Nakaupo sa tabi ng kama, ang tingin ni Sean Stewart ay napunta sa nakahigang babae sa kama. Si Elior White ay katatapos lang na tignan siya.“Walang malaking problema.” Inulit ni Elior White, “Subalit, kailangan mong tigilan siyang pahirapan. Nakaranas na siya ng sapat sa ngayon, nalunod, ninalagnat, nawalang ng malay— pinakamalala sa lahat? Nagising siya at pinahimatay mo ulit siya.”Si Elior White “tsk, tsk” ng dalawang beses. “Sean Stewart, nagiging magaling ka na sa pag papahirap sa tao, ‘di ba?”Mayroong bahid ng sarcasm sa kanyang boses.Ang nakagulat kay Elior White ay na ang Stewart na lalaking ito ay hindi siya tinitigan ng masama gamit ang malamig niyang tinging na nakakagulat.Yo~ Ang ganda ng pasensya niya ngayon.Ano pa man, kailangan niyang makuha ang mailap na pagkakataong ito at asarin ang kanyang best friend. Sino ang magaakala kung gaano katagal na kailangan magantay bago ang sumunod na sandali ang Stewart na ito ay madaling makausap muli.“Hoy, sabihin mo saki
Nagising si Jane Dunn sa hapon. Siguro sobrang pagod niya at siguro dahil mataas ang kanyang lagnat, kung kaya ang kanyang katawan ay sobrang hina.Ang puting kisame ang una niyang nakita paggising niya at pagbukas ng kanyang mata. Sa sandaling ito, nalilito pa din siya kung nasaan siya.“Gising ka na?”Isang nakakaakit na boses ang narinig ng biglaan.Napatalon ang puso ni Jane Dunn pagharap ng kanyang ulo ng kusa. Sa tabi ng kanyang kama, ang lalaki ay nakaupo ng elegante sa upuan. Mayroong file sa kanyang kamay.Nang tumingin si Jane Dunn sa kanya, ang mahaba at makitid na mata ng phoenix ay nagkataong tumaas, saglit na tumingin sa file na nasa kanyang kamay. Nilipat niya ang mata niya kay Jane at tinanong, “Nagugutom ka ba?”Matapos na sabihin ang tanong, binilik niya ang kanyang tingin pabalik at binalik niya sa file muli.Ang mga labi ni Jane Dunn ay tuyo. Tumignin siya sa paligid. “Salamat sa pagpapadala mo sakin sa ospital, Mr. Stewart. Binigyan kita ng problema, Mr. Ste
Narinig ni Sean Stewart ang pagbagsak ng kanyang puso. “Wala akong pakialam kung maniniwala ka o hindi, ngunit mali ang pagkakaintindi mo, Jane Dunn.”Mali ang pagkakaintindi?Nakatitig si Jane Dunn kay Sean Stewart. Talaga bang sinabi niya na mali ang pagkakaintindi niya?“Mr. Stewart, sinasabi mo ba na ito ay walang kinalaman sayo at wala kang alam tungkol dito?” Hindi niya alam kung matatawa pa siya o maiiyak. Nararamdaman niya lang na ang kanyang puso ay sumikip at ito ay sumasakit ng sobra na nahihirapan na siyang huminga.“Naniniwala ka ba sa sarili mong salita, Mr. Stewart? Sa tingin mo kahit sino ay gagawin iyon kung hindi dahil sa mga utos mo?”Ang ekspresyon ni Sean Stewart ay nanigas… Tama siya! Kung hindi siya nagbigay ng kahit anong pahiwatig, may maglalakas loob ba na gumawa ng ganoong bagay sa kanya?Siguro ang sinabi ni Elior White ay totoo. Maaari kaya ang pagturing ni Sean sa kanya at ang kanyang paguugali sa buong pangyayari tatlong taon ay magdedetermina sa si
Matagumpay na napatunayan ni Elior White na alam niya kung paano maglagay ng fluid drip sa isang tao!“Tama ako, tignan mo! Isa akong henyo. Paano ko na lang hindi alam ang bagay na kasing simple nito? Sean Stewart, sasabihin ko sayo ito. Ang pagiging personal mong doktor ay pagsasayang sa aking talento. Sige at magpatuloy kang maging ganyan kung gusto mo.”Isang aura ng pride at katuwaan ang biglang bumalot kay Elior White. Ang bibig ni Sean Stewart ay parang pinahiran ng lason. Sobrang nanggigigil siya kanina.“Tataasan ko ang sahod mo.”Sobrang yabang ni Elior White sa sarili niya na gusto niyang asarin si Sean Stewart ng matino, pero ito ay nagbigay lang ng salita na mabigat ang dating: “Tataasan ko ang sahod mo.”Hindi kulang sa pera si Elior White. Kung may pakialam siya sa pera, bumalik sana siya sa White Enterprises para maging spoiled na mayamang anak at maging general manager. Mas magkakaroon siya ng pera sa mas mabilis na paraan kung magtrabaho siya para sa kanyang tata
Jane Dunn!Si Jane Dunn ulit!Bakit ba nagaalala ang lahat kay Jane Dunn?Tumanggi si Susie Thompson na aminin na nagseselos siya. Sa ngayon, kailangan niyang magpakumbaba.“B-big Boss.”Nanginginig siya at sinabi, “Wala akong problema kay Jane Dunn.”“Hindi ako nakikinig sa kalokohan.” Matapos sabihin ang mga nanlalamig na mga salitang ito, ang lalaki ay sinadyang higpitan ang kapit sa kanyang kamay na may glove na nasa baba ni Susie Thompson. Ang pwersa nito ay parang matindi ang kagustuhan nitong basagin ang kanyang panga.Sobrang matindi ang sakit na nararamdaman ni Susie Thompson na tumutulo na ang luha niya sa kanyang mata. May suspetsa pa siya na narinig niya ang kanyang sariling buto na nadurog.“M-m-magsasalita ako.” Pakiramdam niya na ang lalaki sa kanyang harapan ay demonyo. Sobra itong nakakatakot. Nababalot siya ng takot. Galit siya sa lakas ng loob ni Jane Dunn muli… Ang babaeng iyon ay malinaw na pinangako sa kanya na tutulungan niya ito na humingi ng kaawaan!W
Nang itaas ni Susie Thompson ang kanyang ulo, nakita niya ang isang pares ng malalim na mata.Kahit na sa sandaling ito, si Susie Thompson ay namula pa din.Nakatingin siya kay Haydn Soros ng kabado. “Mr. S-Soros.”Kumurap siya, umaasa na si Haydn Soros ay ililigtas siya.Binaba ni Haydn Soros ang bote ng wine sa kanyang kamay. Tumingin kay Susie Thompson at ngumiti bigla. Ang tibok na puso ni Susie Thompson ay bumilis. Siya ay medyo natuwa… Tulad ng inaasahan naaalala pa din siya ni Mr. Soros.“Sino ito, Mr. Stewart?”Sa isang iglap, si Susie Thompson ay pinag dudahan ang kanyang sariling tenga. Pakiramdam niya na siya ay nasa bahay na gawa sa yelo.Tinupi ng elegante ni Sean Stewart ang kanyang mahabang binti. Nakaupo sa couch, sinabi niya, “Siya? Sabi niya na gusto niya si Haydn Soros. Akala ko para sa ganito ka walang muang at inosenteng babae na mahulog ang loob sayo… Paano ko ito sasabihin? Bilang magkaibigan na lumaki ng magkasama, sa tingin ko responsable ako na dalhin s
Humataw siya hanggang sa makarating doon. Kahit si Uno ay naramdaman na ang kanyang boss ay humahataw ng sobra.A row of cars pulled over at East Emperor.Isang hilera ng kotse ang pumarada sa East Emperor.“Boss…” Uno called out to him, but his boss already swept past him in a flash, taking large strides into the East Emperor’s lobby. He did not stop the whole way as he made a beeline for the elevator.“Boss...” Tinawag siya ni Uno, ngunit ang kanyang boss ay lumagpas na sa kanya sa isang iglap, naglalakad ng malalaking hakbang papunta sa lobby ng East Emperor. Hindi siya hindi siya huminto sa buong paglalakad habang diretso siya papunta sa elevator.Uno hastened to follow him.Nagmadali si Uno na sundan siya.The look on Sean Stewart’s face was beyond indifferent. His slender legs moved at an extremely fast pace as he shot forward like an arrow from a bow. Alora’s office was straight ahead. The door was just in front of him. He trotted over hastily. Without knocking on the doo
‘Kung makikita ko ang tao sa mundo na gugulo sa aking mga emosyon isang araw, ako mismo ang papatay sa kanya.’Iyon ang naintindihan ni Sean Stewart ng siya ay binata pa lamang.Bilang tagapagmana ng Stewart family at ang kinabukasan na hahawak sa manibela, ang edukasyon na natanggap ni Sean Stewart ay ang pinaka strikto at ang pinaka walang awa simula pagkabata pa lang. Ang kanyang lolo ay personal na tinuruan ang kanyang apo na maging walang awa at walang pusong robot.Sabi ng lolo niya, :”Hindi ka pwedeng magkaroon ng kahinaan. Isang araw, kapag may dumating na tao na makakaimpluwensya sa iyong mga desisyon at emosyon ng mabilis, ang taong ito ay ang iyong magiging pinaka matinding kalaban. Sean, kailangan mong patayin ang kalabang ito mismo.”Ng si Sean Stewart ay sinabi kay Elior White ang tungkol dito, maliban sa nagulat siya, si Elior White, na siyang binata pa noon, ay akala na si Sean Stewart ay sinasabi lang ito na walang ibig sabihin. Ang lahat ay nagsasabi ng mga bagay
Ang pangalan ko ay Luka Stewart. Ito ay kakaibang pangalan, ‘diba? Parang ‘Tignan mo! Sabaw.’Lolo ko ang nagbigay ng pangalan ko. Sa lahat ng maraming taon ng karanasan ko bilang bata ay nagsasabi na ang lolo ko ay hindi mabait na tao.Isang tabi na ang lahat, tignan mo na lang ang pangalan na binigay niya sa akin. Mayroon siyang mahusay na pangalan mismo, ngunit binigyan niya ako ng kakaibang pangalan.Subalit, bawat beses na mag protesta ako tungkol dito sa kanya, lagi niyang sinasabi na ito ay kasalanan ng aking ama. Kung si Dad ay naging babae, siya sana ang magkakaroon ng pangalan na iyon.Tignan mo, SI Grandpa ay ang siyang nagbigay sa akin ng ganito kasamang pangalan, ngunit sinisisi niya ang lahat sa aking ama.Ah, nakalimutan ko silang ipakilala ng ayos.Ang pangalan ng lolo ko ay Sean Stewart.Tila, siya ay medyo gwapo noong kanyang kabataan.Ang aking lolo ay nagngangalang Jane Dunn.Minsan, hindi ko maiwasang mapaisip kung paano sila nauwing magkasama. Sila talaga
Sa ospital, walang tunog na bumukas ang pinto ng ward. Sa oras na ‘to, hindi ipinahayag ni Dos ang pagdating ng mas maaga.Nang nagmamadaling dumating si Elior, mabilis niyang nakita ang babaeng iyon.Bago pa siya makapagsalita, hinila siya ni Alora papunta sa pasilyo. Nagbukas ang pinto at nagsara muli.Ang lalaki sa kama ay tumagilid, mahimbing ang tulog.Walang nakakaalam kung tungkol saan ang napapanaginipan ng lalaki, ngunit ang malalim na pagkakunot ng noo sa kanyang mukha ay nagpakitang hindi maganda ang mga panaginip niya.Ang kanyang kamay ay nagpapahinga sa panlatag, ang kanyang wedding ring ay suot niya pa rin sa kanyang daliri.Mabagal siyang nilapitan ng babae, sa wakas ay tumigil sa harap ng kanyang hospital bed.Ang mga mata nito’y maningning at maaliwalas, ang kanyang tingin ay lumapag sa singsing sa kamay ng lalaki.Wala ring nakakaalam kung ano ang iniisip ng babae.Tinitigan niya ang singsing ng mahabang, mahabang oras, hanggang mawalan siya ng ulirat.Mata
"Jane, hindi paraiso ang Erhai. Ang tinatawag mong kapayapaan ay pagtakas lamang," taimtim na sinabi ni Alora.Hindi nga dapat niya ito sinasabi, pero may mga nakikita siyang bagay na hindi nakikita ng mga taong sangkot.Siguro ang sitwasyon ay laging mas malinaw mula sa labas. Siguro hindi.Kahit na, malinaw niyang nakikita na nag-aalinlangan si Jane.Tatlong taon na ang nakalipas, tinulungan niya si Jane tumakbo palayo dahil taos puso niyang gustong mamuhay si Jane ng payapang buhay mula noon.Marami na ang nagbago sa tatlong taon. Nagmature na rin siya.Ito ay dahil sa bago niyang nalamang maturity na hindi siya tumigil kakaisip tungkol doon.Tama ba siyang tulungan si Jane na makatakas tatlong taon na ang nakalipas? O ito ay isang pagkakamali?Malabo, nagsimula siyang mag-isip na mali siya.Ang babaeng ito ay lubusang natakot. Walang paraan na titigil siya at titingin sa kanyang paligid para makita ang mga tao at katotohanan.Sa loob ng tatlong taon, nakita rin ni Alora k
So pumunta ka nga rito para pag-usapan ang matandang lalaki?” Natawa ang lalaki sa kama, may malinaw na hindi makapaniwala sa kanyang mga mata. “Michael Luther, ang matandang lalaki ay hindi takot na mamatay ako. Mayroon siyang isa pang apo para magmana ng trono niya.Si Michael ay tumawa ironically.“Sa tingin mo talaga na babalik ako sa Stewarts? Ang maruming lugar na iyon.”“Ayaw mo sa Stewart Industries?” malamig na sinabi ni Sean. “Well, sa kasong ‘yan, mukhang mabibigo ka.“Stewart Industries, huh.” Pinadaan ni Michael ang kanyang tingin kay Sean at tumingin sa labas ng bintana. “Mukha maganda, so palagay ko gusto ko nga ito. Ibibigay mo ba ito sa akin?”“Kung hindi, hindi mo ba ‘to kukunin ng pwersahan?”“Kung ikaw ang may hawak, sigurado.” Hindi sinubukan ni Michael itago ang kanyang ambisyon. “Pero kung mamatay ka, hindi ko ito kukunin mula sa kanya.”Naningkit ang mga mata ni Sean. “Well, siguradong tapat ka sa nararamdaman mo para sa kanya. Dapat bang sabihan kitang a
Si Michael Luther ay pumasok sa Stewart Old Manor.“Ikaw ang nasa likod ‘nun, hindi ba?”Walang kahit anong babala o konteksto, sinigawan niya si Old Master Stewart, na simpleng umiinom ng tsaa.“Bigla kang lumabas kung saan… para lang magpakita ng kabastusan sa lolo mo? Ibinaba ni Old Master Stewart ang kanyang tasa, naninigas ang kanyang matandang mukha.“Ikaw ang naglagay kay butler Summers doon, ‘di ba?“Kung hindi man, ay hindi siya maglalakas ng loob, ‘di ba?”“Anong ibig mong sabihin? Anong nagawa ni Summers na dahil sa akin?”“Ikaw ang nasa likod ng aksidente ni Jane. ‘Yan ang gusto kong malaman. Ikaw ba, o hindi ikaw?!” Si Michael ay nasa tabi niya.Sa sandaling narinig ni Old Master Stewart ang pangalan ni Jane, ang kanyang ekspresyon ay mabilisang naging madilim. “Ano ito? Lalabanan mo ang sarili mong lolo para sa kanya?”“Ibig sabihin niyan… inaamin mo.”Tinikom ni Michael ang kanyang kamay sa isang kamao, ang kanyang buong katawan ay nanginginig sa galit. “Ano ba
Sa sumunod na tatlong araw, ang taong iyon ay hindi humakbang kahit isa papasok ng bahay.Tumayo si Tres at si Cuatro sa may pinto na tila isang pares ng walang ekspresyong guardian gods.Ang dating tahanan ng babae ay wasak na, kaya bumalik siya sa Stewart Manor. Sa pinakamalalim na bahagi ng manor, hindi niya marinig ang mga ibon o maamoy ang mga bulaklak. Ang butler ay ganap na ganap na professional din, at lahat ay naayos na para sa kanya.Bukod kay Tres at kay Cuatro, wala siyang ibang makausap.Wala, kahit si Tres at si Cuatro ay hindi siya kinausap.At para sa family butler, laging mabuti ang pagkilos nito at tunay na magalang sa kanya sa tuwing sila’y nagkikita.Ang kanyang tainga ngayon ay halos wala nang pakinabang, ang kanyang bibig ay dekorasyon na lamang.Ang mga naglilingkod sa paligid ng bahay ay pamilyar ang mga mukha, habang ang iba ay mukhang bago. Hindi ito mahalaga. Kahit sino pa ang makakita sa kanya, sila’y tumatango lamang bilang paggalang at maglalakad sa
Nalalapit na ang araw para sa bone marrow transplant ni Jason.Nagpalit na siya sa isang surgical gown. Si Madam Dunn ang kasama niya.“Huwag ka kabahan, Jason. Walang mangyayari na mali.” Inalo siya ni Madam Dunn. Kahit na, ang anak niya ay nanatiling tahimik.Habang tinitignan niya ang payat na pisngi ng anak niya, minura niya ulit si Jane sa puso niya.“Kung hindi dahil sa mabuting-puso na tao na kamatch mo, iyong malditang Jane na iyon ay muntik ka na mapatay.”Mukhang nasaktan si Jason.“Mama! Tumigil ka!”“Huh? Anong mayroon sa iyo?“Naaawa si mama para sayo. Bakit mo ako sinisigawan?”“Mama, huwag ka magsalita ng ganyang kay Jane.”“Bakit hindi ko pwede gawin iyon? Wala nga siya pake sa sariling miyembro ng pamilya niya.”Kinamumuhian ni Madam Dunn ang anak niyang babae mula sa kailaliman ng puso niya.Ngunit kahit na napatunayan niyang na talgang napagkamalan niya na hindi niya sariling anak si Jane, si Madam Dunn ay nanatiling kampi laban sa anak niya.Kung sabaga
Lumipas ang mga araw. Lulutuin ng lalaki lahat ng pagkain niya. Kapag pupunta siya sa trabaho, isasama niya ang babae sa tabi niya, pinapanatili siya sa paningin niya sa lahat ng oras. Mukha silang matamis at mapagmahal na mag-asawa.Mayroon itsura ng kainggitan sa mga mata ng ibang tao kapag nakikita nila si Jane.Sa oras, lahat ng tao mula sa bilog ay alam na.May nag buntong hininga, ‘si Jane Dunn mula sa pamilyang Dunn ay nakaraos na. Noong hinahabol niya pa lang si Sean dati, siya ay isang mapamillit na go-getter.’Ang iba ay may katulad na sentimyento rin. Nakuha na rin Jane kung ano ang gusto niya/Isang katapusan ng linggo.“Gusto ko siya makita.”“Sino?”“...Kuya ko.”May kumislap sa mga mata ng lalaki. Kahit na, pinanatili niya pa rin ang itsura niya.“Hindi mo kailangan mag-alala kay Jason.”Isang casual na ugali.Piniga ni Jane ang mga kamao niya. Pagkatapos ng ilang saglit...“Ang kondisyon niya ay hindi maganda. Gusto ko siya makita.”“Hindi ba maayos ang pa
‘Di kinalauna’y nagising din si Jane. Madilim ang kuwarto nang siya’y magising. Bumangon siya at naglakad-lakad sa sala. Hindi na niya ikinagulat ang lalaking nakaupo sa may sofa sa ilalim ng mainit na ilaw habang nanonood ng telebisyon.Mahina lamang ang tunog ng telebisyon sa sala dahil nag-aalala itong baka magising niya ang kanyang kasama kapag masyado itong malakas.Maririnig ang mga magaang yapak mula sa pasilyo. Napalingon ang lalaki.Nagtagpo ang kanilang mga mata.Ni wala ma lang pagbabago sa kanilang mga emosyon. Tila’y matagal na panahon na silang kasal at nagsasama. Tila ri’y mayroon silang kasunduang hindi na kailangang sabihin pa. Walang nagtangkang pigilan ang kakaibang kapayapaang kanilang nararamdaman.Mistulang… payapa sila sa isa’t isa.Tumayo ang lalaki, naglakad patungo sa gilid na lamesa, ininit ang mga pagkain, at ibinalik ito sa lamesa.Tahimik na tumungo rito ang babae, at umupo sila upang kumain.Mistulang wala silang away-bati na pagsasama, na wala si