Hindi siya pinansin ni Thomas habang nakatutok sa pagpasok ng mga karayom. Kailangan niyang tiyakin na pinangunahan niya ang Breath sa pinakatumpak na bahagi sa bawat karayom.“Tara na.”Dinala ni Lane ang kanyang barkada para lumabas ng kwarto, at naghihintay sila sa lobby sa unang palapag.May lumapit at nagsabing, “Bro, sa tingin mo ba ay mapagagaling talaga ng lalaking inimbitahan ni Garry ang tatay natin?”Ngumisi si Lane. “Sa tingin mo posible ba? Nag-imbita kami ng maraming sikat na doktor, pero hindi nila siya mapagaling. Nag-imbita pa kami ng maraming dayuhang doktor, pero hindi nila mapagaling ang aming ama. Sabi nila kailangan daw ng ating ama na pakainin ng malaking halaga. Kahit na ang isang piraso ng daang taong gulang na ginseng ay hindi maaaring gamutin ito. Hindi na ito ang problema ng mga medikal na kasanayan. Mas mahalaga ang gamot."So, ano ang dapat nating alalahanin?""Pumunta ka at kumuha ng grupo ng mga tao ngayon. Hayaan nating makatikim ng kapaitan ang l
"Ginoong Mayo, henyo ka talagang doktor. Kung hindi dahil sayo, namatay na ako!"Walang pakialam na sinabi ni Thomas, “I actually just took the advantage. Ang taong dapat mong lubos na pasalamatan ay si Garrett. Kung hindi siya gumastos ng $1,500,000 para bilhin ang ginseng at nakipagtalo sa may-ari ng tindahan, hindi sana ako nasangkot dito.”Tumango si Mr. Cohen Sr. Tinitigan niya ang kanyang anak at sinabing, “Garry, I’m actually not optimistic about you out of so many children. Mabait ka pero hindi mapag-aalinlanganan. Masyado kang mahina.“Gah, pero dahil dito, nagtuon ka sa pagligtas sa akin kapag iniisip ng iba na kunin ang pera ko.“Mukhang darating ang ability mamaya. Ang personalidad ang pinakamahalaga.“Mabuti!”Iniabot ni Mr. Cohen Sr. ang kanyang kanang kamay upang tanggalin ang gintong singsing sa kanyang gitnang daliri."Halika, Garry, kunin mo."“Huh? Tatay, ito ang singsing na kumakatawan sa ulo ng pamilya. Anong ginagawa mo?"Malamig ang ekspresyon ni Mr. Coh
Maaliwalas ang langit, at perpekto ang panahon. Ang araw ay sumikat, at isang bagong araw ay dumating.Matapos mag-almusal sina Thomas at Emma kasama ang pamilya Cohen, nagpahinga sila sa manor ng kalahating araw. Nang tanghali na, umalis na sila.Bago sila umalis, pinaalalahanan sila ni Garrett at ng kanyang ama na tiyak na hindi mabuting tao si Burning Beard. Hiniling nila kina Emma at Thomas na maging mas maingat.Nanatili silang tahimik sa daan.Noong tanghali, dumating silang dalawa sa pabrika ayon sa kasunduan.Sa tanghali, nagtago ang mga trabahador na parang nakakita ng multo nang muli nilang makita sina Thomas at Emma sa pagkakataong ito.Ang babae ay napakarilag, ngunit hindi nila ito mahawakan.Hindi naman sila na-block. Maayos na nakita ni Thomas si Burning Beard, at dumating siya sa panloob na departamento ng pabrika habang pinamumunuan ito ni Burning Beard.Mga dalawampung trak ang nakaparada dito, at bawat trak ay puno ng bakal. Marami ring bakal sa sahig.Sinab
Nang makita ng iba si Demon na sumusugod, walang nangahas na lumapit dahil natatakot silang atakihin ng Demon. Sa tuwing nagsimulang makipag-away ang freak na ito, wala siyang nakikilala.Inilabas ni Demon ang kanyang mahabang dila at agad na lumipat sa likod ni Thomas. Iniabot niya ang kanyang mga kuko sa leeg ni Thomas na parang mga kutsilyong bakal."Gusto kong kumain!"Iyon ang unang pagkakataon na natakot si Emma para kay Thomas. Napakabilis ni Demon na halos hindi niya masundan ang mga galaw nito. Magiging napakahirap kahit para kay Thomas na harapin siya, tama ba?Gayunpaman, kalahating hakbang lang si Thomas, at madali siyang nagtago mula sa pag-atake ni Demon.ha?Nagkataon lang ba?Hindi naniniwala si Demon na mas mabilis kumilos si Thomas kaysa sa kanya. Agad siyang lumipat kay Thomas, ngunit naramdaman niya ang matinding kalupitan mula kay Thomas sa susunod na segundo na iyon.Sa sandaling iyon, naramdaman niyang maaari siyang mamatay kapag hindi siya nagtago!Bang
Tumingin si Thomas kay Burning Beard at maluwag na nagtanong, "Ano ang balak mong gawin ngayon?"Natakot si Burning Bear sa kanyang talino, ngunit imposible para sa kanya na magbigay ng refund. Natural, hindi rin niya sila bibigyan ng sapat na stock.Kaya naman, kaya lang niyang tiisin ito.“Dito ka na lang maghintay. Tinatawagan ko ang ibang tao ngayon!"Hindi siya pinigilan ni Thomas. Sa halip, humanap siya ng pwesto at umupo. “Sige, pwede mo na silang tawagan. Maghihintay ako dito."Iyon ay napakawalang galang!Sinabi ni Burning Beard kay Tyger, “Tawagin mo ang ilang tao. Mabilis.”Mukhang naagrabyado si Tyger. “Bro, sinong tatawagan ko? Tumakas na ang mga alipores. Sino pa ang meron tayo?"Sabi ni Burning Beard, “Kahit ano, tawagan lang ang mga tao. Kahit na kailangan nating magbayad, kailangan mo rin silang tawagan. Hindi natin pwedeng masira ang sitwasyon ngayon.""Sige."Kinuha ni Tyger ang phone niya at tumingin. “Oh yeah, puwede kong tawagan ang mga miyembro ng pamil
Ang kumpiyansa na iyon ay simbolo ng isang malakas na tao.Ilang sandali pa, nakipag-ugnayan si Tyger sa isa pang grupo ng mga tao."Bro, tapos na. Ang mga taong darating sa oras na ito ay magiging mas makapangyarihan.""Sino sila?"“Red Mist Front!”Tumawa si Burning Beard. Ang Red Mist Front ay isang grupo ng mga kriminal, at ang kanilang mga pamamaraan ay napakalupit. Itinuring silang nangungunang mga kriminal sa Southland District.Sinabi niya kay Thomas, “Haha, tapos ka na. Alam mo ba kung sino ang tinawagan ko this time? Kung sasabihin ko sa iyo, matatakot ka. Sila ay Red Mist Front!“Red Mist Front, alam mo ba?“Iyan ang namumukod-tanging nangungunang organisasyon sa Southland District. Kung nandito sila, mamamatay ka!"Kumunot ang noo ni Thomas.Pinayagan niya si Burning Beard na tawagan ang mga tao. Bakit niya tinawag ang lahat ng taong pamilyar sa kanya?Red Mist Front?Haha.Tahimik na nakaupo si Thomas, at tila hindi siya natatakot.Palihim na nginisian ni Bur
Tumawag si Burning Beard ng dalawang grupo ng mga tao na lumapit , ngunit ang dalawang grupo ay walang silbi. Galit na galit iyon sa kanya.Siya ay nasa Glorious Sun sa loob ng maraming taon, at hindi siya nahihiya ng katulad ngayon!Napangiti ng mapait si Thomas habang umiiling. Sinabi niya kay Cadell, “You’ve misunderstood. Bumili lang ako ng bakal. Di ako nagpunta dito para lumaban sa iyo."Matapos itong marinig ni Cadell, sa wakas ay gumaan ang pakiramdam niya.Ipinagpatuloy ni Thomas ang pagsasabing, “Ngunit Mr. Evans, gusto ni Burning Beard na ikaw ang humawak sa akin. Anong balak mong gawin?”Hawakan si Thomas?Kahit na napakatapang ni Cadell, hindi rin niya pinangahasang gawin iyon.Patuloy niyang winawagayway ang kanyang mga kamay. "Ginoong Mayo, mangyaring huwag gumawa ng ganitong uri ng biro sa akin. Hindi ko yan kinakaya.”Tumayo si Cadell, at sinabi niya sa kanyang mga tao, “Mga kapatid, hawakan mo si Burning Beard kasama ko para mailabas ang galit kay Mr. Mayo!”
Namula ang kutis ni Emma, at hinawakan niya ng mahigpit ang braso ni Thomas.Si Thomas ay mukhang kalmado, ngunit nakaramdam siya ng galit.Mamamatay na walang sementeryo?'Mabuti, hahayaan kitang mamatay nang walang libingan!'Ilang sandali lang, isang malaking grupo ng mga tao ang dumating sa pabrika. Mukhang umabot sa isang daang tao ang dumating, at lahat sila ay may hawak na malalaking kutsilyo. Nagpakita silang agresibo.Galing sila sa Dark Sun!Bukod roon, personal silang dinala ng Blind Bear.Matapos silang bugbugin kahapon, galit pa rin si Blind Bear. Simula nang ipanganak siya, hindi pa siya nakaranas ng ganitong kahihiyan.Nag-iisip siya ng pagkakataon para mailabas ang galit niya.Nagkataon namang tinawag siya ni Burning Beard para tumulong na mapatay ang isang tao.Sumang-ayon si Blind Beard nang hindi nag-iisip. Kahit walang bayad, tutulong din siya sa gagawin nilang ito. Walang ibang layunin, at gusto lang niyang ilabas ang kanyang galit.Nang makitang dinal
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D