haist.Wala pa sa isipan ko ang mag-asawa at magkaroon ng anak. Walang-wala pa talaga. Siguro mas nagising ako sa kalayaan na meron ako bilang isang dalaga. Nagagawa ko yung mga gusto ko na wala akong iisiping asawa at anak. Ano ba kasi ang pumasok sa isipan ng mga magulang ko at bigla silang nagka-interest na magkaroon ako ng asawa. Worst, it is a plain and obvious arranged marriage.Iniisip ko kung paano matatangihan ang proposa
Chapter 2 (4) The King of Arrogance (Nathaniel POV)Naimulat ko ang aking mga mata. Isang paulit-ulit na bangungot ngunit alam ko naman na nangyari. Mga mata ng aking ina ang huli kong nakita bago pa man nga ito barilin ng aking ama. Yun na nga ang huling pagkakataon na tinitigan niya ako bilang isang ina.Narito na nga ako sa bundok kung saan matatagpuan ang puntod ni Mama. Nagpahinga lang ako saglit dahil malakas ang ulan at pinatila ko. Ngayon binabati ang mga mata ko ng mga crystal na namumuong tubig sa mga dahon ng talahib.Agad na sumalubong sa akin ang malamig na hangin, may hamog na kasama. Masyado nang mataas ang mga damo at tanging ang dinaraanan ko lang ang makikitang humihiwa sa mayabong na talahib. Tinawagan ko kanina ang secretarya ko na magpadala ng maglilinis sa bundok na ito.Kinuha ko sa likod ng sasakyan ang isang bouquet ng bulaklak at basket. Nilalapagan ko ng makakain ang puntod nito at kumak
Chapter 2 (4) The King of Arrogance (Nathaniel POV)“Makiki-jingle muna ako. Saan ba pwede mag-jingle? Ah diyan. Wag kang sisilip!” Saka nga siyang pumunta sa likuran ng puntod ng Mama ko. Pipigilan ko sana ito, pero nakita ko nang napatawad at seryoso nga siyang… F*ck.Inilayo ko na lang ang paningin dito. Kinuha ko ang phone ko dahil nga may trespassing dito. Tss. Malilintikan sa akin si Secretary Taki. Nang mapapikit ako dahil… naiwan ko sa sasakyan ang phone ko. F*ck!“Success! Muntikan na yun. Buti na lang talaga isa akong girls scout na parating alam ang gagawin. Opss. Sakto lang, may dala kang tubig. Sobra na talaga akong inu-uhaw.” Dampot niya ng isa sa canister na dala ko. Para yun kay Mama.May mga tao ba talagang ganito na hindi man lang pinapakiramdaman ang paligid nila? Inalis nito ang kanyang facemask, at base sa suot nito… Parang hindi yun ang damit niya.
Chapter 2 (5) The King of Arrogance(Sera POV)Nang makababa ako sa bundok, nagulat na lang ako kasi ang nasa harapan ko na ngayon si Secretary Feng. Nakapaligid naman ang kasamahan nitong tauhan at yung mga kasamahan ko, napapatitig na lang sa akin sa malayo. Nakangiti parin ito sa akin, kahit nga nagdulot na naman ako ng ikakasakit ng ulo nito. Siguro sanay na ito sa akin.“Labis na nag-alala sa inyo ang mga magulang niyo Miss Sera.” At nilahad nito sa akin ang nakabukas na pintuan ng sasakyan. Normal na wala akong takas sa kanila. Kaya pumasok na lang ako.Hindi kami dumiretso sa Mansion kundi bumalik nga kami sa Mall kung saan nga naghihintay si Mama. May binigay ditong silid, at doon ako ipinahatid. Medyo kinakabahan ako. Ngunit hindi ko inaasahan ang nadatnan ko. Yung korona ko… basag sa sahig, at yung sash ko bilang Miss universe na gagamitin sana sa hinandang homecoming ng bansa namin para sa ak
Chapter 2 (6) The King of Arrogance(Nathaniel POV)Magtatakip-silim na ng bumaba ako sa bundok. Napansin ko ngang nalinisan na ng bahagyan ang boung lugar. Ngunit pagkatapos ng pagtatagpo namin ng strangherang babae, naririnig ko sa aking isipan ang tawa nito saka mag ngiting nilalasap ang kalayaan. Tsk.Walang babae ang nakakuha ng interest ko, ngunit ang babaing yun… Mapapapikit ka na lang talaga. Nang umalis siya, may kung ano sa akin na gustong habulin ito at tanungin ang pangalan nito. Pero hindi, hindi ko gagawin ang bagay na yun. Hindi. Tsk.Dumiretso ako sa kompanya. Sinalubong kaagad ako ng mga tauhan ko, at si Secretary Taki may sinasabi ito tungkol sa babaeng papakasalan ko.“Tinakasan niya ang kanyang ina? Halatang hindi niya nais na magpakasal sa akin.”Nang makaupo ako sa aking upuan, isinandal ko ang aking likuran at ipinikit ang aking mga mata. Talagang gumugulo sa aking i
Chapter 2 (7) The King of Arrogance(Secretary Taki POV)Abala si Master Nathaniel sa pinag-aaralan nitong project tungkol sa pagpapatayo ng branch sa mapupulang bansa. Nang biglang tumunog ang earpiece ko at sinasabi ng bantay sa pintuan na may nais makipag-usap kay Master Nathaniel.“Identity and purpose.” Dahil hindi kukunin ng tauhan ko ang aking pansin kung hindi ito mahalaga. Nalaman ko na kapatid ni Miss Sera at hindi nito sinabi ang pakay sa tauhan na naka-standby.“Ako ang bababa.”Bahagyang akong yumuko sa harapan ni Master Nathaniel para i-excuse ang sarili ko. Di nito pinansin at tuluyan na akong lumabas. Sa may lobby natagpuan ko ang babae at kapatid nga nito si Miss Sera.“Anong ipinunta ninyo dito?”“Nasaan ang boss mo? Si Nathaniel?” Sa unang titig ko pa nga lang sa kanya ng makita ko ito, palaban ito at parang napakalayo maging kapatid n
Chapter 2 (8) The King of Arrogance(Sera POV)Hindi ako sumama sa Secretarya ni Nathaniel. Pauwi kami ni Ate Wilma sa bahay namin, at nadatnan naming wala doon ang mga magulang ko.“Kapag may nangyaring masama kay Papa, kasalanan mo yun Sera.” Si Ate Wilma bago nga pumanhik sa hagdan. Di ko maintindihan kung ano ang ibig sabihin ni Ate Wilma, ngunit kinakabahan nga ako kay Papa.Naghintay ako na makauwi sila, hangang sa hating-gabi na ng may dumating na sasakyan. Ang pumasok sa pintuan, si kuya Ruel.“Hindi ka parin natutulog. Sa pagkaalam ko meron kang malaking araw bukas.”“Sila Papa at Mama?”“Inaayos ang gulong pinasukan mo.”“Gulo? Tungkol sa Miss Universe organization.”“Siguro.” Hindi na ako nangulit ng dumaan ito sa akin at tuluyan ding pumunta ng silid nito. Hangang sa narealize ko na… Parang ako lan
Chapter 2 (9) The King of Arrogance(Sera POV)Nai-unat ko ang aking mga kamay ng makalabas ako sa sasakyan. Namiss ko din pala magdrive. Dahil nitong mga nakalipas na buwan, palagi na lang merong service yun Miss universe na Bus at kahit saan-saan nga yung destination namin. Namiss ko din tuloy ang bonding namin ni Miss Ukraine. Kamusta na kaya siya? Sana nasa maayos lang itong kalagayan.Nang biglang may tumapik sa balikat ko. Halos nga malaglag ang puso ko sa ginawa nito.“Aatakihin po ako sa puso, Manong.” Na natatawa ako sa aking sarili. Si Manong yung kasamahan ko kahapon na pumunta dito.“Ibig sabihin hindi ka talaga namin kasamahan?”“Eh maari din naman ako maglinis kung gusto niyo. Sa willing din po talaga ako na ibuhos ang di maganda kong inerhiya na mawala yang mga damong yan. Pahingi nga po ng itak.”Hindi makapagsalita si Manong. Pero… “Nag
Sunod-sunod na kulay itim ng sasakyan ang pumarada di kalayuan sa napaka-abalang simbahan sa araw na yun.Sa unahang sasakyan. Abalang tinatawagan ng isang nakangising lalaki ang numerong alam niya na makakausap ng sasagot nito ang sasalubong na kamatayan mamaya lang.Lalo siyang natawa dahil ano man ang siyang ginawa niyang pagbabanta dito. Hindi siya sineseryoso. Napasenyas sa leader ng tauhan niya.“The hero needs a lot of villains. Di lang nagtatapos sa isang kalaban ang challenge na kailangan niyang kaharapin.” Saka mala-demonyong tumawa.Nagsilabasan ang mga lalaking may kanya-kanyang dala na mga baril. Pumwesto na di namamalayan ng mga tao.“Well, I am needing a lot of blood.”Sinundan nito ang kilos nang isang photographer na siyang puntirya nga nilang lahat.“How pity you are filthy rat.”***Napangiti ang isang photographer dahil sa nakuha niyang larawan. Di man siya kabilang sa official na kinuhang photographer, di parin ito napigilan na pumunta at kumuha ng mga larawan par
(Jing-ER POV)Di ko narinig na sumagot ang babae kundi buntong hininga lamang ni Prince Kean.Malungkot ang aura ng lugar. Dahil nga may nangyayaring tangihan.Ouch.“KC, kung yan ang desisyon mo, kapag na-engage kami sa darating na araw ng babaeng di ko naman kilala, isipin mo na lang na ginagawa ko yun para sa ating dalawa. Nirerespeto ko ang desisyon mong ito. Nirerespeto ko ang pangarap mo. Gagawin ko ito para sa future natin at mabigyan ka nga ng oras para magtagumpay sa minimithi mong pangarap.”WOW! Ang supportive naman ni Prince Kean. Sana lahat ng lalaki sa mundong to naiintindihan ang mga babae. Yung tipong lalaki ng ang may mas maraming paraan na maunawaan ang babae.Ahaha. May saltik pa naman kaming babae kung minsan, diba?Nawawala sa sarili.“Hihiwalayan ko na lang siya balang araw para sayo.”OY! UNFAIR KA NAMAN PRINCE KEAN!
(Jing-ER POV)Sino man silang may privilege dito, sila na talaga ang rich Kid.Be thankful na ipinanganak talaga kayo sa mga magulang ninyong may kakayanan na manipulahin ang pera.Huhu. Magulang ko, kaya lang mangako kung kailan babayaran ang inutang nila.Lumabas ako at baka ano pa ang magawa ko. Makabasag pa ako sa mga magaganda nilang kitchen set. Tsk. Tsk. Wag.Binuksan ko naman yung sa kanan pinto.Isang library. Tipong CEO o isang scientist ang nag-aaral dito.Gusto tahimik ang boung paligid. Ngunit malaki ito para nga sa isang tao lang.Siguro lahat ng VIP students ginagamit to.Okey.Aanihin ko naman ang mga gamit dito? Mahalaga lang sa akin lapis at paint brush. Mas gugustuhin kong nasa labas ako para kumuha ng inspiration.Saka ako lumabas ulit sa library.Wala talagang tao. At kung may tao man at mahuli ako na di ako kaagad nakapagtago, edi bah
(Jing-ER POV)Pwede po ba wag na mag-aral?Na-ju-judge lang ako ng dahil sa pag-aaral. Kapag ganito, nakakatamad na talagang pumasok ng school.Mabuti na lang bag ni Aby ang nadala ko. Pareho kami. Parehong imitation na kala mo naman branded. Sa sinuswerte ka naman, andito ang chippy niya.Thank you so much Aby. Napaka-thoughtful mo talaga sa tummy mo. Pati ako mabibigyan ng blessing. Ang galing.Kahit paano, hindi ako alone. Bleehhh.Andito lang naman ang chippy ni Sena. Kaya, sarap na sarap akong naglalakad sa hallway na thankful walang korona at sash bilang maingay na studyante ngayong araw.Sa totoo lang di ko alam kung saan pupunta sa spare time na meron ako.Pero good idea na din itong pumasok sa isipan ko. Since papalayasin na din naman ako sa school na ito, bakit di ko na libutin habang meron akong pagkakataon?Sayang naman ng tuition fee na ginugol namin dito. Kapag w
(Jing-ER POV)Lagi kaming nasa likuran ng bawat -isa.Sandalan sa tuwing napapa-disaster ang lahat.Ahahaha.Sinusuportahan at ginagabayan sa tamang landas ang friendship namin.I treasure them na parang sila ata ang pangalawa kong pamilya. Wala palang ata. Sila talaga. Mahal namin ang isat-isa. Walang iwanan sa oras ng pangangailangan.Sa kalokohan lang naman, pare-parehong magkasabwat.Pwera na lang kay Aby. Laging nasa tamang daan ang choice niya. Hehe.Di yan sumasali kapag alam niyang kalokohan ang gagawin namin. Tinatakasan kami niyan after namin magplano ng mga prank na gagawin namin. Tipong makaganti man lang sa ibang taong gumagawa ng kalokohan sa amin. Pero kapag nasa action na, wala na talaga yan si Aby.Si Even ang full support sa akin kung paghihiganti lang naman ang usapan.At si Lost pang-paguilty ang ginagawa niyan sa amin.“Seryoso kayo
(Jing-ER POV)Napaka-helpless ng school na ito. Wala dapat na special treatment!Paano na kaming mga bobo?Edi mag-aral kayo ng maayos at maigi Jing-ER. Kailangan pa talagang mag-effort? Sa kontento na ako sa mga ginagawa ko ngayon.Pagkatapos ng first subject namin, nabuhayan ako ng marinig ko ang bell.Susunod na schedule yung special subject na ikaw mismo ang pipili at kung saan naroroon ang mga kaibigan ko.Excited to!My special class is Fine Arts!Sa klaseng to lang naman ako nabubuhayan ng kaluluwa. Plus ito talaga ang hilig ko. Ayoko ng ibang subject.Pagpasok ko. Andito na yung mga friends ko.Binati kaagad ako ni Lost kahit may kasalanan ako sa kanya. Masaya ako makita ang mga kaibigan kong to. Mga praning kagaya ko na di mo maintindihan kung saang genes ba talaga kami nangaling.Si Lost, Even at ang pinaka-malditang kaibi
(Jing-ER POV)Pagdating ko sa school, syempre di ako late. Mas maaga akong dumarating, mas maagang nakakakuha ako ng bagay na ikaka-peace offering ko kay Lost.Hahaha.Di nga ako nagkamali, makakabawi na ako kay Lost ng makita ko ang hinahawakan ni Aby.Isang collection book ng mga larawan ni Zendeo.Masaya ko itong ibinigay kay Lost ngunit nakalimutan niya isa akong patay gutom na kailangan pakainin.Kaya at the end nag-agawan kaming dalawa sa collection book ni Aby. Di kasi sumang-ayon sa deal ko sa kanya.Kaya naman biglang naging maldita si Aby ng nasira namin ang Album. Puro kay Zendeo nga ang larawan.Kapag ganito si Aby, lumalabas na ang sungay, kailangan ko nang lumayas sa harapan niya. Tatakbo ako na alam kong walang oras si Aby na habulin ako.Ang nakakagawa lang kay Aby para habulin niya ito, ay si Kevin.Minsan kapag nakikita ko silang nagbabangayan, kapag n
(Jing-Er POV)Ganoon talaga ang pangalan ko may pa-dash pang nalalaman si Author.Jing-Er.Wow!Ang sarap ng umaga! Unat ko ng aking mga kamay.Oo, masarap kahit wala naman talagang lasa.Wala lang, napaka-energetic ko lang ngayon dahil nga namiss ko na naman ang mga bestie ko sa haba ng summer vacation. Kailangan pa talaga namin umuwi ng probinsya para taguan lang ng mga magulang ko yung naniningil sa kanila.Bumalik naman dito na marami ding iniwang utang sa probinsya. Ibang klase talaga ang mga magulang kong yan. Kaya naman di na ako magtataka kung magulang ko talaga sila.Lumapit ako sa bike na katabi lang din ng bike ng kapatid ko.Bago ako umalis papunta sa school, set up na muna ng prank para sa kapatid ko.Hahaha. Kala niya di ako marunong gumanti. Isumbong mo pa kasi ako kila Mama.Ayan. Bahala na kung ano man ang mabasag na paso sa m
(Aby Sena POV)Ang secondhand camera ko na pinaghirapan namin ni Dada bilhin. Sa kamay lang bumagsak ni Kevin at ganito na ang sinapit niya.Sumusobra na siya!Ano naman kung secondhand yun?! Camera ba niya para ikahiya niya at mabawasan ang pagkatao?Ano naman kung ang pangit ng mga kuha ko?Expert ba siya pagdating sa mga larawan?!Sa ginawa niya, naghahamon siya ng World War Three!“Sena, malalate ka na.”Gising niya sa akin ulit.Muli niya akong nilapitan. Hinawakan ang balikat ko na ikina-angat ko ng mukha ko sa kanya.Talagang galit ako.Galit ako…At ng makita nito ang mukha ko, na ikinangiti niya.“Sira ulo ka ba Kevin?”“I am not. Bakit anong problema ng mukhang yan?”Gusto kong tumawa na parang traydor. Yung tipong inis ka tapos tumatawa ka.Yung effect na parang