Inayos ni Donald ang kanyang suit at umupo sa isa sa mga VIP seat na naka-reserve sa venue. May mapang-asar na ekspresyon sa mukha niya.Nakagawa siya ng isang kahanga-hangang presensya ngayon lang.'Lahat ng tao mula sa pamilya Hill ay personal kong ipinadala sa bilangguan. Makukulong sila ng kahit ilang buwan lang! Hindi ko kayang makitang mag-isa ang asawa ko na nakakulong, at kinailangan kong humanap ng mga kambing para dito.’Masaya na siya sa iniisip niya lang.Habang nagde-daydream siya ay biglang tumunog ang kanyang cellphone.Ito ay isang hindi kilalang numero ng tumatawag.Kumunot ang noo ni Donald at naisip, 'Bakit ako nakakatanggap ng hindi kilalang tawag?"Pinili niyang sagutin ang tawag."Hey, pwede ko bang itanong kung sino ito?""Ito si Thomas."Nang marinig niya ang pangalan ni Thomas, nagbago ang mood ni Donald. Bagama't galit na galit siya sa lalaking ito, alam niya kung bakit siya tinatawag ngayon ni Thomas.‘Ano pa ba ang maaaring maging dahilan niyan?
Ano ang nangyayari?Hindi lang nila gustong ibalik ang lahat ng miyembro ng pamilya Hill, gusto pa nilang mag-resign siya nang mag-isa. Nagbibiro ba sila sa kanya?“Medyo masyadong mabigat ang parusang ito. Hindi mo ba iniisip, Chief Wood?""Huh, masyado bang matindi?" Malamig na sinabi ni Samson Wood, “Nabigyan ka na ng pagkakataon bago ito, ngunit pinili mong iwaksi ito. Hindi mo masisisi ang iba sa iyong mga aksyon!""Pero, kailan mo ako binigyan ng pagkakataon?""Isipin mo ang iyong sarili."Namutla si Donald Brick. Bigla niyang naalala ang tawag sa telepono na natanggap niya ngayon mula kay Thomas Mayo.Malinaw na sinabi ni Thomas sa telepono na, hangga't ibinalik niya ang mga tao at humingi ng paumanhin, ang usapin ay mareresolba doon at hindi na uulitin.Ngunit hindi siya iginalang ni Donald. Sa halip, pinahiya niya ito nang husto.Ngayong naisip niya ito, kung susundin niya ang payo ni Thomas at gagawin ang sinabi sa kanya, walang mangyayari sa kanya, tama ba?Bagama'
Tiningnan ni Donald ang oras at napagtanto niyang wala pang dalawang minuto ang natitira. Kung wala sila sa conference hall noon, parang wala na ang buhay niya!Sa sobrang kaba niya ay muntik na siyang maiyak. Sinabi niya sa isang nag-aalalang paraan, "Oh mahal na Ginoong Hill, mangyaring patawarin mo ako minsan para sa aking nakaraang pagkakasala. Bilisan natin at tumuloy na tayo sa conference hall. Sinabi ng punong opisyal na namamahala na anuman ang mangyari, ikaw at ang iyong pamilya ay dapat na naroroon. Kung wala ka sa oras, hindi ako makakasagot sa superior ko!"Habang sinusubukan niyang kumbinsihin siya, mas naging mapagpanggap si Johnson Hill.Dati nang binu-bully ni Donald si Johnson, at sa pagkakataong ito, sa wakas ay nakahanap na siya ng pagkakataon para kontrahin siya. Ayaw niyang palampasin ang magandang pagkakataon.Pinagkrus ni Johnson Hill ang kanyang mga paa at sinasadyang magsalita ng dahan-dahan. “I’m so sorry, but I just took a trip to the police station and I
Tumingin si Johnson Hill sa paligid at natigilan. Puno ang conference hall at walang mauupuan silang apat!Maging ang kanilang imbitasyon ay hindi rin nagpahiwatig kung saan ang kanilang upuan.“Ito... Saan tayo uupo?” Nataranta si Johnson.Ngumiti si Samson Wood. “Ako ay kinuha ang kalayaan at nagreserba ng apat na upuan para sa bawat isa sa inyo nang maaga, Mr. Hill. Sundan mo ako.""Salamat."Si Johnson Hill at ang kanyang pamilya ay inakay ni Samson sa kanilang mga upuan.May mga upuan para sa kanila, ngunit...Hindi sila nangahas na umupo sa mga upuan!Ang apat na upuan na ito ay tila ordinaryo, ngunit sila ang unang hanay ng mga upuan sa venue!Hindi mabilang na mga dignitaryo at mayayamang negosyante ang lahat ay nakaupo sa likuran. Maging ang mga pinuno ng iba't ibang departamento ay walang kwalipikasyon para maupo sa unahan.At ang hanay na ito ay mayroon lamang apat na upuan.At ang mga naka-upo dito ay may pagkakakilanlan at mga katayuan na hindi matamo ng karaniw
Tumabi si Samsoon Wood na may malapad na ngiti habang palabas ng stage.Ito ang sandali para sa pangunahing tauhan ngayon.Ang lahat ay nagbigay ng buong atensyon at nangahas na huwag maging pabaya. Hindi man lang sila naglakas loob na kumurap at tumitig sa entrance ng stage.Daan-daang mga camera at video recorder ang lahat ay nakaposisyon sa direksyon ng pasukan, ang mga cameramen ay nakahanda ang kanilang mga kamay sa quick shot button, handang kumuha ng mga larawan upang maitala ang makasaysayang sandali.Ang bawat isa ay naghihintay para sa sandaling ito sa loob ng mahabang panahon, at ang kanilang paghihintay ay hindi walang kabuluhan.Ang punong opisyal na namamahala ay naging misteryoso at hindi kailanman nagpakita sa alinman sa mga pormal na okasyon mula nang siya ay kunin ang posisyon.Ang ilan sa kanila ay may mga iniisip na, si Samson Wood ba ang punong opisyal na namamahala?Ang masa ay may kanya-kanyang opinyon hinggil sa bagay na ito, kaya't nagkaroon ng iba't iba
Maging ang kanyang karakter o kakayahan, siya ay nasa tuktok ng kanyang liga. Ito ba ang tinawag ni Confucius na "santo"?Hinila ni Felicia Musk ang manggas ni Johnson Hill.“Pinaglalaruan ba ako ng mata ko matanda? Bakit, bakit kamukha ni Tomas ang punong opisyal na namamahala sa entablado?”Hindi naman sa hindi niya ito nakilala, she just dared not.Ano ang kalagayan ng punong opisyal na namamahala? Siya ang manugang ni Felicia at gayon pa man, wala siyang ideya.Heh, kahit na sabihin niya sa isang tao na ang punong opisyal na namamahala ay ang kanyang manugang, may maniniwala ba sa kanya?Bago sumagot si Johnson, nagsalita si Harvard na nasa tabi niya, “That is indeed Thomas, tita. Hindi ito maaaring mali, dahil binili ko ang mismong suit na suot niya!"Dahil napaka-low profile ni Thomas, wala siyang mamahaling damit sa kanyang wardrobe. Kaya, nagpasya si Harvard na iregalo sa kanya ang isang pinasadyang suit upang pasalamatan siya.Hindi pa ito naisuot ni Thomas, kahit isan
Tumagal ng mahigit sampung minuto ang dumadagundong na palakpakan bago ito dahan-dahang namatay. Sapat na ang tagal para maramdaman ni Thomas ang kanilang pagmamahal sa kanya.Ngunit hindi pareho ang naramdaman ng lahat.May isang tao na hindi kumikibo mula sa simula hanggang sa katapusan nito. Maging ang kanyang palakpakan ay isang gawa.At ang 'ibang' taong ito ay si Donald Brick!Natigilan siya simula nang pumasok si Thomas sa stage.Hindi niya kailanman, sa anumang punto ng oras, naisip na si Thomas ang punong opisyal ng Southland District na namamahala. Sa kanyang opinyon, ito ay imposible.Ngunit ito ay naiiba sa puntong ito.Inihayag ni Thomas ang kanyang sarili sa publiko at sa kung paano magalang si Samson Wood sa kanya, hindi niya maitatanggi ang katotohanan kahit na gusto niya.Gaano man katalino at katapangan si Thomas, hinding-hindi siya gagawa ng kalokohan at kalokohan na pagpipilian gaya ng pagpapanggap bilang punong opisyal na namamahala sa publiko.Samakatuwid,
Pagkatapos, kumuha siya ng bow.“Bago matapos ang pagpupulong, gusto kong humingi ng tawad sa aking pamilya.“Sa totoo lang, hanggang tanghali ngayon, hindi pa rin alam ng pamilya ko ang identity ko. Itinago ko sa iyo ang katayuan ko pati na rin ang pamilya ko kasabay.“Iyon ay dahil ayokong mag-alala ang pamilya ko sa akin. Hindi ko rin gustong magkagulo sila dahil sa aking espesyal na pagkakakilanlan.“Pinili kong ipaalam sa pamilya ko ngayon dahil magre-retire na ako."Muli, gusto kong humingi ng tawad!"Yumuko ulit si Thomas.Sa labas ng entablado, sina Johnson at Emma ay nagkaroon ng masalimuot na damdamin habang pinapanood nila si Thomas. Ito ay isang kakaibang pakiramdam.Kung hindi nila alam ang tungkol sa pagkakakilanlan ni Thomas, ayos lang. Ituturing nilang ordinaryong tao si Thomas at mamuhay sila nang naaayon.Kung sa simula pa lang ay alam na nila ang pagkakakilanlan ni Thomas, ayos lang din sana. Magalang sana silang tratuhin si Thomas, at maaari pa nga silang g
Isang partikular na katangian ang nararapat na bigyang pansin: ang lahat ng mga taong kasalukuyang may sakit ay mula sa tribo, at walang mga turista na dumaranas ng kakaibang sakit na marka sa ngayon.Nagulat si Phoebe. “May ganyan talaga? Kung gayon bakit sinuri ng waiter ang aming mga braso sa unang lugar?"Sagot ni Thomas, “It’s just a formality. Bagama't walang mga turistang nagkasakit sa ngayon, hindi ito nangangahulugan na ang mga turista ay tiyak na hindi magkakasakit."After a pause, he said, “But if you assume that tourists really won’t get sick, that means na ang kakaibang mark disease ay kakalat lang sa loob ng tribo. Dapat mong tandaan ang panaginip ng Great Elder: ang masamang tao ay miyembro din ng tribo."Ibig sabihin, ang lahat ng panganib ay talagang nakakulong sa tribo at walang kinalaman sa mga turista. Samakatuwid, ang mga turista ay maaari pa ring kumain at uminom, at gawin ang anumang gusto nila. Ang mga tao lang sa tribo ang nabubuhay sa takot.”Matapos maki
Medyo napatulala si Phoebe. Napakagulo ng sitwasyon. Paano ito magiging once-in-a-lifetime opportunity para sa kanila?Tinanong niya, "Ano ang ibig mong sabihin?"Ipinaliwanag ni Thomas, "Kung ang lahat dito ay mapayapa at walang mangyayari, mahirap para sa amin na makuha ang sagradong apoy."Pero nakita mo na. Ang lugar na ito ay magulo, at ang mga tao ay natatakot. Kung kaya nating lutasin ang problema at mawala ang kakaibang sakit na tanda, isipin mo ito, hindi ba't malaki ang pabor sa atin ng tribo?"Hindi naman masyadong malaki kung gantihan tayo ng sagradong apoy, di ba?"This time, naiintindihan na siya ni Phoebe.Tumango siya. Ito ay totoo. Kung matutulungan nila ang tribo na maalis ang kakaibang sakit na marka, madali nilang makuha ang sagradong apoy.Ang problema, madali bang gumaling ang kakaibang sakit na marka?Tinanong ni Phoebe, “Kung gayon, paano mo matutuklasan ang masamang tao?”Humagalpak ng tawa si Thomas.Uminom siya ng tsaa bago niya sinabing, “Well, fir
"Bukod dito, para maiwasan ang masasamang tao na mag-alala tungkol sa anumang bagay, nangako ang Great Elder na pakikitunguhan nila nang maayos ang kanilang mga pamilya, at maglalabas din sila ng malaking halaga ng welfare allowance."Nang marinig ito ni Thomas at ng grupo, naunawaan nila ang nangyayari sa tribo.Sinabi ni Thomas, "Kung gayon, ang dose-dosenang mga tao na nasunog noong nakaraang buwan at ngayong buwan ay masasamang tao na nakagawa ng mga krimen?"Madiin na tumango ang waiter.Aniya, “Actually, kapag may nag-step out, natuwa ang mga tao dahil akala nila ay mawawala na rin sa wakas ang kakaibang sakit na marka. Sa hindi inaasahan, pagkatapos masunog ang unang tao, ang kakaibang sakit na marka ay patuloy na umiral, at walang palatandaan na ito ay mawawala!"Gayunpaman, ang pangalawa at pangatlong tao ay lumabas."Ang mga tao ay sinunog hanggang sa mamatay, ngunit ang kakaibang sakit ay nanatili. Parang untreatable.”Sa sandaling iyon, mapanlait na sinabi ng Pisces,
Huminto muna siya saglit bago niya ipinagpatuloy ang sasabihin, “May mga tsismis na nagsasabing palagi kaming nagsusunog ng mga tao dito. Hangga't gusto ito ng mga tao, maaari silang sunugin ng sagradong apoy upang sunugin ang kanilang mga kasalanan. Iyan ay talagang hindi tumpak. Mabait ang mga matatanda, kaya hindi nila sinusunog ang mga tao bilang bahagi ng kanilang libangan."Nang marinig iyon ni Phoebe, bahagya siyang nag-pout.Medyo iba ang sitwasyon sa pagpapakilala niya.Noong una ay naisip niya na ang sinuman ay maaaring masunog ng sagradong apoy, at maaari silang mamatay hangga't gusto nila ito. Iyon ay talagang hindi totoo. Hikayatin pa rin ng matanda ang mga tao laban dito kung maaari.Tila lahat ng narinig niya ay peke, at kailangan niyang makita ang sitwasyon para sa kanyang sarili."Ano kaya ang mangyayari sa seremonya ng pagsunog ng sagradong apoy bukas?" tanong pa ni Thomas.Nang banggitin niya ito, bahagyang nagdilim ang ekspresyon ng waiter, at napabuntong-hini
Nang makita ni Thomas at ng barkada ang sasakyan na papaalis, agad silang nakakita ng isang maliit na restawran, naupo, at nag-order ng ilang pagkain.Hihintayin nilang dumating ang kanilang mga pagkain habang pinag-uusapan nila ang pagkasunog bukas habang kumakain sila.Gayunpaman, bago sila gumawa ng kanilang order, isang waiter ang lumapit at nagsabing, “Hello, pwede bang igulong mo ang iyong mga manggas at ipakita sa akin ang iyong mga braso?”Anong kakaibang kahilingan iyon?Nagkatinginan si Thomas at ang kanyang grupo, na medyo naguguluhan. Habang ito ay isang tribo sa kanayunan, hindi dapat umiral ang gayong kakaibang kaugalian, tama ba?Nandoon lang sila para kumain, kaya bakit kailangang suriin ang kanilang mga braso?Tanong ni Pisces kay Phoebe, “Ms. Mars, kaugalian din ba ito sa lugar na ito?”Si Phoebe naman ay mukhang naguguluhan. Hindi niya inaasahan na mangyayari ito. Bago siya makarating doon, hindi niya alam na may ganoong kaugalian ang lugar, kaya hindi rin niy
Sa huli, tinanong ni Thomas ang huling tanong. "Alam mo ba ang mga pangalan ng dalawang tribo?"Humagalpak ng tawa si Phoebe. "Walang nakakaalam ng kanilang mga pangalan sa mahabang panahon. Ngayon, ang isa ay tinatawag na Divine Water Tribe habang ang isa naman ay tinatawag na Sacred Fire Tribe."Tumawa din si Thomas. "Ang mga pangalang ito ay madaling matandaan."Habang nagsasalita sila, nakarating ang kanilang sasakyan sa isang T-junction, at pinahinto ni Pisces ang sasakyan."Saan tayo pupunta?"Sinabi ni Phoebe, “Ang kaliwa ay ang daan patungo sa Divine Water Tribe, at ang kanan ay ang daan patungo sa Sacred Fire Tribe. Ikaw ang bahalang pumili sa kaliwa o kanang bahagi."Nag-isip sandali si Thomas bago niya itinuro ang daan sa kanan at sinabi, "Pumunta tayo sa Sacred Fire Tribe."Pagkatapos ng lahat, ang sagradong apoy ay madaling makuha, habang maaaring hindi nila makita ang anumang banal na tubig. Matapos pag-isipan ito ni Thomas, nagpasya siyang pumunta at tingnan kung
"Ang mga tao ay nagmula sa iba't ibang panig ng mundo, at nakagawa sila ng lahat ng uri ng krimen na nagpagalit sa iba at sa Diyos. Sa palagay ko mayroong mga dalawampung tao na nasusunog hanggang sa mamatay sa pamamagitan ng sagradong apoy bawat taon."Ito ay talagang nakakagulat na numero at insidente.Sino ang makakaalam na matanto ng masasamang taong ito ang pagkakamali ng kanilang mga ginawa at magkusa na magpakamatay?Para sa mga taong ito, ang pagkakaroon ng sagradong apoy ay talagang isang kaluwagan at pagtubos, kaya ito ay may mahalagang kahulugan.Napabuntong-hininga si Thomas. Ngayon naiintindihan na niya kung bakit ngayon lang sasabihin ni Phoebe ang ginawa niya.Sa katunayan, lahat ay makakakuha ng sagradong apoy. Hangga't gusto mo, makukuha mo.Pero kahit na ganito, ang sagradong apoy ay hindi direktang ibibigay sa iyo. Sa halip, susunugin ka nito hanggang sa mamatay ka.Ang iyong buhay ay magtatapos sa sandaling nakilala mo ang sagradong apoy!Parang nakakatakot
Magulo iyon. Humalakhak si Thomas bilang pagbibitiw habang umiiling. Alam niyang hindi magiging ganoon kadali ang mga susunod na pangyayari.Kumunot ang noo ni Pisces at nagtanong, “What the heck? hindi ko maintindihan. Hindi mo ba sinabi na kahit sino ay maaaring makakuha ng sagradong apoy ngayon? Bakit bigla mo na lang sinasabi na mamamatay ang mga nakakakuha nito? Anong ibig mong sabihin?"Mabilis na binigyan ni Phoebe ng sagot ang Pisces sa kanyang pagkataranta.She patiently answered, “Tulad ng sinabi ko kanina, talagang nagtutulungan ang dalawang tribo. Ang isa ay may pananagutan sa pagbibigay ng mga gantimpala, habang ang isa ay namamahala sa mga parusa. Ang banal na tubig ay ginagamit upang gantimpalaan ang mga tao ng malaking kabaitan, habang ang sagradong apoy ay ginagamit upang parusahan ang mga taong lubhang kasamaan."ha?Sabi ni Pisces, “Ibig bang sabihin kapag may gumawa ng masama, masusunog siya hanggang mamatay sa sagradong apoy? Parang nagsasakripisyo sa Diyos. I
Ipinahiwatig din nito na ang paraan ng pag-iingat ng holy water ay kailangang maging espesyal. Isa pa, matibay ang paniniwala ng mga taganayon, kaya hindi sila mabubulag ng pera.Ito ay magiging mahirap.Hindi pa rin alam ni Thomas kung ano ang "dakilang kabaitan". Ano ang dapat niyang gawin para makuha ang banal na tubig?Magiging mahirap kapag ganito.Doon rin, Pisces asked, “Ms. Mars, nalaman mo ba kung ang mga taong iyon ay nabuhay nang mas matagal pagkatapos nilang uminom ng banal na tubig? Baka gimmick lang na nakakaloko ng mga tao."Hindi lang Pisces ang may ganoong kaisipan. Nagtaka rin si Thomas.Pagkatapos ng lahat, si Thomas ay isang doktor, at hindi niya akalain na ang isang mangkok ng tubig ay magkakaroon ng ganoon kalakas na bisa.Gayunpaman, ang sagot ni Phoebe ay ginawa itong tila totoo. “Na-verify ko na talaga. May kilala akong tatlong tao na uminom ng banal na tubig, at sila ay namatay sa 101, 106, at 114, ang pinakanakakatakot, ayon sa pagkakabanggit!”“Oh, D