Maaaring nagmamadali sila, ngunit wala silang sinabi. Sa halip, sabay nilang pinili na magtiwala kay Thomas at maniwala na mayroon siyang sariling mga layunin.Pagkaraan ng mahabang panahon, napuno ng luha ang mukha ni Connor Milead.Naghalo rin ang kanyang uhog sa kanyang mga luha. Nagsalita siya nang may sakal na boses, “Naglalaro kami ng soccer mula noong bata pa kami na may pag-asa na maaari kaming maging mga propesyonal na manlalaro ng soccer kapag lumaki na kami. Iyon ang dahilan kung bakit isinuko namin ang lahat para dito.“Hindi kaya ng pamilya namin ang mahal na bayad para sa isang legit na soccer school, kaya huminto kami sa pag-aaral para magtrabaho para maibigay namin ang mga bayarin.“Kahit na, kailangan pa rin namin ng maraming pera para makapasok sa reserve team at first string. Kung gusto nating manatili at magpatuloy sa paglalaro ng soccer, kailangan din nating magbigay ng mataas na halaga ng bayad.“Hindi na natin ito mababayaran ng sahod natin sa trabaho."Iyo
Hindi lamang nagpagamot sina Connor at Abel, ngunit nakatanggap din sila ng limang daang libong dolyar bilang bayad para masuportahan ang kanilang mga pangarap. Ang malaking pabor na ito ay isang bagay na hindi nila alam kung paano babayaran ang buong buhay nila.Nagpapasalamat na sabi ni Connor, “Doktor Mayo, Doktor Owen, pareho kayong nakatulong sa akin nang malaki. Hindi ko alam kung paano kayo babayaran. Mangyaring hayaan akong manatili sa klinika upang gumawa ng iba't ibang mga gawain at gumawa ng isang bagay para sa iyo bilang kabayaran."Ngumiti si Thomas. “Ito ay isang klinika, hindi isang restawran. Ang mga walang kaalaman sa medikal ay hindi makakatulong dito. Sa halip, magdudulot lang kayo ng gulo."Medyo nadismaya si Connor.Kung titignan, wala talaga siyang silbi.Sa sandaling iyon, sinabi ni Adery, "Oh, siya nga pala, nagpapahinga si Cain sa clinic sa panahong ito at nangangailangan ng mag-aalaga sa kanya. Pareho kayong maaaring manatili sa kanyang mga tagapag-alaga.
Pag-ibig.Natunaw ang kanilang mga puso sa oras na ito.Ang mainit na sikat ng araw ay tumama sa kanilang mga batang mukha sa bintana ng sasakyan. Napaka-perpektong mag-asawa! Napakaganda nila!Nang magdilim na ang langit, umuwi na sila.Naghanda si Johnson ng isang mesa na puno ng pagkain. “Bumalik ka sa tamang panahon. Handa na ang hapunan. Nagluto ako ngayon, at paborito mo lahat ang mga ulam!"Halika, maupo na kayo."Ang pamilya ng apat ay umupo sa paligid ng mesa.Napakapayapa ng kapaligiran ngayon. Si Emma ang nagkusa na pumili ng isang piraso ng karne para kay Thomas at basta-basta sinabing, “Mahal, subukan mo ito.”Mahal?Nagulat si Johnson at Felicia sa isa't isa.Alam na alam nila ang personalidad ng kanilang anak.Bagama't maraming taon nang kasal sina Emma at Thomas at naging malapit na sila kamakailan, naging masyadong konserbatibo si Emma. Ito ay bihira o kahit na imposible na marinig ang kanyang address sa isang taong may mapagmahal na pamagat ng "mahal."Siy
Madilim ang gabi, at ang buwan ay nagliwanag mula sa langit.Pumasok si Thomas sa kwarto, tumingin kay Emma, at walang katiyakan na sinabing, “Maliligo muna ako.”Maligo ka?Tinitigan ni Emma si Thomas habang naglalakad ito papunta sa banyo, at nakaramdam siya ng pagkabalisa.Napagtanto niya na maaaring may mangyari.Talaga bang gagawin nila ito ngayong gabi?Nakatingin siya sa harapan sa takot. Sa totoo lang, hindi siya nakaramdam ng pagkalayo kay Thomas, kaya oras na para buksan ang kanyang isip. Gayunpaman, nang naisip niyang may mangyayari sa kanila ni Thomas, hindi niya namamalayan na nakaramdam siya ng kaba.“Sabay tayong matutulog?“Hindi pwede."Ngunit, bakit ko ito inaabangan?"Nakaramdam ng pag-aalinlangan si Emma. Maya-maya pa ay natapos na si Thomas sa pagligo at lumabas. Tumingin siya kay Thomas na mukhang masigla, at likas siyang napatago sa ilalim ng kumot.“Ema.”“Huh?”“Ako… gusto ko…”Ang diyos ng digmaan ay nagawang labanan ang isang daang mga kaaway
Agad namang natigilan si Maya. Natapos na agad ang kanilang relasyon bago pa man ito nagsimula.Gayunpaman, totoo na maraming kababaihan ang tumitingin sa isang mahusay na lalaki tulad ni Thomas. So, madala na sana siya sa oras na kumilos siya.Malayang nagkukwentuhan silang tatlo habang si Larry naman ay dinadala ang mga kasamahan niya.Ang paraan ng kanilang pagpasok ay agresibo na nagpapahiwatig ito na baka mayroon silang magkaroon ng masamang intensyon.Paalala ni Frog, “Boss, ingat ka. Larry, masama ang jerk na yan, at matagal na siyang hindi nasisiyahan sa iyo. Hindi ko alam kung anong masamang ideya ang naiisip niya para saktan ka ulit."Malinaw na narinig ni Larry ang kanyang mga salita.Siya scoffed. “Frog, paano mo nasasabi yan? Ako ang iyong pinuno, alam mo ba iyon?"Nag boo si palaka."Para kamustahin ka, pinuno. Ikaw ay basura. Wala kang mga kasanayan at pamantayan sa moral."Sa aking palagay, sapat na si Thomas para sa pwesto ng pinuno!"Biglang nagbago ang eksp
Isang maliit na bar sa gilid ng kalsada.Diretsong umupo si Thomas at umorder ng isang set ng dalawampung pakpak ng manok pati na rin ang isang bote ng Coca-Cola.Umupo si Frog sa tabi ni Thomas at nag-order din ng isa pang set ng chicken wings. Kumain siya habang galit na sabi, “Bakit ang yabang ni Larry, the jerk? Tingnan natin kung paano siya mananalo ngayong gabi. Ang Lamborghini motorcade ay magtuturo sa kanya at sa kanyang kahila-hilakbot na aralin sa kasanayan."Nanatiling tahimik si Thomas at kinain lang ang chicken wings.Nag-iisip siya.Nagtataka si Frog, "Boss Tom, ano ang balak mong gawin?"Tinanong siya ni Thomas sa halip na sumagot, "Alam mo ba ang venue para sa tournament ngayong gabi?""Oo.""Dalhin mo ako doon."“Huh? Boss, don't tell me gusto mo pa ring tumulong sa Ferrari motorcade?"Tumango si Thomas. "Binigyan ako ni G. Barlow ng pabor. Hindi ko makakalimutan ang kabaitan niya."“Pero si Larry…”"Magtiwala ka, alam ko ang gagawin."Walang bakas ng pagk
Dahil mas maraming motorcade ang dumating sa venue, agad na lumiwanag ang kapaligiran. Gusto ng lahat na magsimula ang karera sa lalong madaling panahon.Sa wakas, pagkatapos ng orasan ng dalawampung beses, opisyal na nagsimula ang paligsahan sa Mount Disc!Sampung kotse ay nakaayos sa dalawang hanay.Hindi nag-abala si Hummingbird na kunin ang slot sa unang row, at diretso niyang ipinarada ang kanyang sasakyan sa huling row. Siya ay medyo kumpiyansado na siya ay magagawang manalo ng kampeonato batay sa kanyang kakayahan kahit na siya ay umalis bilang ang huling sasakyan.Sumakay din si Larry sa kanyang sasakyan.Opisyal na nagsimula ang karera sa sandaling humihip ang referee!Sampung kotse ang agad na sumugod na parang mga kabayong ligaw, at napakabilis ng mga ito.Agad na tinapakan ni Larry ang accelerator.Ang daan sa bundok ay lubak-lubak at masungit, at maraming kurbadong kalsada. Ang visibility sa gabi ay hindi malinaw, kaya ang kahirapan sa pagmamaneho doon ay napakataa
Ang pagsigaw ni Matthew ay nagpasigla ng mga nakikiramay mula sa mga manonood sa venue. Naghiyawan at sumigaw ang lahat para yayain si Larry na umalis sa karera. Kasama pa nito ang buong Ferrari motorcade.Sa gaanong sitwasyon, kahit na manalo ang Ferrari motorcade noong gabing iyon, mahirap kumbinsihin ang lahat.Nakita ni Maya ang sitwasyon at nakaramdam siya ng pagod. Kung mananalo sila sa ganitong paraan ngayong gabi, ang dignity ng motorcade ay ganap na maglalaho, at ang Ferrari motorcade ay magiging biro sa iba pang mga motorcade.Kung alam ito ng kanyang ama, papagalitan siya nito nang matindi.Sa gitna ng karamihan, dalawang lalaki ang tahimik na nakatitig sa screen nang walang salita. Sila ay sina Thomas at Frog, na dumating para manood ng karera kasama ang iba.Sinabi ni Frog na may paghamak, "Alam ko na si Larry, ang natalo ay walang magandang ideya. Ang kanyang mahihirap na kasanayan ay tiyak na huling ranggo sa sampung pinuno, at tiyak na hindi siya mananalo kung norm
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D