Hindi naniwala si Ezra. Paanong hindi niya malalaman kung anong ulam ang nalason niya?Kumakagat siya ng malaki at kumain habang sinabi niyang, “Wow, ang sarap talaga nito. Ito ay masarap. Ang lambot talaga ng steak na ito.”Nang makita siya ng lahat na masayang kumakain, nakahinga sila ng maluwag. Parang hindi rin nalason ang steak.Sa kasong iyon, ito ay isang tali para kina Thomas at Ezra.Walang sinuman ang mapapahiya.Habang ang akala ng lahat ay lilipas din ang lahat, isang aksidente ang nangyari. Biglang nadistort ang mukha ni Ezra, at umubo siya ng kaunting dugo, at nabahiran ng pula ang mesa.Nagulat lahat ng nasa tabi niya. Tumayo silang lahat at umatras ng ilang hakbang.Ang pagkain ay lason!Tinakpan ni Ezra ang kanyang leeg ng kanyang mga kamay, at siya ay nasa sobrang sakit na hindi siya makapagsalita. Agad siyang bumagsak sa lupa. Ilang saglit na nanginginig ang kanyang katawan bago siya tumigil sa paggalaw.Parang patay na siya.“Ezra!”Nagulat si Vincent. Ma
Walang gaanong oras para talagang kumain sila. Kadalasan, nambobola lang nila ang isa't isa. Si Thomas ay hindi mahilig sa ganoong uri ng kapaligiran, ngunit nanatili pa rin siya hanggang sa huli upang hindi mapahiya si Vincent.Pagkatapos ng handaan, hiniling ni Vincent kay Thomas na sundan siya sa isang maliit na silid na mag-isa.Sarado ang pinto, at dalawa lang sila.Hininaan ni Vincent ang boses at sinabing, “Mr. Mayo, alam kong sumali ang Hill Group sa Mark of the River Mountain at direktang nakikipaglaban ito sa Art Trading Corporation."Tumango si Thomas. “Oo.”"So, Mr. Mayo, nakaisip ka na ba ng diskarte para labanan sila?"Sinabi lang ni Thomas, "Kikilos ako ayon sa sitwasyon."Natawa si Vincent at sinabing, “Napaka-passive niyan, at makokontrol ka nila. Please don't mind me being direct, but that's not a good choice."Siyempre alam ni Thomas na hindi maganda ang pagpili, ngunit hindi rin mailantad ni Thomas ang lahat ng kanyang mga plano sa ilang kadahilanan, tama ba
Pagkauwi ni Thomas, pinalibutan siya ng lahat ng miyembro ng kanyang pamilya at tinanong siya tungkol sa tanghalian."Huwag kang mag-alala, ayos lang ako," mahinahong sabi ni Thomas.Lumakad si Emma at sinabing, “Mas mabuti kung ayos ka lang. Oh yeah, dapat nating gawin ang pagpaparehistro ng kapanganakan para sa ating sanggol. Hindi natin ito maantala."Tumango si Thomas.Dahil doon, inilabas ni Thomas ang kanyang asawa at anak. Sumakay sila ng kotse upang irehistro ang kapanganakan ng kanilang sanggol.Pagdating nila, ipinarada ni Thomas ang sasakyan, nagbukas ng payong, at pumasok sa loob kasama si Emma habang hawak niya ang sanggol."Gusto naming irehistro ang kapanganakan ng aming sanggol," sabi ni Thomas sa babaeng opisyal na naka-duty.Ang babae ay isang pansamantalang manggagawa lamang, at sumagot siya, "Okay, maaari mong punan ang form."Nagsalita lang siya ng walang aksyon. Hiniling niya kay Thomas na punan ang isang form, ngunit hindi niya ibinigay kay Thomas ang for
Iyon ang gusto niya.“Gusto mong humingi ng tawad? Oo naman.” Tinuro ng team leader ang babaeng pansamantalang manggagawa at sinabing, “Humingi ka lang ng tawad sa kanya. Kung taos-puso ka, maaari kong gamitin ang paghuhusga."Umupo ng tuwid ang babaeng pansamantalang manggagawa at mayabang na itinaas ang ulo.'Gusto mo akong awayin? Hindi ka qualified!'Ang pansamantalang manggagawa ay walang pakialam kay Thomas. May suporta pa rin siya, kaya nagagawa niya ang lahat ng gusto niya.Sa wakas ay alam na ni Thomas kung bakit ang isang pansamantalang manggagawa ay maaaring maging napakayabang at matapang. May umaatras pala sa kanya.Tinitigan niya ang mga ito ng hindi nasisiyahan, at ang kanyang titig ay puno ng galit.Alam ni Emma ang karakter ni Thomas, kaya mabilis niyang hinila ang manggas ni Thomas at bumulong, “Ang isang tao ay maaaring tumagal ng pansamantalang mga pag-urong. Mas mabuti na ang paghingi ng tawad kaysa makulong ng limang araw, di ba? Kailangan pa naming irehist
Wala talagang masabi ang team leader ngayon. Hindi rin niya alam kung paano haharapin si Thomas.“Anong balak mong gawin ngayon? Gusto mo pa bang hulihin si Mr. Mayo?” malamig na tanong ni Fergus.arestuhin pa rin siya?Hinding-hindi siya maglalakas-loob na gawin iyon kahit gaano pa siya katapang!Umiyak ang pinuno ng pangkat at sinabing, “Naku, Mr. Morgan, ano ang pinag-uusapan mo? Nakagawa na ako ng isang pagkakamali. Paano ako patuloy na magkakamali? Si G. Mayo ang tagapagligtas ni G. Braun. Kahit anong mangyari, hindi ko siya hahayaang makaranas ng anumang pinsala."Ang ilang mga tao ay hindi maaaring magtaas ng kanilang mga ulo kapag sila ay ibinaba sa isang bingaw.Habang mabangis ang team leader kanina, medyo tuta na siya ngayon.Humalakhak siya at sinabi kay Thomas, “Um, Mr. Mayo, I’m really sorry about just now. Dapat hindi kita kinausap ng ganyan. Sa totoo lang, kasalanan ng pansamantalang manggagawa ang buong bagay na ito. Nakakatawa para sa kanya na gawin ang kanyang
Tahimik niyang hinawakan ang baril sa kanyang damit, at may malamig na kinang sa kanyang mata. 'Art Trading Corporation, hindi pa ito tapos!'......Sa silid ng board of directors sa loob ng gusali ng Art Trading Corporation, nakaupo sa upuan si Bernard Vedastus, ang deputy director ng kumpanya. Siya ang kapatid ni Silvester at ang panganay na anak ng padre de pamilya. Siya ang namamahala sa Southland District.Masasabi ng isang tao na ang kasalukuyang mga tagumpay ng Art Trading Corporation ay pawang salamat sa pagpapalawak ni Bernard.Sa sandaling ito, kaswal na sinabi ni Bernard habang hinihiwa ang mansanas, “Silvester, masyado kang walang ingat lately. Ang iyong mga aksyon ay nagdulot ng malaking pinsala sa Art Trading Corporation."Pinag-uusapan niya ang kamakailang serye ng mga paghaharap nina Silvester at Thomas.Malamig na sabi ni Silvester, “I wasn’t reckless. Ang lahat ng ito ay dahil si Thomas ang nag-provoke sa akin. Bilang miyembro ng board of directors ng Art Tradin
Sa sumunod na tatlong araw, maulan sa Southland District. Araw-araw umuulan. May mga payong ang mga naglalakad sa kalye, kaya hindi nila makita ang maulap na kalangitan.Nakapagtataka, ang tatlong araw na ito ay ang pinakatahimik na tatlong araw sa Southland District.Walang nangyaring malaking bagay, at wala ring kriminal na aktibidad. Para itong paraiso sa lupa.Ngunit ang ganitong uri ng kalmado ay naglalagay lamang sa mga tao sa gilid ng higit pa.Ito ay dahil ang Southland District ay hindi paraiso. Nagkaroon ito ng bahagi ng mga kasalanan. Kapag ang mga kasalanang ito ay hindi nakikita, hindi ito nangangahulugan na nawala na ang mga ito. Nakatago sila, naghihintay ng pagkakataong sumiklab.Malaking kasamaan ang darating.Makalipas ang tatlong araw.Alas diyes ng gabi.Nakasuot ng itim na damit si Thomas at may dalang baril sa kanyang balakang. Pagkatapos, lumabas siya ng bahay, dumaan sa ambon, at sumakay sa kotse.Huminga siya ng malalim. Pagkatapos, pinaandar na niya a
Naging balisa ang matipunong lalaki.Iniabot niya ang kanyang mga kamay at gustong abutin si Thomas, ngunit iniwasan ni Thomas ang paggalaw.Masyadong malaki ang agwat ng lakas sa pagitan ng dalawa.Sa sandaling iyon, isang mas hindi inaasahang bagay ang nangyari. Nadulas ang dalawa sa mga coolie. Maaaring dahil sa sobrang pagod, o madulas ang lupa dahil sa ulan. Nahulog sa lupa at dalawang beses na gumulong ang kahon na dala nila.Sa paggulong ng kahon, may sumigaw mula sa loob.Iyon ay ang sigaw ng isang maliit na batang babae!Ngayon, lahat ng naroroon ay natulala.Nagpalitan ng tingin ang mga coolie at tumingin sa kahon na nahulog sa lupa. Pagkatapos, tumingin sila sa mga kahon na dala nila at tumigil sa paggalaw dahil sa takot.Hindi kaya may mga tao sa loob ng lahat ng mga kahon?Ang mga kalakal na dinadala ng Art Trading Corporation ay pawang mga tao?Ang lahat ng mga coolie ay hindi pa nakakita ng ganoong eksena. Gaano man sila katapang, hindi sila naglakas-loob na ma
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D