Ang ginawa ni Thomas ngayon ay napakabait at marangal para sa kanila. Ito ay higit pa sa maaaring pangarapin ni Cain Dinklage at Maple Ephys na mabayaran sa kanilang buhay.Ang kanilang pasasalamat ay hindi maipahayag ng mga salita. Sa bandang huli, ang tanging salita na naiisip nila ay 'Salamat".Ikinumpas ni Thomas ang kanyang kamay, na nagpapahiwatig na ito ay wala lang. Pagkatapos ay umupo siya sa gilid ng kama at sinabi kay Cain, “Ako ay isang doktor, hayaan mo akong tingnan ang iyong binti. Baka may pag-asa ka pang makalakad ulit."Natuwa si Cain.Walang sinumang bata ang handang maging baldado at mapipilitang mahiga sa kama habang buhay.Binuksan ni Maple ang kumot at ipinakita ang putol niyang binti.Maingat na siniyasat ni Thomas. Maya-maya, sumimangot siya at sinabing, “Medyo seryoso ang injury mo. Gusto talaga ng gumawa nito na habambuhay kang baldado. Ang pinakamaraming magagawa ko ay ang tumayo ka at maglakad muli, ngunit ang anumang nakakapagod na aktibidad tulad ng
Huminto ang sasakyan.Bago sila bumaba ng sasakyan, nakita nilang nagkukumpulan ang mga tao sa main entrance ng Kindness Clinic. Maingay sa loob pero hindi nila marinig ang sinasabi.Sinabi ni Emma, "Ito ay tumutugma sa pangalan nito bilang isang kagalang-galang na klinika, hindi ba? Kahit na ang bilang ng mga pasyente ay napakarami."Para sa konsultasyon?Tiyak na mukhang hindi ito ang kaso."Maghintay ka sa kotse, titingnan ko."Binuksan ni Thomas ang pinto at lumabas ng sasakyan. Naglakad siya patungo sa clinic habang kumukuha ng mga usapan sa sahig.Pagpasok sa clinic, dalawang lalaki ang nakitang nakaupo sa gitna mismo ng clinic sa kani-kanilang stools. Ang isa sa kanila ay pinagpapawisan sa abnormal na bilis, walang pinagkaiba sa kakalabas lang ng shower.Itinuro ng isa pang lalaki si Adery Owen at sumigaw sa tuktok ng kanyang mga baga. “Anong klaseng reputable clinic ito? Ang aking kapatid na lalaki dito ay nagpakonsulta at sinabihan na tatagal lamang ng isang linggo n
Binasa ni Thomas sa listahan ng iniresetang gamot ngunit hindi gaanong nagsalita tungkol dito. Sabi lang niya, "Ang ganda ng katawan ng kapatid mo, kung gagawin ito ng isang normal na tao, patay na siya ngayon."Tumawa ang nakababatang kapatid."Alam mo ba kung sino tayong magkapatid?"“Paki-enlighten ako.”Ang pangalan ko ay Abel Mileard, at ang aking nakatatandang kapatid na lalaki ay si Connor Dmitri. Kami ang mga ace player ng isang amateur football team na malapit na pinangalanang team na 'Invincible Mileards'. Narinig mo na ba ang pangalan na yon?"Umiling si Thomas habang walang tunog ang pangalan.Nagpatuloy si Abel, “Nasanay na kami sa football mula sa murang edad. Sa tingin mo ba maikukumpara ang pangangatawan natin sa mga normal na tao?”Sabi ni Thomas, “Hum, makatuwiran iyon. Kung ang isang normal na tao ay kumain ng gamot na inireseta sa kabaligtaran na pagkakasunud-sunod, ito ay mapalad para sa kanya na mabubuhay pa kung hindi may kapansanan."Sa sandaling tumama
Sinabi ni Thomas, "Huwag kang mag-alala, sa kasalukuyang kalagayan ng nakatatandang kapatid, babalik sila nang wala pang tatlong oras."Si Thomas, na iniiba ang topic, ay nagsabi, "Oh oo, Adery, pumunta ako dito para humingi ng pabor sa iyo ngayon.""Hindi mo kailangang maging magalang, kung kailangan mo ng tulong, malugod akong tutulong."Pagkatapos ay ibinuod ni Thomas ang sitwasyon nina Cain at Maple kay Adery.Ang unang reaksyon ni Adery sa pagtatapos ng buod ay, 'Ibig sabihin, mas madalas kong makikita si Thomas!'Mas madalas na nasa klinika si Thomas para alagaan ang mag-asawa. Kaya, kung hihingi si Cain ng tulong medikal dito, mas madalas na makikita ni Adery si Thomas.Matatapos din ang mga araw na nami-miss niya ito.Sa puntong ito, isang malawak na ngiti ang nakaukit sa kanyang mukha, napuno ng kaligayahan ang kanyang kabuuan."Sige, dalhin mo sila dito.""Nasa labas lang sila.""Bilisan mo, pumunta ka at dalhin mo siya. Ihahanda ko ang mga halamang gamot."Sa tulo
Ang paraan ng pagtawag ni Adery na 'Thomas' ay napaka-intimate na nagdulot ng panginginig sa kanyang gulugod.Galit na galit si Emma habang tinitingnan ang inasal ni Adery habang kumukuha ng baso ng tubig. Ang kanyang asawa ay tinatawag na napakalapit sa harap ng publiko, kung gaano ito kagalit!"Hindi na ako nauuhaw!""Kung ganoon, hindi ko na kailangang kumuha ng tubig."Nagtama ang mga mata ng dalawang babae, halata ang selos sa kanilang mga titig.Sabay-sabay na itinaas ng dalawang babae ang kanilang mga dibdib upang ilabas ang kani-kanilang katangian ng babae, na nagpapakita ng mapagmataas na katangian ng isang babae. Napaka-tense ng hangin na maaaring magkaroon ng away anumang oras.God of War - Thomas, aced sa bawat iba pang aspeto, ngunit pagdating sa mga kababaihan, siya ay isang ganap na tulala sa gitna ng mga idiots.Bagama't alam niyang may problema, hindi niya alam kung ano ang pwedeng gawin.Sa pagtatalo ng dalawang dilag, may nangyaring hindi inaasahan.Dalawang
Maaaring nagmamadali sila, ngunit wala silang sinabi. Sa halip, sabay nilang pinili na magtiwala kay Thomas at maniwala na mayroon siyang sariling mga layunin.Pagkaraan ng mahabang panahon, napuno ng luha ang mukha ni Connor Milead.Naghalo rin ang kanyang uhog sa kanyang mga luha. Nagsalita siya nang may sakal na boses, “Naglalaro kami ng soccer mula noong bata pa kami na may pag-asa na maaari kaming maging mga propesyonal na manlalaro ng soccer kapag lumaki na kami. Iyon ang dahilan kung bakit isinuko namin ang lahat para dito.“Hindi kaya ng pamilya namin ang mahal na bayad para sa isang legit na soccer school, kaya huminto kami sa pag-aaral para magtrabaho para maibigay namin ang mga bayarin.“Kahit na, kailangan pa rin namin ng maraming pera para makapasok sa reserve team at first string. Kung gusto nating manatili at magpatuloy sa paglalaro ng soccer, kailangan din nating magbigay ng mataas na halaga ng bayad.“Hindi na natin ito mababayaran ng sahod natin sa trabaho."Iyo
Hindi lamang nagpagamot sina Connor at Abel, ngunit nakatanggap din sila ng limang daang libong dolyar bilang bayad para masuportahan ang kanilang mga pangarap. Ang malaking pabor na ito ay isang bagay na hindi nila alam kung paano babayaran ang buong buhay nila.Nagpapasalamat na sabi ni Connor, “Doktor Mayo, Doktor Owen, pareho kayong nakatulong sa akin nang malaki. Hindi ko alam kung paano kayo babayaran. Mangyaring hayaan akong manatili sa klinika upang gumawa ng iba't ibang mga gawain at gumawa ng isang bagay para sa iyo bilang kabayaran."Ngumiti si Thomas. “Ito ay isang klinika, hindi isang restawran. Ang mga walang kaalaman sa medikal ay hindi makakatulong dito. Sa halip, magdudulot lang kayo ng gulo."Medyo nadismaya si Connor.Kung titignan, wala talaga siyang silbi.Sa sandaling iyon, sinabi ni Adery, "Oh, siya nga pala, nagpapahinga si Cain sa clinic sa panahong ito at nangangailangan ng mag-aalaga sa kanya. Pareho kayong maaaring manatili sa kanyang mga tagapag-alaga.
Pag-ibig.Natunaw ang kanilang mga puso sa oras na ito.Ang mainit na sikat ng araw ay tumama sa kanilang mga batang mukha sa bintana ng sasakyan. Napaka-perpektong mag-asawa! Napakaganda nila!Nang magdilim na ang langit, umuwi na sila.Naghanda si Johnson ng isang mesa na puno ng pagkain. “Bumalik ka sa tamang panahon. Handa na ang hapunan. Nagluto ako ngayon, at paborito mo lahat ang mga ulam!"Halika, maupo na kayo."Ang pamilya ng apat ay umupo sa paligid ng mesa.Napakapayapa ng kapaligiran ngayon. Si Emma ang nagkusa na pumili ng isang piraso ng karne para kay Thomas at basta-basta sinabing, “Mahal, subukan mo ito.”Mahal?Nagulat si Johnson at Felicia sa isa't isa.Alam na alam nila ang personalidad ng kanilang anak.Bagama't maraming taon nang kasal sina Emma at Thomas at naging malapit na sila kamakailan, naging masyadong konserbatibo si Emma. Ito ay bihira o kahit na imposible na marinig ang kanyang address sa isang taong may mapagmahal na pamagat ng "mahal."Siy
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D