Nang makauwi si Thomas ng tanghali, naghanda si Felicia ng isang mesa ng masasarap na pagkain.Pagpasok pa lang ni Thomas sa bahay, nakita niya si Johnson na nagmamadaling naghahanda. Paulit-ulit niyang binago ang ekspresyon ng mukha niya, na para bang may kakaibang nangyari.Tinanong niya si Emma, "Ano ang nangyari kay Tatay?"Nagkibit-balikat si Emma, “I don’t know, but you’ve been acting mysterious for a while, and now si Dad kanina pa naging mysterious. Hindi ko talaga alam kung ano ang nangyayari sa inyo nitong mga nakaraang araw."Sumigaw si Felicia, "Matanda, halika at kumain ng tanghalian."Hindi siya pinansin ni Johnson at tumingala sa orasan na nakasabit sa dingding. Mag-aabot ng alas dose sa loob ng sampung minuto, at mabilis niyang binuksan ang telebisyon.Medyo nagalit si Felicia, “Hey, I’m asking you to come and have your lunch. Sa halip na makinig sa aking mga salita, nagsimula kang manood ng telebisyon? Matandang lalaki, sinusubukan mo bang maghimagsik laban s
‘Bilang host, puwede lang akong mag-imbita ng iba sa retirement ceremony ko. Paano ako makakatanggap ng imbitasyon?’Kinusot ni Johnson ang kanyang mga mata at may pag-aalalang sinabi, “Ito ba ay isang scam? May gustong lokohin ang pamilya natin ng sadyang? Dapat ba tayong dumalo sa seremonya ng pagreretiro na ito?"Ngumiti si Emma, “Tay, ang mga liham ng imbitasyon ay personal na inihatid ng sasakyan ng pulis. Mayroon ding selyo ng city bureau dito. Sino sa tingin mo ang maaaring magkaroon ng ganoong kapangyarihan para saktan tayo?""May katuturan din ang sinabi mo."Habang pinag-uusapan ng pamilya ang paksa, isa pang kotse ang nagmaneho papunta sa harap ng kanilang balkonahe.Si Harvard ang bumisita.Nagmamadali siyang tumakbo, humihingal, at sinabing, “Tito Johnson, Tita Felicia, Emma, Thomas, may malaking nangyari. Talagang nakatanggap ako ng liham ng paanyaya mula sa punong opisyal na namamahala, na nag-iimbita sa akin na dumalo sa seremonya ng pagreretiro kinabukasan!”
Mabilis na lumipas ang oras sa isang kisap-mata. Ito ang araw ng opisyal na seremonya ng pagreretiro!Kinawayan ni Thomas ang mga miyembro ng kanyang pamilya sa pintuan at pinanood silang umalis.Sa kotse, sinabi pa rin ni Harvard, "Maraming beses na akong binugbog ni Thomas. This time siguradong matatalo na siya sa akin! Bet din niya na makikipagkita siya sa akin sa retirement ceremony. Ngayon ay hindi pa siya pumupunta sa venue. Paano tayo magkikita doon?"Ngumiti si Emma, “Huwag kang masyadong maging masaya kaagad. Hindi nagsinungaling ang asawa ko. Sinabi niya na tiyak na makikipagkita siya sa iyo doon kung sinabi niya iyon. Maghintay ka lang at tingnan."Nagkibit balikat si Harvard, "Kung gayon kailangan kong maghintay at makita."Makalipas ang apatnapung minuto, huminto ang sasakyan.Sunod-sunod na bumaba ng kotse ang pamilya ni Johnson at naglakad patungo sa venue ng retirement ceremony. Puno ng tao ang venue ngayon.Nandoon ang lahat ng mga sikat at prestihiyosong tao
Humalakhak si Harvard at kinuha ang mga liham ng imbitasyon mula sa kanyang jacket, "Paumanhin, natanggap nating lahat ang mga liham ng paanyaya mula sa punong opisyal na namamahala, at may karapatan kaming pumasok.""Ano?"Bahagyang ipinikit ni Donald ang kanyang mga mata, na medyo nagulat.‘Itong liham ng paanyaya ay ipapamahagi lamang sa mga maimpluwensyang tao na may mataas na katayuan sa lipunan. Hindi makatwiran para sa Harvard, na nagmula sa mababang uri na maimbitahan sa seremonya ng pagreretiro. Kahit na inimbitahan talaga ang Harvard, paano naman maiimbitahan ang isang tulad ni Felicia.’'Dapat may problema dito.'Iniunat niya ang kanyang kamay at sinabing, “Hayaan mong tingnan ko ang mga liham ng paanyaya.”"Kunin mo na lang sila."Hinawakan ni Donald ang mga liham ng imbitasyon at nakitang kapareho ito ng tunay. Imposibleng sabihin niya ang authenticity sa pamamagitan ng kanyang mga mata.Pero hindi pa rin siya makapaniwala.'Ang katayuan sa lipunan nina Johnson, F
Inayos ni Donald ang kanyang suit at umupo sa isa sa mga VIP seat na naka-reserve sa venue. May mapang-asar na ekspresyon sa mukha niya.Nakagawa siya ng isang kahanga-hangang presensya ngayon lang.'Lahat ng tao mula sa pamilya Hill ay personal kong ipinadala sa bilangguan. Makukulong sila ng kahit ilang buwan lang! Hindi ko kayang makitang mag-isa ang asawa ko na nakakulong, at kinailangan kong humanap ng mga kambing para dito.’Masaya na siya sa iniisip niya lang.Habang nagde-daydream siya ay biglang tumunog ang kanyang cellphone.Ito ay isang hindi kilalang numero ng tumatawag.Kumunot ang noo ni Donald at naisip, 'Bakit ako nakakatanggap ng hindi kilalang tawag?"Pinili niyang sagutin ang tawag."Hey, pwede ko bang itanong kung sino ito?""Ito si Thomas."Nang marinig niya ang pangalan ni Thomas, nagbago ang mood ni Donald. Bagama't galit na galit siya sa lalaking ito, alam niya kung bakit siya tinatawag ngayon ni Thomas.‘Ano pa ba ang maaaring maging dahilan niyan?
Ano ang nangyayari?Hindi lang nila gustong ibalik ang lahat ng miyembro ng pamilya Hill, gusto pa nilang mag-resign siya nang mag-isa. Nagbibiro ba sila sa kanya?“Medyo masyadong mabigat ang parusang ito. Hindi mo ba iniisip, Chief Wood?""Huh, masyado bang matindi?" Malamig na sinabi ni Samson Wood, “Nabigyan ka na ng pagkakataon bago ito, ngunit pinili mong iwaksi ito. Hindi mo masisisi ang iba sa iyong mga aksyon!""Pero, kailan mo ako binigyan ng pagkakataon?""Isipin mo ang iyong sarili."Namutla si Donald Brick. Bigla niyang naalala ang tawag sa telepono na natanggap niya ngayon mula kay Thomas Mayo.Malinaw na sinabi ni Thomas sa telepono na, hangga't ibinalik niya ang mga tao at humingi ng paumanhin, ang usapin ay mareresolba doon at hindi na uulitin.Ngunit hindi siya iginalang ni Donald. Sa halip, pinahiya niya ito nang husto.Ngayong naisip niya ito, kung susundin niya ang payo ni Thomas at gagawin ang sinabi sa kanya, walang mangyayari sa kanya, tama ba?Bagama'
Tiningnan ni Donald ang oras at napagtanto niyang wala pang dalawang minuto ang natitira. Kung wala sila sa conference hall noon, parang wala na ang buhay niya!Sa sobrang kaba niya ay muntik na siyang maiyak. Sinabi niya sa isang nag-aalalang paraan, "Oh mahal na Ginoong Hill, mangyaring patawarin mo ako minsan para sa aking nakaraang pagkakasala. Bilisan natin at tumuloy na tayo sa conference hall. Sinabi ng punong opisyal na namamahala na anuman ang mangyari, ikaw at ang iyong pamilya ay dapat na naroroon. Kung wala ka sa oras, hindi ako makakasagot sa superior ko!"Habang sinusubukan niyang kumbinsihin siya, mas naging mapagpanggap si Johnson Hill.Dati nang binu-bully ni Donald si Johnson, at sa pagkakataong ito, sa wakas ay nakahanap na siya ng pagkakataon para kontrahin siya. Ayaw niyang palampasin ang magandang pagkakataon.Pinagkrus ni Johnson Hill ang kanyang mga paa at sinasadyang magsalita ng dahan-dahan. “I’m so sorry, but I just took a trip to the police station and I
Tumingin si Johnson Hill sa paligid at natigilan. Puno ang conference hall at walang mauupuan silang apat!Maging ang kanilang imbitasyon ay hindi rin nagpahiwatig kung saan ang kanilang upuan.“Ito... Saan tayo uupo?” Nataranta si Johnson.Ngumiti si Samson Wood. “Ako ay kinuha ang kalayaan at nagreserba ng apat na upuan para sa bawat isa sa inyo nang maaga, Mr. Hill. Sundan mo ako.""Salamat."Si Johnson Hill at ang kanyang pamilya ay inakay ni Samson sa kanilang mga upuan.May mga upuan para sa kanila, ngunit...Hindi sila nangahas na umupo sa mga upuan!Ang apat na upuan na ito ay tila ordinaryo, ngunit sila ang unang hanay ng mga upuan sa venue!Hindi mabilang na mga dignitaryo at mayayamang negosyante ang lahat ay nakaupo sa likuran. Maging ang mga pinuno ng iba't ibang departamento ay walang kwalipikasyon para maupo sa unahan.At ang hanay na ito ay mayroon lamang apat na upuan.At ang mga naka-upo dito ay may pagkakakilanlan at mga katayuan na hindi matamo ng karaniw