Isang tuyong tawa ang ibinigay ni Brad. Ito ay hindi isang sarkastikong tawa, pero sa halip, isang tawa na para matakpan ang kanyang gulat.Siya ay isang matalinong tao, at alam niyang hindi kailanman magbibiro si Thomas sa panahong ito.Sinabi ni Tomas ang katotohanan; Si Angus ay kanyang nasasakupan. Kaya naman, ang kanyang ranggo ay hindi bababa sa kasing taas ng deputy director, kung hindi man mas mataas.Hindi matatakot si Brad sa ngayon kung alam niya ang tungkol sa prestihiyosong katayuan ni Thomas sa simula pa lang.Ang mga tao ay palaging natatakot sa posibilidad ng pagmartsa nang diretso sa kanilang sariling kamatayan sa pamamagitan ng paghamon sa isang taong may mataas na katayuan kahit na nalaman na mismo nila ang kanilang katayuan ng kanilang hinamon. Kung ang posisyon ni Thomas ay tunay na kilalang-kilalq, kung gayon ang lahat ng mga aksyon ni Brad ay maaaring buod sa isang salita-hangal.Ang tunay na takot ay isisilang pagkatapos malaman kung gaano kalokohan ang kan
Agad siyang sinunggaban ni Angus na para bang siya ay isang gutom na lobo na nakakita ng isang matabang tupa."Magaling ka sa pagtakbo, tingnan natin kung kaya mo pa bang tumakas sa pagkakataong ito!"Mabilis niyang hinugot ang kanyang mga posas at naghanda upang arestuhin si Brad.Tumikhim si Thomas at sinabing, "Hindi na kailangan iyon."Natahimik si Angus matapos marinig iyon.Tama siya. Nasa police station sila, at dahil nasa loob na si Brad, walang paraan para makalabas siya. Kahit sinong random na opisyal ay masupil ang isang matandang tulad niya.Nandoon din si Thomas, kaya hindi ito ang turn ni Angus para magmukmok.Napagtanto niyang nawalan siya ng katinuan at umaktong wala sa linya. Napakamot siya sa ulo sa hiya at napaatras ng ilang hakbang.“Bakit nandito si Brad, Mr. Mayo?”Kinaway-kaway ni Thomas ang kanyang kamay at sinabing, “May darating para partikular na iulat sa iyo ang mga detalye mamaya, hindi ko na ito kakausapin dito. Sige, ngayong nahuli na ang krimina
Ilabas mo?Hah, kalimutan mo na. Parehong napahamak ang mag-ama na gugulin ang natitirang bahagi ng kanilang buhay sa bilangguan.Nang makitang nananatiling tahimik ang kanyang ama, mas lalong naging unhinged si Merrick. Sinuntok niya ang kanyang ama at sinuntok ito habang sumisigaw, “Walang kwentang matanda, may ama pa ba sa mundo na katulad mo? Hindi kataka-takang minamaliit ka ni nanay noong mga nakaraang taon at mas piniling tumakas kasama ang matanda at pangit na mayamang taga-Central City kaysa patuloy na manatili sa iyo. Isa kang walang kwenta, walang kwentang basura!"Isang lalaki, at isang ama, na binugbog at iniinsulto ng sarili niyang anak.May natitira ba siyang dignidad?Ang pinakamasamang bahagi ay ang bawat salita ni Merrick ay tumusok sa mga windpipe ni Brad.Hinamak ng asawa ni Brad ang kanyang mapanlinlang at mahinang ugali, kaya tumakas siya kasama ang isang mayamang lalaki mula sa Central City noong mga nakaraang taon.Ang matagal nang kalungkutan ni Brad ang
Sumakit ang puso ni Angus habang tinitingnan ang hungkag at walang pag-asa na ekspresyon ni Thomas. Pagkatapos ng mahabang oras na magkasama, alam na alam ni Angus na si Thomas ay isang malakas na tao.Ngunit kahit para sa isang malakas na tao na tulad niya, ang paghahayag na ito ay napakahirap para sa kanya na harapin. Maiisip lamang ng isa ang pinsalang natamo ni Thomas bilang resulta ng suliraning ito."Ginoo. Mayo, inirerekumenda kong panatilihin mo ang iyong trabaho at gamitin ang iyong pagkakakilanlan upang imbestigahan ang kaso!"Ang mungkahi ni Angus ay hindi masama.Gayunpaman, hindi na maibabalik ang mga nasabi na. Hindi niya kayang kainin ang sarili niyang mga salita, hindi ba?"Hindi, nakipag-meeting na ako sa lahat ng may kaugnayan, at hindi ko na ito mababawi. Gayundin, dahil ang mga pahiwatig ay nasa Central City, ako ay paghihigpitan dito kung ako pa rin ang punong opisyal ng Southland District na namamahala. Kung gayon, paano ko ito titignan?" Tinanggihan ni Thomas
“Oo... malalaman mo ito kapag binuksan mo ang sobre.” Sa unang pagkakataon, pigil na pigil ang pagsasalita ni Thomas sa harap ni Zach.Nakangiting sabi ni Zach, “Oh, bakit parang guilty ka? Nagkaroon ka ba ng extramarital affair at natuklasan ng iyong asawa? Gusto mo bang humingi ako ng tawad kay Emma para sa iyo?"Habang nagsasalita siya, binuksan niya ang sobre, inilabas ang sulat sa loob, at binasa itong mabuti.Noong una, hindi niya ito isinasapuso.Ngunit nagpanic si Zach habang patuloy na binabasa ang sulat. Ang liham na ito ay talagang isang liham ng pagbibitiw!‘Nagbitiw na si Thomas?!’Pakiramdam ni Zach ay parang gumuho ang kanyang mundo, at nagsimulang manginig ang kanyang mga kamay. Sinulyapan niya ang sulat, tumingin kay Thomas, at paulit-ulit na inulit ang dalawang pagkilos na ito. Hindi niya ito maintindihan, at tumanggi siyang tanggapin ang katotohanang ito.“Thomas, bakit... bakit? Tinatrato ba kita ng masama?"Hinawakan ni Thomas ang kamay ni Zach at sinabing,
Nang makauwi si Thomas ng tanghali, naghanda si Felicia ng isang mesa ng masasarap na pagkain.Pagpasok pa lang ni Thomas sa bahay, nakita niya si Johnson na nagmamadaling naghahanda. Paulit-ulit niyang binago ang ekspresyon ng mukha niya, na para bang may kakaibang nangyari.Tinanong niya si Emma, "Ano ang nangyari kay Tatay?"Nagkibit-balikat si Emma, “I don’t know, but you’ve been acting mysterious for a while, and now si Dad kanina pa naging mysterious. Hindi ko talaga alam kung ano ang nangyayari sa inyo nitong mga nakaraang araw."Sumigaw si Felicia, "Matanda, halika at kumain ng tanghalian."Hindi siya pinansin ni Johnson at tumingala sa orasan na nakasabit sa dingding. Mag-aabot ng alas dose sa loob ng sampung minuto, at mabilis niyang binuksan ang telebisyon.Medyo nagalit si Felicia, “Hey, I’m asking you to come and have your lunch. Sa halip na makinig sa aking mga salita, nagsimula kang manood ng telebisyon? Matandang lalaki, sinusubukan mo bang maghimagsik laban s
‘Bilang host, puwede lang akong mag-imbita ng iba sa retirement ceremony ko. Paano ako makakatanggap ng imbitasyon?’Kinusot ni Johnson ang kanyang mga mata at may pag-aalalang sinabi, “Ito ba ay isang scam? May gustong lokohin ang pamilya natin ng sadyang? Dapat ba tayong dumalo sa seremonya ng pagreretiro na ito?"Ngumiti si Emma, “Tay, ang mga liham ng imbitasyon ay personal na inihatid ng sasakyan ng pulis. Mayroon ding selyo ng city bureau dito. Sino sa tingin mo ang maaaring magkaroon ng ganoong kapangyarihan para saktan tayo?""May katuturan din ang sinabi mo."Habang pinag-uusapan ng pamilya ang paksa, isa pang kotse ang nagmaneho papunta sa harap ng kanilang balkonahe.Si Harvard ang bumisita.Nagmamadali siyang tumakbo, humihingal, at sinabing, “Tito Johnson, Tita Felicia, Emma, Thomas, may malaking nangyari. Talagang nakatanggap ako ng liham ng paanyaya mula sa punong opisyal na namamahala, na nag-iimbita sa akin na dumalo sa seremonya ng pagreretiro kinabukasan!”
Mabilis na lumipas ang oras sa isang kisap-mata. Ito ang araw ng opisyal na seremonya ng pagreretiro!Kinawayan ni Thomas ang mga miyembro ng kanyang pamilya sa pintuan at pinanood silang umalis.Sa kotse, sinabi pa rin ni Harvard, "Maraming beses na akong binugbog ni Thomas. This time siguradong matatalo na siya sa akin! Bet din niya na makikipagkita siya sa akin sa retirement ceremony. Ngayon ay hindi pa siya pumupunta sa venue. Paano tayo magkikita doon?"Ngumiti si Emma, “Huwag kang masyadong maging masaya kaagad. Hindi nagsinungaling ang asawa ko. Sinabi niya na tiyak na makikipagkita siya sa iyo doon kung sinabi niya iyon. Maghintay ka lang at tingnan."Nagkibit balikat si Harvard, "Kung gayon kailangan kong maghintay at makita."Makalipas ang apatnapung minuto, huminto ang sasakyan.Sunod-sunod na bumaba ng kotse ang pamilya ni Johnson at naglakad patungo sa venue ng retirement ceremony. Puno ng tao ang venue ngayon.Nandoon ang lahat ng mga sikat at prestihiyosong tao