Pagdating nina Tina at Dan sa police station, nasalubong nila sina Yannie at Thomas, na papalabas na.Nagkrus ang landas nilang apat.Napaawang ang labi ni Yannie nang makita ang mga ito at napahawak sa kamay ni Thomas.Ilang minuto lang ang nakalipas, nangako siya sa mga pulis na babantayan niya ng mahigpit si Thomas para hindi siya kikilos ng padalus-dalos matapos siyang piyansahan. Sa sandaling ito, nang mapansin niya sina Tina at Dan, bigla niyang hinigpitan ang pagkakahawak kay Thomas upang pigilan itong kumilos nang padalus-dalos.Ramdam ni Thomas ang pag-aalala niya. Bahagyang kumunot ang noo niya at napangiti habang nakatitig kina Tina at Dan. "Nag-aassume ako na wala ni isa sa inyo ang nag-iisip na mapupunta din kayo dito, ha?"Kahit na hindi niya alam ang testamento at pagkamatay ni Senior Howard bago siya mahuli, nilinaw sa kanya ng mga pulis sa mga pangyayari bago siya palayain.Huminto si Tina, halatang bahagyang nagulat sa komento ni Thomas, saka umismid. "Tama ka;
Nanigas ang buong katawan ni Tina, at napakunot ang noo nito. "Anong... uri ng relasyon ang mayroon ka sa kanya?"Nakikita niya sa ugali ni Thomas na sila ni Joshua ay hindi lang mga ordinaryong business associate."Siya at ako ay bumalik sa malayo." Napangiti si Thomas na para bang nararamdaman niya ang iniisip ni Tina at naiinis na idinagdag, "Tita Tina, mas wala kang muwang kaysa sa inaakala ko. Kung ginugol mo ang oras para makilala si Joshua, matutuklasan o kung gaano siya katalino.”"Hindi lamang siya ang nangingibabaw sa Banyan City, ngunit ginawa pa niya ang Merchant City na kanyang business empire sa loob ng isang taon ng pagdating doon. Ikaw at ako ay halos hindi maiisip ang tunay na lawak ng kanyang kayamanan at kapangyarihan.”"Ang kayamanan ng pamilya Howard ay hindi nakakaakit sa kanya. Kung gugustuhin niya, nakapagtatag na siya ng bagong negosyo at nadominahan ang buong Saigen City sa loob ng ilang buwan, kaya paano ko siya nabayaran ng pera?"Bumakas ang kawalan ng
"Naaalala mo siguro." Napangiti si Thomas nang makitang namutla ang mukha ni Tina. "Buweno, sinabi ko kay Joshua ang tungkol sa pagbulag mo sa aking Tita Rianne, kaya handa siyang pumunta sa Saigen City at ipakulong ka mismo, kahit na walang pangako na pera. Gayunpaman..."Siya ay napabuntong hininga. "Hindi ko akalain na magiging ganoon kalupit ka para patayin ang matandang iyon.""Bakit parang nagulat ka?" inismiran siya ni Tina. "Dahil si Carl ay may lakas ng loob na ipaubaya ang lahat sa iyo sa kanyang testamento, bakit nagulat ka na nagkaroon ako ng lakas ng loob na patayin siya at bawiin ang nararapat sa akin?"Isang kislap ng malisya ang bumalatay sa kanyang mukha habang sumisigaw, "Pagkatapos ng pagkamatay ni Eanne, nalugmok siya na ang ginawa niya sa mahabang panahon ay uminom at uminom ng walang tigil. Kung hindi dahil sa akin, kung hindi ko nadala ang Howard Group pabalik mula sa gilid ng bangkarota, wala siya sa kinaroroonan niya!”"Hindi niya maaalis ang kredito ko sa
Binalot ng katahimikan ang kapaligiran.Nakagat ni Yannie ang kanyang labi at tinitigan si Thomas, namumutla ang mukha habang nagtatanong, "Anong ibig mong sabihin? Ang sinasabi mo ba...kung ano ang ginawa niya sa iyo kasama si Tina kahapon?”"Well, kung ikaw nga...sa tingin ko dapat mo rin siyang paghigantihan."Wala pa ring ideya si Yannie kung paano niya ito haharapin.Nawalan siya ng tulog noong nakaraang gabi, sinusubukang malaman kung dapat niyang sabihin kay Thomas ang totoo. Kaya naman, hindi niya alam na alam na pala ni Thomas ang nangyari, ni hindi niya alam na sinabi na sa kanya ni Luna ang totoo.”Sa pag-iisip na ito, huminto siya sandali at sinabing, "Sa totoo lang...""Hindi mo kailangang ipagpatuloy ang pagtatago sa akin; alam ko na ang lahat." Napabuntong-hininga si Thomas at marahang hinawakan ang kamay niya. "Nang maghiwalay tayo kahapon, tinawagan ko si Luna, at sinabi niya sa akin ang totoo."Bumuntong-hininga siya at nagpatuloy, "Alam ko...alam ko na gumawa
Nanigas ang buong katawan ni Yannie sa narinig. Inangat niya ang kanyang ulo para titigan si Thomas, may balak na sabihin, ngunit walang salitang lumabas.Kung nangyari ito sa kanya noong nakaraan, makikiusap siya kay Thomas na maawa kay Denise, ngunit sa sandaling ito, pakiramdam niya ay karapat-dapat na parusahan si Denise.Naaalala pa niya ang nangyari sa Howard Mansion noong nakaraang araw.Nung panahong iyon, pagkaalis nina Tina at Senior Howard papuntang ospital, humingi ng awa si Yannie kay Denise habang hinihila ng kanyang mga tauhan si Thomas papasok sa silid. Napaluhod pa siya para magmakaawa sa kanya. "Pakiusap huwag mong gawin ito. Kapag nalaman ni Thomas ang tungkol dito, hindi siya titigil para makaganti."Gayunpaman, matagumpay na tinitigan siya ni Denise at sinabing, "Ganun ba? Sa tingin mo ba mas kilala mo si Thomas kaysa sa akin? Tama ka; kapag nalaman niyang natulog ako sa kanya nang walang pahintulot niya, magagalit siya. Bagaman…"Nag-squat siya para maging ka
Kahit na minsan ay kinasusuklaman ni Thomas ang lakas ng loob ng ama niya, siya pa rin ang kanyang ama sa pagtatapos ng araw.Isa pa, kahit maraming pagkakamali ang nagawa noon ni Senior Howard, nagpakita pa rin siya ng pagsisisi at sinubukang bawiin ang kanyang mga pagkakamali matapos malaman na nilinlang siya nina Tina at Dan sa loob ng maraming taon.Ang totoo, ito ay higit pa sa sapat.Naniniwala si Thomas na kung nakaligtas si Senior Howard, magpapatuloy siya sa paghahanap ng mga paraan upang ayusin ang mga bagay sa pagitan nila.Nakalulungkot, may iba't ibang plano ang tadhana. Namatay si Senior Howard bago niya ito magawa at bago pa niya makilala ang sarili niyang apo.Sa pag-iisip nito, napabuntong-hininga si Thomas at hinawakan ang kamay ni Yannie. "Tara na. Dadaan tayo para makita si Riley, pagkatapos ay bigyan natin ang aking ama ng maayos na paalam. Matapos maayos ang lahat, bisitahin natin si Joshua para pag-usapan kung ano ang dapat mangyari mula rito."Tumango si Y
“Ito ay dahil nangako ako kay Senior Howard na gagawin ko ang lahat para protektahan ang abugado niya.” Nagbuntong hininga si Joshua at lumingon siya para tumingin sa kalsada sa ibaba niya. “Hindi ako ang kumuha ng video ng huling habilin ni Senior Howard—ito ay si Mr. Zink.” “Nang matanggap ko ang recording, tumawag sa akin si Senior Howard para sabihin sa akin na protektahan ko si Mr. Zink. Ito ang rason kung bakit pinadala ko sina Steven at Gwen para iligtas siya bago ko ipost ang video sa internet,” Nagulat si Luna dahil dito. Tama si Joshua. Kung inilabas niya ang video bago masigurado ang kaligtasan ni Mr. Zink, makakahanap ng paraan sina Tina at Dan para patayin si Mr. Zink bago sila maaresto. Kaya naman, nag ingat si Joshua na masigurado ang kaligtasan ni Mr. Zink bago nila atakihin sina Tina at Dan. Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at sinabi niya, “Isa kang maingat na tao; mukhang walang nakakasira sa mga plano mo.” Kahit anong mangyari, hindi nabigo si
“Nawawala si Riley?” Nabigla si Luna dahil dito. “Yannie, kumalma ka at sabihin mo sa akin ang nangyari.” “Sa ngayon, ito lang ang alam ko—”Hirap na huminga si Yannie habang nagpapaliwanag siya, “Inaresto sina Tina at Dan dahil sa tulong ni Mr. Lynch. Pagkatapos naming umalis ni Thomas ng police station, gusto namin siyang bisitahin siya, kaya pumunta kami sa hospital…” Suminghot siya at nagpatuloy, “Pero noong nakarating na kami, natuklasan namin na ang lahat ng mga guard na nagbabantay kay Riley ay naglaho.” “Hindi namin mapigilan na isipin na may mali, at nang lumabas kami ng elevator, tumakbo kami patungo sa doctor ni Riley. Pero, nang tanungin namin kung ano ang nangyayari, bigla siyang tumakbo na para bang may nakita siyang multo.” “Agad naming nalaman ni Thomas na may masamang nangyari, kaya tumakbo kami papunta sa kwarto ni Riley. Nang makarating kami doon, nakita namin na nawawala si Riley, at may ibang sanggol na ang naroon.” Umiyak si Yannie at sinabi niya, “Luna,
Kumunot ang noo ni Luna nang marinig niya ito.Kailangan niyang itago si Gwen kapag bumisita si John sa kanila. Kasabay nito, kailangan niya ng ibang tao para magpanggap na si ‘Andie Larson’.Habang iniisip ito, nagbuntong hininga si Luna at tumingin siya ng makahulugan kay Tara.Naintindihan ito ni Tara at tumango siya, pagkatapos ay naglakad siya pabalik ng elevator kasama si Luna.Nang sumara ang pinto, nagbuntong hininga si Tara at sinabi niya ng pagod na tono, “Salamat sa Diyos at nabigo si Robyn ng memorya niya. Kung hindi, sira na ang lahat ng plano natin.”Tumango si Luna. Pagkatapos, tumingin siya kay Tara at tinanong niya, “Oo nga pala, paano nagkakilala si John at ang tatay ni Gwen?”Kahit na si Andy ay dinala ng mga tauhan ni Tyson sa Sharnwick City. Paano napunta sa parehong kwarto si John at sumalo pa siya ng bala para dito?Kinidnap rin ba si John ng mga taong ito? Kung ganun, bakit nila ito ginawa?Nang mabanggit ito, nagbuntong hininga si Tara at nagpaliwang si
Sumilip si Luna sa crack mula sa pinto.May suot na hospital gown si John, nakaupo ito sa kama at kumakain habang kausap si Robyn. “Sinabi ba talaga ‘yun ni Miss Moore?”Tumango si Robyn. “Nakasalubong ko rin sa elevator ‘yung babae na bumili ng tanghalian na ito kanina. Hindi ka maniniwala, konektado din siya kay Miss Moore! Magpinsan sila sa kasal!”Huminto ang kamay ni John, halata na nabigla siya. Tumawa siya at tinanong niya, “Talaga? Nagkataon nga naman.”“Tama ka! Maliit ang mundo natin!” Tumango si Robyn. “Hindi lang ‘yun, pero dahil magpinsan sila sa kasal, may koneksyon din siya sa lalaking niligtas mo kagabi. Sa tingin ko ay ang pangalan niya ay…”Napatalon ang puso ni Luna sa lalamunan niya nang marinig niya ito.Nagkaroon siya ng isang malaking pagkakamali. Hindi niya sana babanggitin ang pangalan ni Gwen kung alam niya lang na si John ang lalaking nagligtas sa tatay ni Gwen!Malapit na masira ang sikreto nila!Habang iniisip ito, hindi niya mapigilan na tumingin k
Tumaas ang mga kilay ni Luna kay Tara. “Sinasabi mo ba na anim na buwan mo nang alam ang tungkol kay Anne at John?”Tahimik ng ilang sandali si Tara bago siya tumango. “Oo.”Huminga siya ng malalim at tumitig siya ng seryoso kay Luna. “Dati, ang lahat lang ng alam ko tungkol sayo ay pinakasalan mo ang pinsan ko at biniyayaan kayo ng triplets. Nabalitaan ko rin na sa isang punto, naging malapit ka kay Christian, pero wala na akong ibang impormasyon maliban dito. Isang araw, sinabi ng tita ko sa akin na ikaw, ang asawa ng pinsan ko, ay walang iba kundi si Moon, ang paboritong jewelry designer ko.”“Simula nang matuklasan ko ito, napunta ang atensyon ko sayo at naghanap ako ng mga balita tungkol sayo. Dahil dito, alam ko ang tungkol sa murder at trial mo, kaya alam ko ang tungkol kela Anne at John.”Lumaki ang mga mata ni Luna sa gulat.Hindi siya makapaniwala na si Tara ay palihim na isa sa mga fans niya, sa punto na binabantayan nito ang balita tungkol kay Luna kahit na nakatira si
Matagal na natulala si Luna.Sa huli, bumalik siya sa sarili at humawak siya ng sabik sa braso ni Robyn. “Sinasabi mo ba na ang kapatid mo ang nagligtas sa lalaki na hinahanap ng lahat sa buong bayan?”Hindi inaasahan ni Robyn ang reaksyon ni Luna. Napaatras siya sa takot at tumango siya. “O… Oo.”Bakit sabik si Luna na marinig ito?Kumunot ang noo niya at tinanong niya, “Miss, kilala… mo ba ang kapatid ko? O may koneksyon kayo sa matandang lalaki kagabi?”Sasagot sana ng oo si Luna sa mga tanong na ito nang sumingit si Tara. “Syempre may koneksyon siya sa matandang lalaki. Asawa siya ng pinsan ko, kaya may koneksyon siya sa matandang lalaki na niligtas ng kapatid mo. Sabik lang siya na makilala ang lalaki na lumigtas sa buhay ng matandang lalaki.”Pagkatapos, tumingin siya kay Luna. “Hindi ba, Luna?”Napahinto ng ilang sandali si Luna, pagkatapos ay tumango siya. “Oo, masaya lang ako na ligtas siya ngayon.”Pagkatapos, lumingon siya para tumitig ulit kay Robyn. “Kamusta na ang
“Um…”Ngunit, bago pa sumagot si Tara, sumingit si Robyn. “Hindi ba’t sinabi ko sayo na ang kapatid ko ay nabaril? Ito ay dahil pinoprotektahan niya ang isang matandang lalaki kagabi.”“Nakidnap silang pareho, at ang lalaki na ‘yun ay papatayin dapat ng kidnapper. Kung hindi humarang ang kapatid ko para iligtas ang lalaking ‘yun, patay na dapat siya ngayon.”“Si Miss Moore ay ang kamag anak ng lalaki at pumunta siya dito para pasalamatan kami.”Pagkatapos, pinakita niya ang card kay Luna at sinabi niya, “Gusto niya kaming bigyan ng gantimpala kapalit ng kabaitan ng kapatid ko. Desperado kami sa pera, pero ayaw itong tanggapin ng kapatid ko. Ayaw niyang isipin ng iba na may ibang rason ang kabaitan niya.”Napahinto si Luna nang marinig niya ito. Kumunot ang noo niya, tumingin siya kay Tara. “Ang ‘kamag-anak; na ito ay ang tatay ni Gwen, hindi ba?”Alam ni Luna ang tungkol sa nangyari kagabi. Dahil niligtas ng mga tauhan ni Joshua si Andy kagabi at ang kapatid ni Robyn ay nabaril d
“Hindi ko kailangan ng special treatment.” Ngumiti si John kay Tara. “Ang gusto ko lang ay ang isang oportunidad para sumama.”Kumunot ang noo ni Tara dahil dito, ngunit wala siyang sinabi. Sa huli, tumalikod siya at umalis na siya ng kwarto.Sa kanyang ikinagulat, nakasalubong niya si Luna, na siyang kakalabas lang ng elevator.Nabigla din si Luna na makita si Tara.Siguradong si Tara, na siyang obsessed kay Joshua, ay nasa Moore Group dapat kasama si Joshua, nagpapalipas ng oras kasama ang paboritong ‘pinsan’ nito. Bakit pala nasa hospital si Tara?“Hello, Luna.” Ngumiti ng nahihiya si Tara nang makita niya si Luna.Kumunot ang noo ni Luna at tumingin siya ng malamig kay Tara. “Ano ang ginagawa mo dito?”Nandito ba si Tara para makita si Gwen? Hindi niya maintindihan; hindi kilala nila Tara at Gwen ang isa’t isa. Bakit bibisita si Tara kay Gwen?Huminto si Tara, ngunit bago pa siya makagawa ng dahilan, tumunog ang boses ni Robyn sa likod niya. “Miss Moore!”Tumakbo si Robyn
Bumangon si John mula sa kama nang mabanggit ang matandang lalaki. Pagkatapos ay tumitig siya ng nakakunot ang noo kay Tara. “Ayos lang ba siya? Nawalan ako ng malay pagkatapos akong mabaril kagabi, kaya hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kanya. Naaalala ko na dumating ang mga tauhan niyo sa oras… Ayos lang ba siya ngayon?”Kahit na ang ginawa ng matandang lalaki ang rason kung bakit nabaril si John, naiintindihan ni John ang pananaw ng lalaking ito. Pagkatapos makulong ng maraming araw, hindi nakakapagtaka na magiging balisa ito na makatakas.Hindi mapigilan ni John na isipin na kung ang lalaking ito ay nakakuha ng sakit mula sa pagkakakulong, lalo na at matanda at mahina na ito.Kumunot ang noo ni Tara nang mapansin niya na nag aalala si John. Mukhang hindi nagpapanggap si John sa pag aalala niya.Ayon kay Joshua, hindi alam ni John na ang lalaking niligtas niya ay ang tatay ni Gwen. Base sa reaksyon ni John, alam na ni Tara na tama si Joshua.Ngumiti si Tara at sumagot siya
Hindi kaya’t sinasabi ni John ang katotohanan?Habang iniisip ito, tumingin ulit si Tara kay Robyn.Medyo kinakabahan si Robyn habang sinusuri ng ganito. Nahihiya siyang tumawa at sinabi niya, “Nice to meet you, Miss Moore. Ako ang kapatid ni John, si Robyn.”Pagkatapos, tinaas niya ang kamay niya kay Tara.Kumunot ang noo ni Tara habang kinamayan niya si Robyn. “Nabalitaan ko na may sakit ka?”Tumigas ang kamay ni Robyn. Nakalimutan niya ang tungkol sa instructions ni John!Ngumiti siya, sinubukan niyang maging kalmado. “Opo. Nagkaroon ako ng kakaibang sakit at humihina ang katawan ko, at kailangan ko ng surgery para mabuhay.”Pagkatapos, lumingon siya para tumingin ng masama kay John. “Sinabi mo ba ito sa lahat? Hindi ba’t sinabi ko sayo na ‘wag mo ipagkalat ang tungkol sa sakit ko?”Tumawa si John. “Malalaman din naman ni Miss Moore ang tungkol dito dahil magkakasama kami sa trabaho.”Medyo naabala si Tara dahil dito. Pinadala siya ni Joshua para bantayan si John at malaman
“Ayos lang. Hindi ko siya niligtas para sa pera.” Ngumiti si John habang tinaas niya ang kamay niya para kunin ang kutsara at tinidor mula kay Robyn.Nagtataka rin siya tungkol sa binanggit ni Robyn, ngunit sa katotohanan, hindi siya nagsisi sa desisyon niya. Kahit na pumunta siya doon para sa pera, hindi ito ang motibasyon niya noong tumalon siya sa harap ng bala.Ginawa niya ito ng hindi nag iisip. Kahit na ibalik niya ang oras, ililigtas niya pa rin ang lalaking ‘yun ng hindi nagdadalawang isip.Nagbuntong hininga si Robyn at tumingin siya kay John. “Pero John… makakapunta ka pa ba sa public bid sa katayuan mo ngayon?”Namutla si John dahil dito. Makalipas ang ilang sandali, ngumiti siya kay Robyn at sinabi niya, “Syempre naman. Ang balikat ko lang ang nasaktan, hindi ang utak ko, kaya makakapag trabaho pa rin ako tulad ng dati at makapag handa ako para sa bid. ‘Wag kang mag alala. Alagaan mo na lang sina Anne at Sammie, at ako na ang bahala sa lahat.”Pagkatapos, tumingin siya