Hindi inaasahan nila Luna o Bonnie na sasagot si Gwen. Nagsend sila ng mapaglarong sticker bilang sagot, [Hindi ako makapaniwala. Nag aalala lang kami sayo, pero inaatake mo na ang mga asawa namin. Sasabihin pa lang namin sa kanila ang tungkol dito, at makakahanap sila ng paraan para mahanap at mahuli ka pauwi!][Pakiusap, ‘wag . Nagbibiro lang ako, alam ko ang kalupitan nila Joshua at Jim.] Ngumisi si Gwen dahil dito. [Hindi pa ako tapos sa pagsasaya ko, kaya hindi pa ako handang umuwi.]Hindi mapigilan ni Luna na magbuntong hininga dahil dito. Sumandal siya sa isang tabi, sinubukan niyang ipahinga ang pagod na mga muscle niya, at nagpatuloy siya sa pag type, [Hindi pa ba sapat ang pagsasaya mo, ngayon at matagal ka nang mag isa dyan? Kailan ka uuwi? Miss na miss ka na namin.][Wala pa akong plano para dito sa ngayon.] Huminto si Gwen, pagkatapos ay sinabi niya sa kanila ang sinabi ng tatay niya sa kanya. [Masyadong malapit ang Banyan City at Sea City sa isa’t isa. Sa tingin ko ay
Nabigla si Luna sa sinend na text ni Gwen. Nalilito na tumingin si Luna kay Joshua. “Nag… padala ka ba ng tauhan para protektahan si Gwen?”Ginagamit ni Joshua ang phone niya sa sandaling ito, huminto siya at tumango. “Oo.”Nagbunga lang ng mas maraming tanong sa isip ni Luna. “Kailan mo ito ginawa?”Pagkatapos makalaya ni Luna, tinanong niya si Bonnie tungkol kay Gwen. At sa mga oras na ‘yun, ang sabi ni Bonnie ay walang sinabihan si Gwen kung saan siya pumunta, at walang may alam kung saan siya patungo.Bakit maghahanda ng tauhan si Joshua para protektahan si Gwen? Kung ginagawa niya ‘yun, bakit hindi niya binanggit si Gwen kay Luna?“Ginawa ko ito noong kinulong ka.” Umubo si Joshua at tumingin siya sa kabilang direksyon para umiwas sa tingin ni Luna. “Natakot ako na may mananakit sayo o sa mga kaibigan mo pagkatapos ng nangyari kay Anne. Kasama ni Bonnie si Jim, kaya hindi ako nag aalala sa kanya. Samantala, si Gwen naman ay walang kasama, kaya sinabi ko sa isang kaibigan ko n
”Nasa bayan ito. Gusto mo bang sumama?” Ang sabi ni Winson sa phone. “Hihintayin kita dito!”Pagkatapos magdalawang isip ng ilang sandali, pumayag na si Gwen. Gusto niyang makita ang painting na binanggit ni Winson.Hindi kailanman sinasabi ni Theo na meron siyang painting ni Gwen, pero… hindi nila kilala si Theo noong nasa highschool sila. Baka gumawa ng painting si Theo, ngunit hindi siya sigurado.Naniniwala siya na alam ni Winson na si Gwen ito dahil nag aral sila sa highschool ng magkasama. Kaya naman, pumayag siya sa huli habang puno siya ng intriga. “Sige. Ibigay mo ang lokasyon sa akin. Pupunta ako ngayon dyan.”Pagkatapos maghanda, nagsuot siya ng jacket at umalis siya. Noong nasa baba na siya, nakita niya ulit ang lalaking naghihintay sa labas ng gusali niya.Tulad ng dati, may suot itong itim na cap at mask.Naalala ni Gwen ang sinabi ni Luna sa kanya kagabi.“Pinadala siya ni Joshua para maging ligtas ka. Nakatakip ang mukha niya dahil ayaw niyang may matakot siya na
Ang lalaking may suot ng black ay umatras at ginamit niya ang kamay niya para hawakan ang isa niya pang kamay na nasugatan. Nanatili siyang tahimik at umiling lang siya.Sa ganun, masasabi ni Gwen na ang lalaki ay hindi lang nasakata ang likod nito, pati na rin ang braso nito. Sinubukan nitong protektahan siya mula sa pagbagsak sa kalsada sa punto na may tumutulong dugo sa itim na sweater nito.Tumalon ang puso ni Gwen nang makita niya ang dugo sa lalaki.“Mukhang malala ang sugat mo.”Kinagat niya ang labi niya at gusto niyang lumapit, balak niyang dalhin ang lalaki sa hospital. Ngunit, pagkatapos lang ng isang hakbang, naalala niya ang sinabi sa kanya ni Luna kagabi.Ang lalaking ito ay ayaw ng kahit sino na lumapit sa kanya. Aya nito ang sarili niya at nahiiya ito dahil sa nasirang mukha. Alam ni Gwen na hindi dapat siya lumapit o sirain ang patakaran na ibinigay sa kanya.Huminto siya at kumunot ang noo niya. “Dapat… kang pumunta sa hospital.”Umatras ang lalaki at umiling u
Ang lalaking may suot ng itim ay kumunot ang noo nang marinig ang sinabi ni Winson. Tumingin siya ng malamig sa mukha ni Wilson. “Nagiging malapit ka sa kanya dahil gusto mo siya?”“Mali.” Tumingin si Winson kung saan umalis si Gwen. Naglabas siya ng lighter mula sa bulsa niya at nagsindi siya ng sigarilyo at umihip siya ng usok na may hugis na singsing.“Dahil pareho ang motibo natin, magiging pranka ako sayo: nagiging malapit ako sa kanya para dalhin ko siya sa Sea City para makuha ang reward.”“Makuha ang reward?” Tumitig ang lalaking may suot ng itim kay Winson “At ano naman ‘yun?”.“‘Wag kang magpanggap na wala kang alam.” Suminghal si Winson sa tanong na ito. “Hindi ba’t ang reward din ang gusto mo, ngayon at gusto mong makuha ang loob ni Gwen? ‘Wag mo sabihin na hindi mo alam na ang gang sa Sea City ay naglagay ng pabuya kay Gwen para ipaghiganti si Luke?”Nanginig ang lalaking may suot na itim at kumunot ang noo niya. “Ang isang pabuya kay Gwen ay para lang ipaghiganti si
Umungol sa sakit si Winson nang bumagsak ang katawan niya ang sahig.Sa sandali na ito, naglalakad si Gwen palabas ng pharmacy habang dala ang ilang alcohol pads, sanitizer, at bandages, kaya nakita niya kung paano hinagis si Winson sa sahig ng lalaking may suot na itim.Nabigla siya at agad siyang lumapit. “Winson!”“Gwen…” Ginamit ni Winson ang kamay niya para suportahan ang likod niya nang tulungan siya ni Gwen na tumayo. Sinabi niya ng mahina, “Kilala mo ba ang lalaking ito? Bayolente siya…”Kinagat ni Gwen ang labi niya at tumingin siya sa lalaking may suot ng itim. “Hin…”Gusto niyang sabihin na kilala niya ang lalaki, ngunit naalala niya ang sinabi ni Luna at Joshua sa kanya.Kinagat niya ang ngipin niya, sumagot siya, “Hindi ko siya kilala.”“Hindi mo siya kilala…” Tumingin ng nanunuya si Winson sa lalaking may suot ng itim.Kahit na ang lalaking ito ay hindi pareho ang motibo sa kanya, pareho silang nandito dahil kay Gwen. Gayunpaman, mas malapit siya kay Gwen.Ang un
Ang lalaking may suot ng itim ay hindi pinansin si Winson at tumingin siya kay Gwen. “Tandaan mo ang sinabi ko sayo.”Tila, para bang nakatingin si Gwen kay… Luke.Noong buhay pa si Luke, naiinis na tumingin si Luke kay Gwen tuwing may sumisingit na iba sa pag uusap nila. Ang pag uusap nila ay laging natatapos habang sinasabi ni Luke, “Tandaan mo ang sinabi ko sayo.”Tuwing nangyayari ito, tatawad at tatango siya kay Luke para ipakita na naalala niya ang sinabi nito, kahit na lagi niya itong nakakalimutan.Ngunit, sa halip na magalit si Luke, hinihimas niya ang ulo ni Gwen at nagbubuntong hininga siya. “Hay! Ano ang magagawa mo kung wala ako…”Nasaktan si Gwen nang maalala niya ang mga panahon na kasama niya si Luke. Matagal bago siya nakalayo sa kalungkutan.Lumingon siya at tumingin siya sa lalaking nakasuot ng itim at sumagot siya, tulad ng paraan tuwing tinatanong siya ni Luke, “Alam ko. Tatandaan ko ito.”Huminto ng ilang sandali ang lalaki at tumango siya. “Sige.”Pagkata
Sa kabilang palad, si Joshua ay nanatiling tahimik ng ilang sandali bago niya sinabi ng nagdadalawang isip, “Si… Luke ka ngayon?”Kumunot ang noo ng lalaki at sinabi niya, “Hulaan mo.”Tumahimik ng ilang sandali.Pagkatapos ng ilang sandali, tinanong niya si Joshua, “May masamang nangyari ba? Bakit ikaw ‘yan ngayon?”“Oo. May nangyari.” Si Luke—sa katawan Steven—ay tumingin sa direksyon kung saan umalis si Gwen at naglabas siya ng sigarilyo mula sa bulsa niya. Sinabi niya ng nakakunot ang noo, “May lalaking kasama si Gwen.”Kumunot ang noo ni Joshua. “Ito ba ang rason kung bakit ka lumabas? Dahil nagseselos ka? May bagong paraan para magbago ang personality mo.”Gumulong ang mga mata ni Luke. “Hindi pa ako tapos. Ang lalaking ‘yun ay mula sa Sea City. Sa tingin ko ay siya, si Luna, at si Gwen, ay classmates noong high school.“Nililigawan ng lalaking ‘yun si Gwen?” Sumandal si Joshua sa office chair habang nakangiti. “Sinabi ko na sayo. Dahil hinayaan ka ni Steven na maghati kay
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya