Si Jacob Nolan ay mukhang nalungkot, dahil siya ay ganap na hindi makapagsalita.Noon lamang naunawaan ni Jacob sa wakas na ang pagkapanalo muli sa plague board ay hindi pa sapat. Ang reputasyon na nawala, ang koneksyon sa mga tao, ang tiwala na mayroon ang iba, lahat ng ito ay kailangang mabawi nang may labis na pagsisikap.Nakalulungkot, hindi binalak ni Maxima Romuald na bigyan sila ng anumang oras para tubusin ang kanilang sarili.Inulit niya ang kanyang sarili, "Ang tanging paraan para sa inyo ay pirmahan ang kasunduan sa paglipat na ito at muling buksan ang botika sa ibang lugar. Iyon lang ang pagpipilian mo."Mukhang tama siya.Sabay na natahimik ang mag-ama Nolan. Nakakuyom ang kanilang mga kamao dahil hindi sila kontento dito, ngunit wala silang magagawa.Sa sandaling ito, sinabi ni Thomas Mayo, "Mr. Romuald, parang nagkakamali ka sa isang bagay.”Tumaas ang kilay ni Maxima. “Ano ito?”“Inusisa ko ang mga kundisyon na itinatag ng gobyerno noon. Itinakda nito na kung an
Pinitik ni Maxima Romuald ang kanyang mga daliri at higit sa isang dosenang lalaki ang humarang sa pasukan ng botika sa isang mahigpit na pormasyon. Walang pinayagang pumasok o umalis.Sa hitsura nito, kung hindi nagbabayad si Thomas Mayo, hindi siya papayagang umalis.Kinuha ni Maxima ang cellphone niya. "Tatawagan ko ang opisyal ng gobyerno ngayon at hihilingin sa kanila na kumuha ng isang tao at tapusin ang lahat ng mga pamamaraan. Kung nalaman kong pinaglalaruan mo ako o may plano kang tumakas, anak mag-ingat ka sa iyong ulo."Ngumiti si Thomas at pasimpleng kumuha ng stool para maupo.“Mahal na alagad, ihanda mo ang lahat ng mga dokumento para sa paglipat. Gusto naming maiwasan ang gulo pagdating ng government official.”"Roger yan!"Agad na inilipat ni Jacob ang isang mesa at naghanda ng panulat, papel, kasama ang mga kinakailangang bagay.Ang pamilya Nolan ay walang paraan upang mapanatili ang piraso ng lupang ito. Kung nakuha ni Thomas ang kapirasong lupang ito, hindi ba
Sumagot lang si Thomas, “Ito ay isang bilyong dolyar, hindi sampung dolyar. Sa tingin mo ba ito ay tulad ng pagbili ng kendi?"Ngumisi si Maxima. "Sige, hihintayin kita kasama. Gusto kong makita kung hanggang kailan ka makakaharap!"Limang minuto pa ang lumipas ngunit wala pa ring transaksyon sa account.Tuluyan nang nawala si Maxima sa katahimikan. Lumapit siya kay Thomas at sumigaw, “Tumigil ka na sa pagpapanggap! Dumi-dukha ka lang at umaarte ka na parang mayaman ka. Ipapaalam ko sa iyo kung gaano kalubha ang mga kahihinatnan ng paglalagay ng harapan!"Napahawak siya sa kwelyo ni Thomas habang nagsasalita pa siya.Ngunit sa isang iglap, bahagyang pinihit ni Thomas ang kanyang pulso at direktang idiniin ang braso ni Maxima, pinatong siya sa mesa at tuluyang na-disable ang kanyang paggalaw.Naisip ni Maxima na siya ay medyo malakas.Karaniwan, ipinagmamalaki ni Maxima kung gaano siya kalakas at binubugbog ang sinumang gusto niya. Masama talaga ang ugali niya. Ngunit ngayon, siy
Si Maxima Romuald ay tumakbo palayo kasama ang kanyang mga tauhan sa isang eskinita at huminto habang sila ay humihingal.Minasahe niya ang kanyang braso habang sinasabing, “Medyo malakas ang Thomas na ito. Muntik na niyang mabali ang braso ko."Tanong ng isa niyang subordinates, “Mr. Romuald, ganun na lang ba tayo sumusuko? Hindi na ba natin gusto ang kapirasong lupa na iyon?”Kumunot ang noo ni Maxima.Hindi sumagi sa isip niya na may kakayahang magbayad si Thomas ng isang bilyong dolyar para sa kapirasong lupang iyon. Higit pa rito, hindi niya inaasahan na ginawa ito ni Thomas hindi para sa kapakanan ng pera, ngunit para sa kapakanan ng pamana ng kultura.Bihira talaga ang mga 'idiot' na ganito."Tanungin ko ang direktor."Tinawag ni Maxima ang direktor ng Mighty Dragon Properties — si Emmanuel Saul. Matapos ang tawag ay ikinuwento niya kay Emmanuel ang buong pangyayari.Nakinig si Emmanuel sa kwento at tumahimik ng matagal. Ang kanyang huling sagot ay, "Kunin ang kapirasong
Gabi na noon.Ang direktor ng Mighty Dragon Properties, si Emmanuel Saul, ay lumabas sa isang high-end na club habang ganap na lasing.Nakayakap siya sa baywang ni Honey gamit ang kaliwang kamay at hawak ang isang pakete ng sigarilyo gamit ang kanang kamay. Ang lahat ng nasa isip niya ay lumampas sa ikatlong base.Habang binubuksan niya ang pinto ng pasahero at pinasakay si Honey sa kotse, biglang lumitaw ang isang silver van at huminto sa likuran niya.Bumukas agad ang doo ng van. Isang malakas na kamay ang tumakip sa bibig ni Emmanuel at kinaladkad siya patungo sa van habang ang isa ay humawak sa kanyang baywang. Sabay-sabay silang nagtulungan at sa isang kisap-mata ay kinaladkad si Emmanuel papunta sa van.Agad na isinara ng ikatlong tao ang pinto.Ang buong proseso ay nangyari nang napakabilis na tumagal lamang ng halos dalawang segundo.Sa wakas, natapakan ng driver ng van ang pedal ng gas at umalis na parang walang nangyari.Umupo si Honey sa kotse at hinintay na makasaka
Habang sumisigaw si Emmanuel, bigla niyang nakita ang ilang sparks na nagmumula sa botika.Nagkaroon ng apoy! Sinunog talaga ni Maxima ang lugar!Sa sobrang takot ni Emmanuel ay sumigaw siya at nanghingi ng tulong. Sinubukan niyang sumigaw, pero parang walang nakikinig sa kanya.Malamig na tumingin si Maxima sa direksyon ng Red Society Pharmacy sa eskinita.Sunod-sunod na nagtakbuhan pabalik ang kanyang mga nasasakupan. Napangiti sila habang sinasabing, “Mr. Romuald, naayos namin ito ayon sa iyong mga tagubilin. Ibinuhos namin ang gasolina sa loob bago namin sinindihan ang apoy at sinindihan ito."Limang lugar ang sabay na nasusunog. Gustuhin man ng mga tao na patayin ang apoy, huli na ang lahat.Ngumiti si Maxima, at nagsalita siya sa malalim na tono. “Thomas, hiniling mo ba sa akin na huwag saktan ang Red Society Pharmacy? Pero pinipilit kong sirain ito. Ano ang maaari mong gawin tungkol dito? Haha!”Habang tumatawa siya, nagsimulang kumalat ang apoy.Wala pang tatlong minuto
Napasandal si Birch sa lupa at umiyak, habang si Jacob ay nakaramdam din ng panlulumo at lungkot sa gilid. Pareho silang naglagay ng maraming pagsisikap sa pagpapanatili ng isang siglo na tatak na iniwan ng kanilang mga ninuno.Gayunpaman, nawala ang lahat sa apoy ngayon.Sa oras na ito, isang grupo ng mga tao ang lumakad, at ang pinuno ay si Maxima.Natawa siya habang sinasabi, "Hoy, bakit ka umiiyak nang malungkot?"Pumunta si Birch at hinawakan siya sa kwelyo. "Ikaw ba yan? Sinimulan mo ba ang apoy sa aking tindahan? Sabihin mo sa akin, ikaw ba yan?" tanong niya.Agad naman siyang tinulak ni Maxima. Hinawi niya ang kanyang kamiseta bago siya mayabang na sinabi, “Don’t talk through your hat and don’t accuse me. Sinasabi ko sa iyo na wala akong kinalaman dito."Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “Pero, siguro alam ng Diyos ang lahat. Tumanggi kang ibenta sa akin ang tindahan, ngunit ibinenta mo ito kay Thomas, ang jerk!"Maging ang Diyos ay hindi ma
"Hindi! Imposible yan." Ayaw pa ring maniwala ni Maxima. "Kung alam mo ang tungkol dito, bakit hindi mo ako pinigilan?"Walang pakialam na ngumiti si Thomas at may sinabi siya na ikinatakot ni Maxima.“Dahil ako lang ang nakakaalam nito."At napakasaya kong makita na sinunog mo ang lugar na ito."Alam ni Thomas na susunugin niya ang lugar, pero hindi niya ito pinigilan. Sa halip, tuwang-tuwa siya nang makitang nangyari ito? Hindi ba si Thomas ang matalik na kaibigan ng pamilya Nolan? Bakit niya ginawa ito?Siya ba ay isang mabuting tao o isang masamang tao?Marahil, dapat sabihin na napakasimpleng i-label si Thomas gamit ang "mabuti" o "masama."Tinitigan ni Maxima si Thomas at naramdaman niya na parang tumitingin siya sa isang bundok. Samantala, siya ay isang hamak na langgam sa paanan nito.Gayunpaman, pinangarap niyang ilipat ang bundok?Haha! Tulala talaga siya!Sa sandaling iyon, ang huling sigaw ng isang lalaki ay nagmula sa Red Society Pharmacy.“Ah!”Tila isang masa