“Clayton?! Okay ka lang ba, Clayton?"Ang ilang mga kaklase ay abala tungkol sa pagbibigay ng kamay kay Clayton. May nag-dial kaagad sa 911. May ilang tao na tumulong kay Clayton na makapasok sa ambulansya sa isang panic na paraan.Ang mga kasabihan ng isang matandang lalaki ay bihirang hindi totoo.Ang mabait na intensyon ni Thomas ay hindi niya naintindihan, at ngayon ay kailangan niyang magdusa ng malaking pagkawala.Dahil naging komedya ang dinner reunion ng kaklase, wala nang ganang kumain ang lahat. Pagkatapos ng isang kaswal na pag-uusap, lahat sila ay naghiwalay na nagtatampo.Lumabas si Emma ng hotel kasama si Maple.Sa panahon, sinabi ni Maple, "Emma, ang iyong asawa ay isang mahusay na doktor. Maaari mo bang hilingin sa kanya na tulungan ang aking asawa…”?Bago siya matapos magsalita, tumango si Emma bilang pagsang-ayon, "Hindi na kailangang sabihin, alam ko kung ano ang gusto mong sabihin. Ito ay dapat na walang problema. Kahit na hindi mo sabihin, hihilingin ko ka
Huli na iyon.Sa sandaling sumigaw si Cain, apat na matipunong lalaki ang lumabas at hinarangan ang pinto. Sina Maple, Emma, at Thomas ay kinubkob sa loob ng bahay at hindi sila makalabas.Nataranta si Maple at nagtanong, "Sino sila?"Ngumisi ang lalaki sa suit, "Hayaan mong ipakilala ko ang aking sarili, ako ang legal na tagapayo ng Glory Real Estate, Caleb Nickleson."Si Cain ay orihinal na coach ng 'Southland Football Club', at ang Glory Real Estate ay ang parent company ng Southland Football Club.Tanong ni Maple, “Hindi mo ba pinaalis si Cain sa football club? Bakit ka pa pumunta sa bahay namin?"Ngumiti si Caleb, “Talagang pinatalsik si Cain, ngunit hindi pa niya nababayaran ang kanyang mga utang.”Kumuha siya ng isang kontrata, “Sinulsolan ni Cain ang mga manlalaro ng football na gumawa ng match-fixing sa isang kompetisyon, na nagdulot ng malaking pagkalugi sa reputasyon ng Southland Football Club at Glory Real Estate; Sa kasalukuyan, matagumpay ang apela. Narito ang ba
Nang makita ni Cain na humihikbi ang kanyang asawa, nakaramdam si Cain ng matinding kirot sa kanyang puso. Gusto niyang aliwin ito ngunit hindi niya alam kung ano ang sasabihin.Nagsimulang ipakita ni Caleb ang kanyang tunay na malupit na katangian sa panahong ito.Sinadya niyang tumahimik at sinabing, "Sa totoo lang, may paraan para mabayaran mo ang pera."Umangat ang ulo ni Maple at pinunasan ang mga luha sa gilid ng kanyang mga mata."Ano ang paraan?"Tumawa si Caleb at sinabing perverted, “Hindi ako magpapaikot-ikot at tapat ako sa iyo. Ang chairman ng Glory Real Estate, si Mr. Warren Parkinson, ay mahal na mahal ka sa mahabang panahon. Maple, kung pumayag kang makasama si Mr. Parkinson, naniniwala ako na, sa karakter ni Mr. Parkinson, hindi ka mananagot sa anim na milyong dolyar ng utang."‘Nakakatawa!'Walanghiya!'Galit na hinampas ni Cain ang bedboard, sumigaw, “Caleb, you are such a bastard. Umalis ka!”Umiling si Caleb at sinabing, “Cain, kailangan mo lang baguhin an
"Pakawalan mo ako ngayon, o kakasuhan kita hanggang sa ma-bankrupt ka!"Malamig na tinitigan siya ni Thomas.“Mabaho ang bibig mo, kailangan pang linisin."Hayaan mo akong banlawan ito para sa iyo."Habang sinasabi niya iyon, itinulak ni Thomas ang ulo ni Caleb Nickleson sa toilet bowl habang pinipindot ang flush button sa parehong oras. Bumulwak ang tubig, at lumubog ang buong mukha niya.Nagpumiglas siya, gusto niyang tumayo at lumaban, tanging si Thomas ang humawak sa pwesto niya.Pagkaraan ng ilang sandali, itinaas ni Thomas ang kanyang ulo, para lang ulitin ang ginawa niya sa pangalawa at pangatlong beses. Nagpatuloy ito ng walong beses. Sa puntong iyon, ang tiyan ni Caleb ay namamaga dahil sa pag-inom ng tubig, at nawalan siya ng gana na lumaban. Pagkatapos ay inihagis siya ng katawan ni Thomas sa silid."Maaari ka bang maging mas tapat ngayon?"Walang tigil na umubo si Caleb. Pinunasan niya ang tubig sa mukha gamit ang damit niya. Nakaturo kay Thomas, sinabi niya, “Tatan
Ang ginawa ni Thomas ngayon ay napakabait at marangal para sa kanila. Ito ay higit pa sa maaaring pangarapin ni Cain Dinklage at Maple Ephys na mabayaran sa kanilang buhay.Ang kanilang pasasalamat ay hindi maipahayag ng mga salita. Sa bandang huli, ang tanging salita na naiisip nila ay 'Salamat".Ikinumpas ni Thomas ang kanyang kamay, na nagpapahiwatig na ito ay wala lang. Pagkatapos ay umupo siya sa gilid ng kama at sinabi kay Cain, “Ako ay isang doktor, hayaan mo akong tingnan ang iyong binti. Baka may pag-asa ka pang makalakad ulit."Natuwa si Cain.Walang sinumang bata ang handang maging baldado at mapipilitang mahiga sa kama habang buhay.Binuksan ni Maple ang kumot at ipinakita ang putol niyang binti.Maingat na siniyasat ni Thomas. Maya-maya, sumimangot siya at sinabing, “Medyo seryoso ang injury mo. Gusto talaga ng gumawa nito na habambuhay kang baldado. Ang pinakamaraming magagawa ko ay ang tumayo ka at maglakad muli, ngunit ang anumang nakakapagod na aktibidad tulad ng
Huminto ang sasakyan.Bago sila bumaba ng sasakyan, nakita nilang nagkukumpulan ang mga tao sa main entrance ng Kindness Clinic. Maingay sa loob pero hindi nila marinig ang sinasabi.Sinabi ni Emma, "Ito ay tumutugma sa pangalan nito bilang isang kagalang-galang na klinika, hindi ba? Kahit na ang bilang ng mga pasyente ay napakarami."Para sa konsultasyon?Tiyak na mukhang hindi ito ang kaso."Maghintay ka sa kotse, titingnan ko."Binuksan ni Thomas ang pinto at lumabas ng sasakyan. Naglakad siya patungo sa clinic habang kumukuha ng mga usapan sa sahig.Pagpasok sa clinic, dalawang lalaki ang nakitang nakaupo sa gitna mismo ng clinic sa kani-kanilang stools. Ang isa sa kanila ay pinagpapawisan sa abnormal na bilis, walang pinagkaiba sa kakalabas lang ng shower.Itinuro ng isa pang lalaki si Adery Owen at sumigaw sa tuktok ng kanyang mga baga. “Anong klaseng reputable clinic ito? Ang aking kapatid na lalaki dito ay nagpakonsulta at sinabihan na tatagal lamang ng isang linggo n
Binasa ni Thomas sa listahan ng iniresetang gamot ngunit hindi gaanong nagsalita tungkol dito. Sabi lang niya, "Ang ganda ng katawan ng kapatid mo, kung gagawin ito ng isang normal na tao, patay na siya ngayon."Tumawa ang nakababatang kapatid."Alam mo ba kung sino tayong magkapatid?"“Paki-enlighten ako.”Ang pangalan ko ay Abel Mileard, at ang aking nakatatandang kapatid na lalaki ay si Connor Dmitri. Kami ang mga ace player ng isang amateur football team na malapit na pinangalanang team na 'Invincible Mileards'. Narinig mo na ba ang pangalan na yon?"Umiling si Thomas habang walang tunog ang pangalan.Nagpatuloy si Abel, “Nasanay na kami sa football mula sa murang edad. Sa tingin mo ba maikukumpara ang pangangatawan natin sa mga normal na tao?”Sabi ni Thomas, “Hum, makatuwiran iyon. Kung ang isang normal na tao ay kumain ng gamot na inireseta sa kabaligtaran na pagkakasunud-sunod, ito ay mapalad para sa kanya na mabubuhay pa kung hindi may kapansanan."Sa sandaling tumama
Sinabi ni Thomas, "Huwag kang mag-alala, sa kasalukuyang kalagayan ng nakatatandang kapatid, babalik sila nang wala pang tatlong oras."Si Thomas, na iniiba ang topic, ay nagsabi, "Oh oo, Adery, pumunta ako dito para humingi ng pabor sa iyo ngayon.""Hindi mo kailangang maging magalang, kung kailangan mo ng tulong, malugod akong tutulong."Pagkatapos ay ibinuod ni Thomas ang sitwasyon nina Cain at Maple kay Adery.Ang unang reaksyon ni Adery sa pagtatapos ng buod ay, 'Ibig sabihin, mas madalas kong makikita si Thomas!'Mas madalas na nasa klinika si Thomas para alagaan ang mag-asawa. Kaya, kung hihingi si Cain ng tulong medikal dito, mas madalas na makikita ni Adery si Thomas.Matatapos din ang mga araw na nami-miss niya ito.Sa puntong ito, isang malawak na ngiti ang nakaukit sa kanyang mukha, napuno ng kaligayahan ang kanyang kabuuan."Sige, dalhin mo sila dito.""Nasa labas lang sila.""Bilisan mo, pumunta ka at dalhin mo siya. Ihahanda ko ang mga halamang gamot."Sa tulo
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D