Chapter 4

“Mommy, he is daddy, right?”

Napalunok ako agad na napatitig kay Hiro. Kitang-kita ko ang pagkalito sa mga mata niya. Gano’n din ang dalawa pang kasama niya. Pinilit kong ngumiti at kabadong tumawa.

“S-She’s a child. She calls everyone his dad.” Agad akong pumihit paharap kay Lauren at tumalungko para maging magkapantay kami. “Baby, let’s go out, okay?”

Muling tumingin si Lauren kay Hiro at lumabi. “He’s daddy.”

Hinawakan ko ang kamay ng anak ko at tumayo na. Hihilain ko na sana siya palabas pero bigla ring tumayo si Hiro.

“Let’s talk.”

“What? Love!” ani Naomi.

Agad na tumayo si Jasmine at hinawakan si Lauren. “I will accompany her to the toilet.”

Bago pa man ako makapagreklamo ay nahila na ni Jasmine si Lauren palabas ng kwarto. Pagharap ko naman ay nakita ko si Hiro na papalit sa akin.

“Everyone out,” ma-awtoridad na sabi ni Hiro.

“S-Sir, there must be a mistake—”

“Out!”

Halos mapalundag na ako noong biglang nagtaas ng boses si Hiro. Napaatras pa ako nang kaunti dahil sa gulat. Pagtingin ko kay Naomi ay ang sama na ng tingin niya sa akin. Pero padabog itong tumayo kasabay ni Jude at lumabas ng kwarto. Kanina ko pa sinasabi sa sarili ko na dapat lumabas din ako ng kwarto. But my body felt like it became a stone. Hindi ko alam na hanggang ngayon ay may epekto pa rin sa akin ang presensya ni Hiro. Akala ko all these years ay nakalimutan ko na siya.

Huminga ako nang malalim at pilit na pinakalma ang sarili. Pinilit ko nang salubungin ang mga titig ni Hiro pero pakiramdam ko ay nanlambot na naman ang mga tuhod ko. Salubong ang mga kilay niya habang seryosong nakatitig sa akin.

“M-Mister Servaño, can’t we just let this go? Bata siya.”

“I could. If you weren’t my ex-wife.”

Napalunok ako ng laway noong binaggit niya ang nakaraan namin. Bakit ba ako kinakabahan? Wala naman siyang pakealam sa akin. And so, what kung nalaman niyang may anak ako? Hindi naman niya alam na siya ang tatay.

“Hiro, matagal na tayong hiwalay. And I know for sure that you don’t care about me, right?”

Bahagyang umarko ang kilay ni Hiro. Nakita ko rin na para bang nagulat siya sa pagsagot ko. Hindi naman nakapagtataka dahil noon ay puro oo lang ako sa kaniya.

“That child. Why is she saying that I am his father?”

I smirked. “She’s a child. What do you expect? At kung iniisip mong ikaw ang tatay niya. H’wag kang mag-alala, she’s not yours.”

Ilang sandali akong tinitigan ni Hiro. Tumalikod siya sa akin at sinuklay ang buhok sa tuktok gamit ang mga daliri. I was just standing behind him while waiting for him to talk to me again. I could sense that he doesn’t believe me.

Muli siyang pumihit paharap. “Who’s her father then?”

Namilog ang mga mata ko. I opened my mouth and tried to tell him something. Shit! Wala akong maisip! I’ve never been involved to any man after our divorced!

“A-Ano pa ba ang pakealam mo? Pwede ba? Para saan pa ito, Hiro? We’re divorced already! Your fiancée is outside!” I exclaimed.

“Because she could be my child and you fucking hid it from me!”

“She’s not your child, okay?! Wala kang anak sa akin! So, please? Stop this now!”

Umiling-iling si Hiro. “Let’s have a DNA then.”

“No!” Dinuro ko siya. “Don’t you dare do anything to my daughter! Idedemanda kita! Tapos na tayo, Hiro. Matagal na! So, don’t act like you still care for me because you never did!” Napapikit ako saglit at huminga nang malalim. “You know what? The deal is off! I can never be business partners with both of you!”

Tinalikuran ko na siya at nagmamadaling kinuha ang mga gamit namin. Hindi na rin niya ako pinigilan kaya malaya akong nakalabas. Pero naroon pala sa tapat ng pinto si Naomi at naghihintay na may lumabas sa amin.

“Excuse me?”

“I knew it! Kaya pala pamilyar ka sa akin!”

“So?”

“Sinadya mo ‘to para mapalapit ulit kay Hiro, ‘no? Well, sorry for you! Pero wala ka nang babalikan dahil ikakasal na kami ni Hiro. Tanggap na ako ng pamilya niya!”

Nangunot ang noo ko. Tiningnan ko siya mula ulo hanggang paa. “And? Like I care?” Tuluyan na akong lumabas ng kwarto. Naramdaman ko pang tumama ang balikat ko sa balikat niya pero hindi ko iyon pinansin.

“You, bitch!”

Napailing na lang ako. I never knew na may gano’ng ugali pala si Naomi. She sounds jealous. To me? Why? Ilang taon akong nag-self pity dahil sa kaniya. Pagkarating ko sa may banyo ay nakita kong papalabas na sila Jasmine.

“Let’s go,” I said.

“Huh? Paano ‘yong meeting?”

“Wala nang meeting na mangyayari. Let’s go.”

Inabot ko kay Jasmine ang ilang bag at hinawakan ang kamay ni Lauren. Hindi na ako nagsalita pa at nagmamadaling pumunta sa parking lot.

“Mommy, I want to talk to daddy!” ani Lauren pagkaupo ko sa kaniya sa kotse.

“Not now, Lauren. You already cause much,” mahinahon ngunit may riin kong sabi.

“But I want to talk with daddy!”

“Lauren!” Tiningnan ko si Lauren na bahagyang nanlalaki ang mga mata ko. Agad namang lumabi ang anak ko at tumungo. Napabuga ako ng hangin. “Okay, I’m sorry. We will do that someday, okay?”

“Does daddy don’t want me?”

“Huh? N-No, baby. We will talk when we got home, okay?”

Marahang tumango si Lauren. Sumakay na ako ng kotse at hinayaan na si Jasmine ang mag-drive ng kotse.

I can’t believe that this happened! Of all people, si Hiro ang pinaka ayaw kong makita. Lalong lalo na ayaw kong magkita na sila ni Lauren. I know, unfair na kung unfair. Pero kung ayaw sa akin ni Hiro, I know for sure na hindi niya rin gugustuhin ang anak namin. At ayaw kong maramdaman iyon ng anak ko.

Hindi nagtagal ay nakarating na kami sa bahay. Agad kong pinapasok si Lauren sa kwarto niya at kinausap si Jasmine.

“Bakit hindi mo sinabi?” I asked.

“Hindi ko rin alam, Nicole. I’m sorry, okay?”

“Ano na ang gagawin ko ngayon? I know him! Hindi siya titigil hanggat hindi niya nalalaman ang totoo. Sabi ko na nga ba dapat hindi ako pumunta rito eh!”

“Calm down, ano ba?” Hinila ako ni Jasmine paupo sa upuan sa may dinning. Kumuha siya ng tubig sa ref at nagsalin sa baso saka inabot sa akin. “Bakit hindi mo na lang sabihin kay Hiro?”

Pinandilatan ko si Jasmine. “Are you crazy? Nakalimutan mo na ba ang nangyari sa amin?”

“I know, Nicole. Pero kasi, hindi mo rin naman tinago kay Lauren kung sino ang tatay niya, ‘di ba? So what’s the point on hiding it to him?”

“I—” Bumuga ako ng hangin. “I don’t know. Hindi ko naman kasi inakala na mangyayari ito. Wala na sana akong balak makita siya, remember?”

Tumabi siya sa akin at inakbayan ako. “It’s okay. Fine. Kung hindi ka pa handa, give your self a time. Pero, Nicole, kagaya nang sabi mo. Hiro won’t sit still now for sure. May pakealam man siya o wala sa ‘yo. There is still a possibility para sa kaniya na may anak siya sa ‘yo. And that’s a different issue.”

Bumuga ako ng hangin. I know Jasmine has a point. Pero kahit na magkaroon nang pakealam si Hiro sa anak namin ay hindi ko sa kaniya sasabihin ang totoo. Ayaw kong bigyan ng false hope ang anak ko.