Hug "Jaxon, ako ito si Shantal. Iyong sinabitan mo ng medalya noon. Sana maalala mo ako. Ako ang mag-aalaga sa'yo" malambing kong sambit nakita kong pumungay ang ekspresyon niya habang hinahaplos ang dulo ng buhok ko. Nakita kong kumunot ang mata niya na para bang may hinahanap saakin. "Hinahanap mo ba ang white cap? Isusuot ko iyon sa susunod." Usal ko. Nagulat ako nang bigla siyang umalis sa pagkakadagan saakin. Lumipat siya sa kabilang pwesto ng kama at umupong ulit na tulala. Tingin ko ay ayaw niya ng kasama sa ngayon. "Liligpitin ko lang ang mga kalat mo at iiwan na muna kita para makapagpahinga ka. Babalik ako ulit dito mamaya." Palihim ko ring kinuha ang syringe at gamot na tinuturok sa kanya. Kailangan kong malaman kung ano ang mga ito. Nang matapos na akong magligpit ay pinuntahan ko siya para tignan muli. Nakita kong mahimbing na siyang natutulog. Lumapit ako at kinumutan siya. "Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para tulungan kang gumaling. Makakaasa ka saakin." Kitang
Dabog [Tito, may ipinadala akong e-mail sa iyo. Pwede po bang atin atin muna ang tungkol sa malalaman mo?] Hatinggabi na at andito ako sa labas ng mansyon at palihim na kinakausap si tito tungkol sa mga nalaman ko nitong mga nakaraang araw. [Makakaasa ka, Shantal. Ang hiling ko lang ay mag-iingat ka sa misyon mo. Marami ang gustong pabagsakin si Jaxon] paalala ni tito. Napasinghap ako at umupo sa malaking bato na nasa likuran ko. Hindi ako basta bastang makakakilos kung maraming bantay at lalo na kung nariyan si Ms. Felicia. May kung ano sa awra niya na hindi ko gusto. Mapanganib siya at may idudulot na hindi maganda kaninuman. [Gusto ko rin ng private investigation kay Zebiarrha, tito. Mahirap man ito ngunit may mga ikinikilos siyang hindi maganda.] [Mag-iingat ka Shantal. Maraming kaaway na gustong pabagsakin si Jaxon at ikaw mauunang mapapahamak dahil ikaw ang pinakamalapit sa kanya ngayon.] Nang matapos ang usapan namin ni tito ay napatingin ako sa kawalan. Nag-iisip kung a
Habang dinaramdam ko ang malamig na hangin na humahalik saaking porselanang balat, pinapaalala nito ang sakit ng kahapon na nagbigay saakin ng rason upang gumawa ng mabibigat na desisyon sa buhay.Ang mga kumikislap na bituin sa itaas ng madilim na kalangitan ay nagsasabi sa akin kung gaano na ako kalayo. Napangiti ako nang mapait kung paano ako napunta sa ganitong sitwasyon.“Ate Shantie ‘di po ako makatulog.” Humahagos na lumapit sa akin si Tin habang hawak-hawak ang manikang tanging regalo sa kanya ng kanyang ina bago pumanaw. Lumapit ako sa kanya at lumuhod upang mag-lebel ang aming mukha.“Gusto mo bang kwentuhan ka ni ate para makatulog ka na?” Tanong ko saka siya hinaplos ng masuyo sa buhok. It makes me feel better whenever I take care of these cute little angels in this orphanage. Tumango siya at pumanhik kami sa silid nila. Silid ng mga batang inabandona, namatayan at iniwan ng mga magulang. Ang bahay ampunan na ito ang tahanan ko sa nakalipas na anim na taon nang mawala a
Unfuckable "Ikot ka nga ulit." Utos saakin ni Mona na para bang naiinip na sa pinapagawa saakin. Ginawa ko naman ang sinabi niya at nakita kong nanliit ang mga mata niya sa ginawa kong biglaang pag-ikot. "Ano? Nakahanap ka na ba ng dress mo, Shantal?" Usisa saakin ni Zebia at prenteng umupo sa sofa dala dala ang tatlong paper bags na sa tingin ko ay mga napili niyang susuotin sa graduation. Narinig kong huminga nang malalim si Mona at umiling. "Zebia, bagay nga sa kanya lahat ng dress ang problema parang manghahamon siya ng away sa kilos niya." Napatawa ako sa komento ni Mona saakin. Nandirito kami ngayon sa isang boutique sa mall para bumili ng dress na susuotin namin sa graduation isang araw magmula ngayon. Tatlo sa mga kaibigan ko ay tourism management ang kinuhang kurso samantalang ako naman ay criminology. "Ano kaya kung mag-practice ka ng lakad mo, Shantal? Kahit isang araw lang na maging mahinhin ka." Seryosong puno ni Zebia. Ngumiti ako at kinuha ko ang isang bodycon na l
Congratulations Ngumisi ako at tumingin sa salimin. I did chip up, breast out and butt out. May curve naman ako a, saka naiinggit pa nga saakin sina Mona dahil fit at maganda 'yong proportion ng katawan ko. Dahil na rin sa extensive training namin sa ROTC at taekwondo ay gumanda ang naging hubog ng kalamnan ko. "Ako unfuckable?" Turo ko sa sarili ko sa salamin at tumawa nang walang saya. Hindi ko alam kung bakit mas iniisip ko 'yong sinabi saakin ng antipatikong Jaxon na 'yon na unfuckable ako kaysa sa nawawala kong graduation dress. Binalikan ko kanina doon sa pinaghintuan ko ngunit wala akong nakita kahit ni paper bag manlang. "Ano ba tita Shantal kanina ka pa unfuckable nang unfuckable diyaan. Tawag ka ni mama kanina pa." Napatigil ako nang marinig ang pamangkin kong nasa bungad ng pintuan. Busangot ang mukha at nakatingin sa saakin na para akong baliw. "Timo, bawal sabihin ng bata ang unfuckable, ha? Pang-mantanda lang 'yon, okay?" Bilin ko sa kanya at sabay kaming bumaba. Ng
370 Days"Aray!" Napangisi ako sa sigaw ng ka-sparring ko "Okay, you stop!" Utos ni Sam at tinatapik na ang sahig, hudyat na tinanggap na ang pagkatalo. May narinig akong palakpak sa madilim nasulok ng gym."Napaka galing talaga, Shantal" ngiti ni tito. Bumaba ako para lapitan siya. "Kumusta ka na? Hindi ka na dumadalaw saamin. Nagtatampo na si Timo sa'yo."It's been six months nang makapasa ako sa board exam at napagpasyahang bumukod na kila tito. Napili ko na ring magtrabaho bilang isang social researcher kaysa ang magtabaho sa mismong field ng kurso ko. Gusto kong mabuhay nang hindi na umaasa kina tito at tita kaya minsan na lang ako dumalaw roon para hindi na kulitin ni Timo na bumalik sa kanila.Alam kong hindi pagdalaw saakin ang sadya ni tito. Kundi trabaho na matagal niya nang sinasabi saakin noong hindi pa ako graduate. Isa rin sa dahilan kung bakit ako umalis saamin dahil sa madalas na pagtatalo nila ni tita tungkol sa pera at trabaho."Tito, kung 'yong traba--""Yes. And th
Nurse"Ano? Pupunta ka ng Batanes?" Ilang ulit nang tanong saakin ni Zebia. Naisip kong sabihin manlang ang totoong lokasyong pupuntahan ko dahil nakakaramdam ako ng konsensya sa pagtatago nitong misyon ko. "Iba talaga kapag social reseacher. Kung saan-saan nakakagala." Komento naman ni Mona at ininom ang milkshake niya. Sa impormasyong nabasa ko. Nasa Batanes nagpapagaling si Jaxon. Doon napagpasyahang itago siya ng kanyang mga magulang. Malayo sa syudad at media, malayo sa realidad. Ayon kay tito iilang katiwalang kasambahay lang ang naroon at pati na rin ang ibang mga kasama. Bukas ako aalis dito sa Manila, sa ngayon kailangan ko munang umaktong normal. Dahil ayokong makatunog ang mga kaibigan ko o sinuman sa misyong ito. Gusto kong isipin nila na normal lang ang gagawin kong trabaho. Si Vaughn ang maghahatid saakin sa Batanes. Sasakay kami ng private plane nila dahil kung babyahe kami by land ay baka isang araw pa bago kami makarating doon. Napansin ko na on-hands siya sa pag-
Playing gamesMaaga akong nagising upang aralin ang pagsusuot ang white cap sa buhok ko. Nagulat rin ako nang kasya saakin lahat ng puting uniporme na inabot ng mga kasambahay saakin kahapon. Mas lalo na ang puting pants, na kuhang kuha ang hubog ng balakang at binti ko.Kakausapin ko rin mamaya si Vaughn. Ang sabi niya saakin ay uuwi muna siya sa mansyon nila rito dahil may aasikasuhin siya sa kanilang kompanya. Gusto kos siya pasalamatan dahil sa pag-aasikaso niya ng mga kailangan ko hanggang sa makarating ako rito sa Batanes.Napili kong bumaba sa kusina para magtanong sa mga kasambahay. Since sila ang unang nakasama ni Jaxon ay alam kong mas marami silang alam tungkol sa kanya. "Magandang umaga po sa inyo" tipid kong bati at ngumiti sa kanila.Nakita kong nahihiyang ngumiti ang iba at ang iba naman ay marahang tumango lamang. Lumapit ako sa kanilang mayordoma upang sana'y magtanong kay ms. Merceda."Sumama ka saakin, ms. Shantal at pag-usapan natin ang mga dapat at hindi dapat na
Dabog [Tito, may ipinadala akong e-mail sa iyo. Pwede po bang atin atin muna ang tungkol sa malalaman mo?] Hatinggabi na at andito ako sa labas ng mansyon at palihim na kinakausap si tito tungkol sa mga nalaman ko nitong mga nakaraang araw. [Makakaasa ka, Shantal. Ang hiling ko lang ay mag-iingat ka sa misyon mo. Marami ang gustong pabagsakin si Jaxon] paalala ni tito. Napasinghap ako at umupo sa malaking bato na nasa likuran ko. Hindi ako basta bastang makakakilos kung maraming bantay at lalo na kung nariyan si Ms. Felicia. May kung ano sa awra niya na hindi ko gusto. Mapanganib siya at may idudulot na hindi maganda kaninuman. [Gusto ko rin ng private investigation kay Zebiarrha, tito. Mahirap man ito ngunit may mga ikinikilos siyang hindi maganda.] [Mag-iingat ka Shantal. Maraming kaaway na gustong pabagsakin si Jaxon at ikaw mauunang mapapahamak dahil ikaw ang pinakamalapit sa kanya ngayon.] Nang matapos ang usapan namin ni tito ay napatingin ako sa kawalan. Nag-iisip kung a
Hug "Jaxon, ako ito si Shantal. Iyong sinabitan mo ng medalya noon. Sana maalala mo ako. Ako ang mag-aalaga sa'yo" malambing kong sambit nakita kong pumungay ang ekspresyon niya habang hinahaplos ang dulo ng buhok ko. Nakita kong kumunot ang mata niya na para bang may hinahanap saakin. "Hinahanap mo ba ang white cap? Isusuot ko iyon sa susunod." Usal ko. Nagulat ako nang bigla siyang umalis sa pagkakadagan saakin. Lumipat siya sa kabilang pwesto ng kama at umupong ulit na tulala. Tingin ko ay ayaw niya ng kasama sa ngayon. "Liligpitin ko lang ang mga kalat mo at iiwan na muna kita para makapagpahinga ka. Babalik ako ulit dito mamaya." Palihim ko ring kinuha ang syringe at gamot na tinuturok sa kanya. Kailangan kong malaman kung ano ang mga ito. Nang matapos na akong magligpit ay pinuntahan ko siya para tignan muli. Nakita kong mahimbing na siyang natutulog. Lumapit ako at kinumutan siya. "Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para tulungan kang gumaling. Makakaasa ka saakin." Kitang
True people "Kahit na, Shantal! You should be more careful! Hindi mo puwedeng gawin ang basta lang pumasok sa utak mo!" Habol na hayag ni Vaugh. Umiling lang ako at iniwan na siya roon. Lumipas ang ilang oras at naghihintay akong lapitan ni ms. Felicia para sermonan ngunit walang naganap na ganoon. Nang dumaan si Vaughn sa harap ko ay iritang mata ang ipinukol niya saakin. Samantalang nakangising nakakaloko ang kasama niya. Tumango lang ako at iniwas na ang tingin sa kanila. Alam kong may mali akong nagawa. Ngunit para din iyon sa ikabubuti ni Jaxon. Hindi habangbuhay ay masasanay siya sa ganoong ayos. Dapat harapin niya ang mga bagay na mas kumplekado. Hindi siya gagaling kung lahat ng dito sa mansyon ay ituturing siyang lumpo at mahina. "Miss Magnayon?" Napitlag ako nang tawagin ako ng nakababatang babaeng kapatid ni Jaxon. "Yes, ma'am Jessica?" Natulala ako sa ganda niya. Para siyang banyagang modelo. Malamig siyang tumitig saakin. Agad akong kinabahan. "Follow me. May sasabi
Playing gamesMaaga akong nagising upang aralin ang pagsusuot ang white cap sa buhok ko. Nagulat rin ako nang kasya saakin lahat ng puting uniporme na inabot ng mga kasambahay saakin kahapon. Mas lalo na ang puting pants, na kuhang kuha ang hubog ng balakang at binti ko.Kakausapin ko rin mamaya si Vaughn. Ang sabi niya saakin ay uuwi muna siya sa mansyon nila rito dahil may aasikasuhin siya sa kanilang kompanya. Gusto kos siya pasalamatan dahil sa pag-aasikaso niya ng mga kailangan ko hanggang sa makarating ako rito sa Batanes.Napili kong bumaba sa kusina para magtanong sa mga kasambahay. Since sila ang unang nakasama ni Jaxon ay alam kong mas marami silang alam tungkol sa kanya. "Magandang umaga po sa inyo" tipid kong bati at ngumiti sa kanila.Nakita kong nahihiyang ngumiti ang iba at ang iba naman ay marahang tumango lamang. Lumapit ako sa kanilang mayordoma upang sana'y magtanong kay ms. Merceda."Sumama ka saakin, ms. Shantal at pag-usapan natin ang mga dapat at hindi dapat na
Nurse"Ano? Pupunta ka ng Batanes?" Ilang ulit nang tanong saakin ni Zebia. Naisip kong sabihin manlang ang totoong lokasyong pupuntahan ko dahil nakakaramdam ako ng konsensya sa pagtatago nitong misyon ko. "Iba talaga kapag social reseacher. Kung saan-saan nakakagala." Komento naman ni Mona at ininom ang milkshake niya. Sa impormasyong nabasa ko. Nasa Batanes nagpapagaling si Jaxon. Doon napagpasyahang itago siya ng kanyang mga magulang. Malayo sa syudad at media, malayo sa realidad. Ayon kay tito iilang katiwalang kasambahay lang ang naroon at pati na rin ang ibang mga kasama. Bukas ako aalis dito sa Manila, sa ngayon kailangan ko munang umaktong normal. Dahil ayokong makatunog ang mga kaibigan ko o sinuman sa misyong ito. Gusto kong isipin nila na normal lang ang gagawin kong trabaho. Si Vaughn ang maghahatid saakin sa Batanes. Sasakay kami ng private plane nila dahil kung babyahe kami by land ay baka isang araw pa bago kami makarating doon. Napansin ko na on-hands siya sa pag-
370 Days"Aray!" Napangisi ako sa sigaw ng ka-sparring ko "Okay, you stop!" Utos ni Sam at tinatapik na ang sahig, hudyat na tinanggap na ang pagkatalo. May narinig akong palakpak sa madilim nasulok ng gym."Napaka galing talaga, Shantal" ngiti ni tito. Bumaba ako para lapitan siya. "Kumusta ka na? Hindi ka na dumadalaw saamin. Nagtatampo na si Timo sa'yo."It's been six months nang makapasa ako sa board exam at napagpasyahang bumukod na kila tito. Napili ko na ring magtrabaho bilang isang social researcher kaysa ang magtabaho sa mismong field ng kurso ko. Gusto kong mabuhay nang hindi na umaasa kina tito at tita kaya minsan na lang ako dumalaw roon para hindi na kulitin ni Timo na bumalik sa kanila.Alam kong hindi pagdalaw saakin ang sadya ni tito. Kundi trabaho na matagal niya nang sinasabi saakin noong hindi pa ako graduate. Isa rin sa dahilan kung bakit ako umalis saamin dahil sa madalas na pagtatalo nila ni tita tungkol sa pera at trabaho."Tito, kung 'yong traba--""Yes. And th
Congratulations Ngumisi ako at tumingin sa salimin. I did chip up, breast out and butt out. May curve naman ako a, saka naiinggit pa nga saakin sina Mona dahil fit at maganda 'yong proportion ng katawan ko. Dahil na rin sa extensive training namin sa ROTC at taekwondo ay gumanda ang naging hubog ng kalamnan ko. "Ako unfuckable?" Turo ko sa sarili ko sa salamin at tumawa nang walang saya. Hindi ko alam kung bakit mas iniisip ko 'yong sinabi saakin ng antipatikong Jaxon na 'yon na unfuckable ako kaysa sa nawawala kong graduation dress. Binalikan ko kanina doon sa pinaghintuan ko ngunit wala akong nakita kahit ni paper bag manlang. "Ano ba tita Shantal kanina ka pa unfuckable nang unfuckable diyaan. Tawag ka ni mama kanina pa." Napatigil ako nang marinig ang pamangkin kong nasa bungad ng pintuan. Busangot ang mukha at nakatingin sa saakin na para akong baliw. "Timo, bawal sabihin ng bata ang unfuckable, ha? Pang-mantanda lang 'yon, okay?" Bilin ko sa kanya at sabay kaming bumaba. Ng
Unfuckable "Ikot ka nga ulit." Utos saakin ni Mona na para bang naiinip na sa pinapagawa saakin. Ginawa ko naman ang sinabi niya at nakita kong nanliit ang mga mata niya sa ginawa kong biglaang pag-ikot. "Ano? Nakahanap ka na ba ng dress mo, Shantal?" Usisa saakin ni Zebia at prenteng umupo sa sofa dala dala ang tatlong paper bags na sa tingin ko ay mga napili niyang susuotin sa graduation. Narinig kong huminga nang malalim si Mona at umiling. "Zebia, bagay nga sa kanya lahat ng dress ang problema parang manghahamon siya ng away sa kilos niya." Napatawa ako sa komento ni Mona saakin. Nandirito kami ngayon sa isang boutique sa mall para bumili ng dress na susuotin namin sa graduation isang araw magmula ngayon. Tatlo sa mga kaibigan ko ay tourism management ang kinuhang kurso samantalang ako naman ay criminology. "Ano kaya kung mag-practice ka ng lakad mo, Shantal? Kahit isang araw lang na maging mahinhin ka." Seryosong puno ni Zebia. Ngumiti ako at kinuha ko ang isang bodycon na l
Habang dinaramdam ko ang malamig na hangin na humahalik saaking porselanang balat, pinapaalala nito ang sakit ng kahapon na nagbigay saakin ng rason upang gumawa ng mabibigat na desisyon sa buhay.Ang mga kumikislap na bituin sa itaas ng madilim na kalangitan ay nagsasabi sa akin kung gaano na ako kalayo. Napangiti ako nang mapait kung paano ako napunta sa ganitong sitwasyon.“Ate Shantie ‘di po ako makatulog.” Humahagos na lumapit sa akin si Tin habang hawak-hawak ang manikang tanging regalo sa kanya ng kanyang ina bago pumanaw. Lumapit ako sa kanya at lumuhod upang mag-lebel ang aming mukha.“Gusto mo bang kwentuhan ka ni ate para makatulog ka na?” Tanong ko saka siya hinaplos ng masuyo sa buhok. It makes me feel better whenever I take care of these cute little angels in this orphanage. Tumango siya at pumanhik kami sa silid nila. Silid ng mga batang inabandona, namatayan at iniwan ng mga magulang. Ang bahay ampunan na ito ang tahanan ko sa nakalipas na anim na taon nang mawala a