Nainis si Cyrus Brooks nang makita siya. “Tumayo ka dun sa malayo. Lumayo ka pa. Huwag kang lalapit sa akin!”Agad na dinala ni Bones ang kanyang anak sa likuran.Ngumisi siya habang sinabi, “Mr. Brooks, napunta ako dito dahil nais ko pa ring irehistro ang aking anak. Sa palagay mo ba— " "Malabo mangyari ‘yon." Sumimangot si Cyrus at sinabi, “Hindi ba ilang beses ko na sinabi sayo? Mayroon kaming ilang mga paghihigpit sa pangangalap ng mag-aaral. Maliban sa mga kinakailangan para sa mga mag-aaral, mayroon kaming mahigpit na patakaran para sa mga magulang. Hindi mo rin makakamtan ang aming pamantayan.“Huwag ka na ulit pumunta. Hindi ako papayag kahit dumating ka. Umalis na po kayo Mangyaring pumunta sa ibang preschool. "Ibinaba ni Bones ang kanyang dignidad upang bumulong, “Mr. Brooks, ang iyong preschool ay ang tanging preschool sa aming lugar. Kung hindi mo siya tatanggapin, saan pa maaaring mag-aral ang aking anak? Mangyaring maging mabait at tanggapin ang aking anak. "Haba
Pagkalipas ng kalahating oras, dumating na ang lahat ng mga magulang.Inakay ni Cyrus si Bones at ang iba pa sa silid aralan. Ipinaliwanag niya ang layunin ng kanilang naroroon, at lahat ng iba pang mga magulang ay nagpakita ng isang pagkasuklam.Ang ilan ay nakatingin din sa kanila habang nakadarama sila ng kasiyahan sa kasawian ni Bones. Hindi na nila hinintay na makita ang anak ni Bones na hindi makapag-aral.Ang mga buto ay isinumite sa kahihiyan. Pinilit niyang ngumiti at sinabi sa mga tao, “Alam kong marami akong nagawang pagkakamali sa mga nakaraang taon, ngunit tatagalin ko ang mga kahihinatnan para sa mga pagkakamaling nagawa ko. Hindi mo maaaring kasangkot ang anak ko. ""Gayundin, alam kong nagkamali ako. Ipinakilala sa akin ni G. Thomas Mayo ang isang matatag at maaasahang trabaho ngayon. Kaya, nais kong magmakaawa sa iyo na bigyan mo ako ng pagkakataong magsimulang muli at payagan ang aking anak na mag-aral dito. ”Labis na taos-puso si Bones sa lahat ng sinabi niya.
Umiling si Thomas. Sa huli tinanong niya, "Hindi mo ba talaga balak na payagan si Robert na mag-aral dito?"Ang isang magulang ay nadama na nagtatrabaho. “Hoy, tanga ka ba talaga? Ilang beses na namin paulit-ulit sinabi. Bakit tinatanong mo padin?"Hindi nagalit si Thomas. Tumawa siya bago niya sinabi, “Sige. Dahil lahat kayo ay walang puso, wala akong masabi. Tama ka, dapat pasanin ng mga bata ang mga kahihinatnan para sa pagkakamaling nagawa ng kanilang mga magulang. Lahat kayong nandito ngayon ay dapat makinig sa akin ngayon. Mula ngayon, ang lahat ng mga pagkakamali na nagawa mo ay kakayanin ng iyong mga anak. ”Nagkatinginan ang lahat ng magulang. Hindi nila maintindihan ang sinusubukang sabihin ni Thomas.Inabot ni Thomas ang pagtapik sa balikat ni Bones. "Tayo. Tama ang anak mo. Hindi sulit ang lumuhod para sa pangkat ng mga tao. ”Ngumisi ang mga ngipin at tumayo."Bumalik ka sa akin.""Oo."Inilabas ni Thomas si Bones palabas ng silid aralan. Bago siya umalis, sumulyap
Sa mga sumunod na araw, nakatuon si Thomas sa pagtatayo ng Remembrance Cultural Arts Entertainment ni Scott. Matatapos na ito sa loob ng ilang araw.Pinakinggan ni Bones ang utos ni Thomas, at matiyagang naghihintay siya sa kanilang bahay.Galit na galit ito sa asawa. Ang kanilang anak na lalaki ay hindi nakapag-aral sa paaralan, ngunit naghihintay pa rin siya sa bahay sa sobrang pagkasindak para sa mga taong iyon na dumating at humingi ng tawad. May sira ba sa utak niya?Nagduda rin ang mga buto, ngunit matiyaga pa rin siyang naghintay, habang pinagkakatiwalaan niya si Thomas.Isang araw ...Dalawang araw ...Tatlong araw ...Sa ika-apat na araw, isang bagay na marahas ang nangyari.Si Bones ay gumagawa ng mga gawain sa bahay sa bahay dahil sa inip nang biglang may isang babaeng lumapit sa pintuan. Ngumisi siya habang sinabi niya, "Um, G. Bones, hi."Natigilan sandali si Bones. "Sino ka?"“Ina ako ni Lily. Oh, si Lily ay nag-aaral sa Bright Future Preschool. Hindi ba tayo na
Hangga't sumang-ayon si Bones sa kanilang hiling, handa silang gumawa ng anumang bagay para kay Bones.Sa huli, ngumiti si Bones, at sinabi, “Sige, hindi mo na kailangang sabihin ito. Alam ko ang lahat."Bawiin ang lahat ng iyong regalo. Ayoko ng anuman sa kanila. Bukod, hindi ko din kayo kailangan magbayad ng bayarin. Kayang kaya ko pa.“Gusto ko lang sabihin sa iyo na inosente ang mga bata. Hindi ko dapat pinaghirapan ang ganitong uri ng hindi inaasahang sakuna. Mangyaring bumalik. "Nagkatinginan yung iba."Ikaw ..." "Dadalhin ko ang aking anak doon para magparehistro mamaya.""Malaki! Ang galing! ”Kinuha ng lahat ang kanilang mga gamit at masayang iniwan ang pamilya ni Bones.Masayang umupo si Bones. Inangat niya ang kanyang ulo, tumingin sa kisame, at tumawa ng malakas.Lumakad si Robert. "Papa, ganyan ka ba kasaya?"“Anak ko, sa wakas makakapasok ka na sa paaralan. Hindi nagsinungaling ang Tito Thomas mo. Tapos na akong maghintay para sa lahat na humingi ng tawad sa
Company car ang minaneho ni Thomas at agad-agad dumeretso sa gusali ng punong opisyal.Nang dumaan siya sa isang highway sa tabi ng ilog, nakakagulat niyang makita na maraming mga kotse ang naka-park sa tabi ng kalsada. Isang grupo ng mga tao ang nakatayo sa tabi ng ilog habang may tinitingnan.Isang matandang may kulay-abong buhok ay umiiyak ng malakas sa tabing ilog. Parang umiiyak ito dahil ang kanyang apo ay tinangay ng ilog.Ipinarada ni Thomas ang kanyang sasakyan, binuksan ang pinto, at lumakad patungo sa karamihan ng tao."Anong nangyari?" Tanong ni Thomas.Isang nosy na matandang ginang ang nagsabi, "Isang matandang lalaki ang nagdala ng isang bata at nilalaro sa tabi ng ilog. Sa kasamaang palad, isang malaking alon ang sumabog sa kanila, at ang bata ay nahulog nang malalim sa ilog, kaya't agad siyang natangay ng alon. "Sa kasong iyon, maaaring namatay ang bata.Ang matandang ginang ay tinuro ang malayo at sinabi, "Tingnan mo, narito ang bata."Tumingin si Thomas sa d
Sinubukan ni Jordan na hawakan si Thomas, ngunit madali siyang iniwasan ni Thomas.Thump! Tumalon si Thomas sa ilog at lumangoy sa direksyon ng bata.“Baliw! Baliw! Isang baliw na mas pinahahalagahan ang pera sa kanyang buhay!" Sigaw ni Jordan sa kanya.Napailing din ang iba pang mga nakatingin."Hay, napakatindi ng tukso ng pera. Pipilitin padin nila ito gawin kahit na mamatay sila.""Haha, sa palagay ko, nagmamadali lang siyang mamatay.""Tama ka. Sa palagay ko hindi mabubuhay ang binata sa isang malaking bagyo. "Habang nagsasalita sila, isang malaking alon ang tumama kay Thomas.Sa isang iglap lang ng mata, nawala ang pigura ni Thomas. Walang nakakaalam kung saan siya nagpunta.Nginisian ni Jordan. "Ano ang sinabi ko? Bakit kailangan niyang magpakitang gilas? Ngayon, tingnan mo siya. Isa pang batang natalo sa amin. "Habang nagbubuntong hininga ang lahat, biglang may tumuro sa ilog."Tingnan mo. Ano yan?"Sinundan ng tingin ng lahat ang kamay niya. Nakita nila ang isang
Labis na naantig ang matanda. Noong una, naisip niya na niligtas ni Thomas ang kanyang apo para sa pera. Sino ang magaakala na isang siyang taong may integridad at prinsipyo? Hindi niya sinagip ang bata para sa pera.Sa lipunan ngayon, totoong hindi gaanong maraming kabataan ang responsable at merong ganitong kakayahan."Sir, maaari mo bang sabihin sa akin ang iyong pangalan?""Thomas Mayo."Ang matanda ay kumuha ng isang business card at inabot ito kay Thomas. "Ginoo. Mayo, ito ang aking business card. Sa hinaharap, maaari mo akong tawagan tuwing kailangan mo ng tulong mula sa akin. Hindi kita kailanman tatanggihan. ""Okay, itatago ko ito."Inilagay ni Thomas ang kard sa negosyo sa kotse. Pagkatapos, kumaway siya at nagmaneho.Habang nagmamaneho, hindi sinasadyang tumingin siya sa card ng negosyo.Ang nangungunang tagagawa ng Rolling Thunder Records Company, Jonah Dunkley."Nangungunang tagagawa?"Kung gayon siya ay isang tao mula sa industriya ng kultura at entertainment?
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D