Chapter 2

“Honeylette halika ka na at aalis na tayo baka ma-traffic pa tayo strikto pa naman yun.” Tawag sa akin ni Tiya Maring. Ang huling salitang sinabi niya ay hindi ko na narinig pa dahil mahina na ang pagkakasabi nito. Dali dali akong lumabas nang silid ko.

“Andito na ko Tiya.” Napataas naman ang dalawang kilay niya at napa-iling na lamang sa akin.

Nilingon ko ang aming tahanan bago ako humakbang paalis, masakit man na iiwan ko ang aming mga ala-ala sa tahanan na ito. Ngunit wala akong magagawa. Kinailangan kong ibenta ang bahay at lupa para maipalibing si tatay kahit sa murang halaga. Magsisimula ako ng panibagong buhay kasama si tiya Maring.

Si tiya Maring ang nag-iisang kapatid ni tatay. Sa Cavite siya naninirahan at kami naman ay sa Batangas. Malapit lang kung tutuusin pero madalang parin silang magkita ni Tatay noon. Minsan may pagkasungit si Tiya pero hindi naman nakakatakot. Ang totoo mabait talaga siya at maalalahanin.

Si Tiya na ang nagintindi sa akin mula noong namatay si Tatay. Oo namatay si Tatay. Namatay siya pagkatapos nang gabing magkausap kami nang umuwi siyang lasing. Naiiyak ako kapag naiisip ko iyon. Iyon na pala ang huli naming pag-uusap. Biglang bumalik sa utak ko ang mga pangyayari.

Naalimpungatan ako sa tumatawag sa akin. “Honeylette anak gising na. Honeylette gising kana Honeylette.” Tinig ni Tatay. Bigla akong napabaligwas sa aking higaan. Panaginip. Akala ko’y totoong ginigising ako ni Tatay. Kaagad na akong tumayo sa higaan. Lumabas nang kwarto. Para maghanda nang kakainin namin ni Tatay. Natapos na akong lahat ay hindi pa rin lumalabas si Tatay sa kanyang silid. Tinakpan ko na lang ang aking hinandang agahan. Malamang ay mamaya pa iyon babangon dahil may hang over pa. Ganoon naman palagi iyon.

Kinatok ko ang pinto niya para magpaalam. Pero walang sumasagot. Marahil ay mahimbing ang pagkakatulog nito hindi ko na lamang iistorbohin.. Nagpasya na akong umalis patungong palengke.

Nang makabalik ako sa bahay ay hinanap ko agad siya at nakapanlulumo kong nasaksihan ang makita siyang nakabitin at wala ng buhay. Nagpakamatay siya.

Iyak ako nang iyak habang binabasa ang sulat ni Tatay nag-iwan siya nang sulat, bago siya magpakamatay. Sinabi niya sa sulat na humihingi siya nang tawad sa akin. Sinabi niya rin na mahal na mahal niya ako. At humanap raw ako nang lalaking mamahalin ko na kaya akong ipagtanggol at buhayin. Twenty palang ako at wala pa sa utak ko ang pag-aasawa. Sampung taon na mula noong iniwan kami ni Nanay. At ngayon ni anino niya ay wala pa rin. Tanging si Tiya Maring lamang ang nakaramay ko ng mga panahong iyon. Pasalamat na rin ako at may tumulong na mga kapitbahay namin para sa iba pang gastusin kay tatay.

Nawala sa paglalakbay ang aking isip nang tinapik ako ni Tiya.

“Nandito na tayo”.sambit niya. Hindi ko namalayan ang oras at ang byahe dahil sa paglalakbay ng isip ko.

Napaawang ang aking bibig nang makita ang napaka laking bahay. Siguro ay ito ang pinaka malaking bahay dito sa Tagaytay. Ayon kay tiya ay dito siya nagtatrabaho bilang isang kasambahay. Kaya naman nakiusap siya sa kaniyang amo na kung maari niya akong ipasok bilang isang kasambahay rin. Hindi nahirapan si tiya. Kaagad na pumayag ang amo niya. Sa tingin ko ay napakabait ng amo niya. Kaya sobrang saya ko ng malaman iyon. Kahit na maging kasambahay lang ako ay masaya na ko dahil may permanente na akong trabaho. Hindi katulad dati na kung anu anong pinapasok ko. At isa pa makakatulong ako kay tiya. Sinabi ko na iyon sa kaniya na oras na magkatrabaho ako ay tutulungan ko siya.

Ayaw niya noong una kasi wala naman daw siyang pamilya na dapat tustusan. Ipunin ko na lang daw ang sasahurin ko para sa sarili ko. Pero sa bandang huli ay napapayag ko rin siya dahil sa kakulitan ko. Sinabi ko na aabutan ko siya kahit kaunti tuwing sahod ko. Para na rin yun sa pasasalamat ko sa kaniya. Ako lang ang magiging kasama niya sa buhay wala naman kasi siyang asawa’t anak. Sa makatuwid matandang dalaga siya kaya naman ganoon na lamang ang pagkasungit niya minsan. Natatawa talaga ako kay tiya.

Biglang bumukas ang gate nang nasa tapat na kami nito. Nagtaka ako at napamangha. Teka wala naman nagbukas na tao. Ibig sabihin automatic yung gate?. Bumulaga sa amin ang napakaluwang na harapan nang bahay. Napaka lawak na garden at meron din gazebo.

Nakita ko rin sa parking ang ilang magagandang sasakyan. Hindi man lang nasabi ni Tiya na napakayaman pala nang kaniyang amo.

Nasa hulihan ako ni tiya. Nililibot ko pa kasi nang tingin ang buong labas nang bahay. Napakaganda nito sa labas pa lamang ay malaki na ito paano pa kaya sa loob. Habang nalilibang ako sa nakikita ko ay naramdaman kong parang may nakatingin sa akin. Sa wari ko’y nakamasid ito sa kilos ko. Kaya naman napatingin ako sa pangalawang palapag nang bahay. Nakita ko ang papasarang kurtina.

Nagkibit balikat na lamang ako at hindi na iyon pinansin. Saktong tinawag ako ni tiya. “Psssst Letlet halika ka na dito bilisan mong bata ka.” Napakamot na lang ako sa ulo sa pagtawag ni tiya. Tinawag na naman kasi niya ako sa palayaw niya sa akin. Sinabi ko nang Lilet ang gusto ko, yun kasi ang tawag sa akin ni Mama noon. Napaka-ganda pa naman ng pangalan ko kasing ganda ko tapos ganoon lang ang itatawag niya sa akin. Tinatawag niya lang akong Honeylette pag-naiinis na siya.

“Ikaw Honeylette umayos ka nang kilos mo maging mahinhin ka. Alam kong masayahin at makulit ka at isa pa madaldal. Pero wag mo nang dalahin iyon dito masyadong istrikto at seryoso si sir. Kaya kung gusto mong magkatrabaho ay umayos ka.”

Nakangiti akong tumango kay tiya at itinaas ko pa ang isa kong kamay para ipakita na nagpromise ako. Sa sinabi ni tiya ay napansin din pala niya iyon ang pagiging masayahin ko. Masayahin talaga ako mula noong bata pa, may pagka makulit. Nagbago lang naman iyon nang umalis si Nanay. At ngayon ibinabalik ko ang dating ako kahit na madalas ay malungkot ako dahil sa pagkawala ni tatay. Pero kailangan kung maging maayos at maging masaya gaya nang sinabi ni tatay sa sulat.

Pumasok na kami ni tiya sa pinto at nanlaki ang mga mata ko nang makita ko ang mga katulong na nakapalibot sa amin siguro ay may sampu sila. “Mayordoma” sabay sabay na sambit nang mga kasambahay at sabay sabay rin na yumuko.

Nanlalaki ang aking mga mata nang tumingin ako kay tiya. Napalingon siya sa akin at pinanlakihan ako nang mata. Kung kaya’t nagpigil ako na mapangiti. Hindi ko akalain na siya pala ang mayordoma sa bahay na ito. Si tiya talaga dami pang lihim. Baka mamaya may manliligaw din siya dito. Gusto ko nang tumawa sa naiisip ko. Infairness lakas ni tiya sa amo niya. Biruin mo ang tagal niya rin nawala dahil sa pagkamatay ni tatay pero parang okay lang iyon.

“Nasaan ang sir niyo?”

“Nasa kwarto pa po.” Sagot nang isang kasambahay kay tiya.

Nanatili lang kami sa aming kinatatayuan. Kaya nagawa kung pasadahan nang tingin ang buong bahay. Napakalaki nito. Napakaluwang nang sala iisa lang ang kulay nang loob at labas kulay puti napaka linis tingnan. Naudlot lamang ang aking pagmamasid nang magsalita ang mga kasambahay.

“Good morning Sir!.” Napatingin ako sa gawing itaas. Kung saan sila nakatingin, ganoon din si tiya. Parang bumagal ang oras ng makita kong pababa ang isang lalaki na matangkad, na may katamtamang puti ang balat, matangos na ilong, makapal na kilay at mapulang labi, sa makatuwid gwapo. Mukhang noong umulan nang kagwapuhan ay nasalo niya lahat. Nakasuot siya nang formal suit bagay na bagay sa kaniya ang kulay nitong grey pero kahit ano pang kulay noon ay babagay sa kaniya. Siguro ay papasok na siya sa trabaho. Nagtama ang mga mata namin. Hindi ko alam kung anong pakiramdam pero nakakailang ang pagtitig niya. Pero wala naman akong nakikita kahit anong reaksyon sa mukha niya.

Hindi man lang siya sumagot sa bati nang mga kasambahay. Nakikita ko kung paano siya titigan nang lahat ng kasambahay na babae. Kitang kita ko sa kanila na malaki ang paghanga nila sa boss nila mali boss namin. Boss ko na rin pala siya. Hindi ko akalain na lalaki pala ang amo ni tiya at hindi ko rin akalain na mukhang binata pa ito. Teka binata nga ito kung may asawa na ito malamang ay kasama niya ang pamilya niya dito sa bahay. Pero malay ko ba na nasa ibang bahay ang asawa’t anak niya. Mayaman sila, kaya pwedeng may iba pa silang bahay.

Muli akong napatingin sa mga kasambahay nakayuko na sila ngayon dahil nasa harapan na nila ang amo nila. Hindi na nila ito matingnan nang diretso. Sa tingin ko’y karamihan sa kanila ay mas may edad sa akin. Dalawa lang ang sa tingin ko ay ka- edad ko. Pero lahat sila ay nakikitain ko nang paghanga sa boss namin. Pero ako parang balewala lang sa akin. Gwapo naman talaga siya. Kung sa isang babae lang din ay masasabi kung pangarap siya nang lahat nang babae. Mayaman gwapo pero para sa akin, okay lang sa akin kahit hindi mayaman at hindi kagwapuhan basta mamahalin ako at hindi iiwan. Iyong kaya kaming pakainin sa araw- araw ay ayos na sa akin. Basta masaya kami.

Gusto ko rin naman nang mayaman kaso hindi na ko naghahangad dahil mahirap lang naman ako. Basta masaya ang magiging pamilya ko ay ayos na sa akin.

“Who is she?”

“Siya po ang pamangkin ko.” Turo ni tiya sa akin.

“Good morning po!” bati ko. Imbes na sumagot ay tinalikuran niya lang ako. Suplado.

Yumuko na ang mga kasambahay at nagpunta sa kaniya kaniyang trabaho naiwan kami ni tiya sa sala.

“Do you have a boyfriend?” nagulat ako sa tanong niya. Iyon kaagad?

“Ahmmm wala po.”

“That’s good. You may start now.” Start na agad hindi ba pwedeng bukas na lang nakakapagod kaya sa byahe. Nakakainis naman siya. Kala ko mabait suplado pala talaga.

Tuluyan na niya kaming tinalikuran ni tiya pagkasabi niya noon. Para lang siyang hangin na dumaan. Nagkibit balikat na lamang ako.

Naalala ko naman si tiya may hindi pa pala siya sinasabi kaya naman kaagad ko siyang nilapitan at sinundot sa tagiliran. Kamuntik pa siyang mapamura sa ginawa ko.

“Ikaw talaga tiya hindi mo sinasabi sa akin na mayordoma ka pala dito.”

“Bakit ko pa sasabihin malalaman mo rin naman.” Napanguso ako sa sagot ni tiya. Maiinis na naman siya

“Kaya ikaw umayos ka.” Napa-aray ako nang kurutin ako ni tiya sa tagiliran ko.

“Maayos naman po ako” nangunguto kong sagot.

“Hay naku bata ka subukan mo lang talaga at makukutusan kita. Wag kang gagawa nang kalokohan kung ayaw mong pati ako ay mapaalis.”

“Hala tiya kailan ba ako gumawa nang kalokohan sa ganda kong ito gagawa ako nang kalokohan” sabay tapik ko sa baba ko nang aking kamay.

Napa- iling na lamang si tiya sa akin.

“Saka tiya hindi na ako bata wag mo na akong tawaging ganun saka iyong palayaw ko lilet yung nickname ko hindi letlet.”

“Ano naman ngayon kung letlet tawag ko sayo. Teka oo nga pala halika na at ipapakilala kita sa mga makakasama mo. Isasama rin kita sa magiging kwarto mo.” Kaagad niya akong hinila.

“Napakaganda palang bata ng pamangkin niyo.” Turan nang isang kasambahay na babae na wari ko ay nasa edad na trenta’y singko anyos. Sa tingin ko ay mababait silang lahat. Nakakatuwa.

Hindi mo aakalain na mayordoma dito si tiya dahil marunong siyang makihalubilo. Hindi tulad sa napapanood ko sa palabas sa television na hindi nakikipagkwentuhan ang mga mayordoma sa mga kasambahay at laging pinapagalitan. Si tiya ay ibang iba, siya pa ang makwento sa mga ito.

“Ano ang pwede namin itawag sayo? Masyado kasing mahabang bigkasin ang pangalan mo ineng.” Tanong pa ng isa sa kanilang babae na wari ko ay nasa edad kwarenta anyos naman.

“Letlet, Letlet ang palayaw niya.” Kaagad sagot ni tiya.

Napangiwi naman ako sa tinuran niya. Sinasabi ko na nga ba na iyon ang sasabihin niya. Tumingin siya sa akin na nakataas ang dalawang kilay at nakangiti nang nakakaloko. Napanguso na lang ako.

Hinatid ako ni tiya sa aking kwartong tutuluyan. Nagtaka ako at hindi ko siya kasama sa silid at tanging ako lang mag-isa doon ni wala rin ibang kasambahay na kasama. Ibig sabihin solo ko ang kwartong ito. Siguro ay may mga sariling kwarto ang bawat katulong dito. Sa laki ba naman nang bahay na ito. Sinabi ni tiya na magpahinga na muna ako at bukas na lamang daw niya ako tuturuan ng mga dapat na gagawin. Laking pasasalamat ko akala ko magsisimula na agad ako gaya ng sinabi ni sir.

Hapon na nang magising ako. Lumabas ako ng kwarto at nagtungo sa kusina. Nakita ko doon ang dalawang kasambahay na sina Rose at Julie buti nalang at mabilis akong makatanda ng pangalan sa tingin ko ay kaunti lamang ang agwat ng edad nila sa akin. Nasa counter island sila ng mga oras na iyon at abalang naghahanda ng mga lulutuin. Hindi ko alam kung lalapit ako sa kanila nahihiya kasi ako. Pero kailangan kong lumapit para makatulong sa kanila. Hindi pa man ako nakakalapit ay napansin na agad ako ni Julie.

“Gising ka na pala Letlet.” Napangiwi na naman ako sa pagkakabanggit niya ng pangalan ko. “Nakapagpahinga ka ba ng maayos?”

“Ahh oo.” Tipid kong sagot.

“Halika ka kumain ka.” Pag-aya ni Rose sa akin.

“Sige lang busog pa naman ako.” Ngumiti lang siya sa akin.

“Ilang taon ka na?” tanong sa akin ni Julie

“twenty” nakangiti kong sagot.

“Ako nga pala si Jul----”

“Julie?” hindi na niya naituloy ang pagsabi ng name niya dahil naunahan ko siya. Nakangiti naman siya sa akin ng tinuran ko iyon.

“Ang galing mo palang magtanda ng pangalan. Ako nga pala ay twenty four years old na at si Rose naman ay twenty five.”

Tango na lamang ang isinagot ko sa kaniya. Tinulungan ko silang maghanda ng lulutuin. Marami kaming napagkwentuhang tatlo. Maayos silang kasama. Nakagaanang loob ko agad sila. Gusto ko sana tanungin kung may pamilya na ang boss namin. Pero hindi ko na tinuloy at baka isipin nila na may gusto ako kay sir saka hindi rin naman nila nababanggit sa usapan si sir.

“Ang gwapo ng boss natin ano?” maya maya’y sambit ni Julie. Napatingin ako sa kaniya habang nakahalumbaba siya sa counter island.

“Hay naku ayan ka na naman sa pagpapantasya mo at saka mamaya marinig ka pa ni Aling Maring alam mo ng bawal pag-usapan si Sir.” Sabat ni Rose

“Bakit ikaw din naman ahh crush mo rin si Sir. Sayang nga lang at may pagkasuplado talaga siya. Ikaw Letlet hindi ka ba na startruck kay sir sa unang pagkakita mo sa kaniya?” Nagulat ako sa tanong na iyon ni Julie napatingin naman sa akin si Rose habang hinihintay ang sagot ko. Napakamot ako sa ulo ko.

“A..eh.. gwapo naman si sir… kaso hindi ko kasi nakasanayan na kapag nakakakita ng gwapo ay nagugustuhan ko agad. Kasi kahit ganito na ang edad ko ay hindi pa pumapasok sa isip ko ang mga love love o crush na yan”

“Naku tama lang yan bata ka pa saka hindi tayo pwedeng ma-inlove sa katulad nila dahil iba tayo sa kanila mayayaman sila. Hindi tayo bagay sa kanila na isang kasambahay lang.”

Umapila naman si Julie sa sinabi ni Rose.

“Palibhasa kasi ikaw isinusuko muna yung feelings mo kay sir kaya ganyan ka. Bakit wala naman imposible na magkatuluyan ang isang boss at katulong ahh.” Pagkatapos nitong mangatwiran ay bumalik ito sa kaniyang paghalumbaba at ngumuso.

Napapailing na lang ako sa dalawa. Iniisip ko wala naman talaga imposible sa sinabi ni Julie may point naman siya doon.

Nakita ko kung gaano kabalisa ang mga katulong nang dumating ang boss nila este namin. Halos hindi magkaintindihan pati sina Julie at Rose. Hindi ko na kailangan magtanong kung bakit hindi pwedeng pagusapan si sir. Nahihinuha ko na halos kagaya ng pinapanood ko sa tv. Mga boss na strikto, suplado ganoon siya.

Pagkarating niya at dumiretso agad siya sa kwarto niya. Saktong alas – syete siya dumating. Nalaman kong sa kusina naka-assign ang dalawa ni Julie at Rose. At sinabi ni tiya na sa kusina at sa kwarto ni sir ako naka-assign.

Nasa dining area lamang kami nina Julie at Rose ng pumasok si sir. Nakita ko agad kung paano ang pag-ayos ng tayo ng dalawa. Nakahain na sa dining table ang lahat ng niluto namin. Ang daming niluto namin si sir lang ba ang kakain nang lahat ng yun? Hinila nito ang upuan at naupo. Para siyang hari sa kinatatayuan niya at habang nasa gilid lamang ang kaniyang mga alipin.

Nagulat ako maging sina Rose ng magsalita ito. “Come here” nagkatinginan kaming tatlo sino bang tinatawag niya? Nakatingin din sa akin ang dalawa at halata sa mukha ng dalawa ang tensyon. Hindi naman niya kasi sinasabi sa amin kung sino ang pinapalapit niya ni hindi niya nga kami tinatapunan man lang ng tingin. Kaya nagsalita ako.

“Sino po ba sa amin sir?”

“You” Kaagad niyang sagot. Hindi agad ako nakalapit sa kaniya nag-aalinlangan kasi ako.

“a-a-ako po ba sir?” Matalim niya kong tiningnan. Kaya hindi na ako nagtanong pa o nagdalawang isip na lumapit sa kaniya. Pakiramdam ko napakabigat ng paligid kapag kaharap siya pero inignora ko iyon bakit ba kailangan siyang katakutan. Sa pakiramdam ko ay halos takot sa kaniya ang lahat.

“Ano po ang kailangan niyo sir?” tanong ko ng makalapit ako sa kanya

“Coffee.”

“Bakit magkakape pa kayo sir?” Magkasalubong ang kaniyang mga kilay ng tingnan niya ako. Bakit may mali ba sa sinabi ko? Gabi na kaya para magkape hindi siya makakatulog kung magkakape pa siya.

Sa bandang huli ay nakita ko ang pagngisi niya.

“Why do you need to questiong of what I want?”

“Kasi po gabi na, hindi po kayo makakatulog kapag nagkape pa po kayo ngayong oras na ito.” Tumaas ang isang kilay niya sa sinabi ko. Napatingin ako sa dalawa ni Julie at Rose nakikita ko sa mukha nila na sinasabi nilang mali ang ginawa ko. Napakagat na lamang ako sa ibabang labi ko at napatingin kay sir. Dumagundong ang aking dibdib ng makita ko na nakatitig siya sa akin. Seryoso ang kaniyang mukha kaya napagtanto ko na nagkamali ako. Akala ko kasi si tatay lang itong sinesermunan ko. Kaya agad akong yumuko para humingi ng pasensya.

“Sorry po sir pasensya na po iyon po kasi ang alam ko, para sa akin po hindi dapat uminom ng kape kapag gabi. Pero gusto niyo po kaya--- igagawa ko na po kayo.” Papatalikod na ako ng magsalita ulit ito.

“No need.” Napatingin akong muli sa mukha niya. “I said—no need you may sit down.”

“Po?” naguluhan ako sa sinabi niya pinapaupo niya ako.?

“If that’s what you’re thinking--- you are mistaken. I’m making you sit down because I haven’t interviewed you yet.” Hindi ko naman iniisip iyong nasa isip niya. Nagtaka lang naman ako kung bakit kailangan kong umupo.

Papaupo pa lamang ako ng magsalita ulit siya.

“Don’t sit there.” Huh? Ano hindi dito eh saan?

“Saan po ba?”

Itinuro niya ang isang upuang malayo sa kanya. Malay ko ba na dapat doon ako umupo. Nagtungo ako sa itinuro niyang upuan. Akala ko ba ay iyon na ang interview niya sa akin kaninang umaga hindi pa pala. Pinalabas niya muna ang dalawa ni Julie at Rose. Nakaka-ilang tuloy ngayon dahil kami na lamang dalawa.

“What’s your name?”

“Honeylette Garcia po”

“How old are you?”

“twenty po sir.”

Nagsimula na siyang kumain. Ang hinhin naman niyang kumain. Pagkakatapos niyang lunukin ay saka siya magtatanong ulit.

“Are you willing to work at me?” Parang may ibig sabihin ang sinabi niya. Pero binalewala ko na lang iyon.

“Opo sir!”

“Now all you have to do is do what I want. You cannot justify things that you think are right as you said earlier.” Napatango na lamang ako habang nakayuko ano ba kasing pumasok sa utak mo Honeylette at sinabi mo iyon sa boss mo kanina.

“That’s all. And bring me coffee to my room.” Yun lang? Tapos na siyang kumain at tumayo na siya sa kaniyang upuan at tumalikod papunta sa pintuan. Pagkatalikod niya kaagad kung ginaya ang pagsasalita niya bumubuka ang aking bibig pero wala naman lumabas na sound samahan pa ng pag irap. Agad akong napahinto sa ginagawa ng bigla siya muling humarap. Kumunot ang noo niya. Na para bang nakita niya ang ginagawa ko. Kaya naman kaagad akong tumalikod at nagpanggap na may ginagawa. Buti na lang at tumalikod na siya doon na lang ulit ako nakahinga ng maluwag.

Nakadalawang katok na ako pero hindi pa rin bumubukas ang pinto ng kwarto ni Sir. Kaya naman nagdesisyon na kong pihitin ang seradura. Okay naman sigurong pumasok na. Kumatok naman na ko. Ngunit sa pagpasok ko hindi ko inaasahan na iba ang mabubungaran ko.

“Ay bastos!” napatili ako at muntik ng matapon ang kapeng hawak hawak ko. Hindi ko alam kung saan ako titingin ni hindi ko matakpan ang aking mata ng mga kamay ko dahil sa hawak kong kape. Nakita ko kasi siyang n*******d at nakatalapi lang ng tuwalya sa bandang baba. Bakit ba kasi siya n*******d alam naman niyang papasok ako.

Nakatalikod siya ng mga oras na iyon. Dala dala niya sa kaliwang kamay ang siguro’y pamalit niyang damit. Mukhang bagong ligo siya dahil kasalukuyan siyang nagpupunas ng tuwalya sa kaniyang buhok. Hindi man lang siya naalarma sa pagtili ko at pinagpatuloy pa rin niya ang pagpupunas ng buhok niya. Hindi ko alam kung saan ako titingin nang humarap na siya.

“Is that my coffee?” Tanong niya.

“a—y..yes sir” bakit ba ako nauutal?? Kalma ka lang nga honeylette wag mong sabihing grrrrrr ano ba nasa isip ko. Nakita ko nang isinuot niya ang white t shirt na hawak niya. Akala ko ay iyon lang ang gagawin niya at kukunin na niya ang kapeng hawak ko pero--- nagulantang ako ng makita ko na tatanggalin niya ang tuwalyang nakatakip sa kaniyang ibaba.

“Sir! wait lang po lalabas muna po ako.” Napahinto siya sa kaniyang gagawin. Tiningnan niya ako at nakita ko ang pagtaas ng kabilang gilid ng kaniyang labi. Kaagad kong ipinatong sa nightstand ang kapeng hawak ko at nagmamadaling lumabas ng kwarto ni sir.

Habol ang hiningang naupo ako sa my counter island. Thinking of him. Half naked lang naman siya bakit ganoon na lamang ang dating noon sa akin. Nakakakita naman ako ng mga n*******d sa palabas sa t.v at mga tambay sa lugar namin noon pero hindi ganoon ang impact sa akin. Balewala lang sa akin kung nakikita ko silang n*******d. Pero bakit sa kaniya halos magulo ang buong sistema ko. “Grrrrrr Honeylette umayos ka nga.” Tinapik tapik ko ang aking pisngi para magising.

Nagulat naman ako ng biglang pumasok si Rose. Kaya naman napatigil sa ere ang aking kamay. May pagtataka sa kaniyang mukha ng makita niya ang ginagawa ko.

“Okay ka lang?”

“Huh? A—Oo okay lang ako” nauutal kong sagot.

“Talaga pero bakit mo sinasampal ang mukha mo? Anong nangyayari sayo?”

“Wala, wala naman ganito talaga ko minsan pag medyo inaantok na.” pagsisinungaling ko kay Rose.

“Ah ganun ba kamusta naman kayo ni sir?”

Bigla ko ulit naalala ang nakita ko kanina, pinilig ko na lamang ang aking ulo para mawala sa paningin ko ang imahe niyang nakabuhad.

“Okay ka lang ba talaga?” Napaigtad pa ako sa pagtatanong ulit ni Rose.

“Oo naman bakit mo natanong?”

“Wala naman para ka kasing nakakakita ng multo. Natutulala ka kasi dyan bakit napagalitan ka ba ni sir kanina?” Oo nga kanina noong ini-interview niya ko. Interview ba yun?

“Hindi naman.”

Tumango na lamang si Rose hindi na siya nagtanong siguro ay nakuntento na sa sagot ko.

Hindi ako makatulog ng gabing iyon. Hindi kasi mawala sa paningin ko ang nakita ko. Kahit nakapikit ako ay nakikita ko parin ang imahe niya. Kaya naisipan kong bumangon para pumunta sa kusina at uminom ng tubig.

Hindi na ako nagsindi ng ilaw bukas naman kasi ang ilaw sa tapat ng counter island. Napatalon na lamang ako sa gulat ng may makitang isang bulto ng katawan. Sa may malapit sa sink. Magnanakaw. Sisigaw pa lamang ako ng may tumakip na kamay sa aking bibig. Kamay ng isang lalaki ibig sabihin may kasama pang iba ang magnanakaw. Naglakas loob ako para makasigaw kung kaya’t kinagat ko ang kamay niyang nakatakip sa aking bibig. Narinig ko ang mahina niyang pagmumura.

Mabilis niya akong naitulak sa dingding. Nakatakip pa rin ang isang kamay niya sa aking bibig habang ang isa niyang kamay ay nakahawak sa aking may pupulsuhan ng kamay at bahagyang nakataas. Unti unti nanlaki ang mga mata ko nang maaninag ang lalaking nasa harapan ko. Hindi pa rin niya ako binibitawan at seryoso lamang ang kaniyang mukha habang nakatitig sa akin. Inilapit niya ang kaniyang bibig sa aking tainga. Nanigas ang buo kong katawan sa ginawa niya.

“Subukan mong sumigaw, kung hindi hahalikan kita.” He murmured. Halos umakyat ang lahat ng aking dugo sa ulo ng marinig ko ang sinabi niya. Nagsitayuan ang aking balahibo. I was tickled when his breath hit my ear. My whole system is messed up. May kung anong kumikiliti rin sa aking tiyan. Bakit ganito ang pakiramdam ko. We still in that position. When I heard the voice coming from his back.

“How sweet.” He chuckled

Binitiwan ako ni Sir. Tumalikod siya sa akin. Hindi pa rin ako makaibo sa kinatatayuan ko. “Pasensiya ka na miss A—ano nga pangalan mo?”

Doon lamang bumalik ang buong sistema ko nang magsalita muli ang lalaking napagkamalan kong magnanakaw. Pinasadahan ko siya ng tingin. Napaka gwapo din niya. Halos may pagkakahawig sila ni sir.

“Why are you here?.” Napaigtad ako ng biglang magsalita ulit si sir.

“Kukuha lang po ako ng tubig.” Nauutal kong sagot sa kanya. Nakikita ko naman na nagpipigil ng tawa ang lalaking kaharap niya.

“Bakit mo ba siya tinatakot?” Natatawang tanong ng lalaki kay sir. Hindi ito sumagot bagkus ay tinanong siya nito.

“And you, why are you here? I think its because of Camila.”

Nakita ko kung paano mag-iba ang ekpresyon ng mukha ng lalaki mula sa kaninang nakangiti siya ay nabago iyon, naging seryoso ang mukha niya at naging malungkot ang mga mata nito. Kaanu- ano ba siya ni sir at sino ang Camila na tinutukoy niya? bakit parang ang lakas ng epekto nito sa lalaki ng banggitin niya ito.

Tumingin muli sa aking kinatatayuan si sir. Napaayos ako ng tayo. Minabuti kong bumalik na lamang sa aking kwarto.

“Excuse me po. Maiwan ko na po kayo.” Akma na akong tatalikod ng marinig ko ulit si sir.

“Akala ko ba iinom ka.” Masungit nitong pagkakasabi. Kagat ang ibabang labi ko ay nag-angat ako ng tingin kay sir. Nakatitig siya sa akin.

“Hindi na po ako nauuhaw. Sige po maiwan ko na kayong dalawa.” Yumuko pa ako sa kanila para sa pagbibigay galang. Agad akong tumalikod. Hindi ko na tiningnan pa ang reaksyon ng mukha niya at hindi ko na hinintay na magsalita siya ulit . Mabilis na naglakad ako patungo sa aking kwarto. Nang makapasok ako ay doon na lamang ako nakahinga ng maluwag. Napatakip na lamang ako ng aking mga palad sa mukha. Nahihiya ako sa pangyayari kanina bakit ba siya ganoon sa akin parang pinagtitripan niya ako. Siguro ay ginagantihan niya ako sa ginawa ko kanina. Gusto niya akong mapahiya. Nagpapadyak akong nagtungo sa aking higaan.

Pero bakit naman niya ako gagantihan. Para sa akin maliit na bagay lang iyong nagawa ko. Humingi naman na ako nang pasensya sa kanya. Hindi ko naman kasi alam na mamasamain pala niya ang sinabi ko na hindi dapat uminom ng kape sa gabi.

Napatingin ako sa orasan. Limang minuto bago mag alas-onse ng gabi. Humiga na ako sa aking malambot na higaan nang maramdaman ko ang lambot nito ay unti- unti akong hinila nang antok