ตอนที่ 6 ตามสืบ

หลังจากมาลารินทร์ได้เห็นภาพคมชัดระดับ 4K เต็มสองตาก็ได้แต่ยืนตกตะลึง ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่าจะเห็นเจ้าของโรงแรมของที่นี่จะกล้ามาพลอดรักกับผู้หญิงทั้งที่อยู่ในลานจอดรถโดยไม่กลัวว่าจะมีใครมาเห็น ไม่อยากเชื่อว่าผู้ชายหล่อเนี๊ยบ ดูดีทุกกระเบียดนิ้วที่เธอเห็นในงาน จะเป็นคนหื่นกามแบบนี้

“อะไรจะหิวโหยถึงขนาดต้องมากินกันตรงนี้เนี่ย น่าไม่อายจริง ๆ เชียว..ชิ”

หล่อนบ่นพึมพำ ในขณะกำลังยืนบ่น หนุ่มสาวที่กอดกันกลมจนแทบจะสิงกันอยู่นั้นก็หันมาเห็นเธอเข้าพอดิบพอดี เธอจึงเบือนหน้าหนีแล้วรีบหันหลังกลับ แล้วก้าวยาว ๆ เดินออกจากลานจอดรถ วันนี้ดวงซวยชะมัดสงสัยต้องกลับไปล้างตาเสียแล้ว

เมื่อกลับมาถึงบ้าน ป้าแมวบอกกับมาลารินทร์ว่าตอนนี้อาการนางวิมาลาดีขึ้นแล้ว ตอนนี้ป้าให้แม่เธอกินข้าว ทานยา และอาบน้ำนอนเรียบร้อย เธอกล่าวขอบคุณป้าแมวแล้วรีบขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าตรงไปยังห้องนอนของแม่ทันที

เธอนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง เห็นนางวิมาลากำลังนอนหลับตาพริ้มสีหน้าดูซีดเซียวเล็กน้อย แต่ลมหายใจสม่ำเสมอดี วันพรุ่งนี้ถึงกำหนดหมอนัดตรวจ คืนนี้เธอจะนอนเฝ้ามารดาที่นี่ มือเรียวจับมือมารดามากุมไว้แนบแก้ม หวนนึกถึงวันที่ยังอยู่พร้อมหน้ากันทั้งครอบครัวแต่มันคืออดีต อดีตที่ไม่สามารถหวนกลับคืนมาได้อีกแล้ว

หยดน้ำใสไหลรินลงมาอาบแก้ม ริมฝีปากระจับสีชมพูอ่อนเม้มเป็นเส้นตรง ตากลมโตกระพริบถี่ๆ เพื่อไล่หยดน้ำตา เธอจะอ่อนแอไม่ได้เพราะยังมีแม่มีและน้องชายที่ต้องดูแล มาลารินทร์แนบใบหน้าลงบนที่นอนและเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

@ บริษัทมาร์ตินกรุ๊ป

“มึงเรียกให้กูมาหา มีธุระด่วนอะไรวะ” แอลตันที่เป็นทั้งเพื่อนสนิท หุ้นส่วนบริษัท และควบตำแหน่งเลขาคนสนิทของเซดริกเอ่ยถามขึ้น หลังจากได้รับคำสั่งให้เข้าพบอย่างเร่งด่วน

“กูอยากรู้ว่าพริตตี้คนสวยที่ติดคอสาร์ทให้กูเมื่อวันงานเปิดตัวโรงแรมใหม่เป็นใคร ชื่ออะไร และจะติดต่อหล่อนได้ยังงัย มึงไปสืบมาให้กูด่วน” เซดริกสั่งเพื่อนสนิท เขารู้ดีว่าหนุ่มเจ้าสำราญระดับแอลตัน ที่แทบจะฟาดสาวมาทั่วกรุงแล้ว เรื่องแค่นี้ถือเป็นเรื่องขี้ผง

“สืบทำไมวะ อย่าบอกนะว่ามึงสนใจผู้หญิงคนนั้น ปกติกูไม่เห็นมึงเข้าหาใครก่อนเลยนี่หว่า”

แอลตันเอ่ยถามอย่างแปลกใจ เพราะตั้งแต่ไหนแต่ไรเพื่อนเขาคนนี้ไม่เคยเข้าหาผู้หญิงคนไหนก่อน มีแต่พวกสาวๆ นั่นแหละที่มาขอสานสัมพันธ์กับชายหนุ่มเจ้าของดวงตาสีฟ้าหม่นคนนี้แบบไม่เคยว่างเว้น แต่ก็น่าแปลกที่อยู่มาจนอายุสามสิบห้าปีแล้ว เจ้าของดวงตาสีฟ้าหม่นยังไม่เคยถูกใจใครถึงขนาดจะจริงจังด้วยเลยสักคน มีแต่ความสัมพันธ์แบบไม่ผูกมัด หรือบางทีก็ซื้อกินบ้าง วันไนท์สแตนด์บ้างตามประสาหนุ่มโสด

แอลตันกับเซดริก เป็นเพื่อนสนิทที่วิ่งเล่นกันมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เพราะแด๊ดของพวกเขาต่างก็เป็นเพื่อนสนิทกัน ทั้งคู่เกิดปีเดียวกันและเรียนมาด้วยกันตั้งแต่ชั้นอนุบาลทำให้สองหนุ่มสนิทกันมาก ดังนั้นจึงไม่แปลกที่ต่างฝ่ายต่างรู้จักนิสัยของกันและกันเป็นอย่างดี หรือบางทีอาจจะลึกไปจนถึงสันดานด้วยเลยก็ได้ สนิทแค่ไหนไม่รู้ บอกได้แค่ว่าขนาดมีสัมพันธ์สวาทกับสาว ๆ เพื่อนรักคู่นี้ยังเคยทำด้วยกันมาแล้ว

“......” 

เซดริกไม่ตอบคำถาม แต่ดวงตาสีฟ้าหม่นที่กำลังจ้องหน้าเพื่อนสนิทตาไม่กระพริบ อีกฝ่ายก็รู้ทันทีว่าเพื่อนรักของเขากำลังไม่สบอารมณ์

“โอเค ๆ ตกลงตามนั้น เดี๋ยวกูจัดการให้ถ้าดีลกันได้กูขอแจมด้วยแล้วกัน” แอลตันพูดกับเซดริกราวกับเป็นเรื่องธรรมดา แต่สำหรับเพื่อนรักคู่นี้การแบ่งกันกินมันก็ธรรมดาจริงๆ นั่นแหละ

“คนนี้มึงห้ามยุ่ง กูให้เวลาสามวันไปสืบแล้วรีบมารายงานกู”

“อะไรวะ แม่ง! เออๆ โอเค แล้วกูจะมาส่งข่าวแล้วกัน” แอลตันรีบรับปากเพื่อน เพราะดูจากสีหน้าแล้วหากยังโอ้เอ้เขาต้องโดนมันเตะเอาแน่ ๆ