Inayos ni Donald ang kanyang suit at umupo sa isa sa mga VIP seat na naka-reserve sa venue. May mapang-asar na ekspresyon sa mukha niya.Nakagawa siya ng isang kahanga-hangang presensya ngayon lang.'Lahat ng tao mula sa pamilya Hill ay personal kong ipinadala sa bilangguan. Makukulong sila ng kahit ilang buwan lang! Hindi ko kayang makitang mag-isa ang asawa ko na nakakulong, at kinailangan kong humanap ng mga kambing para dito.’Masaya na siya sa iniisip niya lang.Habang nagde-daydream siya ay biglang tumunog ang kanyang cellphone.Ito ay isang hindi kilalang numero ng tumatawag.Kumunot ang noo ni Donald at naisip, 'Bakit ako nakakatanggap ng hindi kilalang tawag?"Pinili niyang sagutin ang tawag."Hey, pwede ko bang itanong kung sino ito?""Ito si Thomas."Nang marinig niya ang pangalan ni Thomas, nagbago ang mood ni Donald. Bagama't galit na galit siya sa lalaking ito, alam niya kung bakit siya tinatawag ngayon ni Thomas.‘Ano pa ba ang maaaring maging dahilan niyan?
Ano ang nangyayari?Hindi lang nila gustong ibalik ang lahat ng miyembro ng pamilya Hill, gusto pa nilang mag-resign siya nang mag-isa. Nagbibiro ba sila sa kanya?“Medyo masyadong mabigat ang parusang ito. Hindi mo ba iniisip, Chief Wood?""Huh, masyado bang matindi?" Malamig na sinabi ni Samson Wood, “Nabigyan ka na ng pagkakataon bago ito, ngunit pinili mong iwaksi ito. Hindi mo masisisi ang iba sa iyong mga aksyon!""Pero, kailan mo ako binigyan ng pagkakataon?""Isipin mo ang iyong sarili."Namutla si Donald Brick. Bigla niyang naalala ang tawag sa telepono na natanggap niya ngayon mula kay Thomas Mayo.Malinaw na sinabi ni Thomas sa telepono na, hangga't ibinalik niya ang mga tao at humingi ng paumanhin, ang usapin ay mareresolba doon at hindi na uulitin.Ngunit hindi siya iginalang ni Donald. Sa halip, pinahiya niya ito nang husto.Ngayong naisip niya ito, kung susundin niya ang payo ni Thomas at gagawin ang sinabi sa kanya, walang mangyayari sa kanya, tama ba?Bagama'
Tiningnan ni Donald ang oras at napagtanto niyang wala pang dalawang minuto ang natitira. Kung wala sila sa conference hall noon, parang wala na ang buhay niya!Sa sobrang kaba niya ay muntik na siyang maiyak. Sinabi niya sa isang nag-aalalang paraan, "Oh mahal na Ginoong Hill, mangyaring patawarin mo ako minsan para sa aking nakaraang pagkakasala. Bilisan natin at tumuloy na tayo sa conference hall. Sinabi ng punong opisyal na namamahala na anuman ang mangyari, ikaw at ang iyong pamilya ay dapat na naroroon. Kung wala ka sa oras, hindi ako makakasagot sa superior ko!"Habang sinusubukan niyang kumbinsihin siya, mas naging mapagpanggap si Johnson Hill.Dati nang binu-bully ni Donald si Johnson, at sa pagkakataong ito, sa wakas ay nakahanap na siya ng pagkakataon para kontrahin siya. Ayaw niyang palampasin ang magandang pagkakataon.Pinagkrus ni Johnson Hill ang kanyang mga paa at sinasadyang magsalita ng dahan-dahan. “I’m so sorry, but I just took a trip to the police station and I
Tumingin si Johnson Hill sa paligid at natigilan. Puno ang conference hall at walang mauupuan silang apat!Maging ang kanilang imbitasyon ay hindi rin nagpahiwatig kung saan ang kanilang upuan.“Ito... Saan tayo uupo?” Nataranta si Johnson.Ngumiti si Samson Wood. “Ako ay kinuha ang kalayaan at nagreserba ng apat na upuan para sa bawat isa sa inyo nang maaga, Mr. Hill. Sundan mo ako.""Salamat."Si Johnson Hill at ang kanyang pamilya ay inakay ni Samson sa kanilang mga upuan.May mga upuan para sa kanila, ngunit...Hindi sila nangahas na umupo sa mga upuan!Ang apat na upuan na ito ay tila ordinaryo, ngunit sila ang unang hanay ng mga upuan sa venue!Hindi mabilang na mga dignitaryo at mayayamang negosyante ang lahat ay nakaupo sa likuran. Maging ang mga pinuno ng iba't ibang departamento ay walang kwalipikasyon para maupo sa unahan.At ang hanay na ito ay mayroon lamang apat na upuan.At ang mga naka-upo dito ay may pagkakakilanlan at mga katayuan na hindi matamo ng karaniw
Tumabi si Samsoon Wood na may malapad na ngiti habang palabas ng stage.Ito ang sandali para sa pangunahing tauhan ngayon.Ang lahat ay nagbigay ng buong atensyon at nangahas na huwag maging pabaya. Hindi man lang sila naglakas loob na kumurap at tumitig sa entrance ng stage.Daan-daang mga camera at video recorder ang lahat ay nakaposisyon sa direksyon ng pasukan, ang mga cameramen ay nakahanda ang kanilang mga kamay sa quick shot button, handang kumuha ng mga larawan upang maitala ang makasaysayang sandali.Ang bawat isa ay naghihintay para sa sandaling ito sa loob ng mahabang panahon, at ang kanilang paghihintay ay hindi walang kabuluhan.Ang punong opisyal na namamahala ay naging misteryoso at hindi kailanman nagpakita sa alinman sa mga pormal na okasyon mula nang siya ay kunin ang posisyon.Ang ilan sa kanila ay may mga iniisip na, si Samson Wood ba ang punong opisyal na namamahala?Ang masa ay may kanya-kanyang opinyon hinggil sa bagay na ito, kaya't nagkaroon ng iba't iba
Maging ang kanyang karakter o kakayahan, siya ay nasa tuktok ng kanyang liga. Ito ba ang tinawag ni Confucius na "santo"?Hinila ni Felicia Musk ang manggas ni Johnson Hill.“Pinaglalaruan ba ako ng mata ko matanda? Bakit, bakit kamukha ni Tomas ang punong opisyal na namamahala sa entablado?”Hindi naman sa hindi niya ito nakilala, she just dared not.Ano ang kalagayan ng punong opisyal na namamahala? Siya ang manugang ni Felicia at gayon pa man, wala siyang ideya.Heh, kahit na sabihin niya sa isang tao na ang punong opisyal na namamahala ay ang kanyang manugang, may maniniwala ba sa kanya?Bago sumagot si Johnson, nagsalita si Harvard na nasa tabi niya, “That is indeed Thomas, tita. Hindi ito maaaring mali, dahil binili ko ang mismong suit na suot niya!"Dahil napaka-low profile ni Thomas, wala siyang mamahaling damit sa kanyang wardrobe. Kaya, nagpasya si Harvard na iregalo sa kanya ang isang pinasadyang suit upang pasalamatan siya.Hindi pa ito naisuot ni Thomas, kahit isan
Tumagal ng mahigit sampung minuto ang dumadagundong na palakpakan bago ito dahan-dahang namatay. Sapat na ang tagal para maramdaman ni Thomas ang kanilang pagmamahal sa kanya.Ngunit hindi pareho ang naramdaman ng lahat.May isang tao na hindi kumikibo mula sa simula hanggang sa katapusan nito. Maging ang kanyang palakpakan ay isang gawa.At ang 'ibang' taong ito ay si Donald Brick!Natigilan siya simula nang pumasok si Thomas sa stage.Hindi niya kailanman, sa anumang punto ng oras, naisip na si Thomas ang punong opisyal ng Southland District na namamahala. Sa kanyang opinyon, ito ay imposible.Ngunit ito ay naiiba sa puntong ito.Inihayag ni Thomas ang kanyang sarili sa publiko at sa kung paano magalang si Samson Wood sa kanya, hindi niya maitatanggi ang katotohanan kahit na gusto niya.Gaano man katalino at katapangan si Thomas, hinding-hindi siya gagawa ng kalokohan at kalokohan na pagpipilian gaya ng pagpapanggap bilang punong opisyal na namamahala sa publiko.Samakatuwid,
Pagkatapos, kumuha siya ng bow.“Bago matapos ang pagpupulong, gusto kong humingi ng tawad sa aking pamilya.“Sa totoo lang, hanggang tanghali ngayon, hindi pa rin alam ng pamilya ko ang identity ko. Itinago ko sa iyo ang katayuan ko pati na rin ang pamilya ko kasabay.“Iyon ay dahil ayokong mag-alala ang pamilya ko sa akin. Hindi ko rin gustong magkagulo sila dahil sa aking espesyal na pagkakakilanlan.“Pinili kong ipaalam sa pamilya ko ngayon dahil magre-retire na ako."Muli, gusto kong humingi ng tawad!"Yumuko ulit si Thomas.Sa labas ng entablado, sina Johnson at Emma ay nagkaroon ng masalimuot na damdamin habang pinapanood nila si Thomas. Ito ay isang kakaibang pakiramdam.Kung hindi nila alam ang tungkol sa pagkakakilanlan ni Thomas, ayos lang. Ituturing nilang ordinaryong tao si Thomas at mamuhay sila nang naaayon.Kung sa simula pa lang ay alam na nila ang pagkakakilanlan ni Thomas, ayos lang din sana. Magalang sana silang tratuhin si Thomas, at maaari pa nga silang g