Patuloy sa pagtawa si Alice, kahit na tumitig sa kanya si Joshua na tila hindi makapaniwala. Tumitig si Joshua kay Alice at kinuha niya ang phone niya, inutos ng nanginginig na boses, “Lucas, hanapin mo agad si Luna, at tawagan mo ang mga nasa ibang bansa para tingnan sina Neil at Nellie! Dali!”Biglang nagring ang phone ni Alice.“Huli na ang lahat.” Ngumisi ng masama si Alice at pinakita niya ang phone niya kay Joshua. “Ibig sabihin ng tumatawag na ‘to ay nagtagumpay na ang plano ko.” Pagkatapos, sinagot niya ang tawag.Hindi marinig ni Joshua kung ano ang sinasabi ng tao sa phone, ngunit nakita niya na lumalaki lang ang ngiti ni Alice.Binaba niya ang phone call at hinagis ang phone sa sahig, muli niyang kinuha ang kutsilyo at tinutok ulit ito sa leeg niya. “Joshua Lynch, sa sobrang pagmamahal ko sayo ay ginawa kong halimaw ang sarili ko para sayo, pero hindi mo man lang pinahalagahan ang mga pagsisikap ko. Hindi mo binalik ang pagmamahal ko.”“Kahit ang kinalabasan ay hindi ko
Ang bata sa sinapupunan ni Luna ay sa kanya pala.Hindi pala niya nakasiping si Theo!Hindi makapaniwala si Joshua na nagawa siyang linlangin ni Alice para maniwala na ang ama ng anak ni Luna ay si Theo.Hinding-hindi mapapatawad ni Joshua ang sarili kung sakaling mawala ang hindi pa isinisilang na anak!Gabi na, kaya walang tao ang mga kalsada, bukod sa sasakyan ni Joshua. Humahagibis siya sa bukas na mga kalsada, patungo sa airport, na sinusundan ni Luke malapit sa likod.Nag-aalala si Luke kay Joshua kaya sumunod agad siya nang makitang palabas na ito ng ospital."Nabaliw na ang lalaking ito!" Itinapon ni Luke ang sigarilyo at inapakan ang pedal ng gas, sinusubukang maabutan si Joshua.Gayunpaman, gaano man kabilis ang takbo ng sasakyan niya, hindi niya magawang makasabay kay Joshua.Biglang nagring ang phone ni Joshua.Si Lucas iyon.Bahagyang pinabagal ni Joshua ang sasakyan at kinuha ang phone. "Kamusta sina Neil at Nellie?"Hininaan ni Lucas ang boses, “Nakuha ko nam
Matagal na walang malay si Luna.Sa panahong ito, ang kanyang kalagayan ay hindi pa rin naging matatag. Sa halip, siya ay nagkaroon ng mataas na lagnat nang paulit-ulit at nanaginip ng lahat ng uri ng mga bangungot.Nagkaroon ng malaking apoy sa kanyang panaginip, at nakita niya sina Neil at Theo na nakulong dito. Sila ay sumisigaw sa kanya para humingi ng tulong, ngunit hindi siya makakapasok upang iligtas sila. Kahit anong pilit niya, hindi siya makalapit sa kanila. Parang may isang patong ng transparent na salamin na naghihiwalay sa kanila.Walang magawa si Luna habang pinaghihiwa-hiwalay ng apoy at pagsabog sina Neil at Theo.Sa huli, umupo siya sa harap ng nasusunog na bahay, umiyak lang ng umiyak.Ang panaginip ay naulit sa parehong paraan ng maraming beses pagkatapos noon. Gayunpaman, sa bawat pagkakataon, ang mga taong nakulong sa apoy ay iba-iba. Minsan si Nellie, at minsan si Nigel...Si Luna ay na stuck sa kanyang mga bangungot at hindi na magising mula sa mga ito.Na
Galit na pinindot ni Luna ang mga pindutan ng elevator, sabay gigil ng ngipin. "Tara elevator, tara na. Gusto kong makita si Neil, ang aking Neil…”Paulit-ulit niyang binibigkas ang pangalan ni Neil na parang nagayuma.Sa wakas, dumating na ang elevator.Sa sandaling bumukas ang mga pinto, nakita ni Joshua ang isang mukhang baliw na Luna na nakatayo sa labas ng elevator.Pumasok siya sa elevator at hinawakan ang braso ni Joshua. "Nasaan si Neil? Saan siya pumunta? Alam mo naman siguro kung nasaan siya diba? Dapat alam mong hindi siya patay. Tinago mo siya! Saan mo siya itinago?"Joshua Lynch!" parang baliw na sigaw niya at hindi na napigilan ang pagpatak ng mga luha niya. “Si Neil…”Nagdilim ang ekspresyon ni Joshua. Ilang sandali pa ay napabuntong-hininga siya at hinila siya sa kanyang mga bisig.Ang kanyang yakap ay mararamdaman ang init at proteksiyon, na may bakas ng kanyang kakaibang amoy na namamalagi sa paligid.Natigilan si Luna sa biglaang pangyayari, pagkatapos ay aga
Binuhat ni Joshua si Luna papunta sa kotse. Tahimik na nakaupo si Luna sa likurang upuan sa buong biyahe, pinagmamasdan ang tanawin sa labas ng bintana.Ang kotse ay papalayo nang papalayo sa sentro ng lungsod, patungo sa labas.Hindi mapigilan ni Luna ang pagkunot ng noo habang pinagmamasdan ang paglampas sa mga puno. "Bakit nasa malayong lugar si Neil?" Binigyan siya ni Gwen ng isang makahulugang tingin, pagkatapos ay ipinikit ang kanyang mga mata, ayaw na siya ang magputok sa bula ni Luna. Inabot ni Joshua ang kamay niya pero huminto siya. Ang kanyang kamay ay sumabit sa hangin saglit, pagkatapos ay sa wakas ay binawi ito pabalik. Nagpakawala siya ng buntong-hininga at sinabi, "Upang siya'y maging mapayapa, na walang mang-iistorbo sa kanya." Tumango si Luna, sa pag-aakalang ang paliwanag ni Joshua ay tila hindi tama ngunit may katuturan ng magkasabay.. "Hmm, sa tingin ko tama ka! Tiyak na kailangan ni Neil ng ilang oras sa pag-iisa. Masyadong madaldal ang batang ito... K
“Humihingi ng tawad si Mommy!” Kasalanan ko ang lahat. Hindi na sana kita ibinalik sa Banyan City kasama ko…” Umalingawngaw sa sementeryo ang mga iyak ni Luna.Nakatitig sa payat na katawan ni Luna, walang magawang suminghot si Gwen at tumalikod upang punasan ang kanyang mga luha.Masyadong malupit ang pagharap ng ganoong masamang balita kay Luna pagkagising niya mula sa pagka-coma.Gayunpaman... Alam ni Gwen na kung hindi nila sasabihin sa kanya, mas magiging kumplikado ito sa hinaharap, dahil...Kung tutuusin, hindi rin maganda ang lagay nina Nigel at Nellie.Ang ulan ay nagsimulang lumakas, kaya binuksan ni Joshua ang kanyang payong at inilagay ito sa itaas ng ulo ni Luna, na patuloy na pinapanood ang kanyang pag-iyak sa katahimikan.Umiiyak si Luna mula hapon hanggang gabi hanggang sa tuluyang mapagod, paos ang boses nito. Sa huli ay bumagsak siya sa lupa, ganap at lubos na pagod.Gayunpaman, sa kabila noon, desperado pa rin siyang kumapit sa lapida ni Neil, na para bang ang
Nang muling magising si Luna, kinaumagahan na.Si Gwen, na buong gabing nagbabantay sa kanya, ay sapilitan na sinama ni Luke.Sa sandaling iyon, si Anne ang nakaupo sa tabi ng kanyang kama.Napabuntong-hininga si Anne nang makita niya si Luna na gumalaw mula sa pagkakatulog, tumayo upang marahan siyang itayo.“Masyadong walang ingat sina Gwen at Joshua. Halos isang buwan kang walang malay, ngunit ipinasa nila sa iyo ang napakalungkot na balita sa iyong paggising, at dinala ka pa nila sa sementeryo sa ilalim ng ulan. Talagang iniisip ko kung mayroon silang anumang utak!"Mahinahong bumuntong-hininga si Anne bago ibinalik ang tingin kay Luna. “Kamusta ka ngayon? Mas maganda na ba ang pakiramdam mo? Alam ko—nawalan ka ng anak. Hindi ka makakabawi sa kalungkutan nang ganoon kaaga, ngunit…”Huminga ng malalim si Anne.“Luna, bagama’t nawalan ka ng dalawang anak, may dalawa ka pang naghihintay sa iyo. Kailangan mong bumawi, magpagaling, at mabuhay para sa kanila. Kung hindi ka gagalin
"Kung gayon, isama mo ako upang makita si Nigel."Kung ikukumpara kay Nellie, mas maunawain si Nigel. Mas madali siyang aliwin.Tumango si Anne at marahang tinulungan si Luna na makababa sa kama.Nakarating na sila sa entrance nang may narinig silang nagkakagulo mula sa labas.Mula sa malayo, narinig ni Luna ang isang galit na boses ng medyo may edad na babae.“Hindi pa ba siya gising? Balita ko pumunta siya sa sementeryo para makita ang anak niya kahapon. Paano ang anak ko? Pumunta ba siya sa anak ko? Matanda na kaming dalawa. Iisa lang ang aming anak! Isa siyang talentadong artist. Ang mga bagay na magagawa niya ay hindi mabibili ng salapi! Nawalan siya ng buhay dahil sa babaeng iyon…”Malabo na narinig ni Luna ang mga ingay na nagmumula sa labas, at bahagyang napakunot ang kanyang mga kilay.Medyo pamilyar ang boses na ito."Heto nanaman tayo."Binuksan na ni Anne ang pinto, ngunit nang marinig niya ang boses na iyon, hindi niya maiwasang mapabuntong-hininga at muling isina