Sa Central City, si Kelvin Davidson, na kilala ng iba bilang 'Master Centipede' ay nasa kanyang marangyang opisina na matatagpuan sa iconic na gusaling 'H'.Nakaupo sa leather sofa at may hawak na sigarilyo sa kanyang kamay, tinitigan niya ang nasa harapan niya gamit ang kanyang mga mata na may hungkag.Kaswal niyang ibinato ang kanyang cellphone sa lupa. Kasabay nito ang mga upos ng sigarilyo sa sahig. Nagpakita rin ito na hindi niya alam kung ilang sigarilyo ang kanyang hinihithit at kung gaano katagal na siya naninigarilyo.Noon, kahit gaano pa kakulit ang mga bagay, sapat na ang isang sigarilyo para pakalmahin siya.Walang bagay na hindi niya mapalampas sa isang sigarilyo. Kung may bagay na talagang bumabagabag sa kanya, humihithit siya ng dalawang sigarilyo.Ngunit ngayon, matapos humithit ng isang dosena o dalawampung sunod-sunod na sigarilyo, hindi na kayang pagalingin ni Master Centipede ang sakit sa kanyang puso, dahil lang sa namatay ang kanyang pinakamamahal na anak.N
“Sige.”Hindi man lang siya nilingon ni Master Centipede. Nagsindi siya ng panibagong sigarilyo at nagsimulang manigarilyo.Pagkaraan ng ilang sandali, si Master Centipede ay tila walang patutunguhan, "Weiss was...dead."Ito ay isang talagang mabigat na katotohanan.Pero…Nanatili pa rin si Laura sa kanyang kalmadong kalmado. Ang kanyang puso ay kasing tigas ng bato, at malamig siyang tumugon, “Si Weiss ay naging masyadong mapagmataas at makitid ang isip dahil sa kanyang sariling mga talento. Madali niyang haharapin ang mga ordinaryong kalaban. Ngunit tiyak na mamamatay siya kapag nakatagpo siya ng talagang malakas na kalaban. Matagal ko nang nakitang mangyayari ito."Sa katunayan, matagal na niya itong nakita.Bumuntong-hininga si Master Centipede, winawagayway ang komento at sinabing, "Pag-usapan muna natin ang tungkol sa negosyo, ano ang tugon ng pamilya Martin?"Sabi ni Laura, “Ang pamilya Martin ay handang tumulong lamang mula sa anino ngunit hindi lantaran. At the same ti
“Napatingin ang buong pamilya kay Thomas, hindi naiintindihan ang ibig niyang sabihin.Inilapag ni Harvard ang kanyang mga chopstick at sinabing, “Kumalma ka Thomas. Magaling ka sa iyong kasalukuyang trabaho. Mataas ang sahod mo at wala kang kailangang gawin. Bakit ka biglang nagre-resign? May mali ba sa trabaho mo?"Nagbigay din ng payo si Felicia. “Pwede mo akong kausapin kung may problema ka, Thomas, huwag kang magresign ng biglaan. Hindi naging madali ang pag-alis ng tsismis tungkol sa pagiging maingat mong tao. Ang iyong pagbibitiw ngayon ay magpapakita ng masama sa iyong reputasyon."Tumingin si Harvard kay Thomas mula sa kabilang mesa. Hindi siya nasiyahan.Isang himala na naabot ni Thomas ang ganoong taas sa kumpanya. Bakit biglang gusto niyang mag-resign?Iyon ay medyo iresponsable para sa kanya bilang isang tao, hindi ba?Napangiti si Thomas nang matanggap niya ang magiliw na payo mula sa kanila. Ngunit ang sagot niya ay, "Pagod na ako."Pagkatapos ng ilang sandali ng
Tamang-tama ang sagot nito sa kanya.Niyakap ni Thomas si Emma ng mahigpit.Sa sandaling ito, nagvibrate ang telepono ni Thomas. Kinuha niya ang phone niya at binasa ang message. Ang target ay masusing naimbestigahan, bumalik sa lalong madaling panahon.Ito ay isang mensahe mula kay Angus Mason, kapitan ng puwersa ng pulisya.Tila may ilang pag-unlad sa pagsisiyasat ng pamilya Dawson.Napabuntong-hininga si Thomas. “Mukhang matatagalan pa bago ako makapagpahinga. At least kailangan kong tapusin ang nasa kamay ko.”Itinabi ni Thomas ang kanyang telepono at sinabing, “Kailangan kong pumunta at asikasuhin ang ilang mahahalagang bagay ngayon.”"May kaugnayan ba ito sa kumpanya?""Hindi.""Pagkatapos ano?"“Uh...”Walang ideya si Thomas kung paano sasabihin kay Emma ang tungkol dito.Nakita ni Emma kung gaano ka-conflict si Thomas at sinabi niyang, “Okay lang kung hindi kumportable para sa iyo na pag-usapan ito. Pero please stay safe, honey."“Sige.”Tumayo si Thomas at umalis
Library, Pharmaceutical University.Grand ang pagpasok ni Thomas Mayo, dumaan siya sa mga hanay ng mga upuan, at sa wakas ay umupo sa upuan sa tapat ng isang batang lalaki na may suot na salamin.Nang hindi itinaas ang kanyang ulo, sinabi ng bata, "Pasensya na kapwa estudyante, may nakaupo na diyan sa upuan. Humanap ka na lang ng iba."Mahinang sinabi ni Thomas, “Gusto ko lang makipag-usap sa iyo, Gabriel Frost. Hindi ako magtatagal.Ang batang lalaki na may salamin na nakaupo sa tapat ni Thomas ang 'target', si Gabriel Frost.Out of curiosity, inangat niya ang ulo niya at tumingin. Napansin niyang si Thomas iyon at saglit siyang natigilan, pero ngumisi siya.“At dito ko naisip kung sino iyon. Si Mr. Mayo, ang purchasing manager mula sa Stellar Jewellers.”"Alam mo kung sino ako?"“Of course, the other time you were here, you caused such a big ruckut in our university. Paanong may taong hindi ka kilala?"Si Brad Dawson ay dating inilantad sa publiko ni Thomas. Nauwi siya sa pa
Dahil matigas ang ulo ni Gabriel Frost, umiling si Thomas Mayo, tumayo, at sinabing, “Nasabi ko na ang gusto ko. Ikaw na bahala, Gabriel Frost."Umalis kaagad si Thomas nang matapos niya ang pinunta niya rito.Pinagmasdan ni Gabriel si Thomas habang paalis. Pareho siyang balisa at galit."Bah, sino sa tingin niya!"Si Brad Dawson ay isang senior na may mabait at mapagmalasakit na kaluluwa sa puso ni Gabriel. Bukod dito, siya ang nag-iisang tagapagligtas ng kanyang ina. Paano niya hahayaan si Thomas na insultuhin at siraan siya ayon sa gusto niya?Hindi na nakayanan ni Gabriel na maging kalmado at mag-aral. Bumuntong hininga siya at lumabas ng library.Umuwi siya kaagad."Nakabalik ka na Gabriel?" Tinulungan ng yaya si Gabriel at inilagay ang kanyang mga libro sa isang tabi.Dire-diretsong pumasok si Gabriel sa bahay at umupo sa tabi ng kama, pinagmamasdan ang kanyang nakahiga na ina.Ang kanyang ama ay namatay noong siya ay napakabata. Ang kanyang ina ang nagpalaki sa kanya ng
Upang labanan ang lason sa lason?Bagama't sa teknikal na tunog ay maaaring gumana ito, bilang isang medikal na estudyante mismo, si Gabriel ay may malalim na kaalaman sa larangan ng medikal. Palagi niyang nararamdaman na ang pakikipaglaban sa lason sa lason ay hindi talaga maaasahan.Tumingin siya kay Brad Dawson at nakaramdam siya ng hindi pagkakaunawaan.“Si Dr. Dawson, hindi naman sa hindi ako naniniwala sa iyo. Ngunit sa palagay ko, hindi ba mapanganib na gawin ito?"Nag-iba agad ang kutis ni Brad. Ipinatong niya ang kanyang mga kamay sa balikat ni Gabriel at sinabing, “Naiintindihan ko na mukhang delikado, Gabriel. Kahit na hindi ko gagawin ito sa isang magandang araw. Ngunit dahil ito ay isang emergency, kailangan nating kumuha ng ilang mga panganib.“Isipin mo, wala pang isang buwan na lang ang natitira sa nanay mo. Baka umalis na siya anytime soon. Kakayanin ba nating gawin ang ating matamis na oras at subukan ang lahat?“Kailangan nating kunin ang panganib na ito. Malak
Pinagmamasdan ni Brad si Gabriel nang umalis siya sa lugar at ang kanyang 'mabait' na mukha ay unti-unting naging masama. Nang hindi na makita si Gabriel, tumawa si Brad ng malakas na parang demonyo.Sinabi ni Merrick Dawson, "Ang hangal na ito ay nagsasabing nag-aaral ng medisina ngunit hindi niya naiintindihan ang mga pangunahing prinsipyo ng medisina. Anong basura. Mamamatay kaagad ang nanay niya pagkatapos kainin ang buto ng cassia!”Hinaplos ni Brad ang kanyang balbas at sinabing, “Hindi mo siya masisisi dito. Napansin nga niya na may mali, ngunit nakakalungkot na napakabata pa niya para maunawaan ang kadiliman ng lipunan. Pagkatapos matuto mula sa pagkakamaling ito, bibigyan pa niya ng pansin sa hinaharap.”Tumawa si Merrick. “Sa hinaharap? Dad, tama ba?"Sa wakas ay napansin ni Brad ang kanyang sinabi. "Tama ka, naloko ako. Dapat niyang bigyang pansin ang susunod niyang buhay. Hahaha.”Nagkatinginan ang mag-amang Dawson at nagtawanan.Sa kanilang pananaw, si Gabriel, pati
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D