Kanina pa ako nakaupo sa bowl sa loob ng banyo. Hanggang ngayon ay hindi pa rin kumakalma ang dibdib ko. I felt like I’m already having asthma because of what happened. I can’t believe he said that! Nagpipigil daw siya na halikan ako?Tiningnan ko nang masama ang pinto ng banyo habang ini-imagine na naroon si Hiro. Ano’ng akala niya sa akin? Tanga na magpapaapekto pa rin sa kaniya?Pero bakit parang bata akong inagawan ng candy rito? Napaungol na lang ulit ako sa inis. Tumayo ako at lumapit sa lababo saka naghilamos.“Can’t you relax, Laura?! H’wag ka ngang papaapekto sa taong ’yon!”Kinuha ko ang towel na maayos na nakatupi sa counter top at pinahid sa mukha ko. Pagkatapos ay lalabas na sana ako noong biglang may kumatok sa pinto. Muling bumilis ang pagtibok ng puso ko.“Laura? Are you done? Handa na ang lunch natin.”Umarko ang kilay ko. I know I saw her earlier doing something on the kitchen. Pero hindi ko inakala na talagang magluluto siya. He never cook anything for me when we w
“Sign this, and we’re done.”Napatitig ako sa papel na nakapatong sa lamesita. I took a deep breath and nodded. Iyon ang divorce papers namin ni Hiro Servaño. Ang asawa ko ng dalawang taon—mali. Ni minsan ay hindi niya nga pala ako itinuring na asawa. Hindi ko naman siya masisisi dahil hindi naman talaga kagaya ng ibang relasyon ang mayroon kami.“O-Okay. I will sign it,” nahihirapang sabi ko.Hiro and I got married because of our parents. Business partners sila at gusto nilang maging isa ang mga pamilya namin. It was okay for me, but never to him. Hindi niya gusto na makasal sa akin. Kababata ko si Hiro kaya alam ko kung bakit. May girlfriend siya na hindi naman tanggap ng mga magulang niya.“What are you waiting for?”Bumuga ako ng hangin at unti-unting kinuha ang sign pen na nakapatong sa papel. Nakakainis pa kasi kitang-kita ko ang panginginig ng mga kamay ko.Aaminin ko, umasa ako.Umasa ako na sa loob ng dalawang taon na magkasama kami ay magagawa niya rin akong gustuhin. Pero k
Welcome us back, Philippines! Whoa!”Napailing ako noong marinig ko ang malakas na sigaw ni Jasmine. Ang best friend ko. She’s been with me while we are in Amsterdam. I stayed there magmula noong maghiwalay kami ni Hiro. I want to start a new beginning. Buong buhay ko ay nakaikot sa kaniya kaya minabuti ko nang malayo.“Lauren! Be careful!” I shouted in reflex when I saw my daughter was already near the automatic door. Nagmamadali akong lumapit sa kaniya at hinila siya palayo roon. “I told you not to let go of mommy’s hand, right?”Agad na lumabi si Lauren. “I’m sorry, mommy.”“Ano ba ‘yan? Kararating lang natin nag-aaway na naman kayong mag-ina. Let’s go na!” yaya ni Jasmine. “Come here, Lauren.”Napabuga na lang ako ng hangin at hinayaan si Jasmine na hawakan ang anak ko. Mas kaunti kasi ang laman ng tinutulak niyang cart. Doon niya sinakay si Lauren at nagpatuloy na sa paglabas ng airport.Walang nakakaalam na uuwi kami ngayong araw. Even my parents don’t know that I am here alread
“Sigurado ka ba talagang dadating ‘yon?” tanong ko kay Jasmine. We’ve been in the restaurant for thirty minutes already. Naubos na nga ni Lauren ang tanghalian niya dahil hindi pa rin nadating ang ka-meet-up namin.“Sabi ni Jude parating na eh. I’ve been texting her but she’s not replying.”“Try to call her instead. Naiinip na ‘tong inaanak mo.”Napatingin ako kay Lauren na nasa lapag na sa gilid ko at naglalaro ng laruan niya. Mabuti na lang at naisipan kong magdala ng scarf at mga laruan niya. At nasa restaurant kami kung saan may sari-sariling kwarto ang mga customers.“You know what? You’re right.”Tumayo na si Jasmine at naglakad na palabas ng silid. Pero hindi pa man niya nabubuksan ang pinto ay kusa na iyong bumukas. May pumasok na babaeng nakasuot ng pulang bestida at para bang hapong-hapo.“Jude? Ikaw na ba ‘yan?”“Jasmine! Oh my god! I’m sorry we are late. Na traffic kami. I couldn’t reply to you kasi kausap ko rin si Miss Naomi.”Biglang nagpantig ang tainga ko noong marini
“Mommy, he is daddy, right?”Napalunok ako agad na napatitig kay Hiro. Kitang-kita ko ang pagkalito sa mga mata niya. Gano’n din ang dalawa pang kasama niya. Pinilit kong ngumiti at kabadong tumawa.“S-She’s a child. She calls everyone his dad.” Agad akong pumihit paharap kay Lauren at tumalungko para maging magkapantay kami. “Baby, let’s go out, okay?”Muling tumingin si Lauren kay Hiro at lumabi. “He’s daddy.”Hinawakan ko ang kamay ng anak ko at tumayo na. Hihilain ko na sana siya palabas pero bigla ring tumayo si Hiro.“Let’s talk.”“What? Love!” ani Naomi.Agad na tumayo si Jasmine at hinawakan si Lauren. “I will accompany her to the toilet.”Bago pa man ako makapagreklamo ay nahila na ni Jasmine si Lauren palabas ng kwarto. Pagharap ko naman ay nakita ko si Hiro na papalit sa akin.“Everyone out,” ma-awtoridad na sabi ni Hiro.“S-Sir, there must be a mistake—”“Out!”Halos mapalundag na ako noong biglang nagtaas ng boses si Hiro. Napaatras pa ako nang kaunti dahil sa gulat. Pagt
“Is everything ready?” tanong ko kay Lauren. Isa-isa kong tiningnan ang mga gamit niya. After our encounter with Hiro, hindi na ako papayag na magtagal pa kami rito sa Pilipinas.“Yes, mommy.”Natigilan ako noong marinig ko ang malungkot na boses ng anak ko. Pagtingin ko sa kaniya ay nakasimangot siya habang nakatingin sa sahig. Nanunulis pa ang nguso at magkakrus ang mga kamay. Napabuga ako ng hangin. Kagabi niya pa ako tinatanong tungkol kay Hiro. Pero hindi ko naman masabi ang totoo. Itinigil ko muna ang ginagawa ko at naupo sa tabi niya.“What’s the problem, Lauren?”“Are we really going home, Mommy? I still want to see, Daddy.”“Haven’t we talked about this already? Hindi ba sinabi ko na we can’t talk with him.”“But why, Mommy? I don’t understand why. Ayaw ba sa akin ni Daddy? Hindi niya ba ako love?”Parang biniyak ang puso ko noong marinig ko ang mga tanong ni Lauren. I wanted to tell her that he loves her. Pero paano? Pwede ba talagang mangyari na mamahalin niya ang anak ko k
“No!” mariin kong sabi.Napatigil si Mommy at Daddy na palabas na sana ng unit namin. Namimilog ang mga mata ni Mommy habang si Dad naman ay walang ekspresyon.“I can’t go home. I won’t go home!”Mom winced. “Are you seriously saying no to us now?”Huminga ako nang malalim. Hindi ko alam kung bakit nila ako pinapauwi. Pero sigurado ako na hindi iyon dahil sa gusto nila ako ulit makasama. They are all ashamed of me. I will never forget that.“Mom, please. Can you just let me go?”“At ano ang gagawin mo, Laura? Hindi ka namin hahayaan para mas lalo mo pa kami ipahiya!”Napatungo na ako dahil ayaw kong makita nila na naluluha na ako. I don’t want them to see my fears towards them. Pero kahit na ano ang gawin ko ay hindi ko pa rin talaga magawang h’wag silang sundin. In the end, sumama kami kila Mommy kahit na pinipigilan ako ni Jasmine. Isinama ko na lang siya dahil iyon ang ginawa kong kondisyon sa mga magulang ko.“Where are we going, Mommy?” tanong ni Lauren.Napangiti ako sa kaniya a
Mom was glaring at me the whole time. Hindi ko alam kung aalis na ba ako sa ospital o maghihintay din kasama niya. Noong nawalan ng malay si Dad ay agad namin siyang sinugod sa ospital. I want to go but I am worried for my father. Hindi ko alam na may sakit na pala siya.“Look what you have done, Laura,” ani Mommy. “I swear kapag may masamang mangyari sa dad mo ay hindi kita mapapatawad!”Napatungo ako dahil sa sinabi niya. “B-Bakit kasi hindi niyo sinabi sa akin, Mom?”Umarko ang kilay ni Mommy. “Do I need to report you everything? Tsaka wala ka rito, ‘di ba?”Hindi na lang ako sumagot at nag-iwas ng tingin kay Mom. Hindi naman ako mawawala kung hindi nila ako pinalayas e. Tahimik akong naupo sa gilid waiting area hanggang sa lumabas na ang doctor sa emergency room. Agad na sinalubong ni Mommy ang doctor at kinausap.“Diyos ko, ang asawa ko!” umiiyak na sabi ni Mommy.Nilapitan ko siya at akmang hahawakan. Pero bigla akong nag-alangan dahil lalo siyang humagulhol.“This is your fault
Kanina pa ako nakaupo sa bowl sa loob ng banyo. Hanggang ngayon ay hindi pa rin kumakalma ang dibdib ko. I felt like I’m already having asthma because of what happened. I can’t believe he said that! Nagpipigil daw siya na halikan ako?Tiningnan ko nang masama ang pinto ng banyo habang ini-imagine na naroon si Hiro. Ano’ng akala niya sa akin? Tanga na magpapaapekto pa rin sa kaniya?Pero bakit parang bata akong inagawan ng candy rito? Napaungol na lang ulit ako sa inis. Tumayo ako at lumapit sa lababo saka naghilamos.“Can’t you relax, Laura?! H’wag ka ngang papaapekto sa taong ’yon!”Kinuha ko ang towel na maayos na nakatupi sa counter top at pinahid sa mukha ko. Pagkatapos ay lalabas na sana ako noong biglang may kumatok sa pinto. Muling bumilis ang pagtibok ng puso ko.“Laura? Are you done? Handa na ang lunch natin.”Umarko ang kilay ko. I know I saw her earlier doing something on the kitchen. Pero hindi ko inakala na talagang magluluto siya. He never cook anything for me when we w
Kanina pa ako nakaupo sa bowl sa loob ng banyo. Hanggang ngayon ay hindi pa rin kumakalma ang dibdib ko. I felt like I’m already having asthma because of what happened. I can’t believe he said that! Nagpipigil daw siya na halikan ako?Tiningnan ko nang masama ang pinto ng banyo habang ini-imagine na naroon si Hiro. Ano’ng akala niya sa akin? Tanga na magpapaapekto pa rin sa kaniya?Pero bakit parang bata akong inagawan ng candy rito? Napaungol na lang ulit ako sa inis. Tumayo ako at lumapit sa lababo saka naghilamos.“Can’t you relax, Laura?! H’wag ka ngang papaapekto sa taong ’yon!”Kinuha ko ang towel na maayos na nakatupi sa counter top at pinahid sa mukha ko. Pagkatapos ay lalabas na sana ako noong biglang may kumatok sa pinto. Muling bumilis ang pagtibok ng puso ko.“Laura? Are you done? Handa na ang lunch natin.”Umarko ang kilay ko. I know I saw her earlier doing something on the kitchen. Pero hindi ko inakala na talagang magluluto siya. He never cook anything for me when we w
“One bedroom? Seriously?!” hindi makapaniwalang tanong ko. Kakasabi pa lang sa amin ng staff na sumama sa amin na iisa lang ang magiging kwarto namin. And that only means that we will stay in one room! Me and Hiro! Well, I could say that this place was beautiful. Maayos ang desenyo ng living room at kitchen. May sariling pool sa may gilid ng villa at sa harap ay may porch na tanaw ang beach. Hindi ko pa nga lang nakikita ang itaas na iisa lang daw ang kwarto! This place could have six person because it was big—pero iisa lang ang kwarto. Tumingin sa akin si Hiro na puno nang pagkamangha. Para bang natutuwa pa siya dahil sa hindi ko nagustuhan ang kwarto namin. I rolled my eyes at him and turned around. Dapat talaga hindi na ako pumayag sa gusto nila e! “Ahm, thank you for your help. Kakausapin ko muna ang asawa ko. You can go now.” Umarko ang kilay ko at muling tiningnan siya. Asawa? Seriously? Tumungo ang lalakeng kausap niya at nagpaalam na sa amin. Noong makalabas ang staff ay h
“W-What are you doing?” My eyes widened as Hiro reached for something. Pakiramdam ko bigla ay nanigas ang buong katawan ko habang pilit na isinisiksik ang katawan ko sa upuan. Napalunok pa ako noong halos gapulgada na lang ang layo niya sa akin. Amoy na amoy ko na ang panlalake niyang amoy. He didn't change his perfume. It was the same minty manly scent he used when we were still together. My heart skipped when Hiro suddenly looked at me. His hazel eyes stared directly at me. Pakiramdam ko bigla ay nanginig ang mga tuhod ko kahit na nakaupo lang ako. “Fixing your seatbelt for you,” he answered. Then he looked down on my lips. Then he looked back into my eyes. Bigla na lang akong binundol ng kaba dahil sa ginawa niya. What was he trying to do? Was he seducing me?! Napalunok ako at agad na nag-iwas ng tingin. I won't fall for this anymore. “O-Okay.” Ilang sandali pa ay naramdaman ko ang mga kamay ni Hiro sa gilid ko na inaayos ang seatbelt. Hinagod pa niya ang strap papunta
Hindi ko alam mung bakit gano'n ang naramdaman ko noong makita ko si Laura at ang kapatid ko. Noon pa man ay hindi na lingid sa akin na gusto ni Benedict si Laura. But what can he do? Laura liked me more. He was just a mere friend to Laura. Nothing more, nothing less. Kaya kampante ako. Pero hindi ko alam mung bakit bigla akong nakaramdam ng takot kanina. The way Laura looked at Benedict was different. I hate it! Tumigil ako sa paglalakad noong malapit na akong bumaba ng hagdan. Kumapit ako sa handrail at muling napabuga ng hangin. Why do I feel like shit because of it? Alam ko na malaki ang naging kasalanan ko kay Laura noon. I used her because I needed her. Ginamit ko siya para lang makuha ang posisyon ko ngayon sa kompanya namin. Para masigurado ko na ako ang magiging tagapagmana ni Dad. I’m the eldest and it was my birthright to be the next chairman of Servaño Corporation. I was born to rule and take everything! Kaya talagang gagawin ko ang lahat para lang makuha ang gusto ko
“Ben? Why?” tanong ko. Nag-aayos na ako noong may kumatok sa pinto ng kwarto namin. Ben smiled at me. “Can I come in?” “Sure.” Binuksan ko nang malaki ang pinto at hinayaang pumasok si Benedict. Naupo siya sa couch habang ako naman ay isinara ang pinto at muling humarap sa tokador. “You’re really going out with him?” tanong ni Benedict. Napatigil ako sa pagba-brush sa pisngi ko at tiningnan siya mula sa repleksyon ng salamin. “Do I have a choice?” Nakita kong napailing lang si Benedict. Muli akong nagpatuloy sa pagmi-make up. “I heard that you’re getting married again with him. Are you okay with that?” Muli akong napatigil pero hindi ko na tiningnan si Benedict. Ben was my best friend when we were younger. Lahat ng mga excitement ko ay sinasabi ko sa kaniya. Lalo na iyong kung gaano ko kagusto si Hiro noon. “I can’t say no, Ben. I almost lose my daughter because I don’t want her to meet your brother.” Napatayo si Ben. Lumapit ito sa akin at naupo sa kama. “What do you mean?”
“So, what is your plan now? Itutuloy mo ang gusto nila?”Napabuntonghininga ako dahil sa tanong ni Jasmine. Tinawagan ko siya agad paggising ko ngayong umaga. Mabuti na lang at hindi pa ito natutulog. Sinapo ko ang sentido ko at bahagyang hinilot iyon.“I still don't know what to do, Jas.”“What? Are you thinking of agreeing with your parents? Akala ko ba ayaw mo na kay Hiro?”“Yes. Kaso kapag hindi ko naman sila sinunod ay ilalayo na naman nila si Lauren,” angal ko. Napatingin ako sa anak kong mahimbing pa ring natutulog.“Are you seriously believing that?”“You don't know my parents, Jas. Kinuha nga nila si Lauren at hindi pinakita sa akin ng isang gabi noong hindi ako pumayag na ipakilala siya sa mga Gomez e.”“Your parents are sick! Dapat hindi muna ako umalis diyan e!”“No. Mas okay na rin na nandiyan ka na. Ayaw ko naman na pati ikaw ay pagbuntunan ng mga magulang ko.”“What are you going to do now? Magpapakasal ka talaga sa kaniya?”I bit my lips and stares at Lauren again. Hind
“Why don’t we set their wedding next week already?” tanong ni Tita Dianne. “Well, if that’s what you want. We could do that. Right, hon?” tugon ni Mom. Muli ay para akong pinagsakluban ng langit at lupa dahil sa sinabi ni Dad. Kaming anim na lang ang nasa hapag-kainan dahil may pag-uusapan pa raw kami. Sila Ben ay pumunta muna sa sala kasama si Lauren na agad na naging kadikit ng mga ito. Tiningnan ko si Hiro. Patuloy lang siya sa pagkain at para bang pabor pa sa mga sinasabi ng mga magulang namin. “Wait, what?” pigil ko sa kanila. “Ikakasal? Sino?” Tiningnan ako ni Mom. “You and Hiro, Laura. We’ve already talked with your Tito and Tita about it.” “Why, Hija? Don’t want your family to be finally complete again?” ask Tita Dianne. Humigpit ang kapit ko sa laylayan ng bestida ko. I can’t believe that they also want me to marry Hiro again. “I-It’s just… I didn’t know about this.” Pinilit kong ngumiti kay Tita. Hindi ko naman gusto na makita nilang ayaw ko sa mga nangyayari. Tumikhi
If only I know this would happen, una pa lang ay nakinig na ako kay Jasmine. Wala akong nagawa kundi ang pumayag sa kagustuhan nila Dad. Noong gabing aalis na sana kami at kinausap ko siya ay kinuha pala ni Mommy si Lauren at dinala sa ibang bahay. I was begging for them to let us go but my parents were already deaf of my pleadings. They did it again.“They’re already coming. Wear your best smile, Laura,” Mom said excitedly.I groan and shook my head in back of my mind. Tonight, the Servaño’s will come to our house. And we are waiting in front of our door with our servants. Nasa unahan sila Dad habang ako ay nanatili sa may likuran nila. Sabi nila Dad ay gusto lang ng mga ito makilala si Lauren. So, I’m assuming that they already knew about her. Ang problema lang ay hindi ko pa rin nakikita ang anak ko.“Where is she, Mom? Dad? Saan niyo dinala ang anak ko?”“She’s coming, Laura,” sagot ni Dad.“But where?! I want to see my daughter!” I exclaimed.“Stop it, Laura! Nandiyan na ang mga