Paglabas ng Lynch Group Tower, agad na tumawag si Luna ng taxi papunta sa hospital.Nang marinig na may emergency, mabilis na nagmaneho ang driver, nakarating sila ng hospital sa loob ng 20 minuto. Paglabas ng kotse, pumunta agad si Luna sa hospital. Habang may pila sa elevator, sumuko na agad si Luna sa pagsakay ng elevator at umakyat na lang siya ng hagdan.Hindi nagtagal, nakarating na siya sa ika-13 na palapag.Ito ang palapag kung saan pipirma ng agreement ang donor, ayon sa sinabi ni Anne sa phone niya.Habang humihingal, yumuko si Luna at tumingin siya sa oras.Mabuti na lang at umabot siya sa oras! Siguradong hindi pa umaalis ang donor!“Hindi ba’t ito si Ms. Luna? Bakit pagod ka?” May babaeng puno ng mapanglait na salita na tumunog sa tainga niya.Kumunot ang noo ni Luna at napalingon siya.Sa harap niya, nakahalukipkip si Fiona habang nakatingin kay Luna ng malamig.“Bakit nandito ka?” Alam niya na nasa hospital si Fiona, ngunit hindi ba’t wala dapat siya sa depart
“Kung sabagay, magkadugo pa rin kami. Pwede ko ba siyang makita?”Medyo namroblema ang doctor.“Uh… Wala sa hospital ang bata sa ngayon. Kung gusto mo siyang bisitahin, baka kailangan mong tawagan ang nanay niya. Para dalhin ka ng nanay niya doon.”Nang marinig ang pinag uusapan nila, halos sigurado na si Luna na ang lalaking ito ang donor na magdodonate ng bone marrow cells kay Nigel!Pilit ni Luna na pigilan ang pagkasabik sa puso niya. Gusto niyang kausapin ang lalaki, ngunit natatakot siya na sa sobrang sabik niya ay baka may mapansin ang lalaki na may kakaiba.Naaalala niya pa rin na sinabi ng doctor na ayaw malaman ng iba ang tunay niyang pagkakakilanlan.“Sige. Pwede mo bang ibigay ang number ng nanay sa akin? Ako na mismo ang tatawag sa kanya.”Tumango ang doctor. “Posible naman, pero…”“‘Wag kang mag alala. Hindi ko babanggitin ang mga nanagyari ngayong araw.”Pagkatapos isave ni Christian ang phone number ng nanay ng bata, inisip niya kung paano lalapitan ang anak ni
Humigpit ang hawak ni Luna sa phone niya.“P—Pamangkin… ka ni Joshua?”Alam niya na ang tao na tumawag sa kanya ay ang lalaking nakita niya kanina.Hindi niya inaasahan na ang donor ay kamag anak ni Joshua.Kung iisipin ito ng mabuti, tama nga naman.Anak ni Joshua si Nigel. Mataas ang posibilidad na tugma ang bone marrow ng mga kamag anak ni Joshua kay Nigel.“Hello?” Ang tanong ni Christian nang wala siyang matanggap na sagot mula kay Luna.“Nandito ako.” Huminga ng malalim si Luna, at mahigpit ang hawak niya sa phone nya. “Oras na rin naman na ng tanghalian. Bakit hindi tayo kumain ng sabay? Malapit ako sa hospital.”Medyo nabigla si Christian sa kabilang linya ng phone. “Nagkataon nga po naman. Nasa hospital po ako. HIndi po ako mula sa Banyan City, kaya’t hindi po ako pamilyar sa lugar na ‘to. Bakit hindi po ikaw ang magdesisyon kung saan po tayo magkita?”Tumango si Luna. “Hihintayin kita sa Raindrop Paradise sa tapat ng hospital.”Pagkatapos, agad na binaba ni Luna ang
Kung sabagay, alam ng lahat na pinapahalagahan ni Joshua ang asawa niya, si Luna Gibson.Kung nagustuhan siya ni Luna, magiging mabuti na ang mga susunod.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Christian. Nagpanggap siya na umiling siya na parang wala siyang magawa.“May dalawang bagay po ako na gusto kong gawin nitong nakaraan, pero hindi ko po agad kailangan magawa pareho. Basta’t makamit ko po ang isa sa mga ito, magiging masaya na po ako.”“Ang una po ay,” Ang sabi niya, tumingin siya kay Luna habang sinabi niya, “Gusto ko po mapunta sa relasyon kasama ang isang magandang babaeng tulad niyo, Ms. Luna.”“Ang pangalawa po ay para mag invest ang uncle ko, si Joshua, sa bago ko pong kumpanya.”Ngumiti siya at tumingin siya kay Luna. “Alin po doon ang tutulunnan niyo po ako na matupad?”Sadyang pinili ni Christian ang mga salita niya. Iniisip niya na si Luna, ang nanay ng dalawang bata at isa sa kanila ay sasailalim sa operasyon, ay hindi pipiliin na mapunta sa isang 19 taong
“Mga Isda, gulay, manok, baboy…”Sa seafood market, naghahanap si Luna sa phone niya ng pagkain na makakatulong sa pagdaloy ng dugo na sinend sa kanya ni Anne, habang tinutulak ang cart ng pagkain, at pumipili ng nararapat na sangkap.May bisita siya ngayong gabi, at matagal na rin siyang hindi nakapagluto ng masarap para kila Nellie at Nigel.Sina Christian at Nigel, na parehong sasailalim sa operasyon, ay minsan lang makakakain ng magkasama. Kailangan ay may gawin siyang mabuti para sa kanila.Inalis ni Luna ang mga sangkap na hindi kinain ni Christian nitong hapon habang humanap rin siya ng iba’t ibang pagkain na gusto ng isang 19-taong gulang na lalaki at dalawang anim na taong gulang na bata.Habang nakatingin sa phone at nakayuko, bumangga ang cart niya sa isang tao sa harap.Thud! Nasaktan ang babae sa harap ni Luna. “Aray! Tingnan mo ang dinadaanan mo!”Bumalik sa sarili si Luna at agad siyang humingi ng tawad.“Pasensya na po.”Sa sandali na lumingon siya, napagtant
“Sabihin mo sa akin—anong mangyayari kapag nagreport ako sa pulis ngayon?”Agad na namutla ang mukha ni Yvonne dahil sa mga sinabi ni Luna.Ang lalaking may hawak kay Yvonne ay tumingin sa kanya. Hindi niya mapigilan na sumingkit ang mga mata niya at tumingin siya ng malupit kay Luna.“Wala ka talaga puso, p*ta ka! Kaya pala namatay ang anak mo!”Hinawakan niya si Yvonne para gumaan ang loob nito habang nakaturo siya kay Luna at sinigaw niya, “Matagal nang natapos ang lahat ng ito, pero gusto mo pa ring sisihin ang asawa ko? Bakit namatay ang anak mo pero hindi ang iba? Dahil masama ka at marami ka nang ginawang masama!”“Nabalitaan ko na meron kang higit sa isang anak. Baka dahil lagi kang masama, pati ang ibang mga anak mo ay—”Nagalit si Luna dahil sa mga sinabi niya.Bago pa siya matapos sa pagsasalita, galit na kinuha ni Luna ang mga gamit sa tabi niya at hinagis niya ito sa lalaki.“Sige, ulitin mo pa ang sinabi mo!”Nasaktan ang lalaki, ngunit binalewala niya lang ito,
Si Joshua ang pinakasikat na tao sa Banyan City.Nang marinig ang mga sinabi ni Yvonne, hinanap ng mga manonood si Joshua at medyo nag hiwahiwalay sila.Nakatulak sa sahig si Luna. Sa sandali na lumingon siya, nakita niya na hawak ni Fiona ang dibdib niya habang hinihinila ang braso ni Joshua sa labas ng madla.Nakatulak ang katawan ni Luna sa malamig at matigas na sahig. Nakita niya na gusto ni Joshua na pumunta noong una, pero tumigil siya dahil sa mga sinabi ni Fiona.Pumikit si Luna. Lumubog ang puso niya.Nakita siguro ni Joshua ang nangyayari, kaya’t lumapit siya. Gayunpaman, dahil sa sinabi ni Fiona, tumalikod siya.Ito ba talaga ang lalaking minahal niya ng napakaraming taon?Alam ni Joshua na bubugbugin na si Luna. Alam niya niya rin na hindi kaya ni Luna sina Yvonne at ang asawa nito.Ngunit, iniwan ni Joshua ang lahat ng pag aalala niya at tumalikod siya, dahil lang sa sinabi ni Fiona.Tatama na ang sampal ng matabang asawa ni Yvonne sa mukha ni Luna.Pumikit si Lu
Madaling makita na si Luna ang may kailangan ng pagmamalasakit at proteksyon ni Joshua.Sa halip, ang nangyari ay…Hindi alam ni Christian kung saan galing ang pakiramdam na ito, pero huminga siya ng malalim at determinado niyang kinarga si Luna.Nang makita na nasa ere siya, sumigaw si Luna at tumingin siya kay Christian, na bumubuhat sa kanya. Nagsimula siyang kumawala.“Ano ang ginagawa mo? Ibaba mo ako!”“Ibaba po kita? Kaya niyo po bang maglakad ng mag isa?”Lumibot ang mga mata ni Christian at naglakad siya lagpas ng madla habang karga si Luna sa mga bisig niya. “Hindi nga po kayo makatayo ng mag isa. Anong punto po ng pagpapanggap niyo na malakas kayo?”Kinagat ni Luna ang labi niya, hindi na siya nagsalita. Totoo naman, hindi siya makatayo ng mag isa. Hindi niya alam kung dahil masyado siyang nagalit kanina, o masyadong marami ang lakas na ginamit niya para saktan si Yvonne, o baka naman sumama ang pakiramdam niya nang makita niyang yakap ni Joshua si Fiona.Kahit ano p
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya