Pumunta si Stefan sa kwarto habang nabigla si Gwen sa panaginip.Noong una, nabigla siya nang makita si Stefan, ngunit tumulo ang luha sa kanyang mga mata makalipas ang ilang sandali.“Ayos lang.” Nabigla si Stefan nang makita niya ang mga luha, pero mabilis siyang lumapit at niyakap niya ng mahigpit si Gwen. “Panaginip lang ito. Ayos na ang lahat.”Pakiramdam ni Gwen ay ligtas siya, at ang mainit na yakap ay nagbigay ng magaan na loob sa kanya. Kinagat niya ang labi niya at nagpahinga siya sa yakap ni Stefan habang tumutlo ang luha sa kanyang mukha.“Stefan… nagkaroon ako ng masamang panaginip.” Ang mga kamay niya ay kumapit sa katawan ni Stefan habang nagsalita siya, “Nakakatakot ito. Natatakot ako na maging totoo ang panaginip na ito. Natatakot ako na mawala si Steven…”Handa na ang kamay ni Stefan para himasin ang likod ni Gwen para gumaan ang loob nito. Nang marinig niya ang sinabi ni Gwen, huminto siya.Kumunot ang noo niya at tumingin siya kay Gwen. “Sino ang sinabi mo na
“Ang taong kumidnap sa tatay mo ay si Tyson,” Sumingit si Stefan kay Gwen bago pa siya matapos magsalita. “May plano kami ni Kurt. Makikipagkita kami sa kanya ngayong hapon, at pagkatapos namin makuha ang tiwala niya, malalaman namin kung saan niya tinatatago ang tatay mo.”Habang sinasabi niya ito, lumingon siya para tumitig kay Gwen. “‘Wag kang mag alala. Habang nandito ako, magiging ligtas ang tatay mo. Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para matupad ang hiling mo, kahit na ang pagtulong ito sa pagprotekta sa mga taong mahal mo…”Huminto ng ilang sandali si Stefan, pagkatapos ay idinagdag niya, “Masusunod ang kagustuhan mo.”Pagkatapos nito, tumalikod siya para umalis.“Salamat.” Kinagat ni Gwen ang labi niya habang tumitig siya habang paalis si Stefan. “Kapag natapos na ito, ibibigay ko sayo ang lahat ng pera na meron ako bilang gantimpala sa lahat ng ginawa mo para sa akin. Hi… Hindi ko alam kung ano pa ang pwede kong ialok sayo bukod pa dito.”Ngumiti ng mapait si Stefan na
Tuwang tuwa si Luna nang marinig niya ito.Perpekto ito! Dapat maalala ni Gwen si Luke dahil siya si Luke!Dahil dito, mabilis na nagsend ng voice message si Luna, “Gwen, dahil ganito na ang nararamdaman mo, bakit hindi mo subukan na tanggalin ang mask niya para makita mo kung ano talaga ang itsura niya? Ito ang sasabihin ko sayo, dapat ka maging matapang, at sino ang makakapagsabi kung matuwa at mabigla ka sa kanya?”Mas lalong naaliw si Gwen dahil dito. Paano naman siya mabibigla? Ang tanging paraan para mangyari ito ay kung si Stefan ay si Luke pala na nagpapanggap lang na ibang tao.Bukod pa dito…Sinabi ni Stefan na pinili niyang itago ang mukha niya dahil sa sira ang mukha niya, at ito ang rason kung bakit nagdadalawang isip si Gwen na makuha ang mukha ni Stefan. Palihim siyang nag aalala na ang bawat damdamin na nararamdaman niya ay maglaho kapag nakita niya ang sira-sirang mukha ni Stefan.Ayaw niyang mawala si Stefan bilang isang kaibigan.Hindi. Hindi niya ito hahayaan
Kinuskos ni Luna ang mga mata niya sa galit. “Hindi.”“Noong umalis ng bayan si John, sinabi niya kay Joshua na ‘wag siyang sundan o hanapin dahil ayaw niya nang may kinalaman siya sa kahit sino sa atin, kaya… sinunod ito ni Joshua. Hindi siya nagpadala ng mga tauhan para bantayan o hanapin si John. Ngayon… wala kaming ideya kung nasaan pumunta sina John o si little Sammie.”Ito ang rason kung bakit nakipag away siya kay Joshua.Naiintindihan niya na ang kagustuhan ni John na malayo sa kanila at alam niya na kinamumuhian silang lahat ni John, pero…Hindi niya mapigilan na isipin na may ginawa dapat si Joshua para mas maprotektahan sina John at Sammie. Kahit na kailangan niyang tuparin ang kahilingan ni John, pwede siyang palihim na magpadala ng mga tauhan para bantayan sila para malaman nila ang kinaroroonan ni John.Gayunpaman, walang intensyon si Luna para makialam sa mga buhay nila…Nagbuntong hininga siya. “Namimiss ko lang talaga sila.”Ang gusto niya lang gawin ay ang bant
“Bakit ako ulit ang pinag uusapan natin?” Tahimik ng ilang sandali si Gwen bago kumunot ang noo niya at pinilit niyang sinabi ng may tono na may aliw. “Hindi ba’t ikaw ang pinag uusapan natin? ‘Wag mong baguhin ang pinag uusapan natin!”Alam ni Luna na nagpapanggap lang si Gwen na wala itong pakialam. “Anim na buwan na ang lumipas ,Gwen, pero hindi ka pa rin bumibitaw kay Luke, kaya bakit inaasahan mo na ganito rin ang gagawin ko para kay Anne?”Napapanaginipan niya pa rin si Anne, parehong habang nasa kulungan at kahit nakalaya na siya.Ang mga imahe ng gulat at awa ni Anne noong unang beses nakita ni Anne ang sirang mukha ni Luna.Ang mga imahe ni Anne ng pagsama nito sa kanya sa buong gabi noong hindi siya makatulog dahil sa sakit ng surgery.Nandoon si Anne sa mga pinaka madilim na punto ng buhay niya, kaya paano niya makakalimutan ng basta basta na siya ang dahilan ng pagkamatay ni Anne?Nagbuntong hininga si Gwen nang marinig niya ang lungkot ni Luna at nagdesisyon siya na
Nabigla si Lucas habang pinapanood niyang papalayo si Luna.Pagkatapos maglaho ni Luna sa elevator, nawala na siya sa pagkatulala. Tumingin siya sa food container na hawak niya, pagkatapos ay nakita niya na nakikipag usap si Joshua sa babae sa opisina, at agad niyang naintindihan kung ano ang nangyari.Tinapik niya ang noo niya sa pagsisisi at mabilis siyang naglakad papasok ng kwarto.“Mr. Bean, bakit ka nagdala ng isang extra na pagkain ngayon at patapos na kaming kumain ni Joshua?” Ang tanong ng babae, nakakunot ang noo habang nakatingin sa container na hawak ni Lucas.Gumulong ang mga mata ni Lucas sa babae—kung saan hindi nito nakikita—at nilagay niya ang container sa harap ni Joshua. “Sir, nakasalubong ko po si Ma’am sa labas ng pinto kanina. Nagdalawa po siya ng tanghalian para sa inyo.”Pagkatapos, tumingin siya sa babae at sinabi niya ng may bahid ng paghamak, “Sa tingin ko po ay dumating si Ma’a mat nakita niya kayo na kumakain ng tanghalian kasama si Ms. Moore at mali a
Sa oras na makarating si Joshua sa building lobby, ang diver mula sa Lynch Mansion ay dumating na.Binuksan ni Luna ang pinto at papasok na sana siya nang may taong humawak sa braso niya.Tumalikod siya ng nakasimangot at nakaharap niya ang gwapong mukha ni Joshua.Gumulong ang mga mata ni Luna sa oras na makita niya kung sino ito. “Ano ang ginagawa mo dito?”Mukhang masaya na kumakain si Joshua kasama ang isang nakakaakit at batang babae, kaya bakit nandito siya bigla?“Sinabi sa akin ni Lucas na dumating at umalis ka ng walang sinasabi, kaya pinuntahan kita para malaman ko kung ano ang nangyayari.” Sumenyas si Joshua na pumasok si Luna sa kotse. “Bakit ka umalis na hindi man lang bumabati?”Umirap si Luna, pagkatapos ay pumasok siya sa kotse at tumalikod siya para tumingin ng masama kay Joshua. “Nakita ko na masaya kang kausap ang nakakakit na babaeng ‘yun at naisip ko na wala ako sa posisyon para sumingit, Mr. Lynch.”Pagkatapos, tumingin siya kay Joshua mula sa sulok ng kany
“Pinsan ko siya.”Ang tatlong mga salitang ito ay tumunog sa tainga ni Luna at tila naglaho ang lahat ng galit niya. Kumunot ang noo niya, tinulak niya palayo si Joshua, at sinabi niya na tila hindi makapaniwala. “May pinsan ka na babae?”Ngumiti si Joshua, pagkatapos ay niyakap niya si Luna. “May kapatid na lalaki ka na hindi mo alam, kaya bakit hindi ako pwede magkaroon ng babaeng pinsan? Bukod pa dito, hindi ba’t sinabi ko na ito sayo sa Saigen City?”“Ang nanay at Aunty Eanne ko ay kambal ng pamilya Moore. Dalawa silang nagrebelde sa pamilya nila at pinili nila na magpakasal sa labas ng tahanan nila. Pinili ni Aunt Eanne na makasama ang tatay ni Thomas, at ang nanay ko naman ay nakasama si Adrian.”Hindi mapigilan ni Luna na magbuntong hininga nang marinig niya ito. “Sina Rianna at Eanne ay parehong disenteng babae. Malungkot lang na…”Sa kasamaang palad, hindi sila marunong pumili ng lalaki. Ang tatay ni Thomas, si Howard, at si Adrian ay manloloko at tuso.Alam ni Joshua an
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya