Mabigat ang mga paghakbang ng kan'yang mga paa nang siya ay papasok sa loob ng bahay. Punong puno ng mga gamit na nagkalat sa sahig. Ang iba ay basag na babasaging base na nagkakapira-piraso pa. Akmang dadamputin niya ito nang makita niya ang isang bouquet na flowers na para sana sa kan'ya. Pinulot niya iyon at niyakap habang nakaluhod. "Im sorry Jeho, hindi ito ang gusto kong mangyari sa atin. Alam kong mali ako pero hindi ko kayang suwayin si papa. Hindi ko alam kung ano ang ikinagagalit niya para layuan kita," hagulhol nitong sambit na nakapikit ang kan'yang mga mata. Walang sigla ang pagkilos niya habang isa isang sinisinop ang mga nagkalat sa sahig. Hindi niya maramdaman ang pagod sa kan'yang katawan dahil sa sakit na kan'yang nararamdaman sa puso. Pasilip silip siya sa may bintana at inaabangan ang pagdating ni Jeho nang matapos na siya maglinis ngunit ang kasabikan niyang iyon at inaasahan na uuwe ito pero walang Jeho ang dumating. Magdamag siyang nag antay at nalipasan na d
"Jeho!" tawag pa niya ngunit mabilis na nawala ito sa kan'yang paningin ang lalaking minamahal niya. Napahagulhol na naman ito sa pag iyak dahil sa sakit na nadarama sa kan'yang puso.Inalalayan ng dalawa si Kayrelle nang ipasok siya sa loob ng kuwarto. Dinuro pa ni Brenda si Brandon. Pinanlikahan naman siya ng dalawang mga mata nito."Ikaw kasi! kasalanan mo ito," bulong nito sa kan'yang kambal. Nagsisihan pa ang dalawa. Humingi naman ng tawad si Brandon at Brenda kay manang Kayrelle ngunit hindi nila ito makausap dahil sa iyak ito ng iyak. Kaya naisipan na lang ng dalawa na umuwe na lang. "Hayaan mo na siya Kayrelle. Mauunawaan din niya ang lahat. Tama na sa pag-iyak. Lalo ka lang manghihina sa ginagawa mong 'yan eh," pang aalo ng kan'yang ante"Paano niya po mauunawaan kung ngayon pa lang ay iniiwasan na niya ko. Nilalayuan na niya ko. Gusto kong humingi ng tawad sa kan'ya ante. Kasalanan ko ito," pag gigiit nito."Hindi mo lang alam Kayrelle...." Napahawak bigla si Minda sa kan'
Napadaing siya sa sakit. Tila nagulat pa ito sa ginawa ko at ganoon din si Jeho ay nagulat din. Napahilot pa sa noo si Jeho na tila nagpipigil lang ito sa galit sa akin."Jeho? Sinampal niya ko," turo niya sa mukha ko. Tinabig ko iyong kamay niya. Lumaki ang mga mata niya sa ginawa ko. Suminghal ito. "Wala ka man lang gagawin?" Inis nitong sabi na sapo ang kan'yang namumulang pisngi. Nakatayo lamang si Jeho, hindi niya pinansin ang nagagalit na sabi ni Cassey."Can you please! Stop for a while Cassey. Its your fault!" Pagdidiin nito."Ewan ko sayo! Ikaw na nga ang niloko. Ikaw pa itong mabait sa kan'ya. Kapag nalaman ito ng mommy mo..... Ewan ko lang," inis na sabi niya at padabog itong pumasok sa loob. Nang mawala na siya sa paningin ko. Pagkakataon ko ng humingi ng tawad kay Jeho. Pero hindi ko inaasahan itong gagawin niya sa akin. Hinawakan niya ko ng mahigpit sa aking braso palabas ng gate kasabay ng pagbitaw nito sa aking braso. Malamya akong tumingin sa kan'ya. Pero walang bak
Habang abala ako sa pagtitig sa mukha ng guwapo kong anak, hindi ko namalayan na nakapasok na pala ang Doctor. Siya ang Doctor ng aking anak. Tumayo ako upang salubungin siya pero nang magsalita ang aking anak, lumingon ako. Nakangiti ito nang masulyapan ko siya. Lumapit ako't niyakap siya. Humalik ako sa kan'yang noo. Dama ko ang paghaplos niya sa aking likod. "Mama, Im okay now. I want to go home now," malambing na sabi ng anak kong englisero. Si papa ang nagturo sa kan'ya. Hay naku, like lolo like apo talaga ang dalawa."Okay, pero kailangan nating makausap ang Doktor mo kung papayag siya.," ngiting sabi ko sabay pindot ko sa kan'yang ilong na ikinahagikhik niya. Halatang magaling na mga siya. Pero kahapon lang ay nanghihina ito pero ngayon ang sigla niya na. "Yes mama, I miss my sister Joharra na eh," dagdag pa niya."Dok narinig niyo naman po ang anak ko. Mukhang magaling na nga siya.""Yes, he's alright now. Malakas ka na ba Johann?" Tanong nito. Ngumiti ang anak ko at kita an
Inis kong tinanggal ang kan'yang nakaakbay na braso sa aking balikat nang kami ay nasa labas na. Hinila pa niya ko patungo sana sa kan'yang sasakyan para doon kami mag-usap ngunit kailangan ko pang makipagtalo sa kan'ya dahil hindi ako sang-ayon sa kagustuhan niya. Ano siya? Sinuswerte? Gusto niya siya pa ang masusunod sa aming dalawa. Hindi na ko gaya ng dati na mabilis bumigay. Bakit nga ba ako bumigay agad noon? Wala namang ibang dahilan para hindi ako bumigay eh. Bigla na lang ako tinamaan ni kupido noon. Hindi ko ba alam sa sarili ko kung bakit ako nagka-gusto sa mas bata ang edad kaysa sa akin. Tinungo ko na lang ang pinakamalapit na park mula sa hospital. Panay ang tawag niya sa akin habang nakasunod lang siya sa may likuran ko. Hindi ako nakikinig sa kan'ya. Nakatakip ang dalawa kong mga kamay sa aking tenga. Narito na kami sa may park. "Bakit dito?" Tanong nito. Kumunot ang aking noo."Bakit ayaw mo sa public na lugar? Mas gusto mo pang mag-usap tayo sa loob ng sasakyan
Nanlaki ang dalawang mga mata ko nang maibaba niya na ang kan'yang boxer short. Lumitaw doon ang kan'yang anaconda. Taranta ko namang itinaas ang kan'yang boxer short nang may sumigaw na lalaki. Nang maitaas ko na, nakita ng dalawang mga mata ko ang papalapit na kapitbahay naming pulis."Siraulo ka talaga Jeho, magbihis ka na. Nariyan na 'yung pulis," tarantang sabi ko sa kan'ya."No!" madiin nitong sabi. "Mas hubad ka pa ngang tignan kaysa sa akin. Lalo mo lang tuloy ako inaakit sweetheart," malanding sabi niya."Shungak! May suot akong damit hindi kagaya mo na naghuhubad," inis kong sabi.Papalapit na yung pulis sa kinaroroonan namin. Nagtatalo pa din kaming dalawa dahil pinapasuot niya sa akin ang suot niyang 3/4 sleeve na white polo. "Isuot mo na 'to," utos niya."Ayoko!" sabay irap ko sa kan'ya."Com'on sweetheart, isuot mo na ito," pamimilit nito na namumungay na ang kan'yang mga mata."Ayoko nga! Bakit ba ang kulit mo," inis na sabi ko.Nag igting ang kan'yang panga sa galit
"A-Anong sinasabi mo? Wala akong ginagawa ah. P'wede ba! bumangon ka na diyan at umuwe ka na. H'wag ka na din babalik dito," inis na sabi ko."Okay uuwe ako, pero kailangan pa nating mag-usap," pangungulit pa niya."Nag-uusap na nga tayo diba! Bakit hindi pa ba?""Naka jackpot ka na nga lang sweetheart galit ka pa din sa kin."Kumunot ang aking noo dahil hindi ko siya maintindihan. "Anong jackpot ba ang pinagsasasabi mo?" Tanong ko, nakangisi lang ito at mukha siyang presko sa paningin ko."Sweetheart naman, kahit lasing ako kagabi natatandaan ko pa din yung ginawa mo sa akin. And I know na ikaw ang may gawa nito sa akin," turo niya sa kan'yang mukha. "And I know na kanina mo pa ko sinisilipan," sabi pa nito in his sexily tone sabay kindat pa nito.Napangiwi na lang ako at nahiya dahil sobra na itong ginawa ko dahil pisikal ko na siya sinasaktan. "Hindi ko naman sinasadya ah. Kasalanan mo din naman kasi. Paano mo ba nalaman na dito kami nakatira? Sinusundan mo ba ako?""Yeah, hindi t
Pagkalabas ko ng bahay, nadatnan kong naglalaro na ang mga ito ng basketball. Ngunit hindi naman naglalaro ang anak ko. Nanonood lang ito sa dalawang naglalaro sa dalawang ama ng anak ko. Ang isang tunay na ama at ang isang pekeng ama. Hindi ko alam kung kanino ba kumakampi si Johann. Pero hindi ko masisisi si Johann kung kay Jeho siya kumakampi dahil mas magaling itong magshoot ng bola."Ang galing talaga ng Jeho ko," sabi ni Monette na pabigla bigla ang dating nito na may dala dalang tray na may lamang juice at pagkain na cookies. "Ang galing niyang mag-shoot noh!" Napalunok ako bigla ng laway sa sinabi niya. "Ganun din kaya siya kagaling magshoot sa gabi? Maka score nga din sa kan'ya," sabay halakhak nito. "Baliw ka talaga Monette. Tatapatan na kita ha," sabay pamewang ko sa kan'ya. "Hindi siya marunong magshoot. Magaling lang siya tsumamba kaya nagagawa niyang maipasok ang bola sa ring. Saka kung may balak kang magpashoot sa kan'ya, huwag mong susubukan dahil magsisisi ka lang."