Bumaba ang tingin ni Natasha. “Si Nellie ang anak ng panganay kong babae. Hindi ko alam kung buhay pa siya o patay na. Gusto ko lang makilala ang apo ko. Pwede ba?”Tinikom ni Luna ang mga labi niya. “Sige po.” dapat siyang tumanggi, ngunit hindi niya makuha ang lakas ng loob na tumanggi sa nanay niya.“Bakit pa kayo nagpapaalam sa kanya?” gumulong ang mga mata ni Aura. “Katulong lang naman siya, at ikaw ang lola ni Nellie. Bakit mo kailangan ng permiso na kumain kasama ang apo mo?”Lumingon si Natasha at tumingin siya ng masama kay Aura. “Trabaho niya ito, kaya’t tama lang na magtanong ako!”Tumingin siya na parang humihingi ng tawad kay Luna. “Pasensya na. Laki sa layaw ang anak kong ito simula pa nung bata siya…”Nahihiyang tumingin si Luna kay Natasha habang nakatayo lang siya sa lugar.Minsan ding pinalaki sa layaw at minahal ni Natasha si Luna, ngunit isa lamang siyang katulong ngayong sandaling ito.Pagkatapos makuha ang permiso ni Luna, niyakap ni Natasha si Nellie at pu
Napuno ng pagsisisi ang mga salita ni Natasha. “Sayang talaga. Napakabuting anak ni Lulu...”“Ma.” Sumimangot si Aura sa tabi niya. “Naghihintay na ang waiter sa order niyo.”Hindi gusto ni Aura na pinag-uusapan si Luna.Simula pa nung bata sila, ipinagmamalaki na ni Natasha si Luna. Nakatira lang lagi si Aura sa anino ni Luna, kaya’t simula pa dati, masama na ang pakikitungo ni Aura kay Luna.“Ah, tutuloy na ako sa pag order.” Bumalik sa kasalukuyan si Natasha nang marinig niya ang mga salita ni Aura.Nagbuntong hininga si Natasha. Tinanong niya ang gusto ni Nellie habang umoorder. Minsan, tumitingin siya kay Luna. “Miss, kumakain ka ba ng maanghang?”“Opo,” ang sabi ni Luna habang nakayuko. Hindi niya kayang tumingin kay Natasha.Bayolente siyang nanginginig sa loob, anim na taon niyang inasam ito.Hindi niya kayang makipagkasundo sa nanay niya, na siyang nasa harap niya lang. Pwede lang niyang gampanan ang ibang pagkakakilanlan.Ang sakit na nadarama niya ay dahil kay Joshu
Pagkatapos, tumalikod si Natasha at nagpatuloy siya sa pakikipag usap kay Nellie.Habang nakaupo sa sulok, humigpit ang mga kamao ni Luna sa ilalim ng mesa habang nakikinig sa pag uusap ng dalawa.Hindi ganun ang nangyari! Hindi ganun! Hindi niya kailanman nakalimutan ang mga magulang niya. Lagi niyang namimiss ang tahanan nila.Noong gusto niyang pakasalan si Joshua, ayaw niya rin naman awayin ang mga magulang niya!Si Aura ang dahilan!Sa mga oras na ‘yun, minahal at pinagkatiwalaan niya talaga si Aura!Sinabi niya kay Aura, “‘Luna, ‘wag kang mag alala. Pakasalan mo na lang si Mr. Lynch. Nandito pa rin ako sa tahanan natin.”“Sinabi ni mama at papa na gusto na nilang humiwalay sayo, pero tinatakot ka lang nila. Mahal ka parin talaga nila, hindi mo ba naaalala?”“Gawin mo lang ang gusto mo. Tutulungan kita kay mama at papa.”Sa mga oras na ‘yun, paano paghihinalaan ni Luna ang kapatid niya, na siyang lumaki kasama niya?Kaya naman, masaya siyang nagpakasal kay Joshua at lumi
Paghihiganti.Naging bayolente ang reaksyon ni Aura dito.Gustong maghiganti ni Luna Gibson? Para saan? Para kanino? Sa akin ba siya maghihiganti?Ang lakas ng loob niya.Pinatay niya na dapat si Luna Gibson gamit ang sarili niyang mga kamay!Noong sinipa ng driver si Luna Gibson papunta sa dagat, naging mas mabuti ito para kay Luna! Kung si Aura na mismo ang kumilos, hindi sana buhay ngayon si Luna Gibson, at hindi rin sana ipinanganak ang bwisit na batang ‘yun!May bahid ng pagsisisi sa mukha ni Aura. Inirapan niya si Luna, “Sinasabi mo na parang may taong nanakit sa kapatid ko.”Eleganteng nilagay ni Aura ang buhok niya sa likod ng kanyang tainga. “Siya ang umalis ng walang pasabi. Pinagtaksilan niya pa si Joshua. Walang gumawa ng masama sa kanya, kanino siya maghihiganti?”Pagkatapos, tumingin ng malamig si Aura kay Luna. Puno ng paghamak at panganib ang mga mata niya. “Hindi mo pa siya nakita dati, anong karapatan mo para magsalita tungkol sa kanya?”Hindi matanggap ni Ne
“Aura, kumain ka.”Habang pinapakain ni Natasha si Nellie, naglagay siya ng prosciutto ang plato ni Aura. “Pumapayat ka na.”Walang pakialam si Aura sa pagmamalasakit ni Natasha. Hindi man lang niya pinasalamatan si Natasha at kinuha niya lang ang kutsara at tinidor para kumain ng mabilis.Yumuko si Luna at pinigilan niya ang pagtulo ng kanyang luha. Naubos na ang lahat ng lakas niya para makipagtalo kay Aura.Ito pala ang tingin sa kanya ng nanay niya. Pagkatapos niyang umalis ng anim na taon, nagbago na ang lahat.Ang nanay niya, na minsan siyang minahal ng walang hanggan, ay nakontrol na ni Aura. Hindi na naniniwala kay Luna ang nanay niya.Bakit?Kung nagtiwala lang lalo ang nanay niya sa kanya, kaya sanang mapagtanto ng nanay niya ang pakana nila Aura at Joshua.Kung kumapit lang ng mas matagal ang nanay niya, magkakaroon sana siya ng lakas ng loob para makipagkasundo ulit dito.Masyadong niyang matagal na iniwan ang nanay niya. Gusto niyang pumasok sa yakap ng nanay niya
Hindi na alam ni Luna kung paano siya nakauwi sa Blue Bay Villa. Nabasag ang puso niya, masakit ang ilong niya. Ang utak niya ay blanko talaga.Pagsapit ng gabi, nagbigay si Neil ng instruction sa pagbunyag kay Aura sa sumunod na araw kapag inannounce ni Joshua ang pagkakakilanlan ni Nellie.“Mommy.” sa kabilang dulo ng video call, sumimangot si Neil. “May iniisip po ba kayo?”Huminga ng malalim si Luna. “Wala naman.”“Nakita niyo po si lola kanina, tama po ba?”Yakap ni Nellie ang teddy bear at sinabi niya, “Umiyak din siya.”Pagkatapos, medyo galit si Nellie. “Kahit na mabait si lola sa akin, sumama pa rin ang loob ni Mommy sa mga sinabi niya. Gusto ko nung una si lola, pero hindi ko na siya gusto ngayon. Parang sa lola sa tuhod natin. Sa tingin ko…”“Nellie!” kumunot ang noo ni Luna at siningitan niya si Nellie. “Matulog ka na.”Kahit na walang tiwala kay Luna si Natasha, siya pa rin ang nanay niya. Hindi niya hahayaan na pagsalitaan siya ng masama ng iba. Kahit na si Nellie
Walang masabi si Neil.“Hmph! Ako pa rin ang paborito ni NIgel!” nilagay ni Nellie ang mga kamay niya sa kanyang baywang at mukha siyang mapagmataas. “Kapag gumaling si Nigel, isasama ko siyang magshopping at kakakin kami ng masarap ng pagkain!”Sumama ang loob ni Neil. “Mommy, tingnan niyo po ‘yung anak niyo!”Ngumiti na lang si Luna. Niyakap niya si Nellie at nagpatuloy siya sa pakikipag kwentuhan kay Neil sa video call habang kausap si Nigel sa necklace.Sa loob ng maliwanag na kwarto ni Nellie, magandang eksena ito kung saan nakayakap si Luna kay Nellie.Sa hardin sa backyard, tumingin si Joshua sa hugis sa loob ng bintana. Bahagyang kumunot ang noo niya.Habang nakasandal sa poste ng gazebo, pinatay niya ang sigarilyo sa kanyang kamay.Ito na ang panlima niyang sigarilyo.Hindi niya alam kung bakit, pero habang iniisip niya na aalis na bukas si Luna sa Blue Bay Villa, nakaramdam siya ng pagkairita.Matagal na panahon na siyang nakatayo doon at nakatitig kila Luna at Nelli
Halos dalawang oras nang naghihintay si Joshua sa study room para kay Luna.Makalipas ang dalawang oras, hindi niya na ito matiis. Sinara niya ang dokumento at tinakpan ang kanyang mukha dahil sa pagkairita.Hindi pumunta si Luna. Ayaw niya na talaga magpatuloy sa pagtatrabaho dito. Marami lang talagang iniisip si Joshua.Tinawanan ni Joshua ang sarili niya at lumabas na siya ng study room.Gusto niyang maglakad sa paligid ng villa. Hindi niya napansin na nakarating na pala siya sa pinto ng kwarto ni Luna.Patay na ang mga ilaw sa loob ng kwarto. Tulog na siguro siya.Nagbuntong hininga si Joshua at pumunta siya sa kwarto ni Nellie. Natutulog na rin ng mahimbing si Nellie.Tila si Joshua lang ang hindi makatulog sa buong villa. Siya lang ang nag aatubili na magpaalam bukas.Bumalik si Joshua sa kwarto niya. Nilabas niya ang litrato ni Luna Gibson sa ilalim ng kama niya. Paulit ulit niya itong hinimas.Matapos ang ilang saglit, tumawa siya ng mapait. “Dalian mo na ang pagbabali
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya