Si Wormie ay naging isang gangster sa loob ng dalawampung taon, ngunit ito ang kanyang unang pagkakataon na matakot!Sinuntok siya ng iba dati hanggang sa hindi siya makatayo mula sa sahig.Dati pa siyang pinaligiiran at inaresto ng pulisya.Gayunpaman, hindi pa siya napipilit ng kahit na sinong tao na patuloy na tumawag sa kanyang tauhan hanggang sa wala na siyang matawagan!Gustong gusto niyang umiyak.Kahit na hindi niya naisip ito dati, lalo na ngayon ay nangyayari na.Si Wormie ay medyo naging awkward habang sinabi niya, "Hero, ang galing mo sa martial arts at ikaw ay totoong nakahihigit sa lahat. Minaliit kita, at nasaktan kita. Pasensya na, kasalanan ko ito. Hayaan mo na akong makatakas. "Ang mga mata ni Thomas ay namula sa kalupitan, at kumukulo ang kanyang dugo. Talagang mahirap para sa kanya na tumigil sa oras na ito.Walang pakialam na tinanong niya, "Kaya, ano ang plano mong gawin upang matubos ang iyong kasalanan?""Matubos para sa aking kasalanan?“Oo, pagpapat
Magulo ang sahig, kaya't hindi na siya maaaring manatili doon. Kahit na linisin niya ito, maaalala pa niya muli ang nakakatakot na memorya. Ang bahay na ito ay hindi na angkop para manatili pa siya.Natagpuan ni Thomas ang isang bagong angkop na lugar para kay Gemma, na kung saan nandoon din ang villa ni Iris.Nang makita na narito sina Thomas at Gemma, sa una ay nagkaroon ng palaisipan si Iris. Nang malaman niyang nais ni Gemma na manirahan dito, labis siyang natuwa.Sinabi niya, "Ang villa na ito ay masyadong malaki, at mag-isa lang ako dito araw-araw. Takot na takot ako na magpakita ang mga bampira na iyon ulit. Mahusay na lilipat na si Gemma at malapit na din siya sa akin. Maaari rin nating pag-usapan kung paano mapapabuti ang mga kasanayan mo sa pag-arte sa karaniwang mga araw at pag-usapan ang tungkol sa mga script. "Tuwang tuwa din si Gemma.Napakalungkot niya pagkatapos niyang manirahan nang mag-isa sa mahabang panahon. Nais din niyang mabuhay kasama ang iba.Bukod pa do
Sa wakas ay nakauwi na si Thomas matapos ang higit sa sampu ng gabi.Sa sandaling umuwi siya, nakita niya ang kanyang biyenan na nakaupo sa sala habang nanonood ng TV. Ang kanyang mga mata ay nakabukas, at paminsan-minsan ay gumawa siya ng mga pambatang pagkilos. Mukha talaga siyang nakakatawa.Natarantang lumipat si Thomas sa tabi ni Emma at tinanong, "Ano ang nangyayari kay Itay? Uma-arte siya tulad ng isang bata. ""Hindi mo ba alam?""Hindi."Itinuro ni Emma ang TV at sinabi, "Kamakailan lamang, ang "Hello Dad ", na pinagbibidahan ni Gemma Peake, ay naipalabas sa TV. Pinag-usapan nito ang tungkol sa ilang mga suwail na anak na dahan-dahang inaayos ang kanilang relasyon sa kanilang ama pagkatapos na lumaki, at pinatawad nila ang bawat isa. Gustong gusto ito ni Itay, lalo na ang bida, si Gemma. Mahal siya ni tatay. Sinabi niya na siya ang pamantayan ng manugang, at naadik siya sa palabas sa mga nagdaang araw. "Nakaramdam ng tuwa si Thomas.Kamakailan lamang, ang kumpanya ay t
"Erm, pwede ba akong humiga sa kama?""Hindi!" Ngumuso si Emma at sinabing, “Hindi ba may Gemma ka na? Hanapin mo siya. Bakit mo ako gusto?"Halatang naiinggit siya.Ngumisi si Thomas. "Hahanapin ko talaga si Gemma.""Ikaw!" Tumalikod si Emma. "Sige umalis ka na. Huwag kang babalik kapag umalis ka. "Masayang tumawa si Thomas. Hindi siya naghubad ng damit at tumalon sa kama para dumulas sa ilalim ng duvet.Nag-aalala si Emma na sinabi, “Ano ang ginagawa mo? Umalis ka! Marumi ka! "... ...Kinaumagahan, si Thomas ay maagang dumating sa Scott's Remembrance Cultural Arts Entertainment at umupo siga sa opisina.Hindi nagtagal pagkaupo niya, kumatok si Jonah sa pinto at naglakad papasok.“Kumusta, G. Dunkley. Bakit ang aga mo rito? " Nagmamadaling bumangon si Thomas upang batiin siya.Kumaway si Jonah at nakangiting sinabi, "Nanood ako ng ‘Hello, Dad’ kagabi at nakita kong ang batang babae na ginampanan ni Gemma ay suwail at malikot. Noong huli, nasaktan siya sa kanyang relasyon
Natawa si Jona matapos marinig ito. "Ayan yun na yon? Hindi yan mahalaga, sige na para lang magpasya ka. Responsable lang ako sa pagsusulat ng kanta at paghanap ng angkop na mang-aawit upang kantahin ito. Tungkol sa kung paano mo nais na kailan ito ipa-awit, ay nasa kamay mo na. Hindi ako makikialam dito. "Sa katunayan, alam ni Thomas na ito ay pagbibigay sa kanya ni Jonas ng pabor.Iyon ay dahil kilala si Jonas dahil sa pagiging mahigpit sa industriya. Pinangangasiwaan niya ang lahat. Magpapasya siya kung paano kumanta, kung sino ang kakanta, at kung kailan kakantahin.Ngayon na iniiwan niya na ito kay Thomas, makikita na ginagawa niya ito bilang respeto kay Thomas.Matapos nilang sa recording, lumabas si Gemma sa recording studio at nanginginig habang tinanong, “Mr. Dunkley, okay na ba ako sa pagkakataong ito? ”Ngumiti si Jonas. "Hindi lang okay. Perpekto ito! Gemma, dapat kang magtiwala sa sarili mo. Ang iyong mga kasanayan sa pag-arte at mkasanayan sa pag-awit ay pareho nang
"Cheers!"Itinaas ng lahat ang kanilang baso. Ang mga kalalakihan ay uminom ng alak, habang ang mga kababaihan ay uminom lang ng simpleng inumin.Matapos uminom ng isang basong alak, sumubo si Jack ng pagkain. Ngumiti siya at sinabi, "Johnson, ako ay iyong kasamahan sa loob ng sampung taon, tama ba?"Tumango si Johnson. "Sampung taon na."Emosyonal na sinabi ni Jack, "Naaalala ko pa noong kumain tayo dito noong unang-una pa, sina Emma at Cecilia ay bata pa lang. Sa isang iglap, lumaki at nag-asawa na sila. Talagang tumatakbo ang oras. "Matalim na sumulyap si Jack sa manugang, si Hugo.Mabilis si Hugo sa pag-agaw. Pinuno niya ang kanyang baso at tumayo. Sinabi niya kay Johnson, "Hayaan mo akong uminom ng toast para sa iyo, Tiyo Johnson.""Hoy, napaka galang mo naman."Tinapik ni Johnson ang baso niya gamit ang baso ni Hugo, at sunod-sunod silang uminom.Ibinaba niya ang baso at tinanong, "Hugo, narinig kong nakatira ka sa Australia?"Tumango si Hugo. "Oo. Ang aking ama ay mul
"Cecilia, ano ang sinasabi mo?" Ginambala siya ni Jack. Binaling niya ang kanyang ulo at sinabi kay Johnson, "Johnson, huwag mong isapuso ito."Kumaway si Johnson. "Ayos lang. Bata pa siya. "Ang kapaligiran ng piging ay palaging nasa kakaibang estado. Ang lahat ay tila maayos, ngunit sa katunayan, patuloy silang nagtatapon ng lait sa bawat isa.Patuloy na pinipigilan ni Jack si Johnson sa pamamagitan ng paggamit kay Thomas.Tuwang tuwa siya sa kauna-unahang pagkakataon pagkatapos ang maraming taon.Habang kumakain at umiinom sila, biglang tumayo si Hugo at sinabi kay Jack, “Tay, wala akong inihanda na regalo para sa espesyal na kaganapang ito. Alam ko na gusto mo ang calligraphy, kaya bumili ako ng isang kopya para sa iyo. Sana magustuhan mo.""Oh? Mabilis at patingin ako. ”Kinuha ni Hugo ang kopya mula sa kanyang tagiliran at binuksan ito doon din mismo.Matapos makita ang nilalaman ng kopya, hindi nakaupo si Jack ng tahimik. Hindi ito isang ordinaryong kopya ng libro. Ito a
Nagtulungan ang mag-asawa upang maliitin siya at iparamdam na wala siyang kwenta.Hindi sila pinansin ni Thomas. Yumuko siya at kinuha ang kopya. "Nagkataon, ang aking copybook ay copybook din ni Alberto, at ito rin ang 'Fairies Palace.'"Ha?Sa isang iglap, ang kapaligiran ng silid ay nagbago.Sinisita siya ni Hugo at sinabing, “Hoy, hindi nakakatawa ang biro na iyan. Bihira makita ang kopya ni Alberto, at ang 'Fairies Palace' ay ang kaisa-isa niyang mahusay na obra maestra. Mayroon akong isa rito, kaya paano ka magkaroon ng isa pa? ”Ngumiti si Thomas. "Ang isa sa aming mga kopya ay marahil na peke."“Ha, sinasabi mo bang peke ang akin? Wag kang ngang mayabang. Buksan mo ang iyong kopya at ipakita sa akin ito. ”Binuksan ni Thomas ang kopya sa harap ng lahat.Ang isiniwalat ay isang napaka perpektong copybook. Nagkataon, ang copybook na ito ay eksaktong kapareho ng inilabas ni Hugo ngayon lang."Ito ..." Natigilan si Hugo.Ang dalawang kopya ng libro ay eksaktong magkapareh
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D