Talaga namang ito ay hindi makatwiran."Ugh..." napabuntong-hininga si Phoebe. "Mas gugustuhin kong hindi maligo ng isang buwan at tiyak na hindi mag-shower sa ganoong lugar. Ang pag-shower sa lugar na ito ay lalo lang akong madumi, tama?"Habang sinasabi iyon, naglakad siya papunta sa gilid ng kama at pinagpag ang kubrekama para malinisan ito ng kaunti.Nang nililinis niya ang silid, sinuri ni Thomas ang silid upang matiyak na walang mga isyu.Maya-maya, may kumatok sa pinto.Isang malambing na boses ng bata ang narinig. "Guest, naihatid na ang hapunan mo."Nang lumapit si Thomas at binuksan ang pinto, nakita niya ang bata na may hawak na tray na may tatlong pinggan, isang sopas, at dalawang mangkok ng kanin."Salamat."Dinala niya ang pagkain sa loob at isinara ang pinto sa likod niya gamit ang kanyang backhand.Nagmamadaling lumapit si Phoebe, "Can we finally eat dinner already? Mamamatay na ako sa gutom."Ang anorexia ni Phoebe ay talagang naging mas umiiral sa panahon ng
Bago pa siya makasagot ay may biglang bumangon sa kanyang likuran. "Hinahanap mo ba ako?"Nagulat ang lalaki, nagulat siya at agad na lumingon, nakita niya si Thomas na nakatayo sa likuran niya.Ang liwanag ng buwan ay sumikat sa mukha ni Thomas, na nagmukhang isang nakakatakot na demonyo.Sa sobrang takot ng lalaki ay iihi na niya ang sarili. Hindi man lang niya mahawakan ng maayos ang kutsilyong nasa kamay at pinagmamasdan na lang ang pagbagsak nito sa lupa na may tugtog.Agad, inagaw ni Thomas ang lubid sa mga kamay ng kanyang kalaban. Sa ilang mabilis na galaw, sa isang iglap ay itinali niya ang dalawang magnanakaw.Ang buong proseso ay maayos at hindi nagtagal. Mahimbing pa rin ang tulog ni Phoebe at walang alam sa nangyari.Sa oras na ito, itinulak ng Pisces ang pinto at pumasok sa silid.Dinala niya ang isang lalaki na kanyang itinali at inihagis sa sahig."Mayroon akong isa dito, Kumander."“Mhmm.”Pagkatapos ay binuksan ni Thomas ang mga ilaw at tiningnan si Phoebe,
Ang mga liwanag ng araw ay nagpatakot kay Vince. Mabuti kung siya lang ang kailangang mamatay. Hindi niya naisip na ang kanyang mga kapatid na lalaki, asawa, at mga anak ay kinakaladkad kasama niya hanggang sa kamatayan,"Iligtas mo ang aking buhay, ginoo!"“Iligtas kita? Bakit ako dapat ang magligtas sa iyo?”Napalunok ng laway si Vince. "Kung ililigtas mo ang aming buhay, ibibigay ko sa iyo ang lahat ng aking pera."“Pera? Sa tingin mo ba kailangan ko ng pera?"Itinaas ni Thomas ang kutsilyo nang mataas. Pawis na pawis si Vince at malapit nang mawalan ng pag-asa.Natakot si Phoebe, na nasa tabi mismo ni Thomas.Sa kanyang mga mata, si Thomas ay isang napakatapat at mabait na tao, hindi isang taong papatay ng walang pinipili. Kahit na ang taong ito ay nagkasala, hindi na kailangang bunutin ni Thomas ang problema at patayin silang lahat nang walang awa, di ba?Nang puputulin na siya ni Thomas, biglang sinabi ni Pisces, “Oh yeah, commander. Hindi ba tayo nangangailangan ng gabay
Kinaumagahan, nang lumabas si Thomas at ang iba pa sa kani-kanilang silid at nagkukumpulan sa lobby, nandoon na si Vince at ang kanyang pamilya, nakatutok at naghahanda ng mga pagkain para sa kanila.Ang masasama ay dapat gabayan sa kanilang mga paraan. Para makitungo sa ganong mga tao, ang kailangan lang ay maging mas malupit kaysa sa kanila.Ang mga sinabi at ginawa ni Thomas kagabi ay tunay na nagpatakot kay Vince. Ngayon, hindi siya nangahas na gumawa ng anumang bagay na hindi kailangan.Nang hindi nagtatanong ng kahit isang bagay, si Thomas at Pisces ay umupo nang mahinahon, kinuha ang kanilang mga kubyertos, at nagsimulang kumain.Si Phoebe, na nag-aalala, ay nagsabi, “Kakain ka lang ng pagkain? Hindi mo ba susubukin ang pagkain gamit ang iyong mga pilak na karayom para sa lason? Paano kung mamatay ka pagkatapos kumain?"Ngumiti si Thomas. "Huwag kang mag-alala. Kumain ka na lang. Walang magiging problema."Nag pout si Phoebe. Hindi pa rin siya naglakas-loob na kainin ang k
Marahil ang kambing ay namatay dahil sa kakulangan ng tubig at pagkain o marahil ito ay inatake ng mga mahilig sa kame na hayop.May mga panganib sa lahat ng dako sa tila mapayapa at mainit na disyerto na ito.Kung sila ay pabaya, ang kanilang buhay ay mawawala.“Hmm?”Habang naghahanda silang lisanin ang mga guho at magpatuloy sa kanilang paglalakbay patungo sa Puno ng Buhay, naramdaman ni Vince na may nangyari.Kumuha siya ng dalawang hakbang pasulong patungo sa hanay ng mga buto. Pagkatapos ay tumingkayad siya at hinawakan ang mga buto. Nalaman niya na ang mga buto ay mukhang buo, ngunit sa katunayan, mayroong maraming mga butas sa mga buto.Ang mga butas na ito ay halos hindi nakikita ng mata. Sa pamamagitan lamang ng pagpindot ay mararamdaman ito ng isa. Ang mga buto na ito ay parang lagare kapag hinawakan, dahil sila ay puno ng mga butas.“May mali.”Nag-iba ang ekspresyon ni Vince habang nakatingin sa paligid.Isang bugso ng hangin ang umihip, nagsiwalat ng ilan pang ha
Ang army ants ay isang nakakatakot na species.Natagpuan ni Thomas ang mga nilalang na ito noong siya ay nakikipaglaban sa iba't ibang lugar. Ang kanyang mga tropa, na umaabot sa tatlong daan, ay nilamon ng mga langgam na ito sa loob lamang ng kalahating oras. Wala sa kanila ang nakaligtas.Lahat sila ay ganap na armado na mga sundalo ngunit nasira sa loob ng kalahating oras. Maiisip na lamang kung gaano kalupit at kabangis ang mga nilalang na ito.Ang mga langgam ng hukbo ay isang uri ng hayop na mas gustong manirahan sa mga pulutong. Karaniwan, ang kanilang mga bilang ay aabot sa isang milyon o dalawa sa isang kuyog.Ang mga langgam na ito ay migratory. Hindi tulad ng mga langgam na gumawa ng kanilang mga pugad, sila ay patuloy na gumagalaw mula sa sandaling sila ay napisa mula sa kanilang mga itlog. Habang patuloy na gumagalaw, pinili nila ang kanilang mga target at nilamon sila.Ang uri ng langgam na ito ay may malalakas na mandibles at mas malakas na kagat kaysa sa mga ordina
Nakakapanabik ang balitangi yon.Hindi sinasadyang nakalapit sila sa Puno ng Buhay.Nag-squat si Vince King at nagpatuloy sa pagkumpirma ng kanilang direksyon pasulong batay sa buhangin. Ilang sandali pa, tumayo siya, itinuro ang kaliwa, at sinabing, “Kung susulong tayo sa direksyong ito, maaabot natin ang Puno ng Buhay sa loob ng halos isang oras."Ngunit may dalawang problema sa landas na ito.“Una ang kumunoy. Magkakaroon ng patuloy na panganib na mahulog sa kumunoy. Ang pangalawang problema ay ang sandstorm. Kung mas malapit tayo sa Puno ng Buhay, mas magiging malakas ang sandstorm."Kailangan nating hintayin na mawala ang sandstorm bago tayo makapasok."Nagtanong si Thomas, “Kailan hihimatayin ang sandstorm?”Nagkibit balikat si Vince. “Minsan, malakas ang sandstorm sa kabuuan, at minsan, namamatay. Walang regular na pattern. Ang kalangitan ay maaaring puno ng dilaw na buhangin ngayon at maging kalmado sa susunod na segundo. Siguro, kailangan lang nating maghintay ng ilang
Napagod din si Phoebe. Sumandal siya sa mga bisig ni Thomas at naanod, natutulog nang mahimbing...Biglang sumigaw si Vince, "Ang sandstorm ay humina nang kaunti!"Agad na pinagtagpo nina Thomas at Pisces ang kanilang mga sarili at maingat na tumingin. Hindi gaanong matindi ang sandstorm gaya ng sinabi ni Vince. Nasa hangganan sila, ngunit halos hindi nila maramdaman ang banta ng sandstorm.Ngumiti si Vince at sinabing, “We’re really lucky. Namatay lang ang sandstorm pagkatapos naming maghintay ng halos apatnapung minuto. Parang ito ang tadhana. Baka naghihintay na rin sa atin ang Puno ng Buhay!”Hindi na sila nag-aksaya pa ng oras sa pag-uusap. Kinarga ni Thomas si Phoebe, at tumakbo ang grupo sa direksyon ng Puno ng Buhay.Mukhang malapit, pero napakalayo talaga. Ang Puno ng Buhay ay lumitaw na malapit sa kanila, ngunit nang magsimula silang tumakbo, napagtanto nilang malayo ito.Tumakbo si Thomas at ang gang sa loob ng dalawampung minuto bago nila naabutan ang sandstorm mula s