Kasabay nito, namiss niya sila ng husto, matagal na panahon na ang lumipas mula noong huli niyang nakita ang mga bata. Yun ang dahilan kung bakit naisip niyang dalhin silang lahat sa Blue Bay Villa para magkasama-sama silang lahat. Ngunit parang...Nagtagumpay lang siya na galitin ang mga bata at si Luna. Nagpatuloy sa byahe ang mga sasakyan. Pagkalipas ng ilang sandali, huminto sa tapat ng Blue Bay Villa ang pila ng mga kotse. Noong bumaba si Luna mula sa kotse kung saan nilagay nila Yuri at Zach ang mga bagahe, bumaba na rin si Alice. Mayroong pekeng ngiti sa mukha ni Alice habang nakatayo siya sa labas ng kotse ni Joshua. "Nellie, tara dito, kakargahin ka ni Mommy papasok ng bahay!" Umirap si Nellie, nilampasan niya si Alice, at naglakad siya papunta sa pinto. Samantala, tumakbo si Neil papunta sa mga braso ni Alice ng may ngiti sa kanyang mukha. "Kung ayaw ni Nellie na magpakarga sayo, ako na lang ang kargahin mo! Hindi ako masyadong mabigat, mas mabigat lang ako ng
Pak——!Bago pa man makapagsalita ang lahat, umalingawngaw sa buong sala ang tunog ng isang malakas na sampal. Bumaling sa gilid ang ulo ni Luna dahil sa lakas ng sampal sa kanya, kumalat sa bibig niya ang lasa ng dugo, at tumulo ang dugo mula sa gilid ng kanyang mga labi. “Mommy!” “Mommy ——!”Agad na napatayo ang dalawang bata mula sa sofa at tumakbo sila papunta kay Luna. Hinawakan ng isa sa kanila ang kamay ni Luna, humarang siya sa harap niya, at sinubukan siyang protektahan, habang ang isa naman ay mahinahong kumuha ng tissue mula sa mesa sa tabi nila at inabot ito kay Luna. Napasimangot si Joshua nang makita niya ba pinoprotektahan ng dalawang bata si Luna. Sa tabi niya, ngumingisi si Alice sa loob niya, ngunit puno ng pag-aalala ang ekspresyon niya sa labas, "Neil, dali, dalhin mo dito ang kapatid mo." Pagkatapos, tumingin siya sa maliit na ginoo na nag-abot ng tissue kay Luna. "Sa pagitan ng Lolo niyo at ng Aunty Luna niyo ang bagay na ito. Problema ito ng matatand
"Dapat alam mo na pinalaki sila ni Luna sa loob ng anim na taon. Mas mabuti kung magiging mabait ka kay Luna, kung hindi, baka hindi ka na kilalanin ng mga bata bilang lolo nila."Nanggalaiti ang mukha ni Adrian. Sa kabilang banda, tumingin si Luna sa ekspresyon ni Adrian ng walang emosyon sa kanyang mga mata, at nagkaroon ng ngiti sa kanyang mga labi. "Mr. Lynch, sinabi mo na pinatay ko si Hailey, may pruweba ka ba? Sa pagdedesisyon kung pinatay ng isang tao ang isa pang tao, di ba dapat magsalita ka base sa mga ebidensya?" Pinatong niya ang kanya paa sa kanyang tuhod, malamig at walang emosyon ang kanyang boses. "Nagpakamatay si Hailey sa pamamagitan ng pagtalon mula sa mataas na gusali. Tinutukan ko ba siya ng kutsilyo at pinlit siyang tumalon o tinulak ko ba siya? Kung tama ang pagkakatanda ko, noong nagpakamatay si Hailey, sinamahan ko ang kaibigan ko dahil binisita niya ang ex-husband niya sa ospital. May mga CCTV sa mga hallway at elevator sa ospital, perpekto ang alibi ko."
Hindi makapaniwala si Adrian sa nakikita niya.Klaro ang pagkakaalala niya, sa nakalipas na ilang taon, minsan niyang binisita ang pamilya Walter sa Sea City. Nalasing siya at naawa siya kay Hailey.Sa loob ng puso niya, si Hailey ang pinakamagandang kandidato na asawa ni Joshua. Bilang tatay ni Joshua, inisip niya na kahit hindi niya minahal o inalagaan ang anak niya, makikinig ito sa kanya, makikinig ito sa pamilya, at pakakasalan si Hailey na pinili na para kay Joshua simula pa nung bata sila.Sa halip, hindi inaasahan ni Adrian na tatanggi si Joshua ng tuluyan. Pinakasalan pa ni Joshua si Luna Gibson na lumaki sa Sea City, para lang tanggihan ang pamilya niya.Sa huli, kahit na nawawala si Luna Gibson, tinanggihan niya pa rin si Hailey. Para hindi madamay kay Hailey, balak niya pang maengage kay Aura, ang batang kapatid ni Luna.Noon, lasing siya, pinapagalitan niya si Joshua habang pinapagaan ang loob ni Hailey, sinasabi niya na mas mabuting lalaki ang nararapat para kay Hail
Tumawa si Joshua, “Noon, para pakasalan ako, gumawa siya ng mga pakana, at ngayon, gumawa rin siya ng ibang mga pakana, para harapin si Luna.”Gamit ang kaliwang kamay niya, elegante niyang tinanggal ang mga butones ng shirt niya. Napasigaw ang matandang babae dahil sa bandage sa kanang braso ni Joshua, “Joshua, ano, anong nangyari?”“Kasalanan ito ni Hailey.” Tumingin siya ng malamig kay Adrian, “Ang lahat ng sinasabi ni Luna, ang mga ebidensya ng mga krimen ni Hailey na nahanap ko. Una, akala ko, dahil patay na siya, hindi na kailangan ibunyag ang mga ebidensyang ito. Pero tatay, kung pinilit niyo na isang mabuting babae siya at si Luna ang nagset up sa kanya… Ayos lang sa akin na inbunyag sa mundo ang masamang ginawa ng isang patay na babae…”Namutla si Adrian, walang bahid ng kulay. Napaatras siya, nakatayo at nanginginig na para bang matutumba na siya. “Imposible… mabuting babae si Hailey…”“Adrian!” Mabilis na lumapit si Alice at tinulungan niyang tumayo si Adrian. Humawak si
“Ayos lang ba kayo?”Pagkatapos tulungan ni Alice si Adrian paakyat, tumingin si Joshua kay Luna, na may pulang marka ng palad sa mukha, kumunot lalo ang noo niya.“Gaano kalala ba?”Ngumiti ng malamig si Luna, kinuha niya ang yelo na inabot sa kanya ni Neil, at nilagay niya ito sa namamaga niyang pisngi. “Hindi naman ako mamamatay dito.”Pagkatapos, tumingin siya kay Joshua. “Pinasama ako nila Mr. at Mrs. Lynch pabalik ng bahay niyo dahil gusto mo akong gawing punching bag ng tatay mo.”Dumilim ang mga mata ni Joshua. “Hindi ko alam na nandito ang tatay at lola ko…”Sa tabi niya, umikot ang mga mata ni Granny Lynch. “Anong hindi mo alam?”Tinikom ng matandang babae ang kanyang mga labi. “Bago ka umuwi, inutos ko sa butler na sabihan ka! Joshua, ano ba ang pakialam mo sa empleyado na tulad niya? Kahit na utusan mo siya na magpasampal para mawala ang galit ng tatay mo, ano ngayon? Hindi ba’t nararapat lang sa kanya na masampal dahil sa mga ginawa niya?”Sa sandali na lumabas ang
Gumulong ang mga mata ni Granny Lynch. “Para sa mga may hindi alam, iisipin nila na si Luna ang nagbigay buhay sa mga bata.” Ngumiti ng mapait si Joshua. “Granny, hindi niyo pwedeng sabihin ‘yan ng basta basta.” Sa nakalipas na anim na taon, ang tanging babae sa buhay niya ay si Luna Gibson. Saan niya naman nakilala si Luna? Tinikom ng matandang babae ang kanyang mga labi. “Mali ba ako? Mas mahalaga pa sayo si Luna kaysa sa sarili mong ama. Para naman kay Alice, parang hindi naman sila malapit dati, pero ngayon ay tinatrato na siya ng ama mo na parang sarili niyang anak!” Pagkatapos, hindi niya napigilan na tumingin ng masama kay Joshua. “Umakyat ka at kamustahin mo ang ama mo!” Muling tinaas ni Joshua ang tasa ng tsaa at inubos niya ito, pagkatapos ay binaba niya ito ng elegante at umakyat na siya. Nang makarating na siya sa ikalawang palapag, kakasara pa lang ni Alice ng pinto ng guest room sa likod nito. Nang makita na umakyat siya ng hagdan, tumawa siya ng mahina, “
Hindi alam ni Luna kung paano kinumbinsi ni Alice si Adrian, pero nung sumapit ang gabi noong kumakain sila ng hapunan sa Blue Bay Villa, mas kalmado na si Adrian nang makita niya si Luna. Walang bahid ng galit mula kaninang hapon, siya pa mismo ang humingi ng tawad kay Luna. “Ms. Luna, kumilos ako ng basta basta. Pinaliwanag na ni Alice ang buong sitwasyon sa akin, napagtanto ko na tama ka, si Hailey ang may kasalanan. ‘Yun ang rason.” Tumingin ang matandang lalaki sa bakas ng palad niya sa pisngi ni Luna, nagbuntong hininga siya, “Gusto kong humingi ng tawad. Paumanhin sa ginawa ko.” Tila nabigla si Luna. Kahit na hindi maganda ang impresyon niya kay Adrian, kahit na mas matanda ito sa kanya. Ngumiti si Luna kay Adrian at pinabayaan niya na ang isyu. Baka dahil matagal na wala sina Joshua at si Alice at dahil nandito ang buong pamilya, inutusan ng butler ang chef na maghanda ng maraming masarap na pagkain para sa hapunan. Medyo sabik si Adrian, patuloy siyang inaalok umin
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya