Share

Episode 13

Author: Storytellers
last update Last Updated: 2024-12-01 16:16:42

[อีโย หายหัวไปไหนมาเนี่ย] เสียงแว้ดสูงของฟูจิดังเข้ามาในหูทันทีที่อีกฝ่ายกดรับสาย

ผมจำต้องดึงโทรศัพท์ออกห่างจากหู เพราะเสียงแว้ดๆ ของอีกฝ่ายดังทะลุออกมาจนแก้วหูเต้นตุบๆ ก็ทำใจไว้แล้วแหละ ว่าจะต้องโดนแว้ดใส่มาแบบนี้ เพราะผมเล่นหายไปสามสี่วันที่ไม่ได้ติดต่อมันเลย แต่ว่ามันก็ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากติดต่อนะ แต่มันเป็นเพราะว่าพอผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น คนเฝ้าไข้ผมก็แย่งมันไปวางห่างตัวผมอย่างรวดเร็ว โดยที่อีกฝ่ายให้เหตุผลว่าผมป่วยอยู่ควรนอนพักผ่อนเยอะๆ

อืม…พักผ่อนก็เล่นโทรศัพท์ได้ปะ

แต่ก็นั่นแหละ คร้านที่จะเถียง เพราะเถียงไปผมก็ไม่ชนะ สรุปแล้วที่หอบสารร่างตัวเองลงไปเอามานั้นก็เปล่าประโยชน์

“กูไม่สบายนิดหน่อยน่ะ ก็เลยไม่ได้สนใจโทรศัพท์” ผมตอบเสียงเรียบ เอียงคอหนีบโทรศัพท์ไว้กับไหล่เพราะมือไม่ว่าง

หายป่วยปุ๊บผมก็ทำงานบ้านปั๊บ ไม่ได้ปัดกวาดมาหลายวัน ฝุ่นบนพื้นไม่ใช่น้อยๆ เลย เสื้อผ้าของคุณกฤษณ์ก็ล้นตะกร้า ทำงานตรงนี้เสร็จเดี๋ยวก็ต้องไปซักผ้า รีดผ้าต่ออีก

[มึงป่วย?]

“อืม” ครางรับคำในลำคอ เพราะเสียงของฟูจิเหมือนมีนัยยะแอบแฝง และสิ่งนั้นมันต้องทำให้ผมลำบากในการตอบคำถามแน่ๆ

[เดี๋ยวก่อนนะ สา
Locked Chapter
Continue to read this book on the APP

Related chapters

  • Maid เมดจำเป็น   Episode 14

    เหตุการณ์มันกลายมาเป็นแบบนี้ได้ยังไงผมเองก็ไม่เข้าใจนักจำได้ว่าตัวเองยังไม่ได้ขออนุญาตคุณกฤษณ์เลยด้วยซ้ำ ว่าจะขอลาพักงานเพื่อมาเที่ยวทะเลกับเพื่อน แต่จู่ๆ ผมก็ได้รับข้อความในช่วงดึก ของวันที่ใกล้กับวันที่ฟูจิกับพี่แดนไทยจะเดินทางKrit เตรียมเสื้อผ้าไปเที่ยวทะเลกันคุณโยผมงงมาก อ่านข้อความที่เขาส่งมาหลายรอบแต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี จนต้องส่งข้อความกลับไปถามว่าคืออะไร แล้วเขาก็บอกมาว่าเพื่อนผมชวนเขาไปเที่ยวเกาะล้าน เขาเลยจะพาผมไปด้วย เออดี ไม่ต้องขออนุญาตให้เปลืองน้ำลาย ไม่ต้องมาคอยลุ้นด้วยว่าจะได้รับการอนุญาตหรือเปล่า แล้วพอผมขอออกไปซื้อกางเกงว่ายน้ำกางเกงไว้ใส่เดินเล่นชายหาด เขาก็บอกว่าไม่ต้อง ซื้อมาให้แล้ว ผมยิ่งงงหนักเข้าไปอีก ไปซื้อมาตั้งแต่เมื่อไหร่ พอถามเขาก็บอกว่าซื้อก่อนที่จะตามไปร้านชาบูผมเลยถึงบางอ้อไอ้ที่เขาบอกว่าไปซื้อของให้ผมน่ะ ผมไม่ได้อยากได้เลยนะ วันนั้นที่ผมแย่งเขามาถือเองเพราะมันเป็นหน้าที่ที่เมดอย่างผมควรทำ ผมไม่ได้ถือเพราะเขาบอกว่าซื้อให้ผมหรอก แต่บังเอิญว่ามันติดมือมาตอนจะกลับห้องนอนตัวเอง เขาเลยดันเรียกไว้แล้วแย่งถุงกลับไป บอกว่ายังไม่ให้ตอนนี้ แม้ว่าผมจะงงปะ

    Last Updated : 2024-12-01
  • Maid เมดจำเป็น   Episode 15

    การเล่นน้ำทะเล จบลงที่ผมเปียกปอนเป็นลูกหมาตกน้ำ เพราะถูกคุณกฤษณ์รวมหัวกันกับไอ้ฟูจิกลั่นแกล้ง แกล้งผมด้วยการลากลงไปในน้ำลึก มันลึกจนผมต้องเขย่งปลายเท้าขึ้นเพื่อไม่ให้หน้าจมลงไปในน้ำ แล้วจากนั้นผมก็ถูกปล่อยให้อยู่ในน้ำลึกๆ นั่นกับไอ้คุณกฤษณ์เพียงลำพัง แล้วผมก็ถูกลวนลามกลางวันแสกๆ ทั้งกอดทั้งหอม ทั้งจับทั้งคลำ จนแข้งขาผมอ่อนเปลี้ยไร้เรี่ยวแรง พอจะว่ายน้ำขึ้นฝั่งก็ถูกดึงขาไว้อีก และเพราะถูกดึงขานั่นแหละ หน้าผมถึงได้จุ่มลงไปในน้ำทะเล ทั้งแสบตา ทั้งเค็มในปาก นึกอย่างจะฆ่าเขาให้ตายด้วยการกดหัวลงน้ำด้วยซ้ำนะตอนนั้นแต่ผมทำไม่ได้เพราะเขาแรงเยอะกว่า ตัวใหญ่กว่า เลยถูกรังแกจนนึกอยากร้องไห้ออกมาพอพระอาทิตย์เริ่มยอแสง และเห็นว่าผมปากเขียวไปหมดแล้วนั่นแหละเขาก็พาผมขึ้นฝั่ง “ตายแล้วอีโย ปากเขียวหมดแล้ว” เพราะมึงนั่นแหละ รวมหัวกับเขาแกล้งกูน่ะผมมองค้อนเพื่อนเลิฟกับคนที่ลากผมลงไปรังแกใต้น้ำอย่างนึกเคือง “กูจะกลับห้องแล้ว หนาวจนตายห่า” “เออๆ กูก็ว่าจะขึ้นแล้วเหมือนกัน หิวแล้วเนี่ย” เนี่ยนอกจากไม่สำนึกแล้วยังห่วงแต่เรื่องกินอีกดูมันสิครับ“งั้นก็แยกกันไปอาบน้ำพักผ่อน เดี๋ยวออกมาเจอกันที่หน

    Last Updated : 2024-12-01
  • Maid เมดจำเป็น   Episode 16

    หลังออกจากมหาวิทยาลัยซูเปอร์คาร์สีดำคันหรูแล่นไปตามท้องถนนอย่างเชื่องช้า เพราะในเวลาเลิกงานแบบนี้การจราจรค่อนข้างที่จะติดขัด ใบหน้าหล่อเหลายังคงมีแมสสีดำปกปิดใบหน้าไว้อย่างเคย ดวงตาคมปราบภายใต้แว่นกันแดดสีชามองตรงไปเบื้องหน้า บรรยากาศภายในรถเย็นฉ่ำ แตกต่างจากด้านนอกที่ร้อนระอุราวกับเปลวเพลิง เจ้าของร่างสูงถอนหายใจเล็กน้อย มันมีเรื่องให้ต้องหงุดหงิดนิดหน่อย เพราะก่อนหน้าที่จะออกมา กฤษณ์ถูกกวินเซ้าซี้ขอไปค้างที่บ้านด้วยไม่เลิก เด็กหนุ่มงอแงเพราะไม่ได้ถูกกอดมานานนับสองสัปดาห์แล้ว และยิ่งต้องมาหงุดหงิดซ้ำเมื่อรถคันข้างหน้าขับเข้ามาปาดเลนในระยะที่ไม่ปลอดภัยต่อเพื่อนร่วมทาง แต่ถึงอย่างนั้น หม่อมราชวงศ์กฤษณ์ ธนวรรณก้องไพศาลกลับไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก ใบหน้าหล่อเหลาประดับประดาไปด้วยรอยยิ้มเล็กๆ ภายใต้หน้ากากอนามัย เมื่อนึกย้อนไปถึงดวงหน้าหวานของคนที่รอคอยอยู่ที่บ้าน ก็หลังกลับมาจากเกาะล้าน ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับโยธินก็ดูเหมือนจะแฮปปี้กันดีกว่าเดิมโยธินนั้นช่างอ้อนมากขึ้น กล้าพูด กล้าขอ ไม่รักษาระยะห่างให้ต้องหงุดหงิดและคันยิบๆ ในหัวใจ แล้วก็ไม่ซื่อบื้อเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้เพียงแค่

    Last Updated : 2024-12-01
  • Maid เมดจำเป็น   Episode 17

    ผมเดินตามเข้ามาในห้องที่ไม่ใช่ห้องของผมอีกต่อไปแล้ว ความรู้สึกหวิวโหวงเกิดขึ้นในอก ห้องในตอนนี้เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมาก จนแทบมองได้ว่ามันคือคนละห้องกัน และดูกว้างมากขึ้นเพราะโทนสีที่สว่างกับเฟอร์นิเจอร์ที่ถูกเปลี่ยนใหม่แทบจะทั้งหมด หลังจากเดินตามคุณกฤษณ์เข้ามา ผมก็เดินเคว้งอยู่คนเดียวในที่ที่คุ้นเคยที่แปลกไปจากเดิม เพราะว่าเขาเดินไปคุยอะไรก็ไม่รู้กับผู้รับเหมา เห็นมองมาทางผมบ่อยๆ จนผมแอบคิดไปว่าเขากำลังนินทาผมอยู่หรือเปล่า แต่พอผมมองเขาตรงๆ เขาก็หลบตาหลบหน้าผม ด้วยการก้มไปดูกระดาษอะไรสักอย่าง ผมเดาว่าน่าจะเป็นแบบการรีโนเวทห้องนี้ใหม่นั่นแหละ“คุณโย อยากเข้าไปดูห้องนอนไหม?” ผมหันไปมองคนถามด้วยความไม่เข้าใจ หรือว่าเขาอยากให้ผมเข้าไปดู เผื่อมีอะไรอยากเก็บไว้ “ดู ทำไมครับ? ผมบอกไปแล้วนี่ ว่าไม่มีอะไรให้เก็บแล้ว”แล้วเขาก็ยิ้มมุมปากพลางพยักหน้าเบาๆ “แล้วคุณโยคิดว่าห้องนี้ดูเป็นยังไงบ้าง” ถามผมอีกแล้ว จะมาถามผมทำไม ผมไม่ได้อยู่ด้วยซะหน่อย ผมลอบถอนหายใจพร้อมกับกวาดตามองไปรอบๆ ห้อง “ก็สวยดีนะครับ ดูดีกว่าตอนผมอยู่เยอะเลย” ผมตอบไปตามความเป็นจริงเพราะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ พวกเขารีโนเวท

    Last Updated : 2024-12-01
  • Maid เมดจำเป็น   Episode 18

    เราออกมาจากคฤหาสน์หลังโตในเวลาบ่ายสองนิดๆ ผมได้รูปเซลฟี่มาหลายรูปเลยล่ะ เพราะไหว้วานให้คุณชายท่านช่วยถ่ายให้ ตอนนี้ในคลังภาพของผมมีรูปใหม่เพิ่มเข้ามาเกือบห้าสิบหกสิบรูป แต่อย่าคิดนะว่ารูปทั้งหมดนั้นจะสวยและออกมาดูดีทุกรูป รูปที่พอดูได้น่ะมีแค่ไม่กี่รูปหรอก เพราะคนถ่ายไม่ได้ตั้งใจถ่ายให้ผมจริงๆ คนอะไรแกล้งผมได้ตลอดเวลาผมใช้นิ้วโป้งสไลด์ดูแต่ละรูปภาพแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ หันไปมองค้อนเขาอย่างเคืองๆ ส่วนคุณชายท่านเอง ตอนนี้รู้สึกว่าใบหน้าจะอิ่มเอิบจนน่าหมั่นไส้“นี่คุณ ผมว่าหน้าตาผมก็ไม่ได้ขี้เหร่นะ แต่ทำไมคุณถึงถ่ายผมออกมาได้ทุเรศแบบนี้อะ” ผมถามอย่างใส่อารมณ์ ผมที่อยู่ในรูปนั้นถ้าไม่หยีตาก็หลับตา ไม่อ้าปากก็ปากเบี้ยวเพราะคงกำลังพูดอะไรสักอย่าง รูปเอ๋อๆ มีมากกว่ารูปดีๆ มันดูแบบ...ทุเรศมาก ผมล่ะอนาจใจตัวเองจริงๆ“ผมก็ถ่ายปกติ เช็คดูแล้วก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไรนี่ ออกจะน่ารักมากด้วยซ้ำ” โอ๊ะ ดูพูดเข้า ไม่ได้น่าเกลียด? น่ารัก? น่ารักกับผีน่ะสิ“ผมว่าคุณควรไปหาหมอนะ” เขาหันมาขมวดคิ้วพลางเอ่ยถาม “หาหมอทำไม? ผมไม่ได้ป่วย สบายดี ไม่ได้อยู่ในอาการเสี่ยงที่จะติดโควิดด้วย"โอยยยยย เหนื่อย

    Last Updated : 2024-12-01
  • Maid เมดจำเป็น   Episode 19

    เมื่อคืนที่ผ่านมา ถึงผมจะเจอศึกหนักไปถึงสามรอบแต่ก็ถือว่ายังไหวอยู่ หลังจากรอบแรกจบลงไปเมื่อช่วงหัวค่ำ รอบสองช่วงสามทุ่มหลังกินข้าวและอาบน้ำเสร็จ รอบสามกลางดึกที่ผมตาปรือปรอยคล้อยจะหลับอยู่รอมร่อ ก็ยังถูกปลุกให้ต้องลุกขึ้นมาออกกำลังกาย ทั้งๆ ที่แม่งโคตรจะง่วงและเพลียแต่ก็อย่างว่าแหละ เรื่องแบบนี้ผมขัดได้ที่ไหนถึงแม้ร่างกายจะอ่อนล้าแทบไร้เรี่ยวแรง แต่ด้านอารมณ์แล้วต้านทานไม่ได้จริงๆ เพราะว่าเขาปลุกปั่น ปลุกเร้าผมได้เก่งมาก เชี่ยวชาญทั้งมือทั้งปาก วุ่นวายอยู่กับผิวกายเปลือยเปล่าของผมไม่ว่างเว้น ทุกส่วนอ่อนไหวในร่างกายถูกกระตุ้นเร้าจนผมแทบบ้าสุดท้ายแล้วก็ต้องนอนร้องครวญครางจนเสียงแหบเสียงแห้ง ร่างกายโยกคลอน กระเด้งกระดอนตามแรงขับเคลื่อนของคนหื่นและบ้ากาม แต่ก็นั่นแหละ ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบซะหน่อย วันนี้เป็นวันหยุดของคุณกฤษณ์ เมื่อเช้าเขาบอกว่าจะพาผมออกมาเดินเล่นที่ห้าง ตอนนี้ผมก็เลยได้มาเดินร่าตากแอร์อยู่ห้าง เดินเคียงข้างกับผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา การแต่งกายของเขาสบายๆ เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนและรองเท้าแตะ แล้วก็ยังใส่แมสสีดำเหมือนเดิม ส่วนผมก็ไม่ได้ต่างจากเขามากนักหรอก หรือจะบอกว่

    Last Updated : 2024-12-01
  • Maid เมดจำเป็น   Episode 20

    “ตาแก่นิสัยไม่ดีหลอกกินเด็ก” หม่อมราชวงศ์กฤษณ์ ธนวรรณก้องไพศาลนั่งฟังคำนี้จนหูแฉะ แก้วหูเต้นระบำครั้งแล้วครั้งเล่า นับตั้งแต่ออกมาจากห้างสรรพสินค้า กระทั่งมาถึงบ้านโยธินยังคงพูดประโยคเดิมซ้ำๆ เหมือนเปิดซีดีเล่นวนซ้ำไปซ้ำมาให้เล่นแต่ประโยคเดิมๆ เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาสีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ พรูลมหายใจออกมาเล็กน้อย “มันเป็นเรื่องก่อนที่ผมจะได้เจอคุณนะคุณโย” โยธินตวัดตามามองขวาง “อาจารย์ใจบาป หลอกฟันนักศึกษาแล้วทิ้ง” “ผมจ่ายเงินทุกครั้ง ไม่เคยเอาฟรีๆ”“หึ!” โยธินแค่นเสียงไม่พอใจ ก็คำพูดของคนข้างๆ มันทำให้ในใจของคนฟังเจ็บจี๊ดๆ “หรือว่าคุณอยากให้ผมไปรับเขามาอยู่บ้านด้วยกันเลยล่ะ สามคนผัวเมียก็น่าสนุกดีเหมือนกันนะ” ตุบ!หมอนใบโตที่วางอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก ถูกโยนมาใส่หน้าราชนิกูลหนุ่มเจ้าของคำพูดร้ายกาจเข้าอย่างจัง โยธินจ้องมองตาขวาง คล้ายลูกตากำลังจะถลนออกมาจากเบ้า “คนบาป!” ว่าแล้วก็วิ่งตึงๆ ขึ้นห้องไป ปล่อยให้คนถูกทำร้ายนั่งอึ้งอยู่กับที่ พูดไม่ได้หัวเราะไม่ออก หรือแม้กระทั่งอารมณ์โมโหยังไม่ตอบสนอง ไม่เคยมีใครปาหมอนใส่หน้าชายหนุ่มมาก่อนเลยในชีวิตหรือจะพูดให้ถูกก็คือ ไม่มีใครหน

    Last Updated : 2024-12-01
  • Maid เมดจำเป็น   Episode 21

    บอกตามตรงเลยนะครับว่า… ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมยอมนอนหมดแรงให้เขารังแกจนกว่าเขาจะพอใจคงจะดีกว่านี้ ผมจะยอมนอนนิ่งๆ อยู่บนเตียงหลังหอบแดก หลังจากถูกเขาเยเสร็จดีกว่า ดีกว่าต้องมานั่งทำหน้าเด๋อๆ ท่ามกลางเพื่อนฝูงของเขาที่พากันนั่งล้อมวงมุงดูผมกันหน้าสลอน เหมือนกำลังดูสัตว์สงวนหายากที่สวนสัตว์ก็ไม่ปาน นี่ผมเป็นคนนะครับ เป็นมนุษย์เหมือนพวกเขาสี่ห้าหกเจ็ดคนนี่แหละ ไม่ได้มีอะไรผิดแผกแตกต่างกันหรอก นอกจากรูปร่างหน้าตาอะตอนนี้ผมนั่งอยู่ในอาณาเขตบ้านพักหรูพูลวิลล่าที่ปราณบุรี ถามว่าสวยไหม? ก็สวยมากนะ เพราะตัวบ้านพักกับทะเลไม่ได้ไกลกันเลย เดินไม่ถึงยี่สิบก้าวเท้าก็เหยียบน้ำทะเลแล้ว แถมน้ำทะเลยังใสแจ๋วน่าเล่นอีก สระว่ายน้ำใกล้ๆ นี่ก็น่าเล่น แต่ว่านับตั้งแต่ที่ผมเดินตามเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาเข้ามา ผมยังไม่ได้ย่างกายไปไหนเลย ห้องพักก็ยังไม่ได้เข้าไปดู ห้องน้ำก็ยังไม่ได้เข้าไปทำธุระส่วนตัว น้ำก็ยังไม่ได้กินสักอึก ขนมสักชิ้นก็ยังไม่ได้แตะ เพราะต้องมานั่งทำตาปริบๆ ยิ้มแห้งๆ อยู่ท่ามกลางเสือ สิงห์ กระทิงเถื่อนทั้งหลายให้เขาดูชมผมเหมือนเป็นของแปลกใหม่สำหรับพวกเขาก่อนหน้านี้คุณกฤษณ์แนะนำผมกับเพื่อน

    Last Updated : 2024-12-01

Latest chapter

  • Maid เมดจำเป็น   Special 3

    ในวันที่ฝนตกพรำๆ ในวันที่ตื่นมาในตอนเช้าแล้วพบว่าสายฝนกำลังกระหน่ำเทลงมาอย่างหนักหน่วงแบบนี้ สำหรับคนส่วนมากแล้ว ถ้าต้องออกไปทำงานมันคงเป็นอะไรที่แย่สุดๆ เพราะไหนจะสภาพอากาศที่ชื้นขึ้นจนอบอ้าว ไหนจะเสี่ยงต่อการโดนฝนแล้วเจ็บป่วยอีกแต่…แต่สำหรับผมแล้ว ผมไม่ห่วงเรื่องนั้นหรอกครับ เพราะเรื่องที่ผมห่วงตอนนี้มีแค่เรื่องเดียวเท่านั้น นั่นก็คือตอนไหน? เมื่อไหร่!? ผมถึงจะได้ลุกไปอาบน้ำล้างตัว ล้างคราบคาวกามออกไปจากตัวสักที!!ไอ้บ้าเอ้ย…นี่จะล่อผมจนตายคาเตียงจริงๆ ใช่ไหม ก็แค่ไม่เรียกที่รักคะ ที่รักขา ตอนคร่อมขี่กันเนี่ย กะจะเอาจนผมตาเหลือกคางเหลืองตายเลยหรือไง ฮือออออ กูอยากจะบ้าตายรายวันจริงๆ ทำไมถึงได้เอาแต่ใจตัวเองและมีกำลังหื่นกามได้ถึงขนาดนี้“อ๊ะ อือ พะ พอแล้ว ฮื้อออ พอก่อน ผมจะตายแล้ว” ผมอ้อนวอนครวญครางออกมาด้วยเสียงอันผะแผ่ว เพื่อร้องขอให้อีกฝ่ายไว้ชีวิต ถ้าหากเขายังทำต่อไปแบบนี้เรื่อยๆ ผมต้องตายแน่“อืม…อะไรกันคุณโย ทำไมคุณถึงร่างกายอ่อนแอแบบนี้ล่ะ หืม?”“อ๊า! บะ เบาๆ หน่อย แล้วผมก็ไม่ได้อ่อนแอ คุณต่างหากที่ไม่…ไม่รู้จักพอ อื้อ! นี่มัน…รอบที่เท่าไหร่แล้ว เจลหล่อลื่น…หมดไปกี่ขวด…แล้

  • Maid เมดจำเป็น   Special 2

    แขกที่ไม่ได้เชิญเย็นวันนี้บ้านผมจะมีแขกล่ะ ซึ่งมันเป็นแขกที่จู่ๆ ตัวมันก็อัญเชิญตัวเองมาเป็นแขก โดยที่ผมเองก็เพิ่งทราบเหมือนกันว่า เย็นนี้ผมกับคุณกฤษณ์จะมีแขกมาร่วมรับประทานอาหารเย็นด้วย จากที่คิดว่าจะสั่งอาหารเมนูง่ายๆ มากินกันสองคนแบบผัวๆ เมียๆ นั่งดูซีรีส์ คุยหยอกเอินกันเรื่อยเปื่อย แล้วก็จบลงที่เราทั้งคู่เปลือยเปล่าล่อนจ้อน แต่ผมกลับต้องมาทำเมนูตามสิ่งที่แขกที่ไม่ได้เชิญมาบอกซะอย่างนั้นมันบอกว่าอยากกินอาหารอิตาเลียน ฉิบหาย! กูคงทำเป็นมั้ง เชฟมือทองเลยมั้งกูอะ แค่อาหารไทยบางอย่างที่ง่ายๆ ผมยังทำไม่ค่อยจะอร่อยเลยครับ ส่วนคนที่บอกว่าอร่อยนั่นน่ะ เขามันคงลิ้นจระเข้แล้ว อย่างเช่น…สามีสุดหล่อของผมเอง ที่พอผมทำอะไรให้กินก็บอกว่าอร่อยอย่างนั้น อร่อยอย่างนี้ แต่ผมว่านะ อีกหน่อยแก่ตัวไป ไม่ได้ตัดขาก็ได้ไปนอนฟอกไตอยู่เตียงข้างๆ กันอะ คิกคิก ถึงแม้ว่าตอนที่ได้อ่านสาส์นจากเพื่อนรัก แล้วอยากพิมพ์ด่ากลับไปมากๆ แต่ด้วยความที่ผมเองก็เป็นคนมีมโนธรรมอยู่บ้างคนหนึ่ง เพราะงั้น…จะเห็นแก่คุณงามความดีของมัน ที่มันคอยช่วยซัพพอร์ต คอยให้การช่วยเหลือคุณกฤษณ์ ในการซุ่มจัดเตรียมงานแต่งงานของเ

  • Maid เมดจำเป็น   Special 1

    ฝึกเอาใจใส่สามีนี่ก็ผ่านวันแต่งงานมาแล้วเกือบหนึ่งอาทิตย์ ผมกับคุณกฤษณ์พักกันอยู่ที่เรือนเล็กทรงไทยทันสมัย ให้ความรู้สึกเหมือนมาพักที่รีสอร์ทมากกว่าพักอยู่บ้านซะอีก เรือนเล็กหลังนี้ตั้งอยู่ภายในอาณาเขตรั้วของคฤหาสน์หลังใหญ่ของหม่อมแม่คุณกฤษณ์ เดิมทีผมเองก็ไม่ได้อยากจะอยู่ค้างที่นี่หรอก เพราะว่ามันให้ความรู้สึกแปลกๆ มันไม่คุ้นชินที่ต้องมาอยู่ในบ้านหลังใหญ่อย่างนี้ แต่ว่าผมก็ไม่อยากหักหน้าผู้ใหญ่ท่าน ในเมื่อท่านแสดงความเมตตาต่อผม ผมที่เป็นเด็กกว่า แถมยังหลงรักลูกชายท่านหัวปักหัวปำขนาดนี้จะกล้าขัดได้อย่างไรผู้ใหญ่ว่ายังไง ผมก็ว่าแบบนั้น เพราะที่ผ่านมาก็ถือว่าท่านเมตตาเด็กที่ไม่มีอะไรติดตัวอย่างผมมากๆ แล้ว ที่ยอมให้เด็กตัวคนเดียวแถมยังจนอีกอย่างผม คบหาและแต่งงานกับลูกชายเพียงคนเดียวของท่าน แทนที่จะได้แต่งงานมีลูกหลานไว้สืบสกุล แถมวันงานท่านยังเดินยิ้มแย้ม เชิดหน้าชูตา ไม่สน ไม่แคร์ว่าจะมีกลุ่มคนที่ได้รับเชิญมาเป็นแขกในงานมงคล จะแอบซุบซิบนินทา ว่าร้ายอะไรให้ระคายหูบ้าง ที่ลูกชายเพียงคนเดียวของท่านแต่งงานกับผู้ชายด้วยกันเอง แถมผู้ชายคนนั้นยังเป็นแค่คนธรรมดาๆ อีกด้วยวันนั้น หลังจากที่พิ

  • Maid เมดจำเป็น   Episode 29

    วันนี้ผมนัดเจอกับฟูจิที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ ที่ทำงานของฟูจิ เพื่อที่จะเอาของฝากที่ซื้อมาให้มันกับพี่แดนไทย คุณกฤษณ์แวะมาส่งผมที่หน้าห้างก่อนที่เขาจะเลยไปทำธุระส่วนตัวต่อร้านกาแฟชื่อดังภายในห้างสรรพสินค้า คือสถานที่นัดพบของผมกับเพื่อนเลิฟที่มีอยู่เพียงคนเดียวบนโลกใบนี้ คือพอดีว่าผมเน้นเพื่อนที่คุณภาพไม่ได้เน้นปริมาณ เพราะงั้นก็เลยมีเพื่อนเพียงคนเดียวที่สนิทกันจริงๆ น่ะผมเข้ามารอในร้านและสั่งเครื่องดื่มมานั่งรอ เนื่องจากอากาศข้างนอกค่อนข้างร้อนจัดจนแทบเดือด นั่งจิบกาแฟที่สั่งมาได้ไม่นาน เพื่อนรักของผมก็ปรากฏตัวขึ้นด้วยสภาพที่เรียกว่าตัวแทบเปื่อยจนแทบจะเหลวเป็นน้ำได้ “จิ ทางนี้” ผมเรียกเบาๆ พลางโบกมือไปมา ส่งยิ้มทักทายให้ด้วยความดีใจที่ได้เจอหลังจากที่ไม่ได้เจอกันนานพอสมควร“โทษทีวะมึง รถแม่งโคตรติด ข้างนอกร้อนฉิบหายเลย” มาถึงฟูจิมันบ่นๆ พลางกระพือเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนระบายความร้อน พร้อมกับนั่งลงฝั่งตรงข้ามผมก่อนที่มันจะโบกลมใส่หน้าตัวเอง ด้วยท่าทางมีจริตจะกร้าน เห็นแล้วชวนให้น่าหมั่นไส้มากกกก“เออๆ ไม่เป็นไร กูต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษ ที่นัดมึงตอนเวลาพักเที่ยงแบบนี้ จะกินน้ำอะไรด

  • Maid เมดจำเป็น   Episode 28

    แสงแดดยามเช้า สาดส่องผ่านหน้าต่างกระจกบานใสเข้ามาในห้อง แสงตกกระทบลงบนใบหน้าของผมที่นอนฝั่งใกล้หน้าต่างเข้าพอดี ทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นมารับแสงอรุณของเช้าวันใหม่ ไกลถึงประเทศสิงคโปร์ หันมองข้างตัวก็เจอความว่างเปล่าอีกแล้ว แต่หูก็ได้ยินเสียงน้ำไหลจากฝักบัวในห้องน้ำ ก็เลยรู้ว่าคุณกฤษณ์กำลังอาบน้ำอยู่ ผมลุกขึ้นมานั่งเอามือยีหัวตัวเองเล็กน้อยเพื่อเรียกพลัง บิดแขนเอี้ยวตัวไปมาอีกนิดหน่อย อืม...ผมว่าผมหายเป็นปกติแล้วล่ะ ไม่ปวดเมื่อยตัว ไม่มึนหัว ไม่ง่วงนอนเหมือนเมื่อวานนี้แล้ว และพอจะก้าวขาลงจากเตียงคนที่อยู่ในห้องน้ำก็เดินออกมาพอดี ทั้งเนื้อทั้งตัวของเขายังมีหยดน้ำเกาะอยู่เล็กน้อย ดูบนแผงอกกว้างกำยำนั่นสิ มีหยดน้ำเม็ดเล็กๆ เกาะพราวอยู่ด้วย แล้วตรงหัวนมสีน้ำตาลเข้มของเขามันก็ตั้งชันสู้อากาศเย็นฉ่ำภายในห้องด้วย มันช่างท้าทายผมซะเหลือเกิน…ฮึ่ม!! อึก! ผมลอบกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผากอึกใหญ่ เลื่อนสายตาจากแผงอกและหัวนมของเขาลงไปที่หน้าท้องซึ่งมีกล้ามสวยเป็นลอนงามๆ ก่อนจะไปหยุดอยู่ที่ปมผ้าขนหนูสีขาวผืนหนาที่พันอยู่รอบเอวสอบที่ผมชอบกอด ชอบเอาขาเกาะเกี่ยวด้วยใบหน้าเห่อร้อนอา...เซ็กซี่เป็น

  • Maid เมดจำเป็น   Episode 27

    เกือบหนึ่งทุ่มผมกับคุณกฤษณ์ถึงได้พากันออกจากบ้าน รถติดตลอดทาง ซึ่งกว่าจะไปถึงร้านพี่ย้งที่อยู่อารีย์ก็เรียกว่าไปสายมากพอสมควร ตอนที่อยู่ในรถไอ้ฟูจิก็ไลน์มาเร่งผมยิกๆ ไม่รู้จะรีบอะไรนักหนา กลัวเหล้าที่ร้านพี่ย้งหมดร้านหรือว่ากลัวร้านพี่ย้งจะหายไปในอากาศหรือยังไงก็ไม่รู้และเพียงก้าวเท้าเข้าไปข้างในร้าน นอกจากลูกค้าที่มาใช้บริการกันอย่างหนาแน่นตั้งแต่ช่วงหัวค่ำแล้ว ผมยังปะหน้ากับพี่ย้งที่ในมือถือแก้วเหล้าเป็นปกติของแกเข้าพอดี ผมคาดเดาว่าคงเป็นลูกค้าสาวๆ กลุ่มนั้นนั่นแหละ ที่จัดการแบ่งปันเครื่องดื่มที่พวกตัวเองเป็นจ่ายเงินให้กับเจ้าของร้านได้เมาเกือบหัวราน้ำตั้งแต่หัวค่ำ“โอ้โห ไอ้คุณโยครับ กว่าจะโผล่หัวมาให้พี่ให้เชื้อเจอตัวได้นะ กูนึกว่าดาราดัง!” พี่ย้งเอ่ยแกมประชด แซวผมด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนเบนสายตาไปยังคนที่ยืนอยู่ข้างหลังผมซึ่งก็คือคุณกฤษณ์ จากนั้นก็ดึงสายตากลับมาที่ผมพลางเบ้ปากหน่อยๆ หนวดที่ขึ้นหรอมแหรมอยู่เหนือริมฝีปากบนนี่กระดิกยิกๆ เลย ราวกับว่าความอยากเสือกและความช่างกระแนะกระแหน มันพุ่งพล่านอยู่ในกระแสเลือดแข่งกับแอลกอฮอล์ที่แกดื่มอยู่ทุกคืน“พี่ย้ง สวัสดีครับ” ผมรีบเ

  • Maid เมดจำเป็น   Episode 26

    หลังกลับมาจากนครนายก นี่ก็ผ่านไปหนึ่งเดือนแล้ว ทุกคนก็อยู่กันอย่างสงบสุขจนน่าหวั่นเกรงหน่อยๆ เส้นทางมันราบรื่นมากเกินไปจนน่ากลัว ทางบ้านของคุณกฤษณ์ก็ไม่มีการโทรมาตามผมไปต่อว่าต่อขาน ไม่มีการเรียกตัวคุณกฤษณ์ไปพบ ไม่มีการสร้างเรื่องราวมาให้ชวนปวดใจและปวดหัวเหมือนในละครหลังข่าวแต่ว่าวันนี้มันก็มีข่าวหนึ่งที่ผมเห็นผ่านตาจากโซเชียลแล้วมันก็ทำให้ผมตกใจมากเช่นกัน ตกใจจนตาค้างเลยล่ะครับระหว่างที่ผมกำลังไถเฟซบุ๊กเล่นอยู่นั้น หน้าฟีดจากสำนักข่าวซุบซิบเซเลปคนดังก็ขึ้นข่าวของคุณริตา ผมจำเธอได้เพราะรูปเธอขึ้นเด่นหราขณะที่กำลังก้าวขาขึ้นรถคันหรูไปกับผู้ชายหนึ่งคน หัวข้อข่าวเขียนว่าทั้งคู่กำลังจะจัดงานแต่งงานกันเร็วๆ นี้ และฝ่ายชายก็เป็นถึงทายาทเศรษฐีนักธุรกิจในแวดวงธุรกิจอสังหาริมทรัพย์“เชี่ย!” ผมรีบถือโทรศัพท์วิ่งไปยังห้องทำงานของคุณกฤษณ์ทันที ไม่สนใจเรื่องมารยาทที่ว่าต้องเคาะประตูก่อน ผมถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไป คนในห้องก็เงยหน้าขึ้นมามองอย่างงุนงง “มีอะไรหรือเปล่าครับคุณโย หน้าตาตื่นมาเชียว” คุณกฤษณ์ถาม พลางวางปากกาที่อยู่ในมือลงบนสมุดตรวจงาน พลางมองมาที่ผมด้วยสีหน้าใคร่รู้“คุณ คุณเห

  • Maid เมดจำเป็น   Episode 25

    “คุยอะไรกับพี่หญิงครับคุณโย” เสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับร่างกายสูงใหญ่นั่งลงข้างๆ ผม ผมมองเขาแวบหนึ่งแล้วเหลือบมองไปยังผู้หญิงอีกคนที่ยืนทำหน้าสวยอยู่ข้างๆ เจ้าของคำถาม ก่อนที่จะตอบคำถามของเขาด้วยเสียงเรียบเรื่อย “คุยเรื่องทั่วไปๆ แหละครับ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ” และถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะแสดงสีหน้าปกติ แต่ว่าภายในใจของผมก็นึกอยากจะถามเขากลับไปอยู่เหมือนกัน ว่าเขาหายหัวไปไหนมาตั้งนานสองนาน ทำไมไม่ตามผมออกมาตั้งแต่ที่รู้ตัวว่าผมหนีมาจากดงผู้ดีนั้นแล้ว แต่มาคิดๆ ดูอีกทีให้มันดีๆ แล้ว หากว่าเขาทำแบบนั้นขึ้นมาจริงๆ ผมคงจะดูเป็นคนที่แย่มากในสายตาของผู้ใหญ่ โดยเฉพาะหม่อมแม่ของเขา แล้วเสียงหวานๆ ของผู้หญิงอีกคนก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะการพูดคุย การมองตาของผมกับคนข้างๆ เหมือนว่าเธอตั้งใจที่จะแทรกเข้ามาระหว่างเราสองคนอยู่แล้ว“น้ำเย็นมากไหมคะคุณโย ริตากลัวหนาวจังเลยค่ะ” เธอถามด้วยน้ำเสียงหวานหยดย้อยอ่า...แต่ว่าดูจากชุดที่คุณริตาเธอใส่มาแล้ว ไม่น่าถามคำถามนี้ออกมาเลยนะครับ ดูคุณริตาเธอก็เตรียมตัวมาเล่นน้ำอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ เสื้อสายเดี่ยวสีหวานๆ รัดๆ ขับเน้นหน้าอกหน้าใจให้เห็นกันจะๆ แบบไม่ปิดบังสายตา

  • Maid เมดจำเป็น   Episode 24

    ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่วันความสัมพันธ์ระหว่างผมกับคุณกฤษณ์ก็ยังคงดำเนินไปอย่างราบรื่น มันราบรื่นดีจนน่าตกใจเลยล่ะครับ วันจันทร์ถึงวันศุกร์เขาก็ออกไปทำงาน ไปสอนหนังสือ ส่วนเสาร์อาทิตย์ก็ขลุกอยู่กับผมทั้งวันทั้งคืนโดยที่ไม่มีใครมากวนใจ เราสองคนยังคงมีค่ำคืนที่เร่าร้อนด้วยกันอยู่ทุกค่ำทุกคืน แล้วก็มีบ่อยครั้งที่ผมถามว่าเขาออกไปว่า ‘เคยคิดที่จะเบื่อเซ็กส์ของผมบ้างไหม?’ คำตอบที่ได้ก็คือผมโดนจัดหนักจัดเต็มจนร่างแทบร่วงเป็นมะม่วงถูกสอยลงมาจากต้น แล้วจากนั้นเป็นต้นมาผมก็เลิกถาม เพราะว่าผมต่อกรกับคนหื่นกามอย่างคุณกฤษณ์ไม่ไหวจริงๆ “คุณโย พรุ่งนี้พี่หญิงชวนไปปิกนิก คุณโยคิดว่าไงครับ อยากไปไหม?” คำถามจากคนที่นั่งทานข้าวเย็นด้วยกันกับผมซึ่งเขานั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ทำให้ผมเบิกตาโตเล็กน้อย รีบเคี้ยวข้าวในปากให้หมดก่อนถามออกไป “ปิกนิกเหรอครับ?”เขาพยักหน้ารับ พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย “ใช่ครับ ไปน้ำตกที่นครนายก ครอบครัวของผมเรามีบ้านพักอยู่ที่นั่นด้วย” พูดมาแบบนี้คงไม่คิดที่จะไปค้างคืนหรอกใช่ไหม?“พี่หญิงชวนค้างที่นั่น คงต้องค้างสักคืน” นั่นไง กูว่าแล้วเชียว“ต้องค้างด้วยเหรอครับ” ผมกะพริบตาป

DMCA.com Protection Status