TWO
Chleo
My eyes roam around the stadium where our Nexus team is having their weekend practice. Hinahanap ng mga mata ko ang lalakeng alam kong dito ko matatagpuan at nang matanaw ko siya sa bench malapit sa team ng school, nilingon ko ang dalawa ko pang ka-grupo.
"Ayun si Drako. Tara na para makapag-meeting na tayo." Excited kong sabi. Hindi na ako makapaghintay na sabihin sa kanila ang gusto kong mangyari para lang magkaroon kami ng mas mataas na marka sa project namin.
Nagsimula akong maglakad habang ang dalawa kong kasama ay tahimik lang na nakabuntot. May ilang nakapansin sa akin at agad bumati, habang ang ilang kalalakihan ay nakangising kumaway. Mayamaya'y may isang nasa field na nakakita sa akin. Tumigil ito sa pagtakbo at bigla na lamang sumigaw.
"Chleo! Hi!"
I already got used to this. Iyong tipong pinauulanan ako ng atensyon ng halos ng lahat ng nakakakilala sa akin. Nahihiya ako minsan ngunit kapag binabati nila ako, madalas ay ngumingiti na lamang ako saka kakaway pabalik.
I raised my hand and waved back in a prim manner. Kailangang ang aking kilos ay maayos at kalkulado sa lahat ng oras, ngunit minsan, nakakalimutan ko rin ang lahat ng trainings ko kay mama.
Lalo na kapag naiinvolve si Drako...gaya na lamang ngayon.
Pababa pa lang ang kamay ko nang muli kong ibalik kay Drako ang aking atensyon ngunit ganoon na lang ang gulat ko nang makitang matalim na ang tingin niya sa lalakeng kinawayan ko. Nang mabaling sa akin ang mga mata niya, unti-unting napawi ang kurba sa aking mga labi at ang dibdib ko'y nagsimulang bumayo nang tumayo siya at naglakad patungo sa amin.
I watched him walk towards me with locked jaw, piercing eyes, and...jealous expression written all over his face.
In that moment I don't even know if I was scared...or happy to see him that way.
"Kilala mo ba 'yong kinakawayan mo, Ruth Chleonour Magnison at kung makangiti ka ay abot langit?" Galit na tanong ni Drako. Heto na naman siya, pero bakit hindi ko pa rin magawang masanay?
Nakagat ko ang aking labi saka namumulang umiling habang hindi magawang tumingin pabalik sa galit niyang mga mata. He's been like this since we were kids, but I never had the guts to ask why. Maybe because a part of me wants it whenever he's acting that way. Hindi ko alam kung bakit, basta natutuwa ako kapag masyado siyang nagiging protective sa akin. Ang ayaw ko lang talaga ay iyong kapag hindi niya nakokontrol ang sarili niya at napapasabak sa gulo ng dahil sa akin.
Though Drako never seemed to care how many punches he's going to take, I cannot afford to look at his bruised face while lecturing him to stop getting in so much trouble. Isa pa, ayaw kong nasisita siya ng mga magulang niya at nababansagang basagulero gayo'ng hindi naman talaga siya palaaway kung hindi dahil sa akin ang rason ng pakikipagbuno niya.
"I'm just trying to be friendly, Drako." Pinilit kong pekein ang tapang ko kahit nakakatakot talaga ang paraan kung paano niya ako tignan.
Drako pouted in an annoyed look. "Some people often mistaken friendliness as flirting kaya maging maingat ka sa pagiging friendly mo." Nilingon niya ang dalawang nasa likod ko ngunit mas tinagalan niya ang tingin kay Bently.
Wala pa mang sinasabi si Drako ay dinipensa na agad ni Bently ang kanyang sarili. "H—Hindi kami talo, Drako."
"Mabuti naman." Tugon ni Drako na nagpula sa mukha ko. Okay, why the hell am I blushing and why did he say that? Naku!
Thank goodness Lou Ann cleared her throat. "Saan tayo magmi-meeting, Chleo?"
"Oh, doon na lang sa Cafe malapit sa City library. Kailangan din nating kumuha ng iba pang reference books. Chineck ko na iyong librong nakuha natin sa school library. Pahapyaw lang ang nakasulat doon tungkol kina Cassandra at Vance." Sagot ko bago ko tinignan si Drako. "Tara na, at bago ka pa magtanong, nope. I didn't ask Mrs. Rosemary to change our subject for this project. Gusto naming tatlo ang topic natin kaya sa ayaw mo at sa gusto, si Cassandra Rose at Vance ang atin."
Napasimangot ako at marahas na bumuntong hininga nang halos maubos na namin ang lahat ng nakuha naming reference books sa city library, pero sobrang kaunti pa rin ng facts na nakalap namin. This can't be. Para bang masyadong maingat ang pagkikwento ng mga may akda sa buhay ng topic namin.
Maingay na humigop si Bently sa kanyang frappe bago niya nilapag ang notes niya. Nasa harap ko sila ni Lou Ann habang si Drako, na halos ayaw din namang tumulong, ay nasa aking tabi at tahimik na kinakain ang blueberry cheese cake na inorder niya.
"Wala talaga. Halos iisa ang laman ng mga reference books na 'to. Maybe we should really change out topic? Sabihin na lang natin kay Mrs. Rosemary na limited lang ang available details tungkol kay Cassandra at Vance." Mungkahi ni Bently.
"He's right." Drako lazily pushed the saucer in front of me. Hinati niya pala ang blueberry cheesecake at tinirahan ako. "And aren't you even aware? They're a very sensitive topic. Bakit ba iyan ang pinili niyo in the first place? Baka mamaya matanggal pa si Mrs. Rosemary sa trabaho dahil sa pag-approve niya diyan."
Sinimangutan ko si Drako. Kaya ayaw ko itong kagrupo eh. Tamad na nga't walang ambag, puro pa kontra. Nakakainis!
"That's the thing, Drako. If we will be able to come up with a report that no one will expect, mas mataas ang grades na makukuha ng group natin."
"Who cares about grades, anyway? That's just the numbers that people use to get recognitions. Ikaw pa itong sabik sa mataas na grado gayong sobra-sobra na nga ang pagkilalang natatanggap mo." Kumento niya dahilan para tumalim ang tingin ko sa kanya.
"Alam mo ikaw madalas talagang walang preno 'yang bibig mo pasalamat ka at sanay na sanay na ako sa tabas ng dila mo kun'di baka inilibing na kita diyan mismo sa kinauupuan mo. Kung wala kang matinong sasabihin kainin mo na lang 'yang cheese cake mo nang wala nang unnecessary thoughts na lumabas diyan sa pesteng bibig mo!" Inis kong tinulak pabalik sa harap niya ang platito saka ako huminga nang malalim para pakalmahin ang sarili ko.
Calm down, Chleo. Remember the ultimate rule. Grace under pressure. Grace under pressure.
Nagtinginan na lamang si Lou Ann at Bently, tila nagpapakiramdaman kung dapat ba silang sumabat o mas mabuting itikom na lamang din nila ang kanilang mga bibig ngunit nang medyo kumalma na ako, dinampot ni Drako ang tinidor at kumuha ng piraso sa cake bago niya inangat ang tinidor sa tapat ng bibig ko.
"Have some sweets nang umayos 'yang mood mo."
Naningkit ang mga mata ko sa kanya. "Ayoko."
He sighed. "Fine. I'll say something helpful if you'll take a bite."
I gave him a doubting look but he just licked his lips. "I promise, Chleo. May sense na ang sasabihin ko."
Ilang segundo ko pa muna siyang masungit na tinitigan bago ko sinubo ang piraso ng cheesecake. Ugh. The taste never gets old. Nagbago agad ang mood ko sa isang iglap dahilan para gumuhit ang matipid na ngisi sa mga labi ni Drako.
He leaned forward, his elbows rested on the table. Sandali niya munang pinasadahan ng kanyang mga daliri ang medyo mahaba niyang brown na buhok bago siya tuluyang nagsalita.
"The reason why I don't want our group to tackle about Vance and Cassandra is because according to my grand father, they were one of the most controversial couples in history, and their accounts were ordered to be gathered before by the Alpha King. Walang makapagpatunay pero may ilang haka-hakang nakatago ang mga journals sa puso ng Remorse. In some place where no ordinary lycans, not even those in position, could easily have access to."
Napahinto ang pagkuha ko ng piraso ng cake dahil sa narinig. Pare-pareho kaming nagtapunan ng hindi makapaniwalang tingin nina Lou Ann at Bently, at nang tignan namin si Drako, mahina niyang tinango ang kanyang ulo saka niya binasa ang kanyang ibabang labi.
"Yup. You guessed it right. The very thing we need to have high marks for this project is in the Alpha King's territory. So sorry to burst your bubble but this is the part where we're gonna give up this insanity." He reached for his glass of iced latte and smiled in an annoying way. "So, siguro naman may option B kayong nakahanda?"
I sighed and put down the fork as I made my decision. Bahala na.
"Wala." Tugon ko dahilan para salubungin niya ang blangko kong tingin. "There's no option B for this project because we're going to stick to this one."
Tumayo ako at kinuha ang aking bag. "I don't give a damn if the accounts are in Vourden. I'd get those references whether you'll join me or not in paying the Alpha King's lair a visit..."
THREEChleoNapakurap-kurap si Lou Ann at Bently nang marinig ang sinabi ko. Ang mga mukha nila ay halos hindi ko maintindihan kung nagulat ba o hindi naniniwalang kaya kong gawin iyon."Oh—kay? Paano naman natin mapapasok ang Vourden? I mean, do you plan to seek your Dad's help?" Tanong ni Lou Ann saka itinali ang kanyang maikli ngunit kulot na buhok. I've actually been friends with Lou since first grade and I hate the fact that other kids bully her because of her curly blonde. Tingin ko ay bagay iyon sa maliit niyang mukha. She has this protruding dark brown eyes she normally hides under her glasses. Walang problema ang mga mata niya. Gusto lang talaga niyang nagsusuot ng salamin nang magmukha naman daw siyang matalino.Drako
FOURChleoHindi ako makapaniwala sa klase ng emosyong nakaguhit sa mga mata ng kapatid ng Alpha King. Nakatikwas man pataas ang kanyang mamula-mulang mga labi, hindi nito maitatago ang selos na kahit taon na ang lumipas, halatang nasa puso niya pa rin.I gasped for air when he gently brushed his fingertips on the side of my face, his pair of lonely blue pools wandering to see every detail of my face. Mayamaya'y umismid ito na tila may naisip."It's undeniable. You really are Mellian's daughter. Kasing ganda mo ang nanay mo kaso mukhang minana mo ang klase ng lakas ng loob ni Lucius na siguradong magpapahamak sayo pagdating ng araw." He inhaled my scent once more before he flashed another mischievous smile, his set of pearl-white teet
FIVEChleoKatakutakot na pakiusap ang ginawa namin kay Alpha Pierre para lang hindi niya kami isumbong sa aming mga magulang pero sa huli, wala kaming nagawa nang siya mismo ang naghatid sa amin pabalik ng Brenther.Kabado ang mga kasama ko, ngunit mas matindi ang takot na nadarama ng aking dibdib. I'm sure my dad would be furious. Baka mamaya ay ma-grounded pa ako. Ang tapang kong sinabi sa utak kong alang-alang sa grades ay papasukin ko ang lungga ng Alpha King at haharapin ko na lang ang galit ni Daddy kapag nalaman niya, pero nagkamali pala ako. Takot pa rin ako kahit na sinubukan ko nang naihanda ang sarili ko sa posibleng mangyari.My hands were trembling the moment we finally dropped off Bently and Lou Ann. Ang swerte ng dalaw
SIXChleo"I was the sun that burned him, yet everytime stars conquer the night sky, I always find myself at the comfort of his arms, the most forbidden place I'm not supposed to be at." Basa ni Drako sa isang parte ng journal entry ni Cassandra. Lahat ay tutok sa kanya maging kaming mga kasama niya sa group four dahil sa ganda ng parteng binabasa niya.Drako flipped the old pages of Cassandra's journal, but before he continued reading it, he took a glance at my direction and formed a ghost of a smile."Vance had faced a hundred wars against my kin, but never had I witnessed him on the verge of giving up. He took every slash like a privilege to show his love for me, and his scars were like tattoos he proudly shows to prove how many ba
SEVENChleoMaingay ang buong klase at bakas ang excitement sa mukha ng lahat dahil sa announcement kaninang umaga tungkol sa nalalapit na Howling Night. Hindi na nakapagtataka ang bagay na iyon dahil sa Howling Night, ang bawat lycan na nagawa nang gisingin ang kanilang wolf spirit ay pormal nang ipakikilala sa pack bilang opisyal na myembro.Howling Night is the most awaited ball every year, and I am one of those lycans who's looking forward to that night.Hinaplos ko ang peklat sa aking palapulsuhan na nagsisimbolo ng araw na nagising ang aking wolf spirit. It was a little early, and it took a lot of guts for me to confess to my parents how it happened. Napagalitan kaming pareho ni Drako, ngunit sa kabilang banda ay proud ang Daddy
EIGHTChleoNanlamig ang mga palad ko nang makitang nilalabanan ni Cade at Drako ang matalim na titig sa isa't-isa, at sa mga oras na ito, halos mabingi ako sa katahimikan. Even our folks suddenly went silent, tila pinakikiramdaman ang dalawa.Nabasag ang katahimikan nang marinig namin ang mga yapak. The familiar noise coming from his crane that's tapping the marble floor made me gulp."Yours? Is my grand daughter Chleonour dating your son, David?"Nabaling ang aming atensyon sa aking lolo Thomas. Ang ama naman ni Drako ay kunot-noong tinignan si Drako bago ito nagtanong."Are you courting Chleo, son?" Seryoso ang tono n
NINEDrakoPatakbo akong bumaba sa makipot na hagdan ng bahay namin bitbit ang aking asul na jacket. It's still five in the morning but Layco wanted to make a run to the woods with me and Warren. Naging routine na namin iyon tuwing Sabado ng umaga kaya naman nasanay na rin ang mga magulang kong makita akong excited na bumababa sa kusina.The smell of brewed coffee and mom's newly cooked breakfast filled the kitchen. Suot niya ang paborito niyang apron habang nagsasalin ng kape sa isang tasa, at nang makita niya akong pumasok sa kusina, kaagad siyang ngumiti at nilagay ang tasa sa tray."Your father is up early today." Aniya saka sumandal sa gilid ng lababo.Isinuot ko ang aking
TENChleoSandaling nagpabalik-balik sa amin ni Drako ang tingin ng dalawa naming ka-grupo bago nagpasya ang mga ito na kumaway paalis upang habulin ang papalayo nang si Drako.I don't know why I suddenly felt a tug inside my heart as I watch him take his steps away from me and Cade. Tila ba kinukot ang aking puso, at may nag-uudyok sa akin upang sundan ito at ang mga kagrupo ko."Drako, wait lang!" Sigaw ni Lou Ann. Nagtatakbo na sila ni Bently para lang mahabol si Drako ngunit hindi man lamang nito nilingon ang dalawa. Hindi ko tuloy maiwasang tanungin ang sarili ko. Did I do something wrong? Did I.. hurt his feelings?Nadama ko ang mahinang pagtapik ni Cade sa aking balikat dahila
PearceMy brows furrowed the moment I stepped out of my car, the others parked theirs next to mine. Mukhang napakahalaga ng bagay na kailangan naming pag-usapan ngayon at bakit halos kumpleto kaming lahat pati ang Beta ni Levi at si Hank na bumyahe pa mula Rosset.Levi went out of his car first, his brow cocked at me when he saw me smirked. Sinara ko ang pinto ng kotse ko saka ko tinaas ang ulo ko habang nakangisi sa kanya."How's your sleep? You were like sleeping beauty last week." Alaska ko na kinaigting ng kanyang panga."You're lucky my wife was on her red days when you came over. Kung hindi lang baka sayo at sa magaling mong anak ko naitarak ang lahat wolfabanes na tinatago ng asawa ko."I chuckled in a teasing way before I sighed. "Let's just admit it. You're the underdog in your relationship."Umismid siya at tiniklop ang braso sa tapat ng kanyang dibdib. "And you
Epilogue"Darling, hindi ba masyado naman yatang enggrande 'to? Baka masyadong malaki ang gastusin mo." Kunot-noo niyang sabi habang tinitignan ang listahan ng mga kakailanganin para sa kasal.I can't help but smile. Masyado niya talagang pinoproblema ang pera. Shantal is really a practical wife material. Ayaw niya ng masyadong magastos. She's business minded at gusto niyang palaging nakaplano ang mga pinaggagamitan ng pera. No doubt why Olympus is a success.But there's no way I'll just give her a cheap wedding. I want to make sure our marriage is something she'll never forget. I'll make every second of our lives together memorable. I'll start with our wedding day. I want her big day be the best one that every girl will get jealous to. She deserves all the best
Chapter • Thirty OneHindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko nang makita ang pagbagsak ni Jace sa harap ko. Ang sigaw at pagtawag nina Hank sa pangalan niya ang tangi kong narinig. Para bang pati ang pagtibok ng puso ko ay bigla na lamang tumigil."Kyran! Get King Bjourne!" Sigaw ni Baron kay Kyran.Nakatulala lamang ako sa kanila habang pilit nilang pinapakiramdaman si Jace. Hindi ko magawang humakbang muli palapit sa kanila. Parang pati ako ay mawawalan na ng malay dahil sa nangyayari. Hindi na kinakaya ng utak ko ito.Sunod-sunod na mura ang lumabas sa bibig ni Baron. Bakas na ang pagkabahala sa kanyang mga mata. Halos hindi na maipinta ang mukha niya habang nakatapat ang kanyang tenga sa dibdib ni Jace. Ang puti niyang damit ay namantsahan pang lalo dahil sa dugo ni Jace.Mayamaya'y nagsitakbuhan ang ilang kasamahan namin patungo kay Jace. Lahat ay halos manlumo nang makita ang kalunos-lunos na kalagayan ni Jace. Halos mamu
Chapter • ThirtyI ran as fast as I could. Hindi ko na inintindi ang makapal na luha sa aking mga mata o ang nakakabinging tibok ng aking dibdib. All I can think about right now is to get to Jace before King Karlos do.Ilang hakbang na lamang at mararating na ni King Karlos si Jace ngunit kaagad ko siyang niyakap bago pa man maiangat ni King Karlos ang katana sa ere. Mahigpit kong ipinulupot ang mga braso ko sa katawan ni Jace saka ako mariing pumikit at hinintay ang pagtama ng matalim na bagay sa likod ko.Pero hindi iyon nangyari...Nakaramdam ako ng kakaibang katahimikan. Tila biglang binalot ng matinding tensyon ang paligid na ni isa ay natakot na gumawa ng kahit na anong pagkilos. Even Jace didn't move.
Chapter • Twenty NineSomeone's POV"Fuck. Fuck. Fuck!"Sunod-sunod ang malulutong na murang lumabas mula sa bibig ni Layco habang binabarurot niya ang kanyang sasakyan patungo ng Camelot. He already had a bad feeling about this the moment Hank called him. Mula nang malaman niya ang pagsugod ni Xander sa distrito ni King Karlos, alam na niyang mauuwi sa hindi maganda ang lahat.He dialled Levi's number as soon as he reached the boundary of Brenther and Crescent. Titigil muna siya roon para hingiin ang tulong ni Alpha Pierre."The short-tempered son of a bitch just declared war while his wolf is dying." Inis niyang sabi bago pa man makapagsalita si Levi.
Chapter • Twenty EightMahigpit ang pagkakakuyom ng mga kamao ko habang tahimik akong humihikbi. Nakaupo kaming dalawa ni Klaus sa likod ng sasakyan habang si Jomyl at ang ama nina Kiara ay nasa harap. Ang pinuno ng Camelot ang siyang may hawak sa manibela. Walang ibang ingay na maririnig sa saradong sasakyan kun'di ang impit kong iyak at ang ingay na nagmumula sa aircon ng kotse.Ramdam ko ang panay na sulyap sa akin ni Jomyl. Dinig na dinig sa saradong sasakyan ang kanyang malalalim na hininga. He's blaming himself, I can feel it. Ayaw kong ganoon ang maramdaman niya kaya kaagad kong pinalis ang luha sa aking mga pisngi bago ako humugot ng malalim na hininga. I need to be strong for Jace and his people. I owe this to them. Hindi naman sila malalagay sa alangani kung hindi ako tangang padalos-dalos ng mga na
Chapter • Twenty SevenI never knew what sacrifice really means until this day came... The day when I have to make a choice for myself, for Jace, and for the rest of his people.Hinilot ko ang aking sintido habang nasa byahe patungong Camelot. I have to admit. Hindi madali itong gagawin ko. Umalis kami ni Jomyl kahit na hindi alam ni Jace ang naging pasya ko dahil hanggang ngayon ay wala pa rin siyang malay. Sinubukan akong pigilan ni Pearce pero buo na ang desisyon ko. There is a bigger picture that I need to consider. Hindi na lamang ito tungkol sa akin at kay Jace.Noong una ay nagdalawang-isip pa ako pero pagkatapos kong malaman ang mas malaking problema, naging buo na ang pasya kong magtungo ng Camelot.
Chapter • Twenty SixMahigpit ang pagkakahawak ko sa kamay ni Jace habang chinicheck siya ng doktor. Walang umiimik sa mga kasama namin sa pribadong silid. Tila ang lahat ay nakaabang din sa sasabihin ng doktor.Obviously, the doktor is not just a typical doctor I know. May kakaiba siyang paraan sa pagsuri kay Jace.Isang malalim na hininga ang pinakawalan nito bago bumaling sa seryosong si Pearce. "This is a big problem, Alpha. His wolf is dying."Nagsalubong ang kilay ni Pearce dahil sa narinig. "Dying? Pa'nong nangyari 'yon?" Puno ng pagtataka nitong tanong.Itinupi ng lalakeng doktor ang kanyang mga braso sa tapat ng kanyang dibdib saka niya seryosong tinign
Chapter • Twenty FiveDamang-dama ko ang matinding problemang kinakaharap ni Jace sa mga oras na ito. Ilang beses na siyang nagpakawala ng malalalim na hininga habang pabalik-balik na naglalakad sa sala.Mayamaya'y pumasok sa loob ng mansyon ang isang lalakeng may mahawk na istilo ng buhok, matangkad at may katamtamang kulay ng kutis, malaking pangangatawan ngunit may napakaamong mukha."Ramiel..." Ani Jace nang makita ang lalake."Alpha, wala talaga. We did everything but we can't trace the giver." Tila bigo nitong pahayag.Naihilamos ni Jace ang kanyang palad sa kanyang mukha saka siya napasabunot sa kanyang buhok. Marahas na naman siyang napabunto